[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.

  35 ตอน
  1033 วิจารณ์
  46.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) นายเป็นผี!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้วถูกเนยพยุงร่างมานอนไว้บนเตียงก่อนจะห่มผ้าให้แต่ก็รู้สึกหวิวที่หลังทำให้เนยเด้งตัวยืนตรงทันทีก่อนจะตาโตแล้วมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
 
“จะ..จะไปเดี๋ยวนี้นะค่ะ”เนยพูดติดๆขัดๆ ก่อนจะรีบห่มผ้าให้แก้วลวกๆแล้ววิ่งออกจากบ้านไปทันที โทโมะที่ยืนดูห่างตัวเริ่มมีสีสันขึ้นก่อนจะย่องๆเดินมาดูแก้วที่นอนหลับอยู่
 
 
 
 
 
 
“ผีหลับได้ด้วยหรอ”โทโมะพูดแล้วยื่นหน้ามองแก้วที่หลับอยู่
 
 
 
 
 
 
“อื้อ!!”แก้วที่เริ่มรู้สึกตัวก็ดิ้นกอดหมอนข้าง โทโมะที่เห็นแก้วเริ่มขยับก็คิดว่าแก้วจะตื่นมาก็รีบหลับตาปี๋ทันที
 
 
 
 
 
 
“O_<”โทโมะลืมตาขึ้นมาข้างหนึ่งก็ยังเห็นแก้วนอนหลับอยู่ก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆ
 
 
 
 
 
 
“หน้าตาไม่น่าเป็นผีเลยแฮะ หรือว่าคนที่เป็นผีจะไม่ใช่เค้า”โทโมะพูดแล้วเอียงคอมองแก้ว
 
 
 
 
 
 
“อืมม”แก้วลืมตาขึ้นมาก่อนจะมองไปตรงหน้าก็เห็นโทโมะก้มหน้าเข้าใกล้กำลังเลิกคิ้วเอียงคอทำหน้าสงสัยแก้วตาโตทันที
 
 
 
 
 
 
“อร๊ายยยยย!!”แก้วกรี๊ดทำให้โทโมะที่โน้มหน้าเข้ามาเด้งกลับทันที
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรคุณ”โทโมะพูดแล้วรีบเดินขึ้นเตียงมาแล้วกอดแขนแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
“อร๊าย!! ปล่อยชั้นนะไอ้ผีบ้า”แก้วร้องออกมาก่อนจะวิ่งหนีโทโมะออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
 
“คุณรอผมด้วย ผมก็กลัวเหมือนกันนะ”โทโมะพูดแล้วิ่งผ่านประตูออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
รุ่งเช้า
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรแก้วมาหาแต่เช้าเลย”ฟางนั่งดูโน๊ตบุ้คเช็ครูปต่างๆก็ถามแก้วที่นั่งอยู่ตรงข้าม กำลังลังนั่งสั่นกอดเข่าและผมที่ฟูขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
 
 
 
 
 
 
“ชะ..ชั้นเจอผี”แก้วพูดสั่นๆ
 
 
 
 
 
 
“ผีอะไรกัน ฝันหรอแก้ว”ฟางพูดแล้วมองแก้ว
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ฝันนะฟางผีจริงๆ ผีตัวเป็นๆ ให้ตายเถอะเกิดมาไม่เคยเจอผี โอ้ยยยยย”แก้วพูดแล้วกุมขมับ
 
 
 
 
 
 
“แก้ว ฟางว่าแก้วฝันแล้วล่ะ-_-“ฟางพูดแล้วส่ายหน้าไม่เชื่อ
 
 
 
 
 
 
“แก้วไม่ได้ฝันนะ”แก้วเถียง
 
 
 
 
 
 
“ฟางอยู่ที่นี่มาปีกว่าๆแล้วนะ ยังไม่เจอแม้แต่ผีสักตัว”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็ผีมันอยู่ที่รีสอร์ท ไม่ได้อยู่ที่ไร่สักหน่อย ฟางจะเจอได้ยังไง”แก้วแย้ง
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามันมีจริงๆ มันคงมาหลอกฟางแล้วล่ะ เพราะฟางก็อยู่ข้างๆรีสอร์ท”ฟางพุด
 
 
 
 
 
 
“มันเป็นผีจริงๆนะฟาง”แก้วยืนยัน
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีหรอก ผีเผอออะไรน่ะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เชื่อฟางไปบ้านหลังนั้นกับแก้วมั้ยล่ะ”แก้วท้า
 
 
 
 
 
 
“ได้ ฟางน่ะเชื่ออยู่แล้วว่าที่นั่นไม่มีผีแน่นอน”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“มันมี”แก้วแย้ง
 
 
 
 
 
 
“ฟางบอกว่ามันไม่มีไง”ฟางเถียง
 
 
 
 
 
 
“งั้นลองมาดูเมื่อวานทั้งคืนแก้วไม่ได้นอนเลยนะ วิ่งหนีไอ้ผีบ้านั้นน่ะ”แก้วพุด
 
 
 
 
 
 
“ฝันไปเอง”ฟางบ่นก่อนจะขับรถพาแก้วไปบ้านท้ายรีสอร์ท
 
 
 
 
 
 
“ไหนไม่เห็นมีอะไรเลย”ฟางเข้ามาในบ้านแล้วเดินค้นทั่วบ้านก็พูด
 
 
 
 
 
 
“เมื่อวานมันมีจริงๆแถมยังมาค้นเสื้อผ้า ค้นชุดชั้นในแก้วอีก”แก้วพูดแล้วชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางที่มีเสื้อผ้ากระจายออกมา
 
 
 
 
 
 
“นี่แก้วละเมอเชื่อฟางสิ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“แก้วไม่ได้ละเมอนะ แก้วเห็นจริงๆ”แก้วยังยืนยัน
 
 
 
 
 
 
“แก้วที่นี่ไม่มีผีหรอกนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“แก้วเห็นนิ ไอ้ผีบ้าออกมานะ ทีแบบนี้ทำไมไม่ออกมาล่ะไอ้บ้า”แก้วตะโกน
 
 
 
 
 
 
“..”
 
 
 
 
 
 
“ไม่เห็นมีอะไรเลยแก้ว”ฟางพูดแล้วมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
 
“เมื่อวานแก้วเจอจริงๆนะตัวเป็นๆ ทั้งทุลุประตูได้ จับตัวไม่ได้ อื้อ!! พุดแล้วขนลุก”แก้วพูดแล้วลูบแขน
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอก แก้วอาจจะเครียดมากไปก็ได้ อย่าคิดมากสิ อ๋อ นี่สายแล้วเดี๋ยวฟางเอากับข้าวไปให้หมีก่อนนะ นอนพักผ่อนสะ ตาดำหมดแล้ว จุ๊บ”ฟางพุดก่อนจะจุ๊บแก้มแก้วแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วขับรถออกไป
 
 
 
 
 
 
“เป็นไปได้ยังไงทำไมถึงไม่มี”แก้วพูดแปลกใจ
 
 
 
 
 
 
ฟึ่บ
 
 
 
 
 
 
“เรียกผมหรอครับ”อยู่ๆโทโมะก็ปรากฏตัวที่หลังของแก้วแล้วพูดกระซิบข้างหูจนแก้วขนลุกซุ่แล้วรีบหันกลับมาทันที
 
 
 
 
 
 
“O_O!!”แกวถึงกับตาโตด้วยความตกใจทันที
 
 
 
 
 
 
“เฮ้”โทโมะพูดแล้วอามือโบกไปโบกมา
 
 
 
 
 
 
“นะ..นายมาเมื่อไหร่”แก้วพูดอึ้งๆ
 
 
 
 
 
 
“มาเมื่อกี้ครับ ผมขอโทษนะครับที่เรียกแล้วมาออกมาหา แต่ผมก็ออกมาแล้วนะ สงสัยคุณไม่เห็นผมเลยเข้ามากระซิบ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ห๊า-0-“แก้วเหวอ
 
 
 
 
 
 
“ก็ไม่รู้สิครับ ผมออกมาแล้วนะคุณไม่เห็นผมงั้นหรอ”โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
“อะ เออสิถ้าเห็นชั้นจะอึ้ง เอ๋อ อึน อยู่แบบนี้หรือไงห๊ะ”แก้วตวาดใส่
 
 
 
 
 
 
“ผะ ผมขอโทษครับ”โทโมะพูดแล้วก้มหน้ารับผิด
 
 
 
 
 
 
“นี่นายบอกมาสักทีว่านายเป็นใครมาจากไหน แล้วทำไมมาอยู่ทีนี่ ตอบ!”แก้วพูดแล้วเท่าสะเอวมองโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่รู้ว่าผมเป็นใคร มาจากไหน แต่ผมอยู่ที่นี่นะครับ”โทโมะยืนยัน
 
 
 
 
 
 
“นายบ้าไปแล้วหรือไงไม่รู้ แล้วมาอยู่ที่นี่ พูดมานะไอ้ผีบ้านายตายที่ไหน”แก้วพูดแล้วเท้าสะเอวมอง
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่ใช่ผีนะ”โทโมะเถียง
 
 
 
 
 
 
“นายเป็นผี!!”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่ใช่ผี”โทโมะเถียงกลับ
 
 
 
 
 
 
“แล้วทำไมชั้นจับตัวนายไม่ได้”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เพราะคุณเป็นผีต่างหากล่ะครับ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“จะบ้าเร้อะ ชั้นไม่ใช่มีย่ะ ชั้นคน นี่ดู”แก้วพูดแล้วจับเนื้อตัวของตัวเองให้โทโมะดู
 
 
 
 
 
 
“ ผมก็คนครับ นี่ไงๆ”โทโมะพูดแล้วจับตัวเองแต่แปลกทำไมโทโมะถึงจับตัวเองได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
__________________________________________________________________________________
 
 
 
 
 
เอาล่ะสิ ทำไมโทโมะจับตัวเองได้ล่ะ ฮิฮิ 5555
 
 
 
ขอบโทษนะคร้าบบบ ที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ
 
 
 
เเต่วันนี้ก็มาอัพให้เเล้วนะ 55555 เม้นกันเยอะๆน้าาา
 
 
 
 

 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา