[Sehun x you] เลวอย่างนายต้องเจอร้ายอย่างฉัน!!!!

ตอนที่ 4 
 
 
 
ความจริง
 
 
 
                    
 
                    "หึ ลี เซฮุน แล้วแกจะเจ็บปวดเหมือนที่พวกแกทำลายครอบครัวฉันจนพินาศ!!!!"
 
                    เสียงและคำพูดของโบราเรียกความสนใจจากผู้คนได้ดีตามมาด้วยเสียงซุบซิบกันทั่วโรงอาหาร
 
                    "พอก่อนโบราคนมองใหญ่แล้ว" ฮโยรินกระซิบลุกขึ้นเพื่อห้ามเพื่อนสาว แต่โบรายังมองหน้าคุณไม่ละสายตา 
 
                    "ฉันไปทำอะไรไม่ทราบอยู่ๆก็มาตะโกนใส่แบบนี้"
                    
                    คุณพูดอย่างเหลืออด ทำให้โบราเลือดขึ้นหน้าเธอผลักฮโยรินออกก่อนจะตรงไปกระชากข้อมือของคุณอย่างแรง
 
                    "แกไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลยรึไงห๊ะ!!!!!!!" พวกนักเรียนเริ่มยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปไม่ก็อัดวีดิโอ
 
                    "โบราหยุดเดี๋ยวนี้!!"
 
                    โบรารีบปล่อยข้อมือของคุณทันทีเมื่อได้ยินเสียงแข็งแต่แฝงไว้ด้วยความน่าเกรงขามทรงอำนาจนั้นไม่ใช่ใครเสียงนอกจาก....คริส!!!!
 
 
                    "ไม่คิดว่าคุณหนูของเยอบีร่าจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้นะ"
                    
                    จุนมยอนเดินออกมายืนข้างคริส ก่อนจะมองไปที่ฮโยรินด้วยสายตาแข็งกร้าว
 
                    "เกิดอะไรขึ้นเทาทำไมมันวุ่นวายขนาดนี้" ลู่หานที่มีพลาสเตอร์ปิดหน้าผากเดินออกมาเช่นกัน ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นคุณ คุณได้แต่ยักคิ้วให้ลู่หาน
 
                    "โบรามีอะไรรึเปล่า?" มินซอกแตะไหล่เล็กของโบราแต่เธอกลับสะบัดออก มินซอกขมวดคิ้วมองไปที่เซฮุนที่ทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างคริส
 
                    "ไอริสแกต้องได้รับผลกรรมของแก!!" โบราชี้หน้าคุณก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกไป 
 
                    "เธอคือไอริสเหรอ" ลู่หานหันไปมองคุณ คุณได้แต่ส่ายหัวเบาๆ
 
                    "ไอริสคืออะไรฉันยังไม่รู้เลย"
 
                    "สรุปเธอไม่รู้อะไรสักอย่าง" มินซอกกุมขมับก่อนที่เทาจะแทรกขึ้น
 
                    "งั้นเราก็บอกเธอเลยสิ....ได้ไหมครับรุ่นพี่คริส"เทาหันไปหาคริสที่ใช่ความคิดทบทวนไปมา
 
                    "ตามมาสิ.." คำพูดของคริสทำให้เทายิ้มได้
 
 
 
 
ณ ห้องที่คริสพามา
 
 
                    คุณนั่งมองพวกเขาจ้องหน้าจอโน๊ตบุ๊กไม่วางตาจนคุณหาวไปแล้วไม่รู้กี่รอบ ที่ว่าจะเล่าก็ไม่เล่าเสียทีแต่ก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าพวกเขารู้จักกัน
 
        
                    
 
 
                    "อา...งั้นเรามาแนะนำตัวกันก่อนเนอะ" เมื่อคริสเห็นมาคุณนั่งจนรากงอกแล้วจึงพูดแทรกขึ้นดึงความสนใจของทุกคนในห้องซึ่งก็ราวๆเกือบสิบห้าคน
 
                    "ให้โอสิเรียก่อนแล้วกัน"คริสเผอยมือให้เซฮุนที่ยืนพิงกำแพงอยู่อีกด้าน
 
                    "โอ เซฮุน เป็นโอสิเรีย" คุณแทบไม่ได้มองหน้าเขาด้วยซ้ำแต่เซฮุนกลับมองคุณตาไม่กระพิบ
 
                    "ฉันชื่อคริส เป็นแกลดิโอลัส ส่วนชานยอลเป็นลูกผู้น้องของฉันเอง" ว่าจบคริสก็ส่งต่อไปให้ลู่หาน
 
                    "ฉันลู่หาน เป็นคนจีนน่ะไม่ต้องสงสัยฉันเป็นโบตั๋น" ลู่หานมองไปทางจุนมยอนที่ยืนอยู่ข้างๆเซฮุน
 
                    "คิม จุนมยอน เป็นไอวี่" เขาพูดทั้งที่มองแต่ฮโยริน
 
                    "ผมชื่อหวง จื่อเทาคนจีนเหมือนกันครับเป็นแดฟโฟดิล"
 
                    "ฉันพยอน แบคฮยอนเป็นปอปปี้"
 
                    "คิม จงแดเป็นไวโอล่า"
 
                    "ผม เลย์ เป็นโอลีฟครับ" เลย์พูดอย่างสุภาพก่อนจะโค้งให้
 
                    "คิม ฮโยริน เป็นโรส" ฮโยรินยิ้มให้คุณ
 
                    "สวัสดีค่ะฉันเจสสิก้า เป็นวิดฟราวเวอร์ค่ะ"
 
                    "ฉันซน นาอึน เป็นเซ็นเลอร์ไบโฟรเรีย"
 
                    "พัก โชรงค่ะเป็นโชโนดาคลูชินลี่"
 
                   "ผมคิม มินซอกเป็นทิวลิปทราดา"
 
                    "ส่วนที่เหลือมันไม่มาน่ะ" เเบคฮยอนกอดอกมองไปที่ประตูอย่างหัวเสีย
 
                    "ฉันคือโลตัสส่วนยัยนี่ก็คือไอริสสินะ" จงอินชี้ที่ตัวเองก่อนชี้ไปที่คุณ
 
                    "ก็ตามนั้นล่ะ" โชรงเท้าคางบอก
 
                    "ลองสังเกตดูว่าพวกนายรวยมากแค่ไหน?" เจสสิก้าพูดยิ้มๆ คุณกับจงอินพยักหน้า
 
                    "พ่อแม่ทำธุรกิจเป็ยพันๆล้านใช่ไหมล่ะ?" นาอึน
 
                    "ในแวดวงธุรกิจใครที่ดังและประสบความสำเร็จก็จะใช้ชื่อพันธุ์ดอกไม้เป็นตัวแทนและเพื่อเอกลักษณ์เวลาไปไหนมาไหนก็จะเรียกชื่อดอกไม้ของแต่ล่ะคนอย่างฉันก็เป็นพวกโรสประมาณนี้" ฮโยรินร่ายยาว
 
                    "แล้วยัยคนที่โรงอาหารนั้น...." คุณถามออกไปเมื่อนึกขึ้นได้ว่าโบราเรียกคุณว่า
ไอริส
 
                    "อ๋อ โบราเป็นพวกเยอบีน่าแน่นอนว่าพ่อแม่พวกเราถูกนักข่าวจับตามองตลอดเวลาเห็นว่าธุรกิจที่บ้านโบราล้มละลายก็เลย..."
 
                    "ก็เลยไปเข้าพวกกับโอสิเรีย" ฮโยรินพูดไม่ทันจบโชรงก็แทรกขึ้นก่อนจะมองเซฮุนด้วยหางตา คุณสัมผัสได้ถึงความโกรธของดวงตาหวานนั้นอย่างชัดเจน เซฮุนได้แต่ยิ้มเย็น
 
                    "โอเคๆ พอๆหยุดทะเลาะกัน"จงแดปรามขึ้น
 
                    "พวกเราต้องจับไพ่กันว่าจะได้เป็นสเรย์เวอร์รี่หรือมาสเตอร์แล้วก็จะคุยกันทีหลังว่าใครจะคู่กัน" คริสบอกคุณกับจงอินพยักหน้าเข้าใจก่อนที่ทุกคนจะพากันออกไป
 
 
 
 
 
ณ ทางเดินในโรงเรียน
 
 
 
                    "มึงคิดว่าไง?" จงอินเม่อมองไปข้างหน้า
 
                    "คิดว่าแม่งโคตรบ้า"คุณตอบกลับพรางกระแทกเสียง
 
                    "เหอะ! คิดมากไปได้"
                    จงอินหัวเราะก่อนจะแกล้งกระแทกไหล่คุณจนคุณเซไปชนประตูห้องๆหนึ่งซึ่งไม่ได้ล็อคทำให้ก้นคุณลงสู่พื้นอย่างแรง
 
                    "เซฮุนเป็นไรป่าว!?โทดๆ" จงอินช่าวพยุงคุณให้ลุกขึ้นก่อนจะได้ยินเสียงบางอย่างจากอีปประตูในห้อง
 
                    "อ๊าๆๆ!! โอ เซฮุนฉันบอกให้...หยุด อ๊าาา!!!" 
 
เสียงผู้หญิง....
 
เรียก โอ เซฮุน....
 
แถมเป็นเสียงที่คุ้นซะด้วยยยย!!!!!!!!!
 
 
                    "เฮ้ยกัมจง...มึงได้ยินเหมือนกูใช่ป่ะ?" คุณถามจงอินเพื่อความแน่ใจ
 
                    "กูว่าไม่ได้มีแค่กูกับมึงที่อยู่ในห้องหรอกวะ" คุณกับจงอินมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้า คุณให้จงอินย่างกายเดินไปใกล้ประตูนั้นอย่างช้าๆ
 
                    "......." คุณค่อยๆตามมาพลางแงมประตูออกช้าที่สุดและเบาที่สุด ภาพที่คุณและจงอินเห็นนั้นทำให้แทบอยากจะวิ่งออกไปจากตรงนี้จริงๆ
 
                    คุณชายแห่งโอสิเรียกระแทกส่วนล่างเข้าไปในร่างเปลือยเปล่าของโบราถี่รัวในห้องลับที่ดูเหมือนจะเป็นห้องที่โอ เซฮุนชอบมากเสียด้วย
 
                    "ไอ้หน้าขาวกับยัยแปดหลอดมัน...."จงอินพูดเบาๆก่อนจะรีบลากคุณที่แข็งเป็นหินออกมาจากห้องนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
                   
 
                      
 
               kim jongin                                              kris
 
 
 
 
 
 
 
TBC.