พลิกรักล็อกหัวใจนายวายร้ายจอมโหด
8.9
เขียนโดย bowoven
วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.01 น.
10 chapter
6 วิจารณ์
16.96K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 15.25 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) ฆ่าตัวตาย!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ วันต่อมา
เอาล่ะ! ฉันตัดสินใจแล้วว่ายังไงซะฉันก็ต้องไปเจอกับเขื่อนก่อนให้ได้ แล้วจากนั้นก็ค่อยๆ ค้นหาอีกทีว่าเขากลัวอะไร หรือไม่เขาก็อาจจะมีความหลังอะไรบางอย่างที่น่าสะเทือนใจแต่ไม่มีใครรู้ก็เป็นได้
ดังนั้นฉันเลยขอที่อยู่ของเขื่อนมาจากแก้วเพื่อบุกไปหาเขาให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเล้ยยย
และในที่สุดฉันก็มายืนอยู่หน้าคอนโดฯ สุดหรูคู่คนรวยซึ่งเป็นที่พักของเขา พร้อมอาวุธยุทโธปกรณ์ครบมือ (ทางการไปมั้ย) ต่างหูกดปุ่มบันทึกภาพเรียบร้อยแล้ว ในมือถือมีดปอกผลไม้หนึ่งเล่มที่ลับมาซะคมกริบ
ตายเป็นตายกันล่ะวันนี้ >0<
ฉันจะทำเป็นนั่งร้องห่มร้องไห้อยากฆ่าตัวตายเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา แล้วพอเขาเข้ามาถามฉัน ฉันก็จะเล่าชีวิตที่น่าสงสารซึ่งเมกขึ้นมาเองให้เขาฟัง จากนั้นก็ร่ำร้องอ้อนวอนขอพักอยู่กับเขาสักระยะหนึ่งเพราะไม่มีที่ไปจริงๆ พอเขาใจอ่อนอนุญาตให้ฉันอยู่ด้วย ฉันก็จะหาทางสืบหาเรื่องเศร้าของเขาให้เจอทันที เย่!
ว่าแต่ว่าคอนโดฯ นี้ทำไมเงียบจัง =_= มีสิ่งมีชีวิตอยู่บ้างมั้ยเนี่ย o_O
ยู้ฮู...นอกจากลุงยามแก่ๆ ที่นั่งทำตาปริบๆ กึ่งหลับกึ่งตายตรงหน้าประตูแล้วก็ไม่เห็นมีใครผ่านไปผ่านมาสักเท่าไร นี่ยืนรอมาชั่วโมงกว่าแล้วนะ ไม่เห็นจะมีใครเดินเข้าหรือเดินออกสักคนเดียว
อย่าบอกนะว่าที่นี่เป็นคอนโดฯ ผีสิงแบบบุปผาโรตีน่ะ...อ๊ายยย >0<
อ๊ะ! นั่น O_O มีคนเดินออกมาแล้ว ดูเหมือนจะหล่อๆด้วย ต้องใช่เขาแน่ๆ เลย อุ๊ย! ใช่จริงๆด้วยแฮะ ตัวจริงมีลำแสงออร่าความหล่อเปล่งประกายเจิดจ้าออกมาวิบวับๆ แบบนี้ ฉันว่าเขาน่าจะไปเป็นนายแบบหรือนักร้องดีกว่านะ ไม่น่ามาเป็นหัวหน้าแก๊งบ้าบออะไรนี่เลย เสียด้ายของ!
ว้ายๆ มัวแต่เคลิ้ม เดี๋ยวเขาเดินหนีไปไกล สงสัยต้องรีบทำตามแผนแล้วล่ะ
ตุ้บ!
ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วบีบน้ำตาร้องห่มร้องไห้ทันที
"ฮือๆๆ ชีวิตฉัน ทําไมถึงเป็นแบบนี้ ฮือๆ เรื่องมันเศร้า เศร้ามากๆ โฮๆๆ ToT"
แหม...น้ำตาหยดแหมะๆ เหมือนสั่งได้ นี่ถ้าบุญพาวาสนาส่งให้ไปเป็นดาราหน่อยนะ ดาราดังๆ ช่องสิบสามมีหวังตกงานกันเป็นแถว >0<
ตึกๆ ตึกๆ
อ๊ายยย ตื่นเต้นๆ เขากำลังเดินมาทางนี้แล้ว ฉันจะพูดกับเขาว่ายังไงดีนะ อ๊ากกก ลืมบท! >0< ไม่เป็นไร ร้องไห้ไปก่อน เรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยคิดสดๆ เลยแล้วกัน
"ฮือๆๆ ไม่มีใครรักฉันเลย ไม่อยากอยู่แล้วโลกใบนี้ ฮือๆๆ โฮๆๆ โฮก ฮากกก ToT" (นี่คนหรือเสือ =_=)
ฟึ่บ!
ฮือๆๆ เฮ้ย! O_o อะไรกัน เขาเดินผ่านหน้าฉันไปหน้าตาเฉยเลยอ่ะ ไม่มีแอบแวบหันมามองแม้แต่เสี้ยวปลายขนตากระดิก
กรี๊ดดด! อีตาบ้า คนนั่งร้องไห้อยู่ปาวๆ นี่ไม่สนใจเลยหรือไงยะ ไม่ได้แล้ว ถ้าปล่อยไว้อาจจะไม่ทันการณ์
ชิ้ง!!!
ฉันชักมีดปอกผลไม้ที่เตรียมไว้ เอาไปจ่อที่ข้อมือ (ฉากอันตรายห้ามลอกเลียนแบบ) จากนั้นก็ตะโกนแหกปากดังลั่น
"ฮือๆๆ ฉันจะฆ่าตัวตายแล้วนะ จะฆ่าตัวตายแล้ววว มีดเล่มนี้คมด้วย ปาดทีเดียวตายเลย ฮือๆๆ"
อ๊ายยย >_< ทำไมเขายังเดินห่างออกไปแบบไม่สนใจไยดีอย่างนั้นล่ะ นี่เขาคิดว่าการฆ่าตัวตายเป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่ทุกคนก็ทำกันเป็นปกติเหมือนนั่งอึหรือไง
หน็อย ฉันชักจะโมโหแล้วนะ!!!
ไม่หยุดงั้นหรอ โอเค! เราจะได้เห็นดีกัน
หมับ!
ฉันคว้าขวดน้ำพลาสติกที่ตกอยู่แถวนั้นขึ้นมาปาใส่เขาเต็มแรง แถมยังแม่นซะด้วย เพราะมันกระแทกเข้ากลางศีรษะของเขาพอดีเป๊ะ
ปั้ก!
เยส!!! ^0^
กึก
โอ๊ะโอ...ได้ผลแฮะ เขาหยุดชะงักแล้วหันขวับกลับมาทันที อั๊ย! ถ้างั้นต้องรีบเล่นละครต่อ
"ฮือๆๆ ฉันอยากตาย ฉันไม่อยากอยู่แล้ว ฆ่าตัวตายเลยดีกว่า ตายๆๆ ตายหนอตาย ตายแน่ๆ T^T"
"ใจเย็นๆ ก่อนหนู ใจเย็นๆ ตั้งสติ อย่าเพิ่งวู่วาม มีอะไรคุยกันก่อนได้นะ"
แว้ก O_o ซวยล่ะสิ ยามเฒ่าหงําเหงือกนั่นยังไม่แก่ตายไปอีกเรอะ เดินมาตอนไปไหนเนี่ย ออกไปน้า >0<
"ลุงอย่ามายุ่งกับหนู ใครก็ห้ามหนูไม่ได้หรอก หนูอยากตาย ฮือๆๆ"
ผิดแผนนิดหน่อย แต่ก็ต้องเล่นต่อไป T^T
"โธ่! ยังสาวยังสวยจะรีบตายไปทําไม ลุงแกขนาดนี้แล้วยังไม่อยากตายเลย มาๆ ส่งมีดนั่นมาให้ลุง เอาเก็บไว้ก่อนแล้วเราค่อยมาช่วยกันแก้ปัญหา"
ลุงนั่นแหละปัญหา! มาทําไมคะ มาทําม้ายยย ToT
"ไม่! ใครก็ช่วยหนูไม่ได้ทั้งนั้น หนูไม่อยู่แล้ว ตายดีกว่า ชีวิตรันทด ฮือๆๆ"
"เอามีดมานี่"
จ๊าก! อีนาลุง มาแย่งมีดทําไม อุปกรณ์ประกอบฉากของช้านนน
"อย่านะ นี่มันเรื่องของหนู ลุงอย่ามายุ่ง ฮือๆๆ"
"เอามานี่"
"ม่ายยย >0<"
"เอามีดมาให้ลุง"
"อย่าน้า ToT"
แควก~
"กรี๊ดดดดดดด O_O"
ขะ...แขนฉัน =[]= มีดแฉลบไปโดนแบนเสื้อก็เลยบาดเผื่อไปถึงแขนฉันด้วย
อ๊ากกก ลุงจะฆ่ากันใช่ม้ายยย หนูจะตายก็เพราะลุงนี่แหละ ตาเฒ่าใจร้ายยย >0<
"ละ...เลือด แขนหนู แขนหนู ฮือๆๆ ToT"
ฟึ่บ!
มีดถูกดึงออกจากมือฉันไปจนได้ โอ๊ย! ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ลุงนี่ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ
"นี่ลุง!!!"
อ๊ะ O_o ทำไมลุงดูหนุ่มขึ้น เอ๊ะ! ไม่ใช่สิ นี่มัน...นี่มันเขื่อนนี่นา
อ๊ายยยยยย สำเร็จแล้ววววววว >0<
รอติดตามชมตอนต่อไปนะค่ะ
เอาล่ะ! ฉันตัดสินใจแล้วว่ายังไงซะฉันก็ต้องไปเจอกับเขื่อนก่อนให้ได้ แล้วจากนั้นก็ค่อยๆ ค้นหาอีกทีว่าเขากลัวอะไร หรือไม่เขาก็อาจจะมีความหลังอะไรบางอย่างที่น่าสะเทือนใจแต่ไม่มีใครรู้ก็เป็นได้
ดังนั้นฉันเลยขอที่อยู่ของเขื่อนมาจากแก้วเพื่อบุกไปหาเขาให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเล้ยยย
และในที่สุดฉันก็มายืนอยู่หน้าคอนโดฯ สุดหรูคู่คนรวยซึ่งเป็นที่พักของเขา พร้อมอาวุธยุทโธปกรณ์ครบมือ (ทางการไปมั้ย) ต่างหูกดปุ่มบันทึกภาพเรียบร้อยแล้ว ในมือถือมีดปอกผลไม้หนึ่งเล่มที่ลับมาซะคมกริบ
ตายเป็นตายกันล่ะวันนี้ >0<
ฉันจะทำเป็นนั่งร้องห่มร้องไห้อยากฆ่าตัวตายเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา แล้วพอเขาเข้ามาถามฉัน ฉันก็จะเล่าชีวิตที่น่าสงสารซึ่งเมกขึ้นมาเองให้เขาฟัง จากนั้นก็ร่ำร้องอ้อนวอนขอพักอยู่กับเขาสักระยะหนึ่งเพราะไม่มีที่ไปจริงๆ พอเขาใจอ่อนอนุญาตให้ฉันอยู่ด้วย ฉันก็จะหาทางสืบหาเรื่องเศร้าของเขาให้เจอทันที เย่!
ว่าแต่ว่าคอนโดฯ นี้ทำไมเงียบจัง =_= มีสิ่งมีชีวิตอยู่บ้างมั้ยเนี่ย o_O
ยู้ฮู...นอกจากลุงยามแก่ๆ ที่นั่งทำตาปริบๆ กึ่งหลับกึ่งตายตรงหน้าประตูแล้วก็ไม่เห็นมีใครผ่านไปผ่านมาสักเท่าไร นี่ยืนรอมาชั่วโมงกว่าแล้วนะ ไม่เห็นจะมีใครเดินเข้าหรือเดินออกสักคนเดียว
อย่าบอกนะว่าที่นี่เป็นคอนโดฯ ผีสิงแบบบุปผาโรตีน่ะ...อ๊ายยย >0<
อ๊ะ! นั่น O_O มีคนเดินออกมาแล้ว ดูเหมือนจะหล่อๆด้วย ต้องใช่เขาแน่ๆ เลย อุ๊ย! ใช่จริงๆด้วยแฮะ ตัวจริงมีลำแสงออร่าความหล่อเปล่งประกายเจิดจ้าออกมาวิบวับๆ แบบนี้ ฉันว่าเขาน่าจะไปเป็นนายแบบหรือนักร้องดีกว่านะ ไม่น่ามาเป็นหัวหน้าแก๊งบ้าบออะไรนี่เลย เสียด้ายของ!
ว้ายๆ มัวแต่เคลิ้ม เดี๋ยวเขาเดินหนีไปไกล สงสัยต้องรีบทำตามแผนแล้วล่ะ
ตุ้บ!
ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วบีบน้ำตาร้องห่มร้องไห้ทันที
"ฮือๆๆ ชีวิตฉัน ทําไมถึงเป็นแบบนี้ ฮือๆ เรื่องมันเศร้า เศร้ามากๆ โฮๆๆ ToT"
แหม...น้ำตาหยดแหมะๆ เหมือนสั่งได้ นี่ถ้าบุญพาวาสนาส่งให้ไปเป็นดาราหน่อยนะ ดาราดังๆ ช่องสิบสามมีหวังตกงานกันเป็นแถว >0<
ตึกๆ ตึกๆ
อ๊ายยย ตื่นเต้นๆ เขากำลังเดินมาทางนี้แล้ว ฉันจะพูดกับเขาว่ายังไงดีนะ อ๊ากกก ลืมบท! >0< ไม่เป็นไร ร้องไห้ไปก่อน เรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยคิดสดๆ เลยแล้วกัน
"ฮือๆๆ ไม่มีใครรักฉันเลย ไม่อยากอยู่แล้วโลกใบนี้ ฮือๆๆ โฮๆๆ โฮก ฮากกก ToT" (นี่คนหรือเสือ =_=)
ฟึ่บ!
ฮือๆๆ เฮ้ย! O_o อะไรกัน เขาเดินผ่านหน้าฉันไปหน้าตาเฉยเลยอ่ะ ไม่มีแอบแวบหันมามองแม้แต่เสี้ยวปลายขนตากระดิก
กรี๊ดดด! อีตาบ้า คนนั่งร้องไห้อยู่ปาวๆ นี่ไม่สนใจเลยหรือไงยะ ไม่ได้แล้ว ถ้าปล่อยไว้อาจจะไม่ทันการณ์
ชิ้ง!!!
ฉันชักมีดปอกผลไม้ที่เตรียมไว้ เอาไปจ่อที่ข้อมือ (ฉากอันตรายห้ามลอกเลียนแบบ) จากนั้นก็ตะโกนแหกปากดังลั่น
"ฮือๆๆ ฉันจะฆ่าตัวตายแล้วนะ จะฆ่าตัวตายแล้ววว มีดเล่มนี้คมด้วย ปาดทีเดียวตายเลย ฮือๆๆ"
อ๊ายยย >_< ทำไมเขายังเดินห่างออกไปแบบไม่สนใจไยดีอย่างนั้นล่ะ นี่เขาคิดว่าการฆ่าตัวตายเป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่ทุกคนก็ทำกันเป็นปกติเหมือนนั่งอึหรือไง
หน็อย ฉันชักจะโมโหแล้วนะ!!!
ไม่หยุดงั้นหรอ โอเค! เราจะได้เห็นดีกัน
หมับ!
ฉันคว้าขวดน้ำพลาสติกที่ตกอยู่แถวนั้นขึ้นมาปาใส่เขาเต็มแรง แถมยังแม่นซะด้วย เพราะมันกระแทกเข้ากลางศีรษะของเขาพอดีเป๊ะ
ปั้ก!
เยส!!! ^0^
กึก
โอ๊ะโอ...ได้ผลแฮะ เขาหยุดชะงักแล้วหันขวับกลับมาทันที อั๊ย! ถ้างั้นต้องรีบเล่นละครต่อ
"ฮือๆๆ ฉันอยากตาย ฉันไม่อยากอยู่แล้ว ฆ่าตัวตายเลยดีกว่า ตายๆๆ ตายหนอตาย ตายแน่ๆ T^T"
"ใจเย็นๆ ก่อนหนู ใจเย็นๆ ตั้งสติ อย่าเพิ่งวู่วาม มีอะไรคุยกันก่อนได้นะ"
แว้ก O_o ซวยล่ะสิ ยามเฒ่าหงําเหงือกนั่นยังไม่แก่ตายไปอีกเรอะ เดินมาตอนไปไหนเนี่ย ออกไปน้า >0<
"ลุงอย่ามายุ่งกับหนู ใครก็ห้ามหนูไม่ได้หรอก หนูอยากตาย ฮือๆๆ"
ผิดแผนนิดหน่อย แต่ก็ต้องเล่นต่อไป T^T
"โธ่! ยังสาวยังสวยจะรีบตายไปทําไม ลุงแกขนาดนี้แล้วยังไม่อยากตายเลย มาๆ ส่งมีดนั่นมาให้ลุง เอาเก็บไว้ก่อนแล้วเราค่อยมาช่วยกันแก้ปัญหา"
ลุงนั่นแหละปัญหา! มาทําไมคะ มาทําม้ายยย ToT
"ไม่! ใครก็ช่วยหนูไม่ได้ทั้งนั้น หนูไม่อยู่แล้ว ตายดีกว่า ชีวิตรันทด ฮือๆๆ"
"เอามีดมานี่"
จ๊าก! อีนาลุง มาแย่งมีดทําไม อุปกรณ์ประกอบฉากของช้านนน
"อย่านะ นี่มันเรื่องของหนู ลุงอย่ามายุ่ง ฮือๆๆ"
"เอามานี่"
"ม่ายยย >0<"
"เอามีดมาให้ลุง"
"อย่าน้า ToT"
แควก~
"กรี๊ดดดดดดด O_O"
ขะ...แขนฉัน =[]= มีดแฉลบไปโดนแบนเสื้อก็เลยบาดเผื่อไปถึงแขนฉันด้วย
อ๊ากกก ลุงจะฆ่ากันใช่ม้ายยย หนูจะตายก็เพราะลุงนี่แหละ ตาเฒ่าใจร้ายยย >0<
"ละ...เลือด แขนหนู แขนหนู ฮือๆๆ ToT"
ฟึ่บ!
มีดถูกดึงออกจากมือฉันไปจนได้ โอ๊ย! ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ลุงนี่ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ
"นี่ลุง!!!"
อ๊ะ O_o ทำไมลุงดูหนุ่มขึ้น เอ๊ะ! ไม่ใช่สิ นี่มัน...นี่มันเขื่อนนี่นา
อ๊ายยยยยย สำเร็จแล้ววววววว >0<
รอติดตามชมตอนต่อไปนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ