พลิกรักล็อกหัวใจนายวายร้ายจอมโหด

8.9

เขียนโดย bowoven

วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.01 น.

  10 chapter
  6 วิจารณ์
  16.96K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 15.25 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) ฆ่าตัวตาย!!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
     วันต่อมา
     เอาล่ะ! ฉันตัดสินใจแล้วว่ายังไงซะฉันก็ต้องไปเจอกับเขื่อนก่อนให้ได้ แล้วจากนั้นก็ค่อยๆ ค้นหาอีกทีว่าเขากลัวอะไร หรือไม่เขาก็อาจจะมีความหลังอะไรบางอย่างที่น่าสะเทือนใจแต่ไม่มีใครรู้ก็เป็นได้
     ดังนั้นฉันเลยขอที่อยู่ของเขื่อนมาจากแก้วเพื่อบุกไปหาเขาให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเล้ยยย
     และในที่สุดฉันก็มายืนอยู่หน้าคอนโดฯ สุดหรูคู่คนรวยซึ่งเป็นที่พักของเขา พร้อมอาวุธยุทโธปกรณ์ครบมือ (ทางการไปมั้ย) ต่างหูกดปุ่มบันทึกภาพเรียบร้อยแล้ว ในมือถือมีดปอกผลไม้หนึ่งเล่มที่ลับมาซะคมกริบ
     ตายเป็นตายกันล่ะวันนี้ >0<
     ฉันจะทำเป็นนั่งร้องห่มร้องไห้อยากฆ่าตัวตายเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา แล้วพอเขาเข้ามาถามฉัน ฉันก็จะเล่าชีวิตที่น่าสงสารซึ่งเมกขึ้นมาเองให้เขาฟัง จากนั้นก็ร่ำร้องอ้อนวอนขอพักอยู่กับเขาสักระยะหนึ่งเพราะไม่มีที่ไปจริงๆ พอเขาใจอ่อนอนุญาตให้ฉันอยู่ด้วย ฉันก็จะหาทางสืบหาเรื่องเศร้าของเขาให้เจอทันที เย่!
     ว่าแต่ว่าคอนโดฯ นี้ทำไมเงียบจัง =_= มีสิ่งมีชีวิตอยู่บ้างมั้ยเนี่ย o_O
     ยู้ฮู...นอกจากลุงยามแก่ๆ ที่นั่งทำตาปริบๆ กึ่งหลับกึ่งตายตรงหน้าประตูแล้วก็ไม่เห็นมีใครผ่านไปผ่านมาสักเท่าไร นี่ยืนรอมาชั่วโมงกว่าแล้วนะ ไม่เห็นจะมีใครเดินเข้าหรือเดินออกสักคนเดียว
     อย่าบอกนะว่าที่นี่เป็นคอนโดฯ ผีสิงแบบบุปผาโรตีน่ะ...อ๊ายยย >0<
     อ๊ะ! นั่น O_O มีคนเดินออกมาแล้ว ดูเหมือนจะหล่อๆด้วย ต้องใช่เขาแน่ๆ เลย อุ๊ย! ใช่จริงๆด้วยแฮะ ตัวจริงมีลำแสงออร่าความหล่อเปล่งประกายเจิดจ้าออกมาวิบวับๆ แบบนี้ ฉันว่าเขาน่าจะไปเป็นนายแบบหรือนักร้องดีกว่านะ ไม่น่ามาเป็นหัวหน้าแก๊งบ้าบออะไรนี่เลย เสียด้ายของ!
     ว้ายๆ มัวแต่เคลิ้ม เดี๋ยวเขาเดินหนีไปไกล สงสัยต้องรีบทำตามแผนแล้วล่ะ
     ตุ้บ!
     ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วบีบน้ำตาร้องห่มร้องไห้ทันที
     "ฮือๆๆ ชีวิตฉัน ทําไมถึงเป็นแบบนี้ ฮือๆ เรื่องมันเศร้า เศร้ามากๆ โฮๆๆ ToT"
     แหม...น้ำตาหยดแหมะๆ เหมือนสั่งได้ นี่ถ้าบุญพาวาสนาส่งให้ไปเป็นดาราหน่อยนะ ดาราดังๆ ช่องสิบสามมีหวังตกงานกันเป็นแถว >0<
     ตึกๆ ตึกๆ
     อ๊ายยย ตื่นเต้นๆ เขากำลังเดินมาทางนี้แล้ว ฉันจะพูดกับเขาว่ายังไงดีนะ อ๊ากกก ลืมบท! >0< ไม่เป็นไร ร้องไห้ไปก่อน เรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยคิดสดๆ เลยแล้วกัน
     "ฮือๆๆ ไม่มีใครรักฉันเลย ไม่อยากอยู่แล้วโลกใบนี้ ฮือๆๆ โฮๆๆ โฮก ฮากกก ToT" (นี่คนหรือเสือ =_=)
     ฟึ่บ!
      ฮือๆๆ เฮ้ย! O_o อะไรกัน เขาเดินผ่านหน้าฉันไปหน้าตาเฉยเลยอ่ะ ไม่มีแอบแวบหันมามองแม้แต่เสี้ยวปลายขนตากระดิก
      กรี๊ดดด! อีตาบ้า คนนั่งร้องไห้อยู่ปาวๆ นี่ไม่สนใจเลยหรือไงยะ ไม่ได้แล้ว ถ้าปล่อยไว้อาจจะไม่ทันการณ์
      ชิ้ง!!!
      ฉันชักมีดปอกผลไม้ที่เตรียมไว้ เอาไปจ่อที่ข้อมือ (ฉากอันตรายห้ามลอกเลียนแบบ) จากนั้นก็ตะโกนแหกปากดังลั่น
      "ฮือๆๆ ฉันจะฆ่าตัวตายแล้วนะ จะฆ่าตัวตายแล้ววว มีดเล่มนี้คมด้วย ปาดทีเดียวตายเลย ฮือๆๆ"
      อ๊ายยย >_< ทำไมเขายังเดินห่างออกไปแบบไม่สนใจไยดีอย่างนั้นล่ะ นี่เขาคิดว่าการฆ่าตัวตายเป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่ทุกคนก็ทำกันเป็นปกติเหมือนนั่งอึหรือไง
     หน็อย ฉันชักจะโมโหแล้วนะ!!!
     ไม่หยุดงั้นหรอ โอเค! เราจะได้เห็นดีกัน
     หมับ!
     ฉันคว้าขวดน้ำพลาสติกที่ตกอยู่แถวนั้นขึ้นมาปาใส่เขาเต็มแรง แถมยังแม่นซะด้วย เพราะมันกระแทกเข้ากลางศีรษะของเขาพอดีเป๊ะ
     ปั้ก!
     เยส!!! ^0^
     กึก
     โอ๊ะโอ...ได้ผลแฮะ เขาหยุดชะงักแล้วหันขวับกลับมาทันที อั๊ย! ถ้างั้นต้องรีบเล่นละครต่อ
     "ฮือๆๆ ฉันอยากตาย ฉันไม่อยากอยู่แล้ว ฆ่าตัวตายเลยดีกว่า ตายๆๆ ตายหนอตาย ตายแน่ๆ T^T"
     "ใจเย็นๆ ก่อนหนู ใจเย็นๆ ตั้งสติ อย่าเพิ่งวู่วาม มีอะไรคุยกันก่อนได้นะ"
     แว้ก O_o ซวยล่ะสิ ยามเฒ่าหงําเหงือกนั่นยังไม่แก่ตายไปอีกเรอะ เดินมาตอนไปไหนเนี่ย ออกไปน้า >0<
     "ลุงอย่ามายุ่งกับหนู ใครก็ห้ามหนูไม่ได้หรอก หนูอยากตาย ฮือๆๆ"
     ผิดแผนนิดหน่อย แต่ก็ต้องเล่นต่อไป T^T
     "โธ่! ยังสาวยังสวยจะรีบตายไปทําไม ลุงแกขนาดนี้แล้วยังไม่อยากตายเลย มาๆ ส่งมีดนั่นมาให้ลุง เอาเก็บไว้ก่อนแล้วเราค่อยมาช่วยกันแก้ปัญหา"
     ลุงนั่นแหละปัญหา! มาทําไมคะ มาทําม้ายยย ToT
     "ไม่! ใครก็ช่วยหนูไม่ได้ทั้งนั้น หนูไม่อยู่แล้ว ตายดีกว่า ชีวิตรันทด ฮือๆๆ"
     "เอามีดมานี่"
     จ๊าก! อีนาลุง มาแย่งมีดทําไม อุปกรณ์ประกอบฉากของช้านนน
     "อย่านะ นี่มันเรื่องของหนู ลุงอย่ามายุ่ง ฮือๆๆ"
     "เอามานี่"
     "ม่ายยย >0<"
     "เอามีดมาให้ลุง"
     "อย่าน้า ToT"
     แควก~
     "กรี๊ดดดดดดด O_O"
     ขะ...แขนฉัน =[]= มีดแฉลบไปโดนแบนเสื้อก็เลยบาดเผื่อไปถึงแขนฉันด้วย
     อ๊ากกก ลุงจะฆ่ากันใช่ม้ายยย หนูจะตายก็เพราะลุงนี่แหละ ตาเฒ่าใจร้ายยย >0<
     "ละ...เลือด แขนหนู แขนหนู ฮือๆๆ ToT"
     ฟึ่บ!
     มีดถูกดึงออกจากมือฉันไปจนได้ โอ๊ย! ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ลุงนี่ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ
     "นี่ลุง!!!"
     อ๊ะ O_o ทำไมลุงดูหนุ่มขึ้น เอ๊ะ! ไม่ใช่สิ นี่มัน...นี่มันเขื่อนนี่นา
     อ๊ายยยยยย สำเร็จแล้ววววววว >0<
 
รอติดตามชมตอนต่อไปนะค่ะ
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา