Friend

เรื่องสั้น : เพื่อนกัน ... friend
ผู้เขียน : ออมอนี่_cake
Rate : PG -17 [เรทรั่ว+ภาษาพ่อขุนรามคำแหงมหาราช...สาธุ]
 
PS# อย่าได้หาสาระจากเรื่องนี้ เพราะมันไม่มี .... สวัสดีชาวโลก // เนื้อเรื่องขาดการบรรยายอย่างไม่น่าให้อภัยในบางจุด ขอโทษครับ T_________________T #รั้งไห้หนักมาก
PS2# อยากทวงฟิค อยากระบายความเกลียดต่อผู้เขียน เชิญเมินด้านล่าง 5555555555555555555555 *ด้วยรักและคิมมินจ๊อก =3=
 
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 
เทศกาลสงกรานต์ : ประเทศไทย
15 เม.ย.58

น.

 
//ไลน์กลุ่ม//
 
กลุ่ม : ปิโตร 2โลยี่ (5)
 
เพื่อนเจ๋ง : “โมะอยู่ไหนวะ”
 
เพื่อนโป้ง : “เจอกันเที่ยงเลย สยามอ่ะ มึงถึงไทยแล้วใช่มะ”
 
เพื่อนคิม : “เล่นน้ำวันสุดท้ายมาทันพอดีนะมึง”
 
                                      “เมื่อยตูด อยากนอน”
 
เพื่อนโป้ง : “ไอ้เห้ มึงงัดก้นแบนๆขึ้นเดี๋ยวนี้เลย”
 
เพื่อนคิม : “เออ จริงกูอาบน้ำเสร็จละ อีกชั่วโมงเจอกันเลย”
 
                                      “กูขี้เกียจ”
 
เพื่อนเจ๋ง : “เค้าเล่นกันจนน้องชายเปื่อย”
 
เพื่อนเจ๋ง : “แต่อยากพามึงไปด้วยเนี่ย กูอยากจับแก้มสาววววอีกวันนน”
 
เพื่อนโป้ง : “พวกน้อง ๆ บอก คถ พี่โทโมะจังเลยค่า มะไหร่จะกลับจากยุ่นค้า งี้”
 
เพื่อนคิม : “5555555 แม่งสมจริงสัด”
 
                               “กูขี้เกียจเปียกงี้ ได้ไหมวะครับ”
 
เพื่อนคิม : “ไอสาดดดดดดดดด หุบปากแล้วลากตัวเองออกมาเลยมึง”
 
เพื่อนโป้ง : “ใช่ครับมึง!!!!!!! อยากประแป้งสาวเห้ ๆ ”
 
                                      “ง่วง จะนอน จบ”
 
 
          เพิ่งแลนดิ้งลง ณ สยามประเทศในเวลาเกือบ 10.00 น. ของวันนี้ ยังไม่ทันแยกย้ายจากบุพการีเพื่อเอาของมาเก็บที่คอนโดตัวเองแถว ๆ สยาม ก็โดนรัวแชทไลน์กระหน่ำทันทีที่เปิดเครื่อง
 
#เรื่องเรียนหนูตั้งใจกันขนาดนี้ไหมลูก???
 
จับใจความอ่านไลน์เก่าแบบผ่าน ๆ ได้แค่ว่า พวกมันนัดกันไปเล่นน้ำสงกรานต์ตรงไหน นัดกินข้าวตรงไหน นัดดูหนังเรื่องใหม่ตรงไหน นัดทำงานกลุ่มบ้านใคร และการโอดครวญของเพื่อนแก๊งที่มีต่อเพื่อนสาวคนเดียวเกี่ยวกับการไม่มีเวลาว่างมาเล่นน้ำด้วยเลยสักวัน
 
#สาบานว่าอ่านแค่ผ่าน ๆ อ่ะนะ
 
          ก่อนที่เขาจะโดนถล่มให้ออกมาเจอกัน หลังจากที่พวกมันรู้เวลาเครื่องเทียบท่า เพราะเข้าไปดูเว็ปเพจที่แฟน ๆ ได้ตั้งขึ้นมาได้รายงานข่าวไว้ บรรดาแฟนคลับที่น่ารักนั้น ได้ร่วมกันตั้งกลุ่มในโซเชียลชื่อดังอย่างเฟสบุ๊คโดยใช้ชื่อเพจว่า “จุฑาปิโตรฯ” ซึ่งหมายถึง 5 ชีวิตที่ทำตัวติดกันยิ่งกว่าพี่น้องในไส้เดินตามกันมา เพียงแต่ซีรีย์นี้มี ผู้ 4 ญ 1 ส่วนเรื่องหน้าตา ไม่อยากจะพูดว่าไม่ได้ด้อยไปกว่าซีรี่ย์จริงในทีวีเลย 4 หนุ่มหล่อ แม้ไม่ได้รวยติดอันดับต้น ๆ แต่ก็มีอันจะกิน ภาวะทางสมองไม่เคยต่ำกว่า 3.8 และความเป็นสุภาพบุรุษไม่ได้ด้อยไปกว่าคุณชายในรั้วในวัง ส่วน 1 สาวนั้นไม่ต้องพูดถึง หน้าตาดี หุ่นดี สมองดี มารยาทดีมากกกกกกกกกกกกก ก.ไก่ล้านตัว ทำอะไรก็น่ามองไปหมด ....
 
#บอกแล้วว่าไม่อยากจะพูด
 
          แต่การอัพเดทส่วนใหญ่นั้น กลับเป็นเรื่องเกี่ยวกับเขาที่มีมากว่า 30% อาจเป็นเพราะความไม่สนใจโลกที่ออกจะมากเกินไปสักหน่อย ยิ่งไม่แสดงออก ยิ่งน่าค้นหาอะไรเทือกนั้น แฟน ๆ จึงมักตั้งกระทู้เกี่ยวกับเขาเสมอ พวกมันคงเปิดเพจดูถึงได้รู้ว่าเขาไปไหนและพร้อมจะเจอกับพวกมันได้เมื่อไหร่ จึงกระหน่ำไลน์มาลากตัวเขาออกไปทั้ง ๆ ที่ร่างกายไม่พร้อมขนาดนี้
.
.
.
.
         
หมีแก้ว : “ย้าฮูววววววววว เฟรนนน” *รัว สติ๊กเกอร์ หมีบราวน์ระบำชาวเกาะ 5 อันถ้วน
 
เพื่อนเจ๋ง : “เห้แก้ว ไปสยามป่ะ มะวานก่อน มะวานนี้ มึงก็เบี้ยว”
 
หมีแก้ว : “วันครอบครัว วันรวมญาติกูได้ไหมล่ะมึงครับ สัด”
 
เพื่อนโป้ง : “งั้นวันนี้มึงมาเลย วันสุดท้ายละ กูไป 3 คนแม่งขาดสีสัน”
 
เพื่อนคิม : “ใช่เอามึงมาสดใสแน่ พี่แก้วคนสวยยยย”
 
หมีแก้ว : “สวยเห้ เดี๋ยวมึงจะเจอทีนนนน กี่โมงเดี๋ยวกูไป”
 
เพื่อนเจ๋ง : “เที่ยง ๆ ในแม็คนะรวมตัวกันค่อยออกเปียกคร้าบ”
 
                                      “...”
 
 
          เห็นไหมครับ 1 ญ ของกรุ๊ป มารยาทดีมาก ก.ไก่ล้านตัว แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญของวันนี้ครับ ประเด็นคือแก้วใจของเขา อ่านไม่ผิดครับ เขาเพิ่งยกตำแหน่งนี้ให้ตอนที่เข้าเรียนมหา’ลัยด้วยกันนี่ล่ะครับ เพียงแต่ยังไม่ได้บอกใคร แม้แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้เรื่องตำแหน่งนี้ก็แค่นั้นเองครับ เขาเป็นประเภทที่คิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดน่ะครับ จึงเลือกที่จะแสดงออกมากกว่า ตอนนี้ก็เช่นกัน
 
 
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 
 
“พี่แก้วแม่งเชิ้ตขาว สวยสัด ๆ 5555”
 
“พูดคำว่าสวยอีกทีกูต่อยมึงแน่” ง้างมือพร้อมหมัดเล็ก ๆ ชูใส่หน้าเพื่อนตัวสูงกว่าตน
 
“พวกมึงจะกินอะไรกันก่อนมะ กูไม่ค่อยหิวแต่คิดว่าเราเข้าไปแล้วจะออกมาหากินลำบากว่ะ”
 
“จริง แม่งคนเยอะสัด ๆ เอ้อ ๆๆ กูอยากลองไปสีลม”
 
“ซอย 4 ด้วยไหมวะ 55555 คนเยอะดีนะมึงงงง”
 
“เยอะพ่องงง มึงจะไปหาพ่อมึงเรอะ เดี๋ยวได้ไข่แตกกันพอดี กูยิ่งหน้าตาดีอยู่ด้วย”
 
“ไอ่คนหน้าตาดี มึงไปสั่งคอมโบ้มากินสักชุดดิ้ อยู่ท้องสัก 4-5 ชม. ได้อยู่หรอก”
 
 
          หลังจากสงครามในกรุ๊ปไลน์ 1 ชั่วโมงต่อจากนั้น สมาชิกทั้งหมดก็มารวมตัวกันโดยนัดหมาย 4 ชีวิต ส่วนอีก 1 ชีวิตเช่นเขา ที่แม้ไม่ได้อยู่ในกำหนดการณ์แต่ก็ช่างปะไร เขาเอาของมาเก็บที่คอนโดพร้อมกับลากขายาว ๆ ออกจากห้องมาเมื่อ 15 นาทีที่แล้ว ไม่พร้อมก็ต้องพร้อม ออกมายังจุดที่พวกมันสร้างแลนด์มาร์ก แต่แล้วคิ้วมันกระตุกแปลก ๆ
 
....เสื้อเชิ้ตมิกกี้สีขาว พร้อมกับกระโปรงทรงบานสีแดงสดยาวเหนือเข่า 1 คืบถ้วน....ใบหน้าหวานประดับด้วยแท้ททูลายธงชาติไทย ริมฝีปากอิ่มสีพีช กำไลคาร์เทียสีเงินอันเล็กที่เขาให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว นาฬิกาข้อมือมิกกี้ที่หม่าม้าของเค้าเลือกให้เองกับมือหลังกลับจากญี่ปุ่น 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา และรองเท้าผ้าใบคัพเพิ่ลลายเห้ อะไรไม่รู้ที่ช่วยกันวาดเมื่อ 3 เดือนก่อน ก้มมองดูที่เท้าของเขาเองก็เจอเช่นกัน เพียงแต่คนละไซส์เท่านั้นเอง….
 
 
 
          เดี๋ยวนะ ที่โมโหคือเรื่องกระโปรงสั้น เสื้อสีขาวมะ ??? นี่มาไกลถึงรองเท้าเมื่อ 3 เดือนก่อนได้ไง
 
#ไม่ได้หลงนะจริง ๆ
 
 
.
.
.
 
“มึงคิดได้ไงใส่เสื้อขาวมาเล่นน้ำ ?”
 
“อ้าว เห้โมะ ไหนบอกปวดตูดไม่อยากมา จะนอนนะ จบไงครับ”
 
“....”
 
“อ้อ ๆๆ มันไม่มาไม่ได้หรอกครับเพื่อนโป้ง เพื่อนแก้วมา แล้วถ้าเพื่อนโมะไม่มา เดี๋ยวหมาคาบเมียมันไปแดก เพื่อนโมะได้ขาดใจตายแน่ ๆ ครับ”
 
“มึงเก็บปากไปสั่งคอมโบ้มะ ไอ่พี่เจ๋ง? โมะมึงมาก็ดีละไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อย”
 
“....”
 
 
 
          เงียบครับ....เขาเงียบสนิท หลังจากที่ปริปากไปแบบเสียงเข้ม ๆ เรื่องเสื้อของไอ่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม ที่ตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าเขา มองริมฝีปากอิ่มของมันขยับขึ้นลงเพื่อจัดแจงให้เพื่อนในกลุ่มไปจัดการในสิ่งที่ควรทำตอนนี้ และหันหน้ามาจัดการ (?) เขา โดยที่ไม่สนคำโห่แซวจากเพื่อนอีกคน เกี่ยวกับตำแหน่งใหม่ของมัน ที่เพิ่งได้รับมาหมาด ๆ เมื่อไม่นานหลังจากที่แลกรองเท้าผ้าใบกัน แต่เขาจะทำอะไรได้มากไปกว่าการเงียบ และเดินตามอีกคนไปล่ะครับ .....
 
#รั้งไห้หนักมาก
 
.
.
.
 
“ทำไมมึงต้องใส่เสื้อขาววันนี้วะ...”
 
“ก็กูเพิ่งได้มามะวาน คุณหม่าม้าซื้อมาจากฮ่องกงนะ คุณมิกกี้เข้ากับกระโปรงแดงเลยเห็นป่ะ หล่อป่ะล่ะ คึ ๆๆ”
 
“เดี๋ยวก็ต้องเล่นน้ำป่ะครับมึง”
 
“กูใส่เสื้อกล้ามน้องมิกกี้ไว้ข้างในครับมึง อ่ะถือเป๋าให้เก๊าหน่อย คอย 5 นาทีนะครัชรูปหล่อ”
 
“เดี๋ยวครับมึง อ่ะ เอาเสื้อกูไปเปลี่ยน เชิ้ตดำ play รุ่นล่าสุด กูสละให้มึงเลย”
 
“เพื่อ?”
 
 
 
          เมื่อมาถึงที่หมาย (ณ หน้าส้วม) ไอหน้าหวานข้างกายเขาก็เตรียมยื่นกระเป๋าถือ (เรียกว่าถุงพลาสติกสีส้มสะท้อนแสงกันน้ำ ภายในบรรจุสิ่งของจำเป็นของอีกคนน่าจะเห็นภาพชัดกว่า) มาให้เขาเฝ้าให้ ก่อนจะผละไปจัดการธุระส่วนตัวของตนเอง เขาปลดกระดุมเสื้อของตัวเองให้เหลือเพียงกล้ามสีขาวธรรมดาไว้ภายใน ยอมเป็นเป้าสายตาให้คนอื่นตราหน้าว่าบ้ากามที่มายืนแก้ผ้าหน้าส้วมแบบนี้ แล้วยื่นไปให้อีกคนพร้อมกับเสนอข้อตกลงที่แสนจะไม่เข้าท่าออกไปเป็นการแลกเปลี่ยน
 
 
 
“กู...อ้อ กูอยากใส่เสื้อมิกกี้....” มึงอย่าจับผิดกูด้วยการหรี่ตาเรียว ๆ มึงแบบนั้น
 
“ไอ้โมะ แล้วกูไม่อยากใส่อ่อ?? ของกูนะมึ้ง! ไม่เอา!” และขออย่าให้มึงเบะปากคว่ำแบบนั้นใส่กูอีกเป็นครั้งที่สอง
 
“นี่ มึงรู้มะพอโดนน้ำเสื้อมึงเปียกจะเห็นอกไข่ดาวมึง แล้วไอ้เพื่อนโป้งมันล้อมึงแน่”
 
.
. .
.
แดกจุดไป 2 วิ
 
 
 
“หะ เห้...กูลืมไปว่ามันไม่ใหญ่ ไอสาดดดด ฮึ่ยยย เจ็บใจ! เออ ๆ เอามากูเปลี่ยนก็ได้ ชิ! มิกกี้ลูกแม่ T_T”
 
“ก็แค่นั้นมั้ย....ฟู่ว”
 
 
 
          หลังจากตีกัน ณ หน้าส้วมเสร็จแล้วเพื่อนตัวเล็กของเขาก็รับเสื้อสีดำแบบหน้ามุ่ย ๆ ไม่สบอารมณ์เป็นที่สุดเข้าไปเปลี่ยน แล้วถือเสื้อสีขาวของตัวเองออกมาให้อีกคนสวมทับเสื้อกล้ามอีกทีหนึ่ง ถามว่าขัดใจมากไหม ก็พอสมควร เพราะเสื้อของเขาแม้มันจะพอดีตัวแต่ไหล่กว้าง อกมีกล้าม หน้าท้องมี 6 ห่อ (ยืดอกแป๊บ) สำหรับเขา มันกลับดูเทอะทะไปสำหรับคนสูงโปร่งแต่ตัวมีนิดเดียวอย่างคนข้าง ๆ อยู่ดี ดังนั้นไอสภาพเสื้อไหล่ตก กระดุม (ถูกบังคับให้) ติดถึงเม็ดบนสุด ผูกชายเสื้อเป็นปมหลวม ๆ ไว้ที่เอว จึงเป็นภาพที่เขาพึงพอใจเป็นที่สุด คนอื่นจะรู้สึกยังไงเขาไม่สนใจ ณ จุดนี้ ฟินจังงงงงงง
 
 
 
“อ้าว เห้ .... มึงไปทำเห้ไรกันมา ถึงได้เปลี่ยนสีเสื้อกันช่วงพักเบรกแบบนี้คะ?” เพื่อนโป้ง
 
“โอ่โห่ นี่มึงหึงขนาดบังคับให้แลกเสื้อเลยอ่อวะโมะ” เพื่อนเจ๋ง
 
“ถ้ามึงจะทำกันขนาดนี้ ช่วยเปิดตัวให้กู 3 คนรู้ก่อนจะดีมากอ่ะ ไม่อยากตกเทรน” เพื่อนคิม
 
 
 
“......” *ยิ้มกว้างอย่างเดียว ณ จุดนี้
 
“พะ พวกมึงพูด เห้ อะไรกันเนี่ย...แม่ง เอ้อ ๆๆ กูหิวแล้วเนี่ย!!!!”
.
.
.
...
 
 
“อ่อห่อ มึงครับคนเยอะกว่า 2 วันแรกอีก กูหนาวไข่หมดละครับ แถวไม่ขยับเลยมึงงง”
 
“6 โมงเย็นกูว่าเราก็ไม่ได้ออกครับ ขึ้นบีทีเอสแถวนี้เลยมะ เห้ กูหิว”
 
“พวกมึงกินชิ้นปิ้งมะ ?”
 
 
          หลังจากเข้ามาเล่นน้ำด้านในได้เกือบ 5 ชั่วโมง ทั้งสนุกทั้งสดชื่น แต่ความหนาวก็มีมากเช่นกัน ทั้งหนาวจริง ๆ จากน้ำที่ได้รับตลอดทางเดิน และหนาวจากการกระทำของคนแปลกหน้าที่สวนกันไปมาโดยหาตัวต้นเหตุไม่เจอนั่นอีก ก็บอกแล้วไงครับแก๊ง 4 หนุ่มหล่อมันอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะเป็นเป้าสายตาทั้งจากสาวแท้และสาวเทียม ไหนจะไอ่ตัวเล็กข้าง ๆ ที่น่ารักน่าลวนลามเป็นที่สุดขนาดนี้ อกแมน ๆ ของพวกเขา และน้องชายขนาดไม่น้อยที่นอนแช่น้ำเกือบครึ่งวันนั่นอีก คิดว่าจะรอดมือไหมครับ ...ควรหนาวกันยัง ?
          แต่ไอ่ตัวเล็กเนี่ย ไม่โดนแอ้มไปด้วยหรอกนะครับ เขากันทุกทิศทุกทางน่ะแหล่ะ แต่เรื่องวิธีอย่าให้พูดครับ เรื่องมันยาว ว.แหวนล้านตัว
 
 
“เพื่อนแก้วไปเอามาจากไหนน่ะ ? อย่าบอกนะว่า...สัด ไอ้เห้โมะนอกจากมึงจะเดินทำหน้าโหดกันท่าเมียมึง รอสาวจับแก้ม รอผู้มาลวนลามโมะน้อย แบกปืนให้ไอ่แก้ว แล้วมึงยังทำหน้าที่คนหาเสบียงให้มันอีกอ่อ ไอ่เพื่อทรยศ รู้จักคำว่ากลุ่มมะครับมึงง” เพื่อนโป้ง
 
“เออ กลุ่มอ่ะมันมี 5 คน ไม่ใช่ 1 คนถ้วนคือไอ่แก้วครับ!” เพื่อนเจ๋ง
 
“กูถึงได้บอกว่าถ้าเปิดตัวต้องบอกเพื่อนก่อนไงครับ” เพื่อนคิม
 
“กูก็กินเหลือแล้วนี่ไง มึงจะบ่นทำเพื่อ? โมะเอาปืนมากูพร้อมจะต่อสู้ละ เห้!!!! ใครเอาน้ำเย็นสาดกู กูหนาวววววว”
 
“อ่ะ เสื้อมิกกี้มึงกูเบื่อละ .... เดี๋ยวได้หนาวตายพอดี”
 
          ได้ยินคนข้าง ๆ บ่นว่าหนาวก็ไม่มีอะไรในหัวอีกแล้ว สนใจแต่อาการป่วยที่อาจเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ ไอ่ตัวเล็กป่วยไม่บ่อย แต่เป็นแล้วหายยาก ซึ่งเป็นเรื่องที่เขาไม่พร้อมที่จะรับมือ ไม่อยากให้ป่วย ถึงแม้จะนาน ๆ เป็นที แต่ละครั้งก็อาการหนักหนาสาหัสมากเหมือนกัน เป็นห่วงจนไม่เป็นอันทำอะไรเลยน่ะสิครับ สละเสื้อให้ไปไม่ได้จะโชว์แมนอะไรครับ ห่วงจริง ๆ ห่วงจนลืมเพื่อนลืมฝูงไปเลย
 
 
 
“อูววววว พี่โมะอยากโชว์กล้ามก็ไม่บอก ฮิ ๆๆ เอามา ๆๆ เค้าหนาวววววววว”
 
“กูเบื่อโลกคิตตี้ที่พวกมึงสร้างมาก// ชิ้นปิ้งไหมมึงปากจะได้ไม่ว่าง// เห้ กูก็หนาวครัช”
 
 
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 
 
“เพื่อนโป้งเอาน้ำล้างหน้ากูให้หน่อย แสบตา ๆๆ”
 
“น้ำหมดไงมึง ทนไหวป่ะเนี่ย แล้วไอ่โมะมันไปไหน ทิ้งเมียไว้เนี่ย // แม่งจะขอน้ำแถวนี้ก็ใส่สีมาซะน่าแดกเลยกู เอามาล้างให้ไม่ลง”
 
“เพื่อนคิมกูแสบ” ซุกหน้าเข้าหาอกแข็งแรงของเพื่อนตัวสูงอีกคนที่ยืนข้าง ๆ
 
“โอ้ย ไอ้เห้โมะ เมียมึงซุกกูเองมั้ย เห้ ตบมาได้หัวกู หมดหล่อแล้วเนี่ยสัด อ่ะได้น้ำมาละนี่ จัดการกันเองเลยกูจะไปประแป้งน้องคนนั้นเล็งมา 5 นาทีละ รอมึงเนี่ย”
 
“โมะ เร็ว ๆๆ แก้วแสบ”
 
“เออ ๆ อย่าร้อง แม่งเร็วกว่ากูก็เข็มวินาทีละสัด หายยัง ถูเบา ๆ เดี๋ยวลูกตาได้หลุดติดมือมึงมาพอดี มากูเช็ดให้เอง จับแขนกูไว้ดิ่”
 
“อือ ออกละ ใจนะ ป่ะเล่นต่อ”
 
“เอาแว่นกูไปใส่ จะได้ไม่เข้าตาอีก มายืนข้างหน้ากูได้มะ จะได้ซุกกูทันเวลาโดนแป้ง”
 
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ....พ่อ ชิ”
.
.
.
..
 
“อื้อหือ กว่าจะเอาชีวิตรอดกลับมาได้ แม่งน้องชายกูเสียบริสุทธิ์ให้คนนับร้อยนับพัน ละกูจะไปทวงคืนได้จากที่ไหนครัชช ฮืออออออ”
 
“เห้ คิม ก็โดนกันหมดมะ นอกจากไอ้แก้วก็โดนกันถ้วนหน้าอ่ะ โดยเฉพาะไอ้โมะ หน้าตาดี ไม่มีพิษภัย เพราะมัวแต่ไปป้องกันให้คนอื่น”
 
“คนอื่นที่มึงว่านี่เมียมันนะเว้ย 55555555555555”
 
“เมียพ่อง ! เพราะว่าไอ้โมะมันสุภาพบุรุษจุฑาเทพมาเกิดไง ถึงห่วงสุภาพสตรีคนเดียวอย่างกู ไม่เหมือนพวกมึงหรอก ชิ”
 
“จ้า พ่อสุภาพบุรุษ แม่สุภาพสตรีร้องขี่คอมันตลอดสายขนาดนั้น ได้กันเลยมะ? ถือว่าเจ๋งขอ”
 
“สัด! กลับยังวะแม่งหิวววววว”
 
“ไปคอนโดกูละกัน ไม่ไกลมากจะได้พัก...แก้วถอดเสื้อออกตัวดิ่เดี๋ยวเป็นปอดบวม อากาศเริ่มเย็นละ”
 
“เป็นความคิดที่ดีที่สุดในโลกเลยเพื่อนโมะ // โอ้ยยยย เพื่อนคิมกูจะเป็นปอดบวมไหมวะ กูหน้าวหนาวววว // มึงบวมก็ดีนะ กูอยากลองบีมนมบวม ๆ อ่ะ 555555 ”
 
 
 
          เมื่อสงครามย่อม ๆ เริ่มต้นอีกครั้ง เนื่องจากเพราะความเหนื่อยล้า และความหิวโหย พวกเพื่อน ๆ ของเขาถึงได้กัดกันจนหูแหว่ง ขาขาดกันขนาดนี้ ห่วงก็แต่คนตัวเล็กข้างกาย ที่ตอนนี้ยืนตัวสั่นงันงกอยู่ข้าง ๆ จึงเสนอความเห็นโดยไม่คิดว่าจะมีใครปฏิเสธออกมาในเวลาแบบนี้ กลับไปที่คอนโดเขาก่อน จะได้หาอะไรรองท้องและพักผ่อนกันอีกที เรื่องพวกปากยื่นปากยาวก็นึกเสียว่ามันหอนให้ฟังเพลิน ๆ แล้วกันนะครับ เขาไม่ถือ
 
 
*ยิ้มอ่อน
 
 
 
“พวกมึงแม่งเลว กูไม่สนพวกมึงหรอกชิ! จะหลอกด่านมกูแบนใช่มะล่ะ ฮึ เพื่อนโมะ แบกกูด้วยกูเดินไม่ไหวววววว”
 
“สัด ตัวหนักยังกะสิงโตภูเขา เอาปืนสะพายไปด้านหลังดิ่เดี๋ยวทับหน้าอกแล้วจะเจ็บ”
 
“ไอ้เห้ จีบกันเข้าไป ใจร้ายสัด!!!”
 
 
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 
 
“พิซซ่ามะ // เออ ดี สั่งเลย น้ำไม่ต้องนะในตู้ไอโมะมีน้ำส้วมคั้น // มึงเปิดฟาส 6 ดิ่ พรุ่งนี้เราจะไปดู 7 กัน แม่งกูลืม 6 หมดละ”
 
“ไอ่แก้วอยู่ไหน” เพื่อนโป้ง
 
“ไอ่โมะด้วย” เพื่อนเจ๋ง
 
“แม่ง หนีไปจีบกันอีกละ เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เพื่อนคิม
 
 
          มาถึงคอนโด อาบน้ำอาบท่ากันเรียบร้อยด้วยเสื้อผ้าของเขาและห้องน้ำสำหรับแขกด้านนอก ไอ่ 3 หล่อก็พร้อมกันที่หน้าจอ LCD ขนาดใหญ่ตรงกลางห้อง หาอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ มากินแก้หิวก่อนจะสั่งอาหารอื่นมากิน ตัวเขาใช้ห้องน้ำตัวเองต่อคิวจากคนตัวเล็ก แต่ก็เสร็จพร้อม ๆ กัน เพราะเขาไม่ใช่คนประเภทอาบน้ำนาน ส่วนอีกคนที่ยังไม่พร้อมจะออกไปข้างนอกคงเป็นเพราะตู้เสื้อผ้าของเขาที่วันนี้ดูจะขัดใจเธออยู่ไม่มากก็น้อย ถึงได้ทำท่าฮึดฮัดจับเสื้อตัวนั้นที กางเกงตัวนู้นที ไม่ยอมตกลงใจเสียที
          ก่อนที่ตู้เขาจะพัง จึงได้จัดการสงบศึกชุดนอน ด้วยการหยิบเอาชุดคัพเพิ่ล ที่เขาเตรียมไว้เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว นั่งมองนอนมองด้วยความสุขใจ และแล้ววันนี้ก็มาถึงเสียที *ยิ้มแรงงงงงงง
 
 
“นี่ชุดนอนโคนี่ หม่าม้ากูส่งมาให้จากเกาหลีเลยนะมึง อ่ะเอาไปใส่”
 
“เห้..... มึง เอาชุดบาสดิ่ กูร้อน”
 
“ไม่ เลือกเอาโคนี่กะบราวน์ เดี๋ยวกูเร่งแอร์ให้”
 
“มึงอ่า กูร้อน กูอยากใส่เสื้อบาสมึงอ่า นะ นะ นะ นะ”
 
“ถึงไอ้ 3 ตัว จะเป็นเพื่อน แต่มันก็ตัวผู้ เสื้อบาสกูเนี่ยแหวกไปยันไส้ติ่ง กางเกงกูมึงก็ใส่ไม่ได้ ต้องร้อนถึงบ๊อกเซ่อสปองน์สั้น ๆ ของกูอีก มึงไม่สมควรเรียกร้องอะไรทั้งนั้น เลือกเอากระต่ายหรือหมี….”
 
“ไม่ กูจะใส่เสื้อบาส เสื้อบาส ๆๆๆๆๆๆ”
 
“ไม่!”
 
“มึงเป็นเห้ อะไร กูร้อน อยากใส่เสื้อบาส อยาก-ใส่-เสื้อ-บาส มึงเป็น เห้ อัล ไล ครัช ไอ้ โมะ!!!!”
 
“กูหวงมึง! หน้าอกมึง ขาอ่อนมึง ตามึง ปากมึง จมูกมึง หูมือ นิ้วมึง ขามึง แขนมึง เอวมึง ตีนมึง กูหวง ได้ยินหรือยังไอ้เห้!!!”
.
.
.
.
แดกจุดไปอีก 5 วิ ครัชพี่น้อง
 
 
...แม่งเข็มนาฬิกาเดินโคตรดังเลยเหอะ
 
 
 
“กะ .... กะ กู .... กู เกลียด มึง ไอ้ เห้ โมะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
 
 
         
          หลังจากจัดการแต่งตัวตุ๊กตา (?) เสร็จเรียบร้อย ไอ่ตัวเล็กข้าง ๆ ที่เอาแต่บ่นงุ้งงิ้ง ก็ก้มหน้าหลบสายตา พร้อมด้วยริ้วแดง ๆ ยาวตั้งแต่จมูกลามไปแก้มถึงใบหู ยอมรับครับว่าน่ารักมาก แต่พอก่อนครับ ที่พูดไปเมื่อกี๊ยังตื่นเต้นไม่หาย ด้วยความสัตย์จริง คิดแบบนั้นมาปีกว่า ๆ ตั้งแต่ตัดสินใจเข้ามาเรียนต่อคณะเดียวกันแล้วครับ แต่ยังไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเพื่อนมันเปลี่ยนแปลง เพราะเท่าที่เป็นตอนนี้เขาก็มีความสุขดี การได้แสดงอะไรออกไปโดยไม่สนโลกกับคนตัวเล็กบ้าง เขาก็ว่ามันโอเค เพราะแก้วไม่เคยโกรธเขาจริงจัง แถมบางทียังเล่นตามน้ำไปด้วย ทำเอาเขาไปไม่เป็นก็มีมาแล้ว ถ้าจะให้พูดอะไรไปมากกว่านี้แล้วมันไม่คลิกกับอีกคน
 
กลัวครับ...ถ้าต้องห่างกันเพราะความรู้สึกงี่เง่าของตัวเอง เขาต้องทนไม่ได้แน่ ๆ
 
 
ยอมใจครับ....ทนได้ครับ
 
 
 
“หมีบราวน์ทำไมหน้าบูด โคนี่กวนใจไรอีกล่ะ”
 
“ถอยดิ้ กูจะกินพิซซ่า”
 
“โคนี่ก่อนมึงเข้ามา มึงเลี้ยวไปเอาน้ำส้วมที่คุณหม่าม้ามึงคั้นไว้ให้ 3 เหยือกถ้วนติดมือมาด้วย กูจะจองที่นั่งข้างหมีไว้ให้ โอ้ย สัด ตีกูทำไมไอ้บราวน์”
 
“กูไม่อยากนั่งกับมัน เพื่อนคิมมึงมานี่ มาเล่าฟาส 5 ให้กูฟังก่อน”
 
“ไอ้เห้ เค้ามีถึง 7 แม่งให้เล่า 5 กูจะจำได้มะ กูนั่งนี่แหล่ะ เดี๋ยวกระต่ายจะคุ้มคลั่ง เกิดบ้าแล้วกัดหูกูเข้าล่ะ”
.
.
.
 
 
“แดกยังไงเลอะปากหมดแล้วเนี่ย”
 
“หนา ? มึงเช็ดให้กูทีมือเปื้อน”
 
.
.
.
 
“ไอ่แก้วหลับแล้วอ่อ มึงลากไปในห้องมึงให้ไวเลย กูจะเปิดหนังผู้ใหญ่ แม่งล็อคห้องข้างนอกด้วยนะ เผื่อละเมอลุกมา ได้ตายห่ากันหมดนี่ // เพื่อนโมะมึงอย่าทำไรเพื่อนแก้วนะเว้ย ของกูนะน่ะ 5555 // มึงอย่านานขี้เกียจรอมึง น้องชายกูพร้อม น้องมือกูก็พร้อมแล้วสัด”
 
“ก็ไม่ต้องรอกูดิ่”
 
“ไอ้เห้ บอกไม่ต้องรอมัน แล้วมึงเก็บแผ่นไว้ไหนทำไมไม่บอกกูก่อนนนนนนนนนนนน // กูเกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดด // ไอ้โมะให้ไว กูพร้อมแล้วสัดดดดด”
 
 
          ผ่านไปราว 2 ชั่วโมง สิ่งมีชีวิตตัวเล็กข้างกายที่ตอนนี้นั่งพิงอกของเขา พร้อมกับป๊อบคอร์นในมือ ตาปรือปรอยไม่รับรู้กับการเคลื่อนไหวของหนังตรงหน้ามาเกือบ 20 นาทีกว่า ๆ แล้ว เมื่อดูท่าจะไม่ไหว เขาจึงตัดสินใจอุ้มอีกคนแนบอกแล้วมุ่งตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง คอนโดของเขาไม่ได้ใหญ่อะไรมากนัก มีเพียง 1 ห้องนอน ครัวเล็ก ๆ และห้องโถงใหญ่ ให้ผู้ 4 ตัวนอนตายกันได้ครับ แน่นอนเขาคือ 1 ใน 4 นั้น... แหม่เห็นเขาดูเหมือนจะเป็นคนหื่นแบบนี้ แต่ก็คิดได้นะครัช
 
#พูดแล้วจะหาว่าคุย
 
 
 
 
“ฮื่อ ..... น้ำเข้าตากูแล้วเนี่ย โมะ.........................เห้”
 
“หึ เล่นเยอะจนเก็บไปฝันเลยหรือไงมึง มึงชอบนอนหมอนเตี้ย ๆ เอาใบเดียวพอไม่ต้องซ้อน แล้วบอกไม่ชอบบราวน์ จะเอาฮู้ดขึ้นมาปิดหัวเพื่อ? ....หนาวป่ะมึง แก้ว แก้วใจมึง”
 
“อือ...โมะ กูง่วงเลิกเล่นน้ำแล้ว”
 
“มึงหนาวไหมสัด”
 
“อือหนาว......มึงมาตรงนี้ใกล้ ๆ ”
 
 
          วางอีกคนที่เตียงเบา ๆ พร้อมกับจัดแจงที่นอนให้คนตัวเล็กสบายตัวที่สุด ก่อนจะกระซิบถามเบา ๆ ให้อีกคนรู้สึกตัวแต่ไม่ถึงกับตกใจ แก้วขี้ร้อนอันนี้เขาทราบ ไหนชุดนอนหมีปิดฮู้ดขนาดนี้ เขากลัวแก้วจะไม่สบายตัว แอร์ก็ไม่อยากลดให้มันมาก ไม่ได้แคร์เรื่องค่าไฟเท่าไหร่ แต่กลัวว่าตอนเช้า ๆ อากาศจะเย็นเกิน คนตัวเล็กนี่จะทนไม่ไหวเอา เพราะเขาไม่รู้เลยว่าคืนนี้หนังผู้ใหญ่ข้างนอกจะจบลงในเวลาไหน กลัวจะตื่นมาจัดการเรื่องความเย็นในห้องนี้ไม่ได้เมื่อพระอาทิตย์โผล่ขึ้นมาแทนที่พระจันทร์
          เมื่อปลุกอีกคนได้ กลับถูกชวนให้ลงไปนอนข้าง ๆ กัน ดูจากการกระทำที่สวนกันกะอารมณ์โกรธเมื่อก่อนหน้า คลับคลาว่าคนตัวเล็กอาจจะยังไม่สมประกอบในสติสักเท่าไหร่ เขาจึงไม่อิดออดจะลงนอนข้าง ๆ สอดตัวลงใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ใช้แขนแกร่งแทนหมอนให้อีกคนหนุน มือที่ว่างอีกข้างโน้มศีรษะคนตัวเล็กกว่าเข้ามาใกล้แล้วกดจมูกลงกลุ่มผมหอมเบา ๆ พอให้ชื่นใจ
 
 
“หายหนาวยังฮึ .... จุ๊บ”
 
“ยัง ....อืม หายละ อุ่นพอดี ฮิ ๆๆๆ”
 
“สัด อยากนอนซุกอกกูก็บอกเหอะ หลับได้ละ.... จุ๊บ ๆๆๆ”
 
 
          จะว่าตกใจก็ใช่ แต่แปลกใจมากกว่า ที่มันดูเหมือนมีสติสตางค์ครบเลยครับ หลังจากที่มันถูกเขาขโมยจุ๊บไปที่กระหม่อมนั่น ไอ่ตัวเล็กก็โผเข้าซุกอกแมน ๆ ของเขาเสียแน่น พร้อมกับวาดมือไปโอบเอวโอบหลังเขาไว้แน่นยิ่งกว่าลูกจิงโจ้เสียอีก .... งง สิครับ ถึงกับไปไม่เป็นเกือบ ๆ 5 นาที ก่อนจะผ่อนคลายด้วยคำพูดร้าย ๆ แต่กลับดูน่ารักน่าฟัดให้จมเตียง
 
          ไหนจะยอมให้เขาจุ๊บเบา ๆ ที่ริมฝีปากอิ่ม หนำซ้ำยังยอมยื่นปากสีสดของตัวเองมาจุ๊บเขาคืนคล้ายกลับว่ากลัวจะเสียเปรียบนั่นอีก ตาน่ะปิดไปตั้งนานแล้ว ไม่รู้เพราะความอายหรืออยากพักสายตากันแน่ แต่ที่แก้ไม่หายคือริ้วแดง ๆ ที่ตอนนี้มันลามไปทั่วทั้งหน้า ไม่ใช่แค่ใบหูอย่างที่เคยเป็นมา คงเขินตัวเองอยู่มากโขที่ทำอะไรน่าฟัดแบบนี้ออกมา บอกเลยว่าไม่ปลอดภัยเอามาก ๆ
 
 
 
 
“งื้อ~~~~~~~~~~~ให้กูหลับแล้วค่อยออกไปดูหนังโป๊นะ ห้ามทิ้งกู ไม่งั้นกูข่วนมึงหน้าลายแน่”
 
“จ้า .... ฝันดีแก้ว ...จุ๊บ”
 
“อื้อ ฝันดีไอ้โมะ...จุ๊บ”
 
 
 
 
 
.
.
.
..
 
“ไอ้เห้ครึ่งชม ละ มันกล่อมกันอีท่าไหนวะเนี่ย” เพื่อนโป้ง
 
“กูว่าน่าจะเป็นท่ายาก” เพื่อนเจ๋ง
 
“กูเกลียดพวกมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” เพื่อนคิม
 
 
 
 
 
 
 
 
ด้วยประการฉะนี้แล.....
จอ บอ จบ
 
 
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 
 
 
 
 
 
 
-แถม-
 
 
16 เม.ย. 58

11.01น.

 
//ไลน์//
 
หมีแก้ว : โมะ เอาเสื้อมาให้พี่หมีที่บ้านด้วย
 
โคนี่โมะ : ครับ
 
หมีแก้ว : มานอนเป็นเพื่อนด้วยนะ แม่กูไม่อยู่เสาร์-ทิตย์ เดี๋ยวผีหลอกคนหล่อ
 
โคนี่โมะ : มึงอ่อยกูอยู่นะครับ
 
หมีแก้ว : ไอ่เห้ .... ตั้งนานแล้วเหอะ เพิ่งรู้งะ????? :P                     
 
 
 
ด้วยความสัตย์จริง ตั้งแต่ไม่ยอมไปตามคำชวนเล่นน้ำของเพื่อนเพราะขาดคนตัวสูง เรื่องเชิ้ตขาวที่เธอส่งไลน์ส่วนตัวบอกอีกคนว่าจะใส่ไปเล่นน้ำสงกรานต์ จนมันต้องลุกจากที่นอนแล้วมาโผล่หัวที่แม็คฯ เรื่องเนียนชวนไปห้องน้ำเป็นเพื่อน เพื่อให้มันคิดได้เรื่องสละเสื้อ play สีดำให้เธอใส่ เรื่องแกล้งซุกหน้าสวย ๆ ใส่เพื่อนคิมผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เพื่อให้มันย้ายหน้าของเธอไปให้ที่อกแมน ๆ ของมันแทน และสุดท้ายเรื่องเสื้อบาสคอกว๊านลึกไปถึงเซี่ยงจี๊ ....
 
 
พวกคุณคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญกวนโมโหให้โทโมะมันหึงไหมล่ะคะ???
 
 
ก็ไม่รู้ซีน้า~~~~~~~~~~~~~~~ (อิ____อิ)
 
 
 
 
 
ปล.ตอนหน้าไปดูหนังกันม้า~~~~~~~~
[ไหนมึงบอกตอนเดียวจบไง!!!!!]