Under my skin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ จะออกอีกแล้ว”ฟางที่เอามือดันกำแพงห้องน้ำครางออกมาเมื่ออยู่ในท่าโก่งโค้งเด้งรับแรง

ของชายหนุ่มที่เข้ามาในตัวของเธออย่างร้อนแรงหลังจากเกมส์รักของเขาและเธอผ่านไปแล้ว2ยก

และยกที่3กำลังจะหมดป๊อปปี้รีบพลิกตัวฟางมากอดจูบเช่นเดียวกับฟางที่เมื่อมาถึงยกนี้เริ่มจะคุ้นชิน

กับป๊อปปี้ก็จูบป๊อปปี้ตอบกลับอย่างร้อนแรงก่อนที่ป๊อปปี้จะเด้งสะโพกกระตุกช้าๆ2-3ครั้งแล้วฉีด

สายธารสีขาวเข้าไปในร่างกายฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมะ ไม่ไหวแล้ว หมดแรงแล้ว/พี่ก็เหมือนกัน ฟางนี่ทำให้พี่สนุกแม้จะหมดแรงก็อยากจะเอา

อีก”ป๊อปปี้ที่กอดกับฟางพิงกำแพงห้องน้ำอย่างหมดแรงนั้นพูดต่อฟางรีบดันชายหนุ่มออกห่างแล้ว

รีบไปล้างตัวทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยย่ะ ชั้นไม่ไหวแล้วอยากนอนแล้ว นอนน่ะคืนนี้นอนข้างนอกไปซะนะ เพราะพ้อยท์ของชั้น

มานอนด้วย ไปล่ะ”ฟางที่อาบน้ำเสร็จก็เช็ดตัวไปพลางพูดไปก่อนที่จะสวมผ้าคลุมแล้วเดินออกไป

จากห้องทิ้งให้ป๊อปปี้ที่หมดแรงมองการกระทำของฟางแล้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนอย ยัยตัวแสบได้พี่ไปแล้วหนีไปนอนกับแฟนต่อให้มันได้งี้สิ เมียใครวะฟันแล้วทิ้งชัดๆ”ป๊อปปี้

บ่นอุบกับการกระทำที่แสนแสบของเมียตัวเองก็ลุกไปอาบน้ำจัดการตัวเองบ้างก่อนที่จะแต่งตัวเป็น

ชุดนอนตามเดิมแล้วเลือกมานอนที่โซฟาแทนเตียงตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อิจฉาป๊อปปี้เหมือนกันนะเนี่ยที่แต่งงานมีเมียไปแล้วทั้งที่คิดว่าจะเป็นคนสุดท้ายในกลุ่มแท้ๆ มีเมีย

นี่มันดีจริงๆ”โทโมะที่นั่งดื่มไวน์อยู่กับแก้วกลังจากเลิกเงินแต่งงานของป๊อปปี้กับฟางแล้วเขาและ

แก้วก็มาต่อกันที่ห้องในคอนโดของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดแบบนี้หมายความว่าไงกัน”แก้วที่เขินจัดเมื่อสายตาคมของโทโมะจ้องมองมาก็รีบจิบไวน์ในแก้ว

ตัวเองแล้วตอบกลับชายหนุ่มทั้งที่ไม่กล้าสบตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็หมายความว่ายังไงดีน้า หืม”โทโมะยิ้มบางๆก่อนที่จะเลื่อนตัวเองมานั่งข้างแก้วที่โซฟาแล้วเอา

นิ้วมือของเขาคลอเคลียที่ปอยผมของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปากหวานแบบนี้มากี่คนล่ะโทโมะ”แก้วที่คิดถึงป๊อปปี้หญิงที่งานแต่งงานของป๊อปปี้ก็พูดขึ้นแล้ว

ถามชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ แก้ว นี่ยังเคืองเรื่องพยาบาลคนนั้นใช่มั้ย โทโมะไม่ได้คิดอะไรเลยนะ จะคิดกคิดจริงจังแค่แก้ว

คนเดียวเท่านั้นล่ะ แก้วก็รู้ไม่ใช่หรอว่าเมื่อก่อนโทโมะจริงจังกับแก้วมาแค่หน และตอนนี้ก็ไม่

เปลี่ยนแปลงเลยนะ”โทโมะพูดก่อนที่จะโน้มหน้าไปหอมแก้มแก้วอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะดันแก้วลง

ไปที่โซฟา

 

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรน่ะโทโมะ”แก้วหน้าแดงจัดเมื่อเห็นโทโมะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แสดงความจริงใจที่โทโมะทำให้แก้วได้ไงล่ เรามาต่อเรื่องวันนั้นกันเถอะ”โทโมะพูดจบก็ถอด

เสื้อตัวเองก่อนที่จะบดจูบแก้วอย่างร้อนแรงโดยที่ชายหนุ่มที่ช่ำชองในด้านนี้รัวลิ้นเข้าไปในโพรง

ปากสาวและใช้มือหนาอ้อมไปด้านหลังแล้วปลดซิปเดรสสวยของแก้วออกก่อนมืออีกข้างจะล้วงเข้า

ไปในเดรสที่ถูกเปิดนั้นปลดตะขอบราแล้วบีบเคล้นอกสวยอย่างเมามัน จนแก้วเคลิ้มไปกับมันก่อนที่

จะใช้มือโอบกอดชายหนุ่มแล้วลูบไล้ไปตามเนื้อตัวตามสัญชาตญาณของตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ แก้วว่าตอนนี้มันเริ่มจะไปกันใหญ่แล้วนะโทโมะ”แก้วหน้าแดงจัดเมื่อถูกชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าตัว

เองออกจนหมดแล้วเปลือยเปล่าต่อหน้าโทโมะก็พยายามปิดสัดส่วนของเธอแล้วหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

 

“จะอายไปทำไมล่ะแก้ว นี่คือเครื่องยืนยันนะว่าโทโมะจริงจังกับแก้วแค่ไหน มันคือเรื่องปกติที่คนรัก

กันจะทำ เป็นของโทโมะเถอะนะ”โทโมะพูดแล้วก้มลงจูบที่ขมับก่อนที่จะซุกไซร้ไล้ลงมาตามต้นคอ

สาวแล้วดูดเม้มที่อกสวยโดยมืออีกข้างหนึ่งขยำอกสวยเพื่อกระตุ้นอารมณ์และอีกข้างหนึ่งบีบเคล้น

ที่สะโพกมนอย่างเมามันส์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ โทโมะอย่าตรงนั้น”แก้วหน้าแดงจัดเมื่อชายหนุ่มกุ้มลงมาถึงกลีบกุหลาบแสนหวานของเธอ

ก่อนที่จะยกขาทั้ง2ข้างของแก้วพาดบ่าแล้วไม่สนใจเสียงร้องห้ามของแก้วพร้อมกับฉกชิมน้ำหวาน

จากกลีบกุหลาบแสนหวานของเธอจนแก้วที่ไม่เคยได้สัมผัสเรื่องอย่างว่าเผลอร้องครางออกมาระงอ

ทั่วห้องของโทโมะก่อนที่จะบิดเกร็งไปทั่วตัวเมื่อชายหนุ่มรัวลิ้นลงไปและค่อยๆปล่อยน้ำหวานของ

เธอออกมาโดยที่ชายหนุ่มกลับดูดกินน้ำหวานของเธอจนหมดไม่มีท่าทีรังเกียจเลย

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ แก้วกลัว”แก้วที่ปรือตามองชายหนุ่มที่กำลังถอดส่วนล่างปราการของเขาก็พูดด้วยความไม่

เคยมาก่อนในชีวิตนี้

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะครับคนดี อย่าเกร็งนะ”โทโมะยิ้มรับก่อนที่จะทาบทับร่างบางที่นอนบนโซฟาก่อนที่

จะสอดใส่แกนกลางของตัวเองเข้าไปในร่างบางด้วยความคับแน่นทำให้ชายหนุ่มต้องก้มลงดูดที่อก

สวยเพื่อให้หญิงสาวผ่อนคลายก่อนที่จะสอดใส่แกนกลางต่อเข้าไปลึกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ จะเจ็บ โทโมะ”แก้วร้องออกมาและเบิกตาโพลงเทื่อชายหนุ่มสอดใส่แกนกลางของเขาเข้ามา

จนมิดด้ามชายหนุ่มแช่แกนกลางของตนเองไว้ในตัวแก้วสักพักแล้วบดจูบแก้วเพื่อปลอบประโลมร่าง

บางจนเขาเริ่มรู้สึกได้ว่าภายในของเธอเริ่มตอบสนองร่างกายเขาแล้วก็ค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกต่อ

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ โทโมะ”แก้วกอดโทโมะแน่นแล้วเมื่อชายหนุ่มขยับสะโพกเข้าออกทั้งคู่กอดก่ายกันอยู่บนเตียง

และบดจูบกันอย่างร้อนแรงโดยไม่มีใครยอมใครร่างกายของทั้ง2ประสานไม่แยกจากกันราวกับจะ

หลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกันไม่ปาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะ แก้วไม่ไหวแล้วโทโมะ อ๊ะ/รออีกนิดนะแก้วรอโทโมะก่อน”แก้วร้องเสียงครางกระเส่าเมื่อรู้สึก

ว่าเธอใกล้ถึงฝั่งฝันก่อนที่โทโมะจะบอกแก้วแล้วเร่งสะโพกเข้าออกอย่างรวดเร็วจะแก้วถึงฝั่งฝันไป

แล้ว1รอบก่อนที่โทโมะจะถึงบ้างแล้วชายหนุ่มค่อยๆพ่นสายธารฉีดพุ่งเข้าไปร่างบางจนแก้วกระตุก

เกร็งอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ โทโมะ”โทโมะมองร่างบางที่นอนเปลือยกายใต้ร่างเขาก็ยิ้มนิดนึงก่อนที่จะก้มลงไปจูบดูด

ดื่มอีกครั้งจนแก้วครางออกมาเป็นชื่อชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อกันเถอะที่รัก”โทโมะยิ้มและกระซิบข้างหูแก้วก่อนที่จะอุ้มแก้วไปต่อเพลงรักอีกยกของเขาและ

เธอบนเตียงนอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรที่นี่คะ”เฟย์แวะมาหาฟางในตอนสายอีกวันก็ต้องแปลกใจที่เห็นเขื่อนเดินมาดักเธอที่

โถงบ้านป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เป็นเพื่อนของป๊อปปี้มันพี่ก็มาหาเพื่อนพี่สิ ไปด้วยกันเถอะ”เขื่อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะถือ

วิสาสะดึงมือเฟย์ที่มัวแต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาชายหนุ่มเข้าไปนั่งรอในห้องรับแขกทันที

 

 

 

 

 

 

 

  “อ้าวน้องเฟย์มาหาพี่ฟางแต่เช้าเลยนะ”พ้อยท์ที่แต่งตัวเสร็จแล้วเดินลงมาทักทายเฟย์อย่างเป็น

ปกติท่ามกลางความตกใจของเขื่อนและเฟย์

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่พ้อยท์มาทำอะไรที่นี่ล่ะคะ/เอ้า ก็คนเป็นแฟนกันก็มานอนด้วยกันไม่ได้รึไงจ้ะ เห้อ เพลีย

จัง”เฟย์รีบถามพ้อยท์ก่อนที่หญิงสาวจะตอบตามปกติไม่คิดอะไรแล้วเดินหาวไปที่ห้องอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะๆ  กล้ามากนะที่เอาแชมพูกลิ่นกุหลาบชั้นไปใช้ดูสิกลิ่นโปรดของชั้นติดตัวนายเลย”เขื่อน

และเฟย์ต้องหันไปตามเสียงร้องของป๊อปปี้ที่ถูกฟางฟาดกลางหลังอย่างแรงก่อนที่จะบ่นยาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

“เอ้าแต่งงานกันแล้วข้าวของก็ต้องใช้ร่วมกันสิจ้ะเมียจ๋า โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้ยิ้มกะล่อนใส่ฟางแล้วพูดจึง

ทำให้โดนหญิงสาวฟาดไปอีกหลายที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ นายห้ามใช้กลิ่นของชั้นนะ กรี๊ดดด นี่อะไร น้ำหอมด้วยหรอนี่มันรุ่นโปรดชั้นนะ”ฟางพูดก่อน

ที่จะต้องร้องเมื่อดมตามตัวของป๊อปปี้แล้วพบว่าชายหนุ่มแอบฉีดน้ำหอมของเธอ

 

 

 

 

 

 

“เอ้าน้ำหอมหมดนี่นาฟางมาทันเวลาพอดีที่พี่แชมพู สบู่ ยาสีฟันและก็น้ำหอมหมดพอดี พาไปซื้อ

หน่อยสิถ้าไม่อยากให้ใช้อีก”ป๊อปปี้ยิ้มแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ใช่เซเว่นนะยะที่จะมายืมอะไรแบบนี้ได้ ก็ได้ๆเย็นนี้หลังออกงานคู่กันจะพาไปซื้อแล้ว

กัน”ฟางยังบ่นป๊อปปี้ไม่เลิกก่อนที่จะยอมตกลงรับปากชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เมื่อคืนอย่าบอกนะคะว่านอนด้วยกันในห้องหอ3คน/ใช่3คน”เฟย์ที่ทั้งตกใจและงงก็รีบถามก่อน

ที่ป๊อปปี้จะตอบตามปกติหน้าตาเฉยแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหารแล้วซดไข่ลวกไปถึง2แก้วโดยที่ตรง

ข้ามเขาเป็นฟางและพ้อยท์ที่ป้อนขนมปังปิ้งให้กันราวกับเป็นคู่รักแต่งงานใหม่ท่ามกลางความงงของ

เขื่อนและเฟย์ที่ตามเข้ามาดู

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เฟย์ว่าพี่พ้อยท์ควรจะกลับบ้านนะคะนี่มันไม่งาม/ไม่งามอะไรคะคุณน้อง ก็นี่แฟนพี่พี่อยู่กับฟาง

มาตลอดพี่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่นอนกี่คืนก็ได้”เฟย์ตั้งสติได้รีบดุพ้อยท์ก่อนที่พ้อยท์จะพูดกลับอย่างไม่

กลัว

 

 

 

 

 

 

 

“รู้ค่ะว่าเป็นแฟนกันแต่พี่พ้อยท์ควรจะคิดบ้างนะคะว่าตอนนี้พี่ฟางกับพี่ป๊อปเค้าแต่งงานกันไปแล้ว

และนี่คือเรือนหอของพี่เค้าทั้ง2เค้าแต่งงานกันตามทะเบียนสมรสมีชื่อแค่2คนนะคะไม่ใช่3คนพี่ควร

จะเคารพเรื่องนี้บ้าง”เฟย์ที่รู้สึกไม่ชอบธรรมกับเรื่องชีวิตคู่สามภรรยาก็ตบโต๊ะแล้วพูดขึ้นเสียงถึง

ความถูกต้องกับพ้อยท์จนเขื่อนที่ยืนข้างๆทึ่งกับความกล้าของเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“นี่น้องกำลังจะว่าว่าพี่ไม่มีสมองแล้วชอบขวางกลางชีวิตคู่คนอื่นงั้นหรอ ทั้งๆที่พี่มาก่อนผู้ชายคนนี้

ฟางเค้าไม่ยอมนะที่น้องตัวเองะมายืนว่าเค้าฉอดๆแบบนี้”พ้อยท์โวยวายไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นก่อนนะพ้อยท์ มันก็จริงของน้องที่น้องว่าแบบนี้/อะไรนะนี่ฟางเข้าข้างคนอื่นงั้นหรอ ไหนว่า

จะเชื่อพ้อยท์ทุกอย่างไงล่ะไม่รักกันแล้วใช่มั้ย”ฟางที่ไม่อยากให้เรื่องบานปลายไปกว่าเดิมก็รีบห้าม

ก่อนที่พ้อยท์จะโวยวายออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย เมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอนแล้วต้องมาฟังคนทะเลาะอีก ง่วง”ป๊อปปี้เห็นคนในบ้านเริ่มเถียงกันไป

มาก็รีบพูดเสียงดังก่อนที่จะแกล้งหาวให้ทุกคนเห็น

 

 

 

 

 

 

“ตาบ้า แทนที่จะห้ามอย่าพึ่งหลับสิยะ”ฟางเหวอเมื่อเจอลูกไม้ของป๊อปปี้ที่แกล้งฟุบหลับแล้วกรน

เสียงดังต่อหน้าทุกคนก็รีบผละออกจากพ้อยท์แล้วเดินอ้อมมาปลุกแล้วเขย่าสามีหนุ่มไม่สนใจพ้อ

ยท์อีกทำให้พ้อยท์ไม่พอใจน้อยใจฟางรีบเดินกระทืบเท้าปึงปังหนีออกไปจากบ้านของป๊อปปี้และ

ฟางทันที

 

 

 

 

สุดท้ายเรือนหอนี้ก็เป็นของป๊อปปี้ฟางจริงๆ ส่วนโทโมะก็ยังไวไฟเหมือนเดิม

 

 

 

อยากจะบอกว่าเดี๋ยวไรเตอร์ต้องไปทำธุระสัก4-4ถอาจจะไม่ได้มาลงฟิคยังไงก็รอกีนกน่อยนะ อย่าหายๆๆ