ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

                           หลังจากเสร็จงานหมั้นระหว่างหวายและป๊อบปี้ พ่อของหวายต้องหนีไปหลบเมืองนอกสักระยะเพราะเรื่องที่พ่อหวายค้ายาเสพติดตอนนี้ถึงหูตำรวจแล้ว แต่ยังไม่ทันจะหนีก็โดนจับถึงที่บ้าน หนังสือพิมพ์ลงข่าวและเป็นข่าวใหญ่มาก ครอบครัวหวายอาจจะถูกยึดทรัพย์ ทำให้ตอนนี้ หวายเครียดมาก

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เสร็จงานได้วันเดียวแท้ๆ 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: แล้ว เราจะทำไงดีล่ะคุณ

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ก็คงต้องรอให้ถึงงานแต่ง แล้วก็จัดการทุกอย่างตามเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: ฟาง ดูข่าวนี้ซิ 

 

 

 

 

 

ฟาง: นั้นมันพ่อหวาย กับหวายนิ ทำไมอ่ะมีอะไรอ่อ 

 

 

 

 

 

พิม: ก็พ่อหวายอ่ะ ทำผิดไว้มากคราวนี้โดนหนักอ่ะซิ เล่นค้ายา ค้าอาวุธเถื่อน 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่พ่อหวายเป็นถึง ท่านนายพล ไม่น่าจะ อย่างงั้นเลย 

 

 

 

 

พิม: นึกๆไปก็ไม่แปลกหรอก คนใหญ่คนโต มีอำนาจ จะทำอะไรก็ได้ แต่จะว่าไป หวายก็น่าจะโดนบ้างนะ ทำตัวเหมือนที่เคยทำ เห็นแก่ตัว รู้มั้ยฟาง วันงานหมั้นอ่ะ ป๊อบหน้าตาแบบเซ็งโลกมาก น่าสงสารที่สุดเลย 

 

 

 

 

ฟาง: ตอนนี้หวายจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ คงเครียดน่าดู แต่ในข่าวบอกว่า โดนยึดทรัพย์ แล้ว? 

 

 

 

 

 

 

หวาย: แกไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันอยู่ดี 

 

 

 

 

 

 

พิม: หวาย!!!!! 

 

 

 

 

ฟาง: เธอมาทำอะไร !!! 

 

 

 

 

 

หวาย: เห็นที ฉันคงเอาแกไว้ไม่ได้ แล้วล่ะ ฟาง ไปจับตัวมันมาทั้งสองคน 

 

 

 

 

 

ฟาง: เดี๋ยวหวาย เธอจะทำอะไร เธอทำแบบนี้ไม่ได้นะ ไหนเธอสัญญากับฉันแล้ว ว่าเราจะยุ่งเกี่ยวกันอีก เธออยู่ส่วนเธอ ฉันอยู่ส่วนฉัน เราต่างคนต่างอยู่ เธอก็ได้ในสิ่งที่เธอต้ิงการแล้ว (ฟางที่โดนจับตัวพูด) 

 

 

 

 

 

หวาย: ใช่ฉันได้ในสิ่งที่ฉันต้องการแต่ ! มันยังมีอีกอย่างที่ฉันต้องการมากกว่านั้น แกอยากรู้มั้ย ว่าอะไร 

 

 

 

 

 

ฟาง: อะไร เธอต้องการอะไรจากฉันอีก 

 

 

 

 

 

หวาย: จับตัวพวกมันไว้ให้ดี ส่วนแก ไปเตรียมรถได้เลย ฟางแกรอฉันแป๊ปนึงนะ ฉันจะขึ้นไปเอาของบางอย่าง ซึ่งฉันคิดว่า มันก็อยู่ในห้องแก (หวายขึ้นไปหาถุงยาในห้องของฟาง) 

 

 

 

 

 

 

พิม: อึ้ย ปล่อยซิ หวายหมายถึงอะไรกันแน่? (พยายามดิ้น) 

 

 

 

 

ฟาง: ฉันก็ไม่รู้อ่ะ (ตอนนี้ทั้งกังวล และเป็นห่วงลูกในท้องเหลือเกิน) 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ฉันหาเจอแล้วฟาง ฉันเจอมันแล้ว นี่ไงหลักฐาน แกท้องใช่มั้ย !!!! เพราะมันคงไม่ใช่ของนังพิม 

 

 

 

 

 

พิม: ท้องเหรอ!!!!!!!

 

 

 

 

 

ฟาง: เธอ....เธอต้องการอะไร หวาย อย่านะฉันขอร้องเด็กในท้องไม่เกี่ยว เธออย่า....อย่าทำอะไรเด็กเลยนะ 

 

 

 

 

 

หวาย: แกไม่น่าปล่อยให้มันอยู่ในท้องแกเลยนะ หึ เอาตัวมันไป (พูดจบก็โยนถุงยาทิ้ง) 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เฮ้ย ทำอะไรอ่ะ !! 

 

 

 

 

หวาย: อ่อ เพื่อนรักแกนิ ตัวดีนี้ก็เหมือนกัน เเส่ไม่เข้าเรื่อง จับตัวมันไปอีกคน 

 

 

 

 

แก้ว: อย่านะ อึ้ย นิ ปล่อยซิโว้ยยย ไอพวกบ้า นี้ 

 

 

 

 

 

หวาย: หุบปากของพวกแก สามคน ไม่งั้น ฉันจะฆ่าแกให้ตายให้หมดเลย

 

 

 

 

                    หวายพาตัวทั้งสามคนเพื่อไปขังไว้ที่โกดังร้างแห่งหนึ่งที่อยู่กลางป่า ตอนนี้ที่บ้านฟางไม่มีใครรู้ และสภาพบ้านก็ถูกปิดไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

 

 

             ระหว่างทาง ภายในรถ 

 

 

 

 

แก้ว: แกจับพวกเรามาทำไม 

 

 

 

 

 

หวาย: ตอนแรกฉันกะว่าจะไปเอานังฟางมาคนเดียว แต่แกสองคนดัน อยู่ จริงๆเอาแค่นังพิมก็ได้ แต่แกนังแก้ว แกมันปากโป้ง ถ้าแกเห็นฉันกำลังจะพาพวกมันไป แกก็ต้องเอาไปบอก ป๊อบนะซิ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ใช่ ฉลาดดีนิ แต่ถ้าป๊อบรู้นะ ป๊อบคงจะเกลียดแกยิ่งกว่าเดิม จากที่เกลียดอยู่แล้ว ก็จะยิ่งเกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

      เพี๊ยะ เพี๊ยะ ตบซ้ายตบขวา 

 

 

 

ฟาง: แก้ว ! (ตกใจที่มีเลือดที่มุมปาก) 

 

 

 

 

 

หวาย: ปากดีอีกซิ 

 

 

 

 

ฟาง: หวาย พอเถอะ ปล่อยแก้วกับพิมไป เค้าไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องพวกนี้ 

 

 

 

 

พิม: ไม่ฟาง ยังไงฉันก็ทิ้งเธอไม่ได้ เธอท้องอยู่นะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ท้อง! (อุทานเบาๆ) 

 

 

 

 

 

 

หวาย: รักกันเหลือเกินนะ นี่คงเป็นเพื่อน แท้ ดูแล้ว ดีจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า ให้ถึงที่ก่อนเถอะ แกสามคนได้แสดงความรัก ไม่ใช่ซิ แสดงความเสียใจ อาลัยยิ่งแน่ๆ  (พูดจบก็เอาผ้าม่านกั้นปิด) 

 

 

 

 

 

แก้ว: ฟาง แกท้อง เหรอ ? 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ......คือ....คือว่าฉัน

 

 

 

 

แก้ว: ทำไมแกไม่บอกพวกเราอ่ะ ว่าแกท้อง ฟาง ทำไมอ่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ฉันขอโทษ ที่ไม่ได้บอก ฉันไม่รู้จะบอกยังไง แล้วฉันก็ขอโทษที่ทำให้ทั้งสองคนลำบากไปด้วย 

 

 

 

 

พิม: ไม่เลยฟาง ฉันยินดีนะ ที่จะเสี่ยงชีวิตไปพร้อมเธอ เพราะเธอคอยช่วยเหลือฉันตลอด เธอเป็นคนดี แล้วฉันก็เชื่อว่า คนดีๆ จะต้องปลอดภัย 

 

 

 

 

แก้ว: ใช่ แกเป็นเพื่อนฉัน ฉันไม่ปล่อยให้แกเผชิญหน้ากับอันตรายคนเดียวหรอก แล้วฉันก็ไม่ยอมให้ใครมาทำหลานในท้องฉันหรอก 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณมากนะ ขอบคุณจริงๆ 

 

 

 

 

 

พิม: พวกเราต้องหนี ต้องหาทางหนีไปให้ได้