คู่ชีวิต(is love)

10.0

เขียนโดย kobkob

วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.56 น.

  28 chapter
  89 วิจารณ์
  42.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) พักไหมหัวใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"อ้าว สวัสดีจะฟาง"จินนี่ที่เดินเข้ามาที่บริษัทแล้วเห็นฟางก็เข้ามาทัก
 
"สวัสดีค่ะ คุณจินนี่"ฟางที่พูดแล้วกล่าวทักทายกลับ
 
"คุณป๊อปอยู่ไหม"จินนี่พูดแล้วเหล่มองทางอื่น
 
"พอดีคุณป๊อปออกไปคุยกับลูกค้านะค่ะอีกสักพักก็คงมา"ฟางที่ไม่ทันพูดจบจินนี่ก็เดินเข้าไปที่ห้องทำงานของป๊อปปี้ จินนี่ที่เดินเข้ามาในห้องของป๊อปปี้ก็เดินเข้าไปสำรวจในห้องจนไปสะดุดตากลับกรอบรูปที่ซ่อนเอาไว้ในซอกตู้เก็บเอกสารแล้วพลิกมาดูมันเป็นรูปภาพที่ป๊อปปี้และฟางรับน้องโดยป๊อปปี้เขียนไว้ใต้ภาพว่า ' กี่ปีแล้วยัยแม่ต่าย รักแกนะ'จินนี่ที่ดูรูปภาพเป็นจังหวะเดี๋ยวกับที่ฟางเปิดประตูเข้ามาเขาจึงรีบเก็บรูปไว้ที่ตู้เหมือนเดิม
 
"อ้าวฟางฉันวานไรเธอหน่อยสิ"จินนี่ที่พูดแล้วยิ้มให้
 
"ค่ะ "ฟางที่พูดแล้วเดินมาหาจินนี่
 
"เอากาแฟดำให้ฉันแก้วหนึ่งสิ"จินนี่สั่งฟาง ฟางที่ได้ยินจินนี่สั่งกาแฟดำ ทำไมสั่งกาแฟดำเหมือนป๊อปปี้เลยแต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรจึงเดินไปชงกาแฟให้จินนี่ 
ไม่นานฟางก็เดินเอากาแฟมาเสิรฟ์ให้จินนี่
 
"นี้ค่ะกาแฟ"ฟางที่พูดแล้วยื่นกาแฟให้จินนี่
 
"ขอบใจนะ"จินนี่ที่พูดแล้วก็ราดกาแฟ ลงพื้นแล้วก็ทิ้งแก้วกาแฟต่อหน้าฟาง
 
"อุ๊ป ขอโทษนะฟางพอดีไม่ชอบกินกาแฟดำก็เลยเททิ้งนะ"จินนี่พูดแล้วนั่งลงที่โซฟาแล้วนั่งมองหน้าฟางอย่างซะใจ
 
"ค่ะ"ฟางที่พูดแล้วก้มลงเก็บแก้วกาแฟตอนนี้ฟางโมโหมากไม่รู้ว่าฟางเกลียดอะไรเธอจึงทำแบบนี้ จินนี่ที่เห็นป๊อปปี้กำลังเดินมาจึงแกล้งลงไปเก็บแก้วกาแฟช่วยฟาง
 
"ฟางทำไมซุ่มซามแบบนี้ล่ะ ไม่ดีเลยนะ"จินนี่ที่ทำเป็นเอ็ดฟางป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาเห็นจินนี่เก็บช้อนกาแฟช่วยฟางก็เดินเข้ามาถาม
 
"นี้เกิดอะไรขึ้นนะ"จินนี่ที่เห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาก็เลือนมือมาบีบมือฟางแน่นแล้วมองหน้าฟางอย่างร้ายๆ
 
"ฟางเขาทำกาแฟหกนะค่ะจินนี่เลยช่วยเก็บ"จินนี่ที่พูดแล้วรีบไปคล้องแขนป๊อปปี้แล้วยิ้มแหย่ๆใส่ฟาง
 
"ทำไมซุ่มซามแบบนี้ล่ะฟาง ที่หน้าที่หลังก็ระวังหน่อยแล้วกัน"ป๊อปปี้ที่เอ็ดฟางจินนี่ที่มองดูอยู่ก็แอบซะใจแต่ฟางที่ตอนนี้เริ่มน้ำตาคลอเบ้าก็เบือนหน้าหนีแล้วพูด
 
"ค่ะ คุณภานุ"ฟางที่พูดกระแทกเสียงแล้วเดินออกไปป๊อปปี้ที่เห็นฟางเปลี่ยนศัพนามแบบนี้ก็รู้ว่าฟางกำลังโกรธเขาอยู่
 
ฟางที่เดินเข้ามาที่มุมชงกาแฟแล้วก็เข่าทรุดปล่อยโฮออกมาทันที เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจินนี่ไม่ชอบเขาแต่ทำไมถึงทำแบบนี้ทั้งที่ฟางไม่เคยทำอะไรให้จินนี่มาก่อน แต่ป๊อปปี้กับจินนี่ก็เหมาะสมกันดีนะ ทั้งฐานะการงาน การเงิน เขาเหมาะสมกันจริงๆแต่ทำไมเราถึงเจ็บแบบนี้ล่ะป๊อปเป็นเพื่อนเรานะ
 
"ทำไมฉันถึงเจ็บแบบนี้ว่ะป๊อป"ฟางที่พูดแล้วยิ่งร้องไห้ฟุบลงที่เข่าตัวเองอยู่พักใหญ่
 
หลังจากที่ฟางร้องไห้อยู่พักใหญก็ขอตัวลากลับก่อนวันนี้เฟิร์นไม่ได้ไปมหาลัยฟางจึงรีบปาดน้ำตาแล้วยิ้มแย้มเข้าบ้านทันที
 
"อ้าวพี่ฟางมาแล้วหรอทำไมวันนี้กลับมาเร็วจัง"เฟิร์นที่พูดแต่ยังไม่ล่ะสายตาจากจอโทรทันศ์จึงไม่สังเกตฟางที่ร้องไห้
 
"อ่อ พี่ปวดหัวนิดหน่อยนะเลยกลับเร็วพี่ขึ้นไปก่อนนะ"ฟางที่พูดแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านทันที
 
"เป็นอะไรของเขานะ"เฟิร์นที่เห็นพี่สาวผิดปกติก็แปลกใจ ฟางที่เข้าไปในห้องพักใหญ่ก็ลงมาทำอาหารให้น้องสาวแล้วนั่งทานข้าวด้วยกัน
 
"เอ้อ พี่ฟางทำไมเดี๋ยวนี้เฟิร์นไม่ค่อยเห็นพี่ป๊อปมาที่บ้านเราเลยล่ะ"เฟิร์นที่พูดเล่นเอาฟางชะงักทันที
 
"เขาจะมาทำไม เขาก็ต้องมีงานของเขา ไม่มีเวลามาไร้สาระกับเราหรอกกินได้แล้ว"ฟางที่ดุเฟิร์นเล่นเอาน้องสาวนิ่วหน้าอย่างอารมณ์เสียแล้วเดินขึ้นบ้านไป ฟางที่เห็นน้องสาวเดินขึ้นบ้านไปอย่างหงุดหงิดน้ำตาก็เริ่มคลอเบ้าอีก
 
"พี่ป๊อปเขาควรจะอยู่กับคนที่คู่ควรสิเฟิร์น"ฟางที่พูดออกมาแล้วน้ำใสๆก็ไหลออกจากตา หลังจากที่ฟางกินข้าวเสร็จ ฟางก็เดินมาปลอกแอ็ปเปิ้ลฟางที่เหม่อไปด้วยปลอกแอ็ปเปิ้ลไปด้วยก็เผลอทำมีดบาดมือตัวเอง 
 
"โอ๊ย"ฟางที่ดูดเลือดในมือแล้วกดแผลไว้
 
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ ฟางที่ยังไม่ได้ทำแผลก็มีเสียงกริ๊งจากหน้าบ้านฟางที่เดินออกไปเปิดประตูก็พบว่าเป็นป๊อปปี้ที่ยืนรอที่หน้าบ้าน
 
"อ้าวป๊อป เขามาที่บ้านก่อนสิ"ฟางที่เชิญป๊อปเขามาในบ้านแล้วก็เดินไปเอาน้ำมาให้ป๊อปปี้
 
"ฟางนิ้วไปโดนอะไรมา"ป๊อปปี้ที่เห็นแผลในมือฟางก็รีบพูด
 
"อ่อพอดีปลอกแอ็ปเปิ้ลนะ มีดเลยบาดมือเอาเดี๋ยวไปทำแผลก่อนนะ"ฟางที่พูดแล้วเดินไปเอากล่องยามานั่งทำแผลแต่ป๊อปปี้รั้งมือฟางมาเพื่อจะทำแผล
 
"ป๊อปไม่เป็นไรฟางทำเอง"ฟางที่เห็นป๊อปปี้ดึงมือไปก็รีบพูดแต่ป๊อปปี้ก็รั้งมือไว้แล้วหยิบแอ็ลกอฮอลมาเช็ดแผลให้ฟาง
 
"ป๊อป ฟางแสบ"ฟางที่พูดแล้วบีบไหล่ป๊อปปี้แน่น
 
"ป๊อปก็เจ็บเนี้ย"ฟางที่ได้ยินปีอปปี้ก็เลิกบีบแล้วผละออกจากป๊อปปี้ทันที
 
"ขอโทษ"ฟางที่แอบเขิลป๊อปปี้ที่เห็นฟางเขิลก็รีบแกล้ง ป๊อปปี้อุ้มฟางมานั่งที่ตักแล้วล็อคตัวฟางแน่นฟางที่ขัดขืนแล้วจ้องหน้าป๊อปปี้
 
"จ้องทำไมอยู่เฉยๆถ้าทำแผลแล้วป๊อปเจ็บตัวป๊อปก็ต้องทำแบบนี้และ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าฟางกลับฟางที่พยายามขัดขืนแต่ป๊อปที่เห็นฟางขัดขืนก็รีบจักกะจี้เอวฟาง ฟางที่ตอนแรกขัดขืนก็ยิ่งดิ้นแล้วหัวเราะออกมา
 
"พอแล้ว ไอ้ป๊อป ไอ้หมี ป๊อปโอเค โอเค"ฟางที่พูดแล้วป๊อปปี้ก็เลิกจักกะจี้
 
"ยอมนะ โอเคนะ"ป๊อปปี้ที่ถามอีกครั้งแล้วชี้หน้าฟาง
 
"โอเคยอม"ฟางที่พูดแล้วหยุดหัวเราะยอมให้ป๊อปปี้ทำแผล
 
"แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง"ป๊อปปี้ที่บ่นฟางที่หมั้นไส้ก็ทำมือจะทุบป๊อปปี้
 
"แนะ"ป๊อปปี้ที่ชี้หน้าดุฟาง ฟางลดมือลงแล้วยอมให้ป๊อปปี้ทำแผล
 
"โอ๊ยยย"ฟางที่ร้องเพราะถูกป๊อปปี้ราดยาแดงใส่แต่ฟางที่ร้องก็ทั้งกอดทั้งทุบป๊อปปี้
 
"เป็นไงล่ะดื้อนัก สมน้ำหน้า"ป๊อปปี้ที่หัวเราะแล้วติดพลาสเตอร์ให้ฟาง ฟางที่มองหน้าป๊อปปี้แล้วน้ำตาเริ่มคลอเบ้าจนป๊อปปี้ที่เงยหน้ามาก็ตกใจ
 
"ฟางเป็นไรป๊อปทำเจ็บหรอ ป๊อปขอโทษ"ป๊อปปี้ที่มองหน้าฟางแล้วถาม
 
"ปล่าว ขอบคุณนะ"ฟางที่พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
 
"ไม่เอาสิไม่ร้อง"ป๊อปปี้ปาดน้ำตาให้กับฟาง
 
"ป๊อปขอโทษนะ ที่ป๊อปดุฟางไปเมื่อกลางวันนะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วกุมมือฟางแน่น
 
"ไม่เป็นไรป๊อปฟางไม่เป็นไร แค่นี้เองสบายมาก"ฟางที่พูดแต่ยิ่งร้องไห้ ก็ผละเข้ากอดป๊อปปี้ทันทีป๊อปปี้ที่รู้สึกได้ว่าฟางกำลังพยายามฟื้นก็รีบห้าม
 
"ถ้าฟางเหนื่อยฟางพักก่อนก็ได้"ป๊อปปี้ที่พูดยิ่งทำให้ฟางร้องไห้หนัก
 
"ขอบคุณนะป๊อปขอบคุณจริงๆ แต่ฟางขออยู่แบบนี้สักพักนะ"ฟางที่พูดแล้วกอดป๊อปปี้แน่นทำไมเวลาอยู่กับเขาแล้วเรารู้สึกดีแบบนี้
 
"ป๊อปฟางเจ็บอ่ะ"ฟางที่รีบวิ่งมาหาป๊อปปี้ที่อัศจรรน์แล้วล้มหัวเข่าถลอก
 
"สมน้ำหน้ารีบวิ่งมาไม่ดูทาง"ป๊อปปี้ที่นั่งหัวเราะฟาง ฟางที่เห็นป๊อปปี้หัวเราะก็รีบตีทันที
 
"ใครล่ะที่หลอกให้รีบมานะ"ฟางที่พูดก็กอดอกเชิงงอน
 
"อะ อะ อะ เดี๋ยวป๊อปไปเอายามาทำแผลให้"ป๊อปปี้ที่เดินไปไม่นานก็เอาแอ็ลกอฮอลกับยาแดงและผ้าพันแผลมาให้ฟาง
 
"เอามาให้ทำไม"ฟางที่งอนแล้วแกล้งเบือนหน้าหนีป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่หมั่นไส้ก็ราดแอ็ลกอฮอลลงบนแผลฟางจนฟางสะดุงรีบผละไปกอดป๊อปปี้ทันที
 
"ไอ้ป๊อป ไอ้หมีมันแสบรู้ไหนเนี้ย"ฟางที่ทั้งกอดทั้งทุบป๊อปปี้
 
"อื่อ งอนนักฉันก็เจ็บเนี้ยฟางเล่นทุบซะ"ป๊อปปี้ที่มองหน้าฟางที่กอดตัวเองอยู่
 
"ขอโทษ"ฟางที่ขอโทษป๊อปปี้แล้วยอมให้ป๊อปปี้ทำแผลต่อจนเสร็จ
 
"อะเสร็จล่ะ"ป๊อปปี้ที่ทำแผลให้ฟางเสร็จก็เก็บของใส่กระเป๋า
 
"ขอบคุณนะ ไอ้หมี"ฟางที่พูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินแต่ไม่ทันจะเดินฟางก็เจ็บแผลแล้วก็ล้มลง
 
"ฟางลุกไหวไหม"ป๊อปปี้ที่พยุงฟางลงมาจากอัศจรรน์แล้วถาม
 
"ไหวมั้ง"ฟางพยายามลุกแต่เจ็บแผลก็ล้มลงแต่ป๊อปปี้ประคองไว้ทัน
 
"งั้นเดี๋ยวขี่หลังป๊อปนะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วย่อให้ฟางขี่หลังตัวเอง
 
"ขอบคุณนะ"ฟางที่ขอบคุณแล้วกระโดดขี่หลังป๊อปปี้ แล้วป๊อปปี้ก็อาสาเดินไปส่งฟาง
 
"ป๊อปฟางถามอะไรหน่อยสิ"ฟางที่อยู่ในหลังป๊อปปี้ก็ถาม
 
"ว่ามา"
 
"ฟางหนักไหม"ฟางที่ถามด้วยหน้าตาอยากรู้
 
"หนัก หนักมากด้วย"ป๊อปปี้ที่พูดเล่นเอาฟางนิ่วหน้าแล้วฟาดลงที่หลังป๊อปปี้ทีหนึ่ง หลังจากนั้นป๊อปปี้ก็ให้ฟางขี่หลังแล้วไปส่งฟางถึงบ้าน
 
"ฟาง ฟาง "ป๊อปปี้ที่กอดฟางอยู่ก็สกิด แล้วผละฟางออกจากอ้อมกอดตอนนี้ฟางหลับแล้วป๊อปปี้ที่มองหน้าฟางตอนหลับแล้วยิ้มออกมา
 
"ยัยแม่ต่ายขี้เซาจริงๆ"ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางขึ้นไปนอนที่ห้องนอนแล้ววางฟางลงที่เตียง
 
"ฝันดีนะครับแม่ต่าย คนเก่งของพ่อหมี"ป๊อปปี้พูดแล้วก็ก้มลงจูบลงที่ปากของฟางก่อนจะลงไปแล้วปิดประตูให้ฟาง
 
ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ ที่ฉันได้เจอเธอ ได้รักโดนไม่ต้องขอ ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร  "รัก"
...................................................................................................................
                                                                                                 ป๊อปปี้.
 
อะ อะ อัพล่ะน๊าหวานปนเศร้า ไรเตอร์ก็อัพซะดึกง่วงแปป
 
ใครที่อ่านแล้วอย่าลืม "เม้น" นะค่ะไรเตอร์จะได้เอามาปรับปรุง
 
รักรีดเดอร์ที่อ่าน ฮัพพพพ
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา