แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
67) แอบรัก ตอนที่67
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่67
“พี่ป๊อป..”
“กูทำตามที่มึงบอกแล้ว!มึงอย่าลืมขอตกลงของเรานะไอป๊อป” พี่มินตะโกนข้ามหัวฉันบอกพี่ป๊อป..และคำถามของฉันมันก็เต็มหัวไปซะหมด
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
……….ต่อ……….
ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องมายืนประจันหน้ากับอดีตมารหัวใจของผมด้วย..แต่บางทีการที่เราได้เจอกันก็ถือว่าเป็นโอกาสดีของผมก็ได้มั้ง
“ไงมึง..ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” มันพูดครับ
“อือ กูไม่ค่อยได้มาเรียน เลยไม่ได้เจอเท่าไหร่” ความจริงแค่ไม่อยากเจอหน้ามันน่ะครับ!
“แล้วเป็นไงวะ มึงกับฟางคบกันแล้วยัง” คบพ่องสิ! ยัยนั่นยังไม่อยากแม้แต่จะมองหน้ากูเลย!
“อ่อ กะ..ก็เรื่อยๆ ดีกว่าตอนอยู่กับมึงแล้วกัน” โกหกล้วนๆครับบอกเลย
“ ฟางเขาบอกชอบมึง? แล้วตกลงเป็นแฟนกันแล้ว?”
“เอออ่ะดิ! ฟางเขาบอกรักกูหลังอาหารสามมื้อเลยเว้ย ไม่อยากจะโม้เท่าไหร่” เหอะ! กูอายนี่พูดเลย
“หึ มึงเห็นกูโง่หรอ?! ฟางเป็นแฟนกูก่อนมึงอีก ทำไมกูจะไม่รู้ว่าฟางเป็นคนยังไง”
“….”
“มึงนั่นแหละทำไมไม่บอกรักเขา”
“…เรื่องของกู”
“ที่กูถามเพราะอยากช่วย แต่ถ้ามึงคิดว่ามึงจัดการเองได้…งั้นกูไปละ”
“หะ..เห้ยๆ!” ให้ตาย! ตอนนี้ผมคงทำอะไรไม่ได้มากเกินกว่าการขอร้องไอมินสินะ!
“….”
“มึง…ช่วยกูหน่อย-_-” ผมพูดอย่างเซ็งๆ ความจริงก็ไม่ได้อะไรมากหรอก ผมแค่คิดว่าผมไม่ค่อยถนัดเรื่องการบอกรักอะไรไร้สาระแบบนี้สักเท่าไหร่ก็เท่านั้น
“ช่วยอะไร?” ไอเหี้ยยยย ทำไมมึงต้องย้อนถามกู!
“ก็เรื่องนั้น…”
“เรื่อง?” เปรตมากไอกะบังลมหย่อน = =
“ทำไมกูต้องบอกมึง?!” อ้าว แล้วนี่กูพูดอะไรไป?
“งั้นกูไปละ” สัดหมา!
“เออๆ! เรื่องฟาง..คือกูอยากบอกรักฟาง”
“หึ”
“มึงอย่ามาทำเป็นพระเอกลอกเลียนกู มึงแค่ตอบมาว่าจะช่วยหรือไม่ช่วย”
“….”
“ไอเหี้ยมินนนน มึงช่วยกูเถอะ กูไหว้ละ -^-“
“….”
“ถ้ามึงช่วยกู…กูจะยอมทำทุกอย่างที่มึงต้องการ” เออวะ!! เป็นไงเป็นกัน! เข้าทางมันเลยล่ะครับ
“มึงแน่ใจหรอว่าจะทำทุกอย่างที่กูต้องการ”
“เออ!”
“ก็ได้…กูจะช่วยมึง แต่มึงอย่าลืมที่เราตกลงกันไว้ล่ะ”
“อือ”
สุดท้ายผมก็ยอมตกลงกับไอมินว่าผมน่ะจะ…ไม่บอกหรอก!!!
และไอมินมันก็ทำตามอย่างที่ผมบอกจริงๆ มันเริ่มคุยกับฟางและคำพูดของฟาง ณ ตอนนั้นมันเหมือนทำให้หัวใจผมพองโต หัวใจผมเต้นแรงจนมันผิดจังหวะ…
“ตลอดเวลา..อาจมีแค่ฉันคนเดียวที่บอกกับเขาแต่เขากลับไม่พูดอะไรออกมาบ้างเลย..ฉันต้องคอยบอกกับตัวเองว่าควรเลิกชอบเขาแต่ฉัน..ก็ทำไม่ได้”
ผมค่อยๆเดินออกจากซอกเล็กๆแถวนั้นเพือ่ต้องการเดินไปหาฟางและส่งสัญญาณให้ไอมินว่าตอนนี้..ถึงคิวกูแระ
“เธอทำไม่ได้..หรือที่ไม่คิดที่จะทำมันกันแน่ฟาง..ลองดูสักครั้งสิ”
“ลองอะไรคะ?”
“ลองพูดคำนั้นอีกครั้งสิยัยบื้อ!!!” ผมตะโกนออกไปจนสุดเสียง มันเป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่รู้ว่าผมไปเอาความกล้าแบบนี้มาจากไหนแต่สิ่งที่ผมคิดตอนนี้คือผมปล่อยฟางไปไม่ได้อีกแล้ว
“พี่ป๊อป..”
“กูทำตามที่มึงบอกแล้ว!มึงอย่าลืมขอตกลงของเรานะไอป๊อป” เออตอกย้ำกูเข้าไป
“กูรู้! มึงรีบไปที่ชอบที่ชอบเถอะ!”
“สัด!” ไอมินตะโกนกลับมาที่ผม แล้วยักคิ้วให้กับฟาง เดี๋ยวนะ…มากไปแระมึง
“งั้นฉันไปแระ..โชคดีนะ…” เห้ยๆ! มึงทำอะไรๆ!
ฟอด
ผมรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อคเมื่อจู่ๆไอมินมันก็เลื่อนหน้าเข้าไปหอมแก้มฟางอย่างรวดเร็วจนเจ้าตัวเองก็ตกใจไม่ได้ต่างจากผมเท่าไหร่
“อะ…ไอเหี้ยมิน!”
“กูไปละนะ!!” อีนรก! มึง!
เมื่อไอมินวิ่งออกไปผมได้แต่มองตามแผ่นหลังนั่นอย่างคาดโทษ…สัดมาก
“พี่ป๊อป…อ้ะ!” ฟางหันมามองผมเหมือนยังอึ้งไม่หาย
ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ฟางแล้วรวบเอวบางแนบชิดตัวผมอย่างรวดเร็ว แต่ผมยังคงเว้นระยะของใบหน้าให้อยู่ปกติ
“ทำบ้าอะไรของเธอฮะ ยืนเฉยๆให้ผู้ชายหอมแก้มเนี่ยนะ!” ผมตะคอกใส่ฟางอย่างลืมตัว อาจเพราะตอนนี้ผมกำลังหงุดหงิกมาก ทำให้ฟางสะดุ้งตัวโยงแล้วมองผมอย่างหวาดๆ
“….”
“โทษที…” ผมเอ่ยเสียงแผ่วอย่างรู้สึกผิด เมื่อฟางจ้องมองผมด้วยแววตาผิดหวัง
ขอร้องล่ะ…อย่ามองกันแบบนั้น
“ปล่อยฉัน!!” ฟางพยายามดิ้นในอ้อมกอดของผมแต่คิดหรอว่าจะสู้แรงของผมได้
“อย่าดิ้นสิ” ผมพยายามพูดให้ใจเย็นที่สุด
“คนบ้า! ทำไมต้องตะหวาดใส่กันด้วย! ฉันไม่ชอบๆๆๆอ่ะ! ไม่เข้าใจบ้างหรอ!! ใช้แต่อารมณ์ตัดสินทุกอย่าง! ฉันเกลียดที่สุด! ฉันไม่ชอบ!! ฮึก ไม่ชอบ…” ฟางทุบอกผมเอาๆ แต่ผมก็ไม่ได้ตอบโต้ใดๆ ผมยอมให้ฟางทุบผมอย่างนั้น น้ำตาค่อยๆไหลีกครั้ง
อ่อนแอแบบนี้จะให้ผมปล่อยไปได้ยังไง…
“ขอโทษครับ…ขอโทษนะ” ผมเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าของฟางอย่างแผ่วเบา และดูเหมือนฟางจะอึ้งไม่น้อยที่ผมทำแบบนั้น
“ฮึก…”
“ขี้แยแบบนี้อยากเป็นคุณนายโฮ2รึไงกัน” ผมพูดติดตลกแต่ยังคงเช็ดน้ำตาให้ฟางอยู่
“บ้า” ฟางพูดเสียงแผ่วพร้อมกับหลบสายตาผม
“ทำไมชอบหลบสายตาฉันฮะ…” ผมเชยคางมนขึ้นช้าๆ แล้วจับจ้องเข้าไปในดวงตาคู่นั้น
“…..”
“…..”
ผมอยากรู้เพียงว่าในสายตาของฟางจะมีผมอยู่บ้างรึเปล่า…ผมไม่รู้ว่าความรักคืออะไรมันมีหน้าตายังไง ผมรู้แค่ว่าความรักคือการได้รู้สึกดีกับใครสักคนเวลาอยู่ใกล้แล้วหัวใจเต้นแรง มันเหมือนนต้องการเพียงเขาคนเดียว…
และคนๆนั้นสำหรับผม…
คือ…
“ฟาง…”
“….”
“คิดยังไงกับฉัน” ผมเอ่ยถามออกไปโดยไม่ละสายตาออกจากกัน
“….”
“กลับมาชอบฉันอีกครั้งได้ไหม”
“….” ยิ่งไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากฟางมันเหมือนทำให้หัวใจผมร้อนลุ่ม
“ตอบฉันสิ”
“….”
“ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง…ฉันรับได้หมด”
“….”
“ฉันสัญญาฉันจะไม่โกรธเธอเลยสักนิด และฉัน…จะไปจากเธอเอง”
“พี่ป๊อป…”
“…”
……………………..ต่อ………………
หัวใจฉันเต้นแรงอย่างไม่สามารถควบคุมได้ มันเหมือนฉันกำลังลอยอยู่ในอากาศความรู้สึกแน่นในหัวใจตอนนี้ ฉันรู้ดีว่ามันคืออะไร เราสบตากันอยู่อย่างนั้นอย่างไม่เข้าใจ
และประโยคถัดมามันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปลกๆ…
“ฉันสัญญาฉันจะไม่โกรธเธอเลยสักนิด และฉัน…จะไปจากเธอเอง”
“พี่ป๊อป…”
“….”
สำหรับฉัน…คำตอบของมันยังคงเหมือนเดิม…
“ไม่…”
“…” พี่ป๊อปดูหน้าเจื่อนลงอย่างถนัดตา
……………………ต่อ……………
หัวใจที่เคยพองโตตอนนี้มันกลับรู้สึกเหี่ยวเฉาลงชัดเจนเพียงแค่ฟางตอบผม…
“ไม่…”
อึก…มันเหมือนถูกมีดปักลงกลางหัวใจ…ฟางไม่ได้รักผมแล้ว..
“….”
“..ไม่ไปจากฉันได้ไหม”
“O///O!!”
บอกผมทีว่าผมไม่ได้หูฝาดไป เมื่อกี้ที่ฟางพูดคือไรวะ!!
“มะ…หมายความว่าไง”
“…” อย่าเงียบสิยัยบื้อ!
“ที่เธอพูดเมื่อกี้คือเธอยังชอบฉันอยู่ใช่มั๊ย”
“….”
“นี่! ยัย!...”
“ทำไมต้องให้ฉันพูดอยู่ฝ่ายเดียวด้วย! พี่ป๊อปไม่มีปากรึไง! ลิ้นไก่สั้นหรอ! ฉันพูดเป็นรอบที่ร้อยได้แล้วนะทำไมพี่ป๊อปไม่หัดพูดบ้าง! พี่ป๊อปคิดว่าตัวเองอยากรู้แค่คนเดียวรึไงกัน! ฉันก็อยากรู้อยากได้ยินเหมือนกันนะ! ไอ้!...”
“ฉันชอบเธอ”
ไอพี่ป๊อปไม่ปากแข็งแล้วนร้าาาาา เย้ๆๆๆ ขอเสียงคนรอตอนต่อไปหน่อยยยย ขอบคุณมากนะคะ ตอนหน้าห้ามพลาดโดยเด็ดขาดดดด อยากได้ฉากจบแบบไหนเม้นบอกกันได้นะเออ เพราะตอนนี้เค้าคิดไม่ออก5555 ขอบคุณงับ
เม้นโล้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
