ไม่เคยลืมเธอ...

8.7

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.22 น.

  51 ตอน
  51 วิจารณ์
  47.39K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

45) ไปช่วย...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                           ตอนนี้ทั้งพ่อป๊อบปี้ป๊อบปี้โทโมะอยู่ที่สถานีตำรวจตอนนี้กำลังคิดวางแผนหาทางช่วยสามสาว แผนการครั้งนี้โชคดีมากที่ได้เพื่อนขพ่อป๊อบปี้ที่เป็นสารวัตรช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ป๊อบปี้พยายามติดต่อหวายแต่ก็ติดต่อไม่ได้เลย

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: หวายติดต่อมาบ้างมั้ย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เลยครับ 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ยังไง หนูฟางกับลูกในท้อง รวมถึงทุกคนต้องปลอดภัย เชื่อพ่อนะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ ขอให้เป็นอย่างงั้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ฟาง ขยับมานี้หันหลัง ฉันจะช่วยแกะเชือกให้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: งั้นเดี๋ยวฉัน ลองหาพวกอะไร ที่พอเป็นอาวุธดูแล้วกัน (ทั้งสามคนไม่ได้ถูกมัดขาไว้จึงง่ายที่จะเดิน) 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ออกมั้ยแก้ว 

 

 

 

 

แก้ว: แป๊ปนึงน่ะ ใกล้และๆ

 

 

 

 

พิม: (มองลงไปข้างล่าง) โกดังนี้ น่าจะอยู่กลางป่า แล้วเราจะออกกันไปยังไงดีล่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ออกแล้ว แก้วหันหลังมา พิมมาตรงนี้ (เมื่อเชือกฟางถูกแกะฟางก็แกะเชือกให้แก้วจากนั้นก็แกะเชือกให้พิมต้อจนหลุดออกหมดแล้วทั้งสามคน) 

 

 

 

 

 

แก้ว: ช่วยกันหาอะไรที่ป้องกันตัวกันก่อนแล้วกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: โทรมาเพราะเป็นห่วงมันมากซินะ ป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

เข้ม: คุณหนูครับ จะเอาไงต่อกับพวกมัน

 

 

 

 

 

หวาย: ปล่อยมันไว้แบบนั้นแหละ ยังไม่ถึงเวลาทึ่มันจะตาย 

 

 

 

 

 

เข้ม: ครับคุณหนู 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ฮโหล ป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย หวาย 

 

 

 

 

หวาย: เสียงคุณดูร้อนรนนะ เป็นห่วงมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่ผมเป็นห่วงเค้า ห่วงมาก 

 

 

 

 

 

หวาย: อยากเจอมันมั้ย 

 

 

 

 

ป๊อบ: อยาก ผมอยากเจอ

 

 

 

 

หวาย: ได้ งั้น ฉันจะให้คุณเจอหน้ามัน ก่อนตาย 

 

 

 

 

ป๊อบ: ที่ไหน ยังไง บอกผมมาเลย 

 

 

 

 

 

หวาย: ใจเย็นๆซิ ฉันจะส่งที่อยู่ไปให้ แต่คุณต้องมาคนเดียว คนเดียวเท่านั่น ถ้าไม่อยากให้ นังแก้วกับพิมต้องตายไปด้วย คุณต้องมาคนเดียว และห้ามแจ้งตำรวจ ถ้าเรื่องนี้มีตำรวจมาเกี่ยว คุณจะไม่ได้เห็นมันตอนเป็นคน แต่จะเห็นมันในสภาพเป็นศพ ฉันเตือนคุณแล้วนะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โอเคๆ ผมสัญญา ผมจะไปคนเดียว คุณบอกผมมาเลย ว่าที่ไหน

 

 

 

 

 

หวาย: ได้ (จากนั้นก็วางสาย) คุณจะได้เห็นมันตายต่อหน้าต่อตา หึ 

 

 

 

 

 

 

 

                      จากสิ่งที่หวายและป๊อบปี้คุยกัน หวายไม่รู้เลยว่าป๊อบปี้เปิดให้ทุกคนได้ยิน และเมื่อรู้แล้ว ว่าหวายคิดจะทำอะไร ทางตำรวจจึง วางแผนกันเพื่อไม่ให้ใครเป็นอันตราย โดยการทำตามข้อตกลงของหวาย โดยให้ป๊อบปี้ไปก่อน แต่ทางตำรวจจะตามไปแบบเงียบๆ

 

 

 

 

 

โทโมะ: กูไปพร้อมมีง

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ว่า...

 

 

 

 

โทโมะ: มึงห่วงฟางกับลูก กูก็ห่วงแก้วนะ 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: เอาไปด้วย ปืน เอาติดตัว ส่วนเสื้อเกราะก็ใส่ไส้ข้างใน แล้วพ่อกับทางตำรวจจะตามไปนะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณครับ 

 

 

 

 

 

สารวัตร: ถ้าจำเป็น ให้เราสองคนใช้ปืนได้ เพราะปืนพวกนี้ เป็นของทางตำรวจ ไม่ได้ผิดกฎหมายหรืออะไร 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณคุณลุง แล้วก็ทุกคนมากนะครับ พวกผมไปนะครับ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไปนะครับ 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ขอให้พระคุ้มครองนะ ป๊อบปี้ โทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา