ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: นี้พิม ร้านดีๆกว่านี้ไม่มีแล้วรึไงเนี้ย อี๋สกปรกจะตาย   (หวายที่ลงจากรถก็โวยวายเพราะเป็นร้านส้มตำข้างทาง แก้วและฟางไม่ได้มีปัญหาอะไรมีแต่หวายที่โวยวาย) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: สาเหตุที่ไม่บอกก็เพราะแบบนี้ไง 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เอาเถอะนะหวาย วันนี้วันเกิดพิมนะ พิมกับหวายอยู่บ้านเดียวกัน ก็ต้องรักกันสิ ทำเพื่อพิมหน่อยนะ นะๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ก็ได้ หวายยอมเพราะป๊อบหรอกนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไปกันได้แล้วมั้ง เสียเวลามานานมาก แล้วนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: อ้าวโทโมะ มาพอดีเลย ทางนี้ๆ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: (แก้วรีบหันมามองทันที) พิม ทำไมไม่บอกอ่ะ ว่า เค้ามาด้วย 

 

 

 

 

 

 

พิม: เอ่อโทษทีนะแก้ว คือฉัน 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: นั้นสิ พึ่งรู้นะ ว่ามันมาด้วย  เพื่อนเก่า คนนี้

 

 

 

 

 

ฟาง: วันนี้วันเกิดพิมนะ ไปเถอะ (ฟางรีบเดินจูงมือทั้งพิมและแก้วไปแต่...) 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ปล่อย ไม่ต้องมาจับ เดินเองได้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฉันขอโทษ 

 

 

 

 

โทโมะ: เป็นไรรึเปล่า 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่หรอก ชินแล้วล่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ช่วยหลบหน่อยได้มั้ย คนจะเดิน (ไม่พอใจที่ทั้งคู่คุยกัน) 

 

 

 

 

 

 

 

 

          เมื่อเดินมาถึงซุ้มโทโมะนั่งริมสุดตรงข้ามกับแก้ว ฟางนั่งตรงกลางตรงข้ามกับป๊อบปี้ส่วนแล้วก็พิมนั่งตรงข้ามกับหวาย 

 

 

 

 

 

 

หวาย: พิม ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อย ฉันไม่กล้าไปคนเดียว 

 

 

 

 

 

พิม: อ่อโอเค เดี๋ยวสั่งกันไปก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

           บรรยากาศตอนนี้ เหลืออยู่ 4 คน ซึ่งต่างก็นั่งจ้องหน้ากัน ป๊อบปี้ที่มองฟางด้วยสายตาเลือดเย็นเย็นชา ส่วนโทโมะก็มองแก้วด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ สั่งก่อนมั้ยโทโมะ (ฟางเริ่มเปิดประเด็น ยื่นเมนูให้โทโมะ) 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เหมาะสมกันดีนะ นั่งข้างๆกัน ดีจริงๆ

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มึงเป็นไรมากมั้ย มึงยังจะพูดเรื่องนั้นอีกทำไม 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เรื่องอะไรเหรอ อ่อ นึกออกแล้ว เรื่องที่มึงนอนด้วยกันเหรอ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: (ลุกขึ้น เอื้อมมือไปดึงคอเสื้อป๊อบปี้ ป๊อปปี้ก็ยิ้มกวนๆ) ไอ!! 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พอเถอะ หยุดเถอะโทโมะ คนมองกันเต็มหมดแล้ว 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อายเหรอ 

 

 

 

 

 

แก้ว: พอเถอะ หยุดซักที หยุดกันทั้งคู่ นี้มันวันเกิดพิมนะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: โธ่เว้ย

 

 

 

 

 

ฟาง: โทโมะชั่งเค้าเถอะ 

 

 

 

 

 

หวาย: ห้องน้ำสกปรกจริงๆเลย เฮ้ออ 

 

 

 

 

 

 

พิม: หวาย กลับก่อนก็ได้นะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: รีบๆสั่งเถอะ 

 

 

 

 

 

 

 

                หลังจากสั่งอาหาร แล้วกินไปได้ไม่นาน หวายก็ขอตัวไปเอาโทรศัพท์เพราะนึกขึ้นได้ว่าลืมไว้ในรถ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แก้ว กินอันนี้ดูอร่อยมากเลยนะ เมื่อกี้ชิมแล้ว 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอบคุณนะ  (ทำให้ฟาง พิมชะงักมอง รวมทั้งโทโมะที่มีท่าทีไม่พอใจเพราะทั้งคู่ยิ้มแล้วหัวเราะชอบใจกัน) 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย เจอมั้ย 

 

 

 

 

 

 

หวาย: เจอค่ะ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ หวาย เมื่อกี้ป๊อบแกะปลาไว้ให้หวายนะ นี้ครับ 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ขอบคุณนะค่ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: โทโมะ เออ ฟางอิ่มแล้วอ่ะ ขอทางหน่อยสิ จะไปเดินเล่นอ่ะ (หันไปบอกโทโมะ)  

 

 

 

 

โทโมะ: อ่อ (ลุกขึ้นให้ฟางไป)

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เอ่อ หวาย ป๊อบว่าป๊อบทำกระเป๋าตังตกในรถแน่เลยอ่ะ เดี๋ยวป๊อบไปเอาก่อนนะ มื้อนี้เดี๋ยวป๊อบเลี้ยงเองนะพิม ถือว่า พิมเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพนักที่ดีคนนึงเลย ป๊อบขอเลี้ยงนะ แต่ว่า ขอไปหาเป๋าตังก่อน 

 

 

 

 

 

 

พิม: เอ่อ แต่ว่า 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ตามนั่นแหละ