แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
65) แอบรัก ตอนที่65
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(เปิดเพลงก็ดีนะ><)
ตอนที่65
“…แม้จะอยากมากก็ตาม”
ปัง!
……………….ต่อ………………
ฉันหูฝาดไปรึเปล่า….O///O!!
“โรคจิตชะมัด” แล้วนี่ทำไมฉันต้องยิ้มด้วยล่ะ!
ไม่นะฟางเธอจะตกหลุมพรางอีกครั้งไม่ได้…ไม่ได้เด็ดขาดนะ!
ไม่นานนักพวกเราสองคนก็อาบน้ำกันเสร็จ ก็ถึงเวลานอนฉันกับพี่ป๊อปตกลงกันแล้วว่าฉันจะเป็นคนนอนบนโซฟาส่วนพี่ป๊อปนอนบนพื้น ความจริงเราเกี่ยงกันไปหลายยกแต่ฉันก็ไม่สามารถเถียงพี่ป๊อปได้ในที่สุด
เฮ้ออออออออออออออ!
“รีบๆนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนอีกไม่ใช่รึไง”
“…ค่ะ” ฉันค่อยๆล้มตัวลงนอนบนโซฟาอย่างเชื่องช้าส่วนพี่ป๊อปก็ล้มตัวลงนอนบนพื้นที่มีเตียงนอนขนาดเล็กวางอยู่
“ฝันดี”
“…ค่ะ”
“….” ทำไมมันถึงได้เงียบแบบนี้นะ ฉันอนไม่หลับเลยจริงๆ
“พี่ป๊อป…นอนแล้วยัง”
“….ยัง”
“เอ่อ..พรุ่งนี้พี่ป๊อปไม่ไปโรงเรียนหรอ”
“อือ”
“พี่ป๊อป..ต้องเฝ้าคุณภาคินใช่มั๊ยคะ”
“อือ”
“….”
“….”
บรรยากาศเงียบอีกหนเมื่อจบการสนทนาระหว่างเราสองคน นี่มันโรงพยาบาบหรือป่าช้า?!!
ฉันพยายามข่มตาลงนอนให้ได้ แต่มันก็ยากซะเหลือเกิน ตอนนี้ฉันกำลังเป็นห่วงพี่ป๊อป..เป็นห่วงมาก…เขานอนหลับสบายรึเปล่า
ว่าแล้วฉันก็ค่อยๆแอบชะโงกหน้าก้มลงไปดูคนบนพื้นที่นอนอยู่…
“เย็นรึเปล่าคะ..” ฉันถามทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้พี่ป๊อปคงหลับไปแล้ว
“….”
ฉันเอื้อมมือไปจับตรงปลายผ้าห่มผืนบาง ที่ร่อนอยู่แล้วค่อยๆดึงมันขึ้นมาถึงอกพี่ป๊อปอย่างเบามือเพื่อจะระบายความหนาวไปได้บ้าง
“…ฝันดีนะคะ” น้ำตาที่เริ่มคลอดวงตาตอนนี้มันคืออะไร..
เพียงแค่ฉันเห็นหน้าพี่ป๊อปใกล้ๆตอนหลับมันเหมือนทำให้ฉันรู้สึกทั้งเจ็บปวดและรู้สึกรักในเวลาเดียวกัน มันปะปนกันไปหมด…
ผู้ชายคนนี้คือคนๆเดียวที่ฉันรักมาตลอด…
ผู้ชายคนนี้คือคนๆเดียวที่ทำให้ฉันร้องไห้ได้มากมาย…
ผู้ชายคนนี้คือคนๆเดียวที่ทำให้ฉัน…
…ไม่สามารถรักใครได้อีก
“ฮึก บ้าชะมัด” เสียงสะอื้นหลุดลอดออกมา ส่งผลให้ฉันต้องรีบเช็ดน้ำตาแล้วหลับไปนอนลงที่เดิม…
ค่ำคืนนี้ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บแปลกๆนะ…
…………….ต่อ…………
คุณคิดว่าผมหลับแล้วอย่างนั้นหรอ…แน่นอนว่าผมได้ยินทุกอย่างที่ฟางพูด รวมถึงเสียงสะอื้นเล็กๆนั่นด้วย…ผมไม่อยากจะลืมตาขึ้นมองหน้าของฟางเลยจริงๆ ทำไมมันถึงรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจแบบนี้..
ผมอยากลืมตาแล้วดึงฟางเข้ามากอดแต่ผมก็ทำไม่ได้…มันเป็นเพราะผมไม่กล้าพอ..
ผมได้แค่ข่มตาให้หลับให้ได้ถึงแม้ผมจะรูดีว่าทำไม่ได้เลยก็ตาม… หลังจากที่ผมเริ่มรู้สึกว่าฟางคงหลับไปแล้วเพราะเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอต่อเนื่องผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้น…
“….” ผมมองใบหน้าที่หลับตาพริ้มอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆเกลี่ยเส้นผมที่ปกปิดใบหน้าออกอย่างเบามือ
“ฉันไม่พูดไม่ได้แปลว่าไม่รักหรอกนะ..” ผมพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าฟางจะได้ยิน
“….”
“คำว่ารัก…ไม่ต้องพูดแค่ดูการแสดงออก…ก็น่าจะเข้าใจได้แล้วไม่ใช่หรอ”
ผมลูบหัวฟางอย่างเอ็นดู… ถ้าผมป๊อดผมก็คงป๊อดกับฟางแค่คนเดียว…
“เธอ….รอหน่อยได้ไหมฟาง” ผมถามออกไปทั้งๆที่รู้ว่าฟางคงไม่ได้ยินผมอยู่แล้ว…
ผมก้มลงจูบหน้าผากฟางอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลที่สุด…
“ฝันดีนะ…”
“…..”
“…ผู้หญิงของฉัน”
ค่ำคืนแสนจะหดหู่นี้ผมนอนไม่หลับเลยสักนิดเดียว จนกระทั่งเช้าตรู่ฟางก็ตื่นขึ้นมาก่อนผมและสิ่งที่ผมเห็นคือฟางกลังนั่งยองๆใส่รองเท้านักเรียนของตัวเอง
“ตื่นเช้าจังแฮะ อยากไปโรงเรียนมากรึไง” ผมเอ่ยถามพร้อมค่อยๆยันตัวเองลุกจากที่นอนบนพื้น
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ แต่วันนี้ฉันไม่มีคนไปส่งนิ” ฟางหันมาตอบผมก่อนจะก้มลงใส่รองเท้าต่อ
“เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่ง” ผมตอบแล้วเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์หยิบโทรศัพท์มือถือเตรียมโทรออก
“ไม่ต้องหรอก”
“….”
“ดะ..เดี๋ยว…เควินมารับ” เควิน?!!
“ไอเพื่อนสนิทคิดเลยเถิดของเธอน่ะหรอ?!”
“….”
“เหอะ! ให้ตาย! ฉันไม่ให้เธอไปกับหมอนั่นเด็ดขาด”
“ทำไม?”
“ก็ฉัน!...” โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมปากกูถึงแข็งยิ่งกว่ากาวร้อนวะเนี่ยยย
“….”
“ฉัน…ไม่อนุญาต”
“ห้ะ?! ไร้สาระค่ะ ฉันกับเควินเราเป็นแค่เพื่อนกันยังไงฉันก็ไว้ใจเขา” ยิ่งพูดผมก็ยิ่งรู้สึกตัวเองเหมือนเป็นอากาศ มันไม่มีค่าเลยใช่มั๊ย?
“แล้วเธอจะบอกว่าไม่ไว้ใจฉันงั้นสิ?”
นี่ผมรู้ตัวครับว่าผมกำลังพูดอะไรออกไป ก็ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกหงุดหงิดมากถึงมากที่สุด ถึงจะรู้ก็เถอะว่าไอเควินนั่นถูกปฏิเสธ แต่ผมก็ไม่ชอบหน้ามันอยู่ดีอ่ะ
“นี่พี่ป๊อปอย่าหาเรื่องฉันสิ ที่ฉันไปกับเควินก็เพราะไม่อยากรบกวนพี่ป๊อปต่างหากล่ะ”
“ยังไงเธอก็ห้ามไปกับมัน” ผมคว้าข้อมือของฟางไว้
“….”
“…ถ้าเธอเลือกฉันก็อย่าไปกับมัน”
“….”
ผมและฟางยืนจ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้น และผมก็คิดว่าผมสามารถแตกเป็นเสี่ยงๆได้เมื่อได้ยินฟางพูดประโยคต่อมา…
“ใครบอกว่าฉันเลือกพี่”
“….”
“ฉันไม่เคยพูดสักคำเลยนะ”
มันเจ็บแปล๊บๆ ถ้าถามว่าอีกนานมั๊ยกว่าจะจบก็ตอบได้เลยว่าไม่นานแต่ไรเตอร์ก็ไม่รู้จะอัพให้จบหรือแต่งให้จบตอนไหน5555 คือแบบเวลาแต่งอยู่ดีๆมันก็นึกฉากฟินออกเฉยเว้ยแกรรรรรร >< คือดีงามมากกกก ตอนนี้ก็กำลังพยายามแต่งให้จบเร็วที่สุดละนะยังไงก็ขอเม้นนะแจ้ะ
กำลังใจเต็มเปี่ยมเนื้อหาก็เต็มเปี่ยม...
ขอบคุณครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
