Cut NC the Star for In Love

                
 
 
                ผมเอามือถือที่ขึ้นมาแนบหูอยู่นานสองนานลงมาวางอย่างเหน็ดเหนื่อย เพราะว่าเมื่อกี้ผมเพิ่งอธิบายเรื่องราวและวิธีการต่างๆให้สมายได้รับฟังแบบจุใจ แต่ดูถ้าน้องสาวคนนี้ของผมจะเข้าใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะยังมีอารมณ์หงุดหงิดเข้ามาปะปนอยู่หน่อยๆ
                “เป็นอะไรไปครับเนี่ย” ริทเดินเข้ามากอดผมจากด้านหลัง พลางเอาหน้าถูๆไถๆที่กลางหลังกว้างของผมอย่างอ้อนๆ ไอ้เตี้ยนี้มันจะนู้มั้ยเนี่ย ยิ่งมันเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆมาแบบนี้ มันยิ่งเป้นแรงกระตุ้นสำหรับผมเลย
                “ป...เปล่า ไม่มีอะไรแล้วละ” ผมหันไปผลักร่างเล็กให้ออกห่างก่อนจะ เดินไปทิ้งตัวที่ปลายเตียง
                “แล้วตกลงพี่โน่จะเอายังไงครับเนี่ย จะเดินแผนต่อ หรือว่ายุติลง” ริทเดินเข้ามานั่งข้างๆผม พลางเอามือมาเกาะแกะแขนผมอีก ไอ้นี้นิ...เดี๋ยวปัดจับกดเลยดีมั้ยเนี่ย
                “แผนน่ะไม่มีทางเลิกล้มแน่นอน แต่ยังไงก็ต้องเคลียร์เรื่องเอ้กให้ไอ้เก่งก่อน เสร็จแล้วก็จัดการเรื่องของสมายกับสต๊อปต่อ จากนั้นเราก็เตรียมจับผิดยัยสองคนนั้นต่อได้เลย” ใช่...ที่ผมอุตส่าลงทุนลงแรงจองตั๋วเครื่องบินให้กับเหล่ารุ่นพี่ รุ่นน้อง และรุ่นเดียวกันไปเที่ยวในครั้งนี้น่ะ ไม่มีทางอยู่แล้วที่ผมจะให้ไปเที่ยวกันฟรีๆ แต่ที่ผมจัดทริปไปเที่ยวทะเลครั้งนี้ขึ้นมาก็เพื่อที่จะจับผิดใครบางคน ไม่สิ...ต้องบอกว่าสองคนถึงจะถูก
                “แล้วแบบนี้ริทจะได้เที่ยวมั้ยเนี่ย” ไอ้ตัวเล็กทำหน้างออย่างไม่ได้ดั่งใจ ผมเลยจัดการมอบมะเหงกลูกย่อมๆไปให้ไอ้เด็กไม่รู้จักโตข้างๆ
                “เจ็บนะพี่โน่ เขกลงมาได้เนี่ย ไม่รู้ว่ามันจะปูดหรือเปล่า”
                “เว่อว่ะไอ้เตี้ย” ผมยัดตัวขึ้น พร้อมกับออกแรงดันหัวมันไปด้านหลังอย่างอดไม่ได้
                “เฮ้ย...” ริทร้องเสียงหลง ก่อนจะเสียหลักลงไปนอนกองแผ่หลาที่เตียง โดยที่แขนบางข้างหนึ่งฉุดคอเสื้อผมลงไปด้วย ทำให้เราสองคนในตอนนี้หน้าห่างกันเพียงไม่กี่เซ็น
                “เออ...” ริทเริ่มจะรุกรี้รุกรนทุรนทุราย หาทางหนีตายแทบจะทันที เมื่อผมค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปหาใกล้ๆ
                “จะหนีพี่เหรอ ทีเมื่อกี้ยังยั่วพี่อยู่เลย” ผมใช้จมูกคลอเคลียเกลี่ยแก้มใสนั้นไปเรื่อยๆ จนกระทั้งมาหยุดที่หูดื้อๆนั้น แล้วดูดเม้มติ่งหูมันอย่างสนุกสนาน
                “อืม...เจ็บ แล้วเมื่อกี้ริทก็ไม่...อ๊ะ...ได้ยั่วสักหน่อย” ไอ้ตัวเล็กพยายามดันตัวผมให้ออกห่างจากมัน แต่มีหรือที่ผมจะยอมทำตามอย่างว่าง่าย ยิ่งมาถึงขั้นนี้แล้วอย่ามาให้ผมหยุดเสียง่ายๆ
                “เชื่อตายละ...”
                “จริงๆ...” ผมพรมจูบตามซอกคอหอมกรุ่นนั้น ลากยาวมาถึงยอดอกเนียนที่กำลังแอ่นรับสัมผัสของผมไปมา ผมลงลิ้นสัมผัสกับปุ่มไตทั้งสองข้าง ก่อนจะแกล้งลากลิ้นวนไปเวียนมาอย่างแกล้งๆ ส่วนไอ้ตัวเล็กมันก็คอยทึ่งหัวกบาลผมให้ออกอยู่นั้นแหละ ไอ้เตี้ย...เจ็บเป็นนะเว้ย...ย...
                “พี่โน่...อือ...พอก่อน...อ๊ะ...” ไอ้เตี้ยสะดุ้งเฮือก เมื่อมือแกร่งของผมเลื่อนไปจับจุดอ่อนไหวของมัน ผมเคล้นคลึงและบีบเบาๆ ก่อนจะร่นตัวลงไปด้านล่าง แล้วใช้ปากครอบครองของของมัน มันบิดกายไปมาเพื่อถ่ายเทความต้องต้องการ มือข้างหนึ่งจิกผมผม มืออีกข้างพยายามดันหน้าผมให้ออกจากจุดๆนั้น
                “อือ...อ๊ะ...ไม่ไหว...อ๊ะ...อึก...ก...อึก...ก...”
ไม่ทันที่มันจะไปถึงปลายทาง เสียงนางมารน้อยของผมก็ดังแว่ดๆออกมาจากด้านนอกของห้อง ผมเลยจำใจต้องหยุดกิจกรรมทั้งหมดลง ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องออกอย่างอารมณืเสีย ส่วนไอ้คนตรงหน้านี้ก็ฉีกยิ้มอย่างไม่เกรงกลัวผมเลย
                “มีไร...” ผมพูดเสียงห้วน ก่อนจะยืนกอดอกพิงประตูเอาไว้
                “พี่ริทล่ะ” ต้องถามขึ้น ก่อนจะชะเงอคอยาวเป็นยีราฟมองเข้าไปในห้องนอน
                “ไม่ต้องไปยุ่งกับมันเลย มีอะไรก็รีบๆว่ามา” ผมผลักหัวกลมๆนั้นออกจากบ้านประตู ก่อนจะขยับตัวนิดหน่อยเพื่อเอาร่างกายสูงๆของผมบังภาพด้านในไว้
                “ที่แท้ก็มาขัดจังหวะนี้เอง”
                “ไม่ต้องมาพูดมากเลยไอ้แสบ”
                “ก็ได้ๆ ต้องแค่จะมาบอกว่าพี่เก่ง พี่กัน พี่เซนและก็ไอซ์มาถึงแล้วนะ” ว่าแล้วยัยต้องก็วิ่งแจ้นลงไปทันที
                “มีอะไรเหรอพี่โน่” ไอ้เตี้ยมายืนข้างหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ตกใจหมดเลยนึกว่าผีสกั๊งมาหลอกซะอีก
                “เปล่า...ต้องมันบอกว่าพวกไอ้เก่งมันมาถึงแล้ว”
                “ทำไมมาเร็วจัง พี่โน่พึ่งโทรชวนเมื่อสายๆไม่ใช่หรือไง” จริงด้วยทำไมมันมาเร็วกันจังว่ะ นี้เพิ่งสามสี่โมงเอง ไหนไอ้เก่งมันบอกจะมาค่ำๆไง
                “ไม่รู้ สงสัยมันนั่งเครื่องมามั้งก็เลยเร็ว” ผมว่าเสร็จก็ดึงมือมันให้เดินเข้าไปในห้องพร้อมกัน ถามว่าผมพามันเข้ามาในห้องทำไม ทำไมไม่พามันลงไปข้างหลัง ผมบอกได้คำเดียวว่า เมื่อกี้มันยัง ค้าง อยู่เลย
                “เฮ้ย...พี่โน่ทำไมไม่ไปข้างล่างอ่ะ พาริทเข้าห้องทำไมเนี่ย” ไอ้เตี้ยเนิ่มโวยวาย มือไม้ก็เริ่มเกาะเกี่ยวขอบประตู เหมือนมันจะรู้ชะตากรรมของตัวเอง
                “ก้ต่อจากเมื่อกี้ไง”
                “ไม่อ้าว...ว...ว...”
                “อย่าดื้อได้มั้ยเตี้ย พี่เหนื่อยนะเว้ย” ผมออกแรงดึงไอ้เตี้ยให้มากขึ้น แต่รู้สึกว่ายิ่งออกแรงมากเท่าไหร่ไอ้เตี้ยมันก็ยิ่งเกาะแน่นขึ้นกว่าเดิม นี้มันมือคนหรือตีนตุ๊กแกว่ะเนี่ย ทำไมมันถึงได้เกาะทน เกาะนาน ยังงี้ว่ะ
                “ไม่เอา...ไม่เอา...ปล่อยริทนะ ไอ้พี่กุ๊ย” ปากดีไปไอ้เตี้ย อย่าหวังว่าจะปล่อยเลย
                “โว้ย...ย...พี่โน่แกล้งพี่ริท พี่โน่แกล้งพี่ริท เป็นผู้ใหญ่ทั้งทียังจะแกล้งพี่ริทอีก โว้ย...ย..ไม่รู้จักโต ไม่รู้จักโต” ผมหันพรึ่บไปจ้องเสียงใสของใครบางคนที่ดังแทรกขึ้นมานอนกเหนือจากเสียงของผมกับไอ้เตี้ย แต่แล้วผมก็ต้องนิ่วหน้าคิ้วขมวด เบะปากออกทันที ใครอัญเชิญยัยนี้มาที่บ้านผมเนี่ย
                “ไอ้แพร...” ผมพูดเสียงเหี้ยม ก่อนจะเผลอสะบัดมือของใครบางคนออก แล้วผละจากร่างนั้นอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะมุ่งหน้าไปจัดการกับยัยร่างบางของญาติผู้น้อง ที่ฝีปากหาญกล้ามากระตุกหนวดเสืออย่างไอ้หนุ่มโตโน่คนโก้คนนี้
                “ไอ้พี่โน่บ้า ริทเจ็บนะเว้ย”
ตอนนี้สมองผมไม่มีการประมวลสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นรอบตัวผมแล้ว เพราะสิ่งเดียวที่ผมต้องรีบจัดการในตอนนี้คือไอ้แพร ไอ้ทอมตัวป่วนนั้นเอง...