ไร้ค่า

      ค่ำคืนนึงที่มีแต่ความเหงาภรรยาที่รอสามีแต่ก็กลับมาจนเมาเละเทะไปหมด เธอเดินจะไปหยิบสบู่เพื่อมาไว้ในห้องน้ำแต่
 
 
 
พอเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปก็เจอว่าโทโมะกำลังช่วยตัวเองอยู่
 
 
 
"อ้ายย...คุณทำอะไรเนี่ย"เฟย์รีบปิดตาตัวเองทันทีแต่โทโมะกลับจับเฟย์มากดกลางห้องน้ำแล้วพูดว่า
 
 
 
"ผมร้อนเฟย์..อ่าห์...มันอยากอะ...มันไม่ไหวแล้ว"โทโมะไม่รอช้ากระชากเสื้อผ้าทุกอย่างที่ขว้างหน้าก่อนจะอุ้มเฟย์ไปที่เตียงระหว่างนั้นเฟย์ก็ห้ามตลอดเวลา
 
 
 
"ยะ..อย่า..นะ..คุณอ....อย่า"แต่ไม่ทันเสียแล้วโทโมะจับท่อนเหล็กที่พ่องตัวแล้วทิ้มแทงเข้าไปในกลีบกุหลาบของภรรยา...เยื่อบางๆที่ขาดออกกับกรีบกุหลายที่ตอดรัดท่อนเหล็กจนแน่นมาก
 
 
 
"อ่าห์...มันต้องแบบนี้...แน่น...อ่าห์...ถึงเช้าแน่"เขาเริ่มขยับสะโพกเร็วๆขย่ำอกตูมคู่นั้นอย่างหื่นกระหายดูดเม้มมันแสดงตีตราความเป็นเจ้าของเอาไว้
 
 
 
"อ๊า..ยะ..หยุดนะ...ยะ..อย่า"แต่ชายหนุ่มไม่หยุดเพราะฤทธิ์ยามันยังไม่หมดลงไป
 
 
 
และทั้งคู่ก็ดำเนินบทรักไปเรื่อยๆจนเช้า
 
 
 
"อ๊าาา!...แฮ่กๆ"ปล่อยสายธารเข้าตัวไปรอบที่5แล้วเฟย์ล้มตัวลงบนอกจองโทโมะด้วยความอ่อนล้าอย่างน้อยเธอก็ได้มีความสุขเล็กๆน้อยๆก็ยังดีก่อนจะบ่นออกมาว่า
 
 
 
"ทำยันเช้าเลยหรอ..ง่วงจริง"แล้วเธอก็หลับไปจนตื่นขึ้นมาตอนเที่ยงเธอลืมตาขึ้นมาเจอชายหนุ่มอยู่ท่าเดิมกอดเธอแน่นและท่อนเหล็กร้อนก็ยังอยู่
 
 
 
เธอค่อยๆถอดมันออกอย่างไม่ให้ชายหนุ่มรู้ตัว
 
 
 
"อะ..อ๊า...ออกซักที..ไปอาบน้ำดีกว่า"เธอถอดท่อนเหล็กร้อนของชายหนุ่มสำเร็จก่อนจะดินไปอาบน้ำลงมาทำอาหารให้ชายหนุ่มทาน
 
 
 
"อือ...เห้ย!..อะไรวะเนี่ยทำไมเราอยู่ในสภาพแบบนี้แล้วนี้มันน้ำไอนั้นนี่หว่า..รึว่า...เฟย์!"โทโมะรีบชำระร่างกายแตตัวลงไปข้างร่างทันที
 
 
 
ห้องอาหาร
 
 
 
"อ่าว!มาแล้วหรอค่ะคุณวิศวะ"โทโมะก็วิ่งเข้ามาจับไหล่ทั้งสองข้างของเฟย์
 
 
 
"มะ..เมื่อวานผมทำอะไรคุณรึป่าว"เฟย์ก็นึกถึงเรื่องนั้นแต่ต้องโกหกเพื่อไม่อยากให้เขาเกลียดเธอไปมากกว่านี้
 
 
 
"มะ..ไม่มีนิค่ะ..คุณวิศวะไม่ได้ทำอะไรฉันหรอกค่ะ"แต่โทโมะก็ยังเถียงกลับไปว่า
 
 
 
"แล้วไอน้ำนั้นน่ะมันอยู่บนเตียงได้ยังไง"เฟย์ก็สะดุ้งทันทีก็รีบตอบปัดๆ
 
 
 
"ฉันไม่รู้ค่ะทานข้าวเถอะ"โทโมะก็คิดว่า...ทำไมวะเวลายัยนี้ชอบพูดปัดๆเหมือนไม่ใส่ใจมันหงุดหงิด
 
 
 
"ก็ได้"แล้วเธอกับเขาก็นั่งทานอาหารด้วยกันอย่างเงียบสงบจนเสร็จ
 
 
 
"สรุปคุณจะบอกผมได้รึยังว่าผมทำอะไรคุณแล้วใช่มั้ย"เฟย์ก็ยังคงปฏิเสธอยู่
 
 
 
"ไม่มีหรอกค่ะคุณไม่ได้ทำอะไรฉันค่ะ"โทโมะก็เข้าไปใกล้ๆก่อนจะกระซิบว่า
 
 
 
"เธอยังปิดบังผมอีกผมจะพิสูจณ์เอง"ก้มลงไปไซร้คอเนียน
 
 
 
"ยะ..ยอมแล้ว..ใช่ค่ะคุณมีอะไรกับฉันแล้ว...ตะ..แต่ไม่ต้องห่วงนะค่ะฉันกินยาคุมแล้วไม่ต้องกลัวว่าจะมีปัญหากับคุณพิมนะ"เฟย์ต้องยอมโกหกเพื่อที่จะได้ลูกมาอยู่ด้วยกันเธอบอกกับตัวเองว่าถ้าเธอท้องเธอจะปล่อยเขาไป
 
 
 
"ผม..ขอโทษ"เฟย์เงียบๆทำไมการที่เฟย์ยอมก็แสดงว่ารัก..จริงสิ..เขาไม่เคยรักเฟย์นินะ
 
 
 
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะฉันเต็มใจคุณไปพักผ่อนเถอะค่ะมันเที่ยงแล้วทำงานไม่ทันหรอกค่ะ..งะ..งั้นฉันขอตัวนะค่ะนัดกับจินนี่เอาไว้ขอตัวคะ"เธอก็รีบวิ่งออกไปโทโมะมองหลังร่างบางของเธอแล้วบ่นๆว่า
 
 
 
"ทำไมช่วงนี้ชอบตีห่างกับเราจริงเลย....ทำไมเราแค่ความรู้สึกเฟย์กันนะ..รึว่า..เราจะเริ่มรักเฟย์แล้ว"โทโมะสับสนกับความรู้สึกตัวเองไม่แน่ใจ..แต่เขาอยากพิสูจณ์สักเดือนนึงว่าเขารักจริงๆรึเปล่าด้วยการเอาใจใกล้ๆเธอ
 
 
 
เขาคงจะเริ่มรักเฟย์แล้วละ
 
 
 
หารู้ไม่ว่าเฟย์ไม่รู้ทำให้เฟย์เสียใจไปถึงไหนก็ยังไม่รู้
 
 
 
------------------------------------
 
จบไปอีกตอนแล้วว..โทโมะเริ่มแล้วเริ่มหวั่นแล้วแต่เฟย์ก็จะปล่อยแล้วนะ
 
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะฝากเม้นด้วยนะ
 
แล้วเจอกันจ้าาา