วิวาห์รักลวง

"ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะฟาง?"ป๊อปปี้ถาม เมื่อเห็นว่าเธอถอยหลังออกห่างจากตัวเขามาก
"แล้วพี่ป๊อปมาทำอะไรในห้องฟางล่ะ? เราหย่ากันแล้วนะ"ฟางพูดออกมา ก่อนจะหันไปเปิดโคมไปบนโต๊ะข้างเตียง
"หย่า? ตอนไหนกัน?"
"เมื่อกลางวันไง อย่ามาทำเป็นลืม พี่ควรไปคืนดีกับพี่พิมนะ ไม่ใช่มาอยู่ในห้องฟางแบบนี้"
"ทำไมชอบไล่สามีตัวเองให้ไปหาคนอื่นจัง... เดี๋ยวนะ นี่ฟางจำได้แล้วเหรอ?"ป๊อปปี้ขมวดคิ้วถามทันที เมื่อฟังจากน้ำเสียงของเธอที่ดูเหมือนจะจำอะไรได้แล้ว
ฟางเงียบทันที ก่อนจะหันหน้าหนีป๊อปปี้ ทำให้ชายหนุ่มคลานขึ้นมาบนเตียงแล้วรั้งเอวบางให้มานั่งบนตักแกร่งของเขา
ฟางดิ้นหนีพยายามที่จะลงจากตักของป๊อปปี้ให้ได้ หากแต่ชายหนุ่มกลับกอดเอวบางไว้แน่นไม่ยอมปล่อย จนเธอต้องหยุดดิ้น
"ปล่อยนะพี่ป๊อป อีกอย่างพี่ไม่ใช่สามีฟางนะ..."ฟางยังพูดไม่ทันจบก็ถูกป๊อปปี้กดริมฝีปากปิดปากบางทันที
ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากบาง ก่อนที่ลิ้นร้อนจะกวาดไปทั่วโพรงปากบางเพื่อดูดซับความหวานจากปากบางของฟาง
"อืม..."เสียงหวานครางออกมาเบาๆ ทำให้ป๊อปปี้ต้องผละริมฝีปากออกก่อนที่เธอจะขาดอากาศหายใจ
ฟางรีบหายใจเข้าปอดทันที ที่ป๊อปปี้ผละออก ทำให้ป๊อปปี้ยิ้มออกมาทันที เพราะดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่ชินกับรสจูบของเขาสักที
"ทะ ทำบ้าอะไรเนี่ยพี่ป๊อป!?"
"อ้าว ก็จูบเมียตัวเองไง ผิดตรงไหนกัน?"
"ผิดตรงที่ฟางไม่ใช่เมียพี่แล้วไง ไอ้พี่บ้า!"
"ไม่ใช่เหรอ? งั้นเรามาทบทวนกันหน่อยไหมว่าเมียพี่เป็นใคร?"พูดจบป๊อปปี้ก็กดจูบอีกครั้ง มือหนาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบางที่มีเพียงเสื้อคุมอาบน้ำเท่านั้น
ป๊อปปี้ค่อยๆ แก้เชือกของเสื้อคุม ก่อนจะเลื่อนสาบเสื้อคุมออกจากกายสาว
"อืม..."เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อมือหนาบีบเคล้นทรวงอกอิ่มของเธอหนักสลับเบา สร้างความเสี่ยวซ่านให้แก่กายสาว
มือบางโอบรอบคอแกร่ง ทำให้ชายหนุ่มกดจูบอย่างหนักหน่วง ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงต่ำมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ทรวงอกอิ่มแล้วดูดดึงสลับขบเม้นเบาๆ จนร่างสาวต้องแอ่นอกรับสัมผัสนั้นอย่างลืมตัว
"อืม..."เสียงหวานครางลั่นห้อง ดีหน่อยที่ห้องของเธอเป็นห้องเก็บเสียง ทำให้คนในบ้านไม่ได้ยิน
ป๊อปปี้เลื่อนตัวต่ำลงมาเรื่อยๆ ผ่านหน้าท้องแบนราบจนมาถึงกลีบกุหลาบบางที่มีน้ำหวานหล่อเลี้ยงอยู่ ทำให้ชายหนุ่มต้องกดริมฝีปากชิมรสหวานของเกสรกุหลาบที่อยู่ตรงหน้า
กายสาวบิดส่ายไปมาอย่างเสี่ยวซ่าน ก่อนที่กายสาวจะเกร่งกระตุก เมื่อป๊อปปี้ได้ส่งเธอไปถึงดวงดาวบนชั้นฟ้า
ป๊อปปี้ผละจากกายสาวที่นอนหอบหายใจ เพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่จนหมด ก่อนจะกลับทาบทับร่างบางอีกครั้ง
"อืม..."เสียงหวานครางเมื่อป๊อปปี้กดริมฝีปากจูบอย่างอ่อนโยน ก่อนจะร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะ.../อ่าห์..."เสียงครางของป๊อปปี้กับฟางดังขึ้นพร้อมกัน
เมื่อป๊อปปี้ค่อยๆ ดันความเป็นชายเข้าสู่กายสาวอย่างช้าๆ แรงบีบรัดภายในทำให้ป๊อปปี้กระแทกเข้าไปทีเดียวจนสุดทาง
"อ๊ะ! พี่ป๊อป..."ฟางร้องทันที ทำให้ป๊อปปี้แช่ไว้นิ่ง ก่อนจะจูบปลอบร่างบางอย่างอ่อนโยน มือหนาลูบไล้กายสาวลากไปตามส่วนโค้งเว้าเพื่อสร้างความเสี่ยวซ่านให้เธอเป็นอย่างมาก
เมื่อกายสาวเริ่มปรับตัวรับกับความใหญ่โตของเขาได้แล้ว สะโพกสอบก็เริ่มขยับเข้าออก จากช้าๆ ก็เริ่มเร็วขึ้นไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะพลิกตัวร่างบางหันหลังให้เขา ทั้งๆ ที่ยังไม่ถอดถอนความเป็นชายออก
เมื่อจัดท่าให้ร่างบางเสร็จแล้ว สะโพกสอบก็เริ่มขับเครื่องอีกครั้ง แรงบีบรัดตัวตนของชายหนุ่มถี่ขึ้นเริ่มๆ บ่งบอกว่าเธอใกล้แล้ว ทำให้เขาต้องเร่งเครื่องตามร่างบาง จนกระทั่งสายธารขาวขุ่นหลั่งรินเข้าสู่กายสาวจนหมด
พรึบ
ร่างสองร่างล้มลงไปกับเตียงทันที ลมหายใจที่หอบแข่งกันค่อยๆ กลับเข้าสู่สภาวะปกติอีกครั้ง
ป๊อปปี้ถอดถอนความเป็นชายออกจากกายสาวแล้วล้มตัวลงนอนกับเตียง ก่อนจะพลิกตัวฟางให้นอนในอ้อมกอดของเขา
"พี่ป๊อปทำแบบนี้ทำไม?"ฟางถาม หลังจากปรับลมหายใจเข้ากลับสู่สภาวะปกติแล้ว
"ทำกับเมียตัวเองผิดตรงไหนล่ะครับ?"
"แต่ฟาง..."ฟางพูดยังไม่ทันจบ ป๊อปปี้ก็พูดแทรกทันที
"ฟางยังเป็นเมียพี่อยู่นะ ในใบหย่าที่พี่เซ็นมันเป็นลายเซ็นปลอม"
"หา! ลายเซ็นปลอม!"
"อย่าบอกนะว่าไม่ได้ดู"
"เอ่อ... ก็ฟางคิดว่าพี่ป๊อปอยากหย่ากับฟาง แล้วกลับไปหาพี่พิมนี่ค่ะ..."ฟางพูดออกมาเบาๆ ก้มหน้าซบอกป๊อปปี้ โดยไม่รู้เลยว่าที่เธอทำอยู่นั้นมันทำให้อารมณ์ของป๊อปปี้ลุกโชนอีกครั้ง
"ใครว่าล่ะ? ตอนนี้พี่รักฟางจะตาย แต่..."จู่ๆ ป๊อปปี้ก็หยุดพูดไป ทำให้ฟางต้องรีบเงยหน้ามามองป๊อปปี้ทันที
"แต่อะไรค่ะ?"ฟางถามออกไปทันที
"แต่ตอนนี้พี่คิดว่าอยากมีหลานให้คุณแม่อุ้มแล้วแหละ"ป๊อปปี้พูดจบก็กดจูบทันที ก่อนที่บทเพลงรักจะบรรเลงขึ้นอีกครั้ง กว่าจะจบลงก็เล่นเอาฟางหมดแรงในตอนรุ่งสางเช้าของอีกวัน...
 
ด้านพิม
พิมที่กลับมาที่บ้านในตอนรุ่งสางเดินเข้าไปในห้องของเธอทันที
ในมือของเธอมีเอกสารใบหย่าของป๊อปปี้กับฟาง เธอหยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง ก่อนจะเหยียดยิ้มอย่างสะใจ
"เพราะแกนังฟาง เพราะแกกับน้องแกที่ทำให้ครอบครัวฉันต้องพัง! แม่ฉันถูกแม่แกแย่งพ่อไป ทำให้แม่ต้องตรอมใจตาย... มาตอนนี้แกก็แย่งป๊อปปี้ไปจากฉัน! แกไม่มีวันได้ป๊อปปี้ และเขาจะกลับมาหาฉัน!"พิมพูดออกมาเสียงเหี้ยม กำมือแน่น ก่อนจะโยนเอกสารลงบนพื้นห้องอย่างไม่สนใจ
'แกไม่เจ็บแค่นี้แน่นังฟาง!'
--------------------------------------------
 
มาแล้วๆๆ
ตอนนี้อาจสั้นไปหน่อยนะ ยังไงก็ฝากเม้น ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์