หน้าหล่ออย่างนาย มาเจอหน้าสวยอย่างฉัน

บ้าน จิระคุณ

"พี่ฟาง แสดงออกมาเลย"

"ยัยเฟยืไม่เอาน่าอายเพื่อนเค้า"

"ไม่ต้องอายหรอกเพื่อนกันทั้งนั้น" พิมนั่งลงข้างๆหลังจากที่เรามาถึงบ้านของป๊อปปี้ อยากบอกว่าหลังใหญ่มาก พอๆกับบ้านของเธอเลย และ และมีวิวสวยๆอีกนะ

"ฉันว่าเรามาซ้อมเพลงนี้ก่อนเถอะนะ" หวายเดินเอาแผ่นเพลงไปเบิด ส่วนเพื่อนก็เปลี่ยนชุด พร้องที่จะสะบัดเต็มที่ มีแต่ฟางที่ไม่ได้เปลี่ยนเพราะไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยน 

"เอางี้นะเราจะซ้อมเต้นกันก่อน แล้วมาซ้อมร้อง ส่วนพวกนายนะ ไปซ้อมด้านนู้นเลย เกะกะ"

"อ้าว นี่บ้านฉันนะ เธอมาไล่พวกเราได้ไง ยัยหวาย"

"ก็บ้านนาย ฉันยังไม่ได้ว่าบ้านฉันเลยนิ" หวายเถียงป๊อปปี้ต่อ โดยไม่ยอมแพ

"พอๆ มาซ้อมได้แล้วส่วนพวกนายก็ซ้อมไปล่ะกัน" ฉันพูด แล้วเดินไปอยู่ที่จุดของฉัน ก็แน่ล่ะ ฉันตัวเล็กก็เลยได้มาอยู่ข้างหน้าเพื่อน

      จินนี่: มันเผลอๆอยู่คนเดียว ตอนเธอมาเกี่ยวในใจ

      ฟาง:อยู่ดีๆเกิดอะไรใจมันกระทบกระเทือน

      จินนี่:นั่งฟังเพลงตอนเช้าๆ

      ฟาง:แนะดูความเหงายังมาเตื่อน ฟาง:จินนี่:ให้ไหวตัว

      พิม: หนึ่งนาทีที่มีเธอ มีเธอปรากฎในใจ

      แจม: มันก็ยืนแทบไม่ไหว ต้องการคนมาช่วยดูแล

    พวกเราก็ซ้อมกันเสร็จแล้วเลยให้หนุ่มๆเค้าซ้อมต่อ เราก็เลยนั่งพักและนั่งดูพวกเค้า พวกนายนี่ก็ไม่เบานะเนี่ย เต้นร้องเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย

"ต่อไปก็เป็นเพลงร้องคู่แล้งล่ะ" จินนี่พูดขึ้นทำเอาฉันสะดุ้ง เฮือกใหญ่ ฉันก็เลยทำหน้าให้ปกติ เดี๋ยวหมอนั้นจะว่าฉันป๊อดอีก ฉันเดินไปหยิบไมค์มา นั่งลงข้างพิม 

"อ้าวฟางมานั่งนี้ทำไม่ ไปยืนกับป๊อปสิ ไปเร็ว" พิมพลักดันฉันให้ไปยืนกับไอ้หน้าตายนั้น เหอะ พิมมีใจร้าย ไล่เก๊า :(

 fang: ไม่ว่ากี่ครั้งที่มองภาพถ่าย คนแรกที่ใจเป็นต้องมองหาทุกที่ ไปเจอสิ่งไหนไม่ว่าร้ายดี ยัง             ต้องคิดถึงคน คนนี้...อยากโทรไปเล่าให้ฟัง

 poppy:หลับตา..แค่หลับตา ถ้ารู้สึกเหงา และต้องมองหาถามว่าฉันจะคิดถึงใคร

 poppy:เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ

 fang:ตอบทุกคำถามของใจ

 poppy:ใช่เธอ

 fang:คนเดียวที่ฉันมั่นใจ

 poppy:ใช่เธอ

 fang:เธอคือคนพิเศษไม่ต้องการพิสูจน์

 poppy:ได้แต่หยุดใจตรงนี้

  หลังจากที่เราก็ต่างซ้อมเต้นบ้าง ร้องบ้าง หยอกเล่นกันบ้าง แต่เราฏ็ซ้อมกันออกมาเป็นที่น่าพอใจเลยทีเดียว น่าจะไปสมัครเป็นนักร้องน่ะเนี่ย เสียงดีไม่เบาเลยอิอิ (พึ่งรู้ว่านางเอกเราหลงตัวเอง:ไรเตอร์) (ก็มีบ้างแหละน่าบ่นได้นะยัยไรเตอร์:ฟาง)

"พี่ฟาง เสียงดีโคตรๆเลยอ่า เฟย์ชอบ" เฟย์เดินมาเกาะแขนฟาง

"ฉันว่าเราแยกย้ายกันกลับบ้านก่อนดีกว่านี่ก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวทางบ้านเป็นห่วง" 

"อืม งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะบาย" ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านฉันกับเฟย์กลับพร้อมกันโดยมีเขื่ือนและ ไอ้ขี้เก๊กนี่แหละ ไม่รู้ว่ามันจะทำหล่อไปไหน (โอ๊ะ ไรเตอร์ ยัยเตี้ยนี่ว่าผมหล่อด้วย โอ๊ย เขิล)

"ขับรถดีๆล่ะกันไอ้หน้าหมี ฝันดีสำหรับคืนนี้"

(นึกว่าจะไม่บอกซะแล้วยัยตัวแสบ)

"อืมฝันดีเช่นกัน ยัยเตี้ย" ป๊อปปี้ทิ้งท้ายด้วยคำที่เจ็บแสบสุดๆ แต่ก็ดีแฮะ แอะ นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย

    ฉันเดินขึ้นมาข้างบนบ้านก่อนที่จะตรงไปห้องของตัวเอง แต่...

"ว๊าววว คืนนี้ แม่กระต่ายน้อยของ พ่อหมีคงจะหลับฝันดีแฮะ"

"อารัยยัยเฟย์ แม่กระต่ายของใครกัน เลอะเทอะแล้วนะแกนิ"

"เอะพี่ฟาง เฟย์ยังไม่เอ่ยชื่อเลยนะ เฟย์แค่อ่านการ์ตูน พี่ฟางอ่ะร้องตัว"

   เอะยัยน้องบ้านี่ ทำไมไม่บอกล่ะยะ ทำฉันหน้าแตกเลย

"ป่าว ไปล่ะง่วงนอนแล้ว ฝันดีนะ ยัยเฟย์ตัวแสบ" ฉันพูดแล้วแจก มะแหงกไปหนึ่งลูกให้ยัยน้องสาวก่อนนอน

"โอ๊ย พี่ฟาง อ่ะ เฟย์เจ็บนะ เขิลแล้วทำร้ายร่างกาย ด้วยอ่ะ" ยัยเฟย์บ่นอุบอิ๊บแต่ฉันไม่สนรีบเดินเข้าห้องก่อนที่ยัยตัวแสบจะตะโกนออกมา

"ฝันดีนะคะพี่ฟาง เฟย์รักพี่นะ ยัยพี่ตัวแสบ อิอิ"

 "แบร่"

   ฉันหันมาแลบลิ้นใส่ แล้วหัวเราะใส่กัน แล้วต่างคนก็ต่างเข้าไปนอน 

   จบไปแล้วตอนหนึ่ง วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร ก็ฝากติดตรมด้วยนะคะ 

   ช่วงนี้ ใกล้จะสอบแล้วด้วยสินะ เลยไม่ค่อยได้แต่ง นะคะ แต่ยังไงเรื่องนี้จะแต่งให้จบ เลยนะคะ 

 ฝากเม้น ฝากติดตามด้วยนร๊คร๊