ปริศนา[สีเลือด]

-

เขียนโดย stan

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.39 น.

  5 ตอน
  1 วิจารณ์
  8,583 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม พ.ศ. 2558 19.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) ตอนที่1 จุดเริ่มต้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 ณ ห้องซ้อมเต้น                
       -ปอร์เช่
       ตอนนี้เวลาประมาณ1ทุ่มกว่าๆท่าม กลางห้องที่เปิดแอร์โครตเย็นแต่ผมและเพื่อนๆได้แต่เหงื่อตกพร้อมกับนั่งจ้องกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งพี่จิ๊บได้ส่งมาให้ด้วยความหนักใจ 
'สวัสดีจ้าน้องๆnew comerทุกคน พี่มีภารกิจพิเศษให้พวกเราทำนะจ้ะ อาจจะเป็นภารกิจที่อันตรายซักนิดนึง แต่จะเป็นอะไรหน่ะพี่ไม่บอกหรอก มาเจอพี่ที่ห้องทำงานนะจ้ะพี่ถึงจะบอก ย้ำ!!!มาทุกคนนะ'
  "มึงคิดว่าพี่จิ๊บจะให้เราทำอะไรวะ"ปีเตอร์หันมามองหน้าเพื่อนๆทั้งหกคนสลับกัน...
          "ก็ไม่รู้สิกูก็ระแวงเหมือนมึงนั่นแหละ" ผมตอบกลับไป
"แต่ลองไปดูก็ดีนะอาจจะมีอะไรดีๆก็ได้ เนาะมาร์ค"เติร์ดพูดแล้วหันไปมองมาร์คที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อาจเป็นอย่างที่พี่เติร์ดบอกก็ได้นะครับแต่ที่ผมสงสัยคือทำไมต้องไปให้ครบละคับ"มาร์คพูด
"ไปเถอะถ้ามัวแต่สงสัยเมื่อไรจะรู้........"พี่พาร์ทพูดก่อนจะเดินออกไปตามด้วยผมและคนอื่นๆ
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
                                                .
ณ ห้องทำงานส่วนตัวของพี่จิ๊บ
ผมและเพื่อนๆของผมนั่งประจำที่ของตัวเองเพื่อตั้งใจฟังสิ่งที่พี่จิ๊บกำลังจะพูดต่อจากนี้ ในตอนนี้ความเงียบได้ปกคลุมบริเวณ ทั้งห้องสงัดได้ยินเพียงเสียงแอร์เบาๆ 
"เอาล่ะไหนๆก็มาครบแล้วพี่ขอเริ่มพูดเลยแล้วกันนะ"
พี่จิ๊บพูดก่อนจะกวักมือเรียกผู้หญิงคนหนึ่งให้มาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกผม ผู้หญิงคนนั้นมีผมยาวสลวยสีเงิน ดวงตาสีแดงเป็นประกายคล้ายทับทิม ผิวสีขาวเหมือนหิมะทำเอาผมและเพื่อนหน้าแดงไปตามๆกันเลยทีเดียว
"เอาล่ะพี่ขอแนะนำห้รู้จักเลยแล้วกัน น้องคนนี้ชื่อน้องโสพิศ ฝากน้องเค้าด้วยแล้วกันนะ"พี่จิ๊บพูด
  "สวัสดีค่ะขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"โสพิศพูดก่อนจะโค้งลงเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มให้
      "ครับ''พวกผมทั้งเจ็ดคนพร้อมใจกันตอบเป็นเสียงเดียวกันโดยมิได้นัดหมาย
 "เอ่อ...แล้วภารกิจที่ว่าล่ะคับ"เติร์ดดูเหมือนจะเรียกสติได้ก่อนเพื่อนเลยรีบหันไปถามพี่จิ๊บ
 "อ๋อเรื่องนั้นนะหรอ....ก็ไม่มีอะไรมากหรอแค่พี่เห็นว่าพวกเธอก็ฝึกซ้อมมาเหนื่อยๆก็เลยจะให้ไปพักร้อนหน่อยนะ...แต่ที่ไหนโสพิศจะเป็นคนบอกเอง" เนี้ยนะอันตราย!!!ผมคิดในใจก่อนจะพูดต่อ
                               "งั้นแยกย้ายกันได้เลยใช่ไหมครับ"
                                    "จ้ะตามสบายเลยนะ..บ๊าย...บาย"
                                               . 
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
                                               . 
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
           หลังจากนั้นพวกเราก็ออกมาจากห้องของพี่จิ๊บและกลับมาที่ห้องซ้อมเต้นโดยมีน้องโสพิศสุดสวยตามมาด้วย
"วันพรุ่งนี้ให้พวกพี่มารอที่นี้ตอนประมาณ07.00น.นะคะ ส่วนเสื้อผ้าเตรียมไปซัก3-4ชุดพอนะคะเพราะเราไม่ได้ไปนาน งั้นแยกย้ายกันตามสบายเลยนะคะ"โสพิศพูดจบก็ยิ้มหวานให้กับทุกคนแล้วโสพิศก็แอบหันมามองผมแล้วแสยะยิ้มแปลกๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดียังไงไม้รู้ แต่ผมว่าน้องเค้าน่ารักดีคงทำอะไรไม่ได้หรอกคงอยากแกล้งละมั้งผมคิดได้อย่างงั้นจึงรีบวิ่งไปให้ทันเพื่อนๆที่มันออกไปก่อนผมแล้ว "พี่ไปก่อนนะโสพิศ"ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไป....
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
                                               .
 -โสพิศ
"หึๆ.........ไม่รู้อะไรซะแล้วว่าพวกมึงกำลังจะได้เจอของดี....หึๆๆๆ"
 
 
 

               
 เป็นไงกันบ้างคะ พึ่งแต่งแนวแบบนี้ครั้งแรกก็เลยอาจจะยังออกมาไม่ดีเท่าทีควรแต่ก็จะพยายามต่อไปนะคะ สามารถติชมได้นะคะ
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา