ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โต๊ะเธออยู่ตรงนี้ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ฟาง ก่อนจะเริ่มหน้าที่เลขาอ่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอก่อน เราสองคนเป็นเลขาเหมือนกันก็จริง แต่ฉันกับเธอมันคนละชั้นกันนะ เธอ หน้าที่เธอก็คือ งานเอกสาร พวกงานเอกสาร หรือว่า อะไรที่หนักๆอ่ะ เธอก็ รับผิดชอบไปนะ ส่วนฉัน (เดินไปหาป๊อบปี้แล้วกอดแขน) จะดูแลและบริการ ดูแลป๊อบเอง เธอโอเคใช่มั้ยจ้ะฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ การที่มีเลขาสองคนก็เหมือน....มีคนเดียว ขอตัวไปเอาของที่โต๊ะก่อนนะค่ะยังเก็บมาไม่หมด 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: หึพูดจาอวดเก่ง ระวังตัวไว้เถอะยัยฟาง (พูดในใจ) 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย เออ คือว่า ผมขอไปห้องน้ำก่อนนะ (แกะมือหวายออก แล้วเดินไปทางโต๊ะฟางก็ไม่เห็นจึงเดินไปห้องน้าเลยเจอฟาง) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เก็บของในห้องน้ำเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เปล่าค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วไหนบอกมาเก็บของ เธอชอบโกหก เหมือนกันนิ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอโทษนะค่ะ บางสิ่งบางอย่างก็ไม่จำเป็นต้องบอกความจริงเสมอไป ถ้าเลือกได้ ควรบางสิ่งที่มันดีๆก็ควรจดจำแต่บางสิ่งที่มันไม่น่าจำก็ลืมๆมันไปบ้าง ขอตัวนะค่ะ (กำลังจะเดินออกไป ป๊อบปี้ดึงแขนไว้ก่อน) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอพูดอะไร 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฉันว่าคุณตังหาก พูดอะไร กำลังเล่นตลกอะไร ทำไมต้องให้ฉันมาเป็นเลขาของคุณด้วย คุณต้องการจะแกล้งฉันใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: สำคัญตัวเองไปหน่อยมั้ง เธอคิดว่าเธอมีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ ที่ฉันต้องให้ความสำคัญกับเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่หรอกค่ะ ฉันคงไม่กล้าคิดแบบนั้นเพราะว่าคุณกับฉันเราไม่ได้เป็นอะไรกัน (พูดจบก็แกะมือป๊อบปี้ออกแล้วเดินออกไป) 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ธนันต์ธรญ์ !!!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                       ~~           ช่วงเลิกงาน.        ~~ 

 

 

 

พิม: แก้ว  วันนี้วันเกิดเรา เรานัดไปเลี้ยงฉลองกัน แก้วไปด้วยกันนะ ไปกันหลายๆคน  

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ดีกว่าอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: นะๆๆๆไปเถอะนะ ถือว่าเราขอร้องงนะ แก้วนะๆๆๆๆ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ่าๆๆ ก็ได้ๆ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พิมไปกันเลยมั้ย 

 

 

 

 

 

 

พิม: อ่อ ไป ไปกันเลย แก้วเร็วๆ มาๆเดี๋ยวช่วยเก็บของ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: งั้นเจอกันที่ร้านเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

พิม: เอาไปด้วยกันดิ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เราไปรถเมย์อ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: เออลืมไป แก้วเอารถมานิ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไปกับฉันก็ได้ พิมบอกทางแล้วกัน  (พูดจบก็เดินนำไป แต่....) 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะไปไหนกันเหรอ ดูรีบนะ 

 

 

 

 

 

พิม: เออใช่ลืมไปเลย ลืมชวนป๊อบอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ไปไหนของแกยัยพิม 

 

 

 

 

 

พิม: เอ่อพอดีวันนี้วันเกิดฉันอ่ะ ฉันเลยอยากชวนเพื่อนๆไปเลี้ยงวันเกิด 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ทำไมฉันไม่รู้อ่ะ 

 

 

 

 

 

พิม: ฉันบอกเธอก็คงไม่ไปแน่ๆ มันเป็นร้านธรรมดาๆ เธอจะไปได้เหรอ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย ไปนะ ป๊อบอยากไป 

 

 

 

 

หวาย: แต่...ก็ได้ค่ะถ้าป๊อบอยากไป ไปก็ได้ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นขอเราสองคนไปด้วยนะ 

 

 

 

 

พิม: อ่อ โอเค งั้นเดี๋ยวป๊อบขับตามรถ แก้วมานะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อืม 

 

 

 

 

 

 

           ระหว่างทางเดินลานจอดรถฟางเดินตามหลังข้างหน้าเป็นพิม ป๊อบปี้หวาย หวายเดินควงแขนป๊อบปี้ตลอดเวลา ส่วนแก้วก็ตามหลังฟาง มองการกระทำของหวายสลับกับมองสายตาของฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไหวรึเปล่า 

 

 

 

 

 

ฟาง: (ตลกใจกับคำถามของแก้ว) อะไรเหรอ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ดูท่าทางหวายจะติดหนึบนะ (พูดจบก็เดินไปที่รถ) 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฮ้ออ