คุณชายที่รัก
เขียนโดย ฮันนี่แร็ปเปอร์
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 15.51 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มีนาคม พ.ศ. 2559 16.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ไอ้คนบ้าเอ่ย!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ฟางไปแน่นะพี่จะได้โทรไปบอกคุณท่าน"
พี่โฟร์ถามฉันอย่างไม่แน่ใจ แหงสิ ฉันทำงานดูแลแต่เด็ก เพราะเด็กน่ะน่ารักซนนิดซนหน่อยก็ยังน่ารักอยู่ดี
"ค่ะ ฟางจะไป ฝากบอกน้องมินทร์ ด้วยนะว่าฟางคงไปหาไม่ได้สักพัก "
ตอบเหมือนเฉยๆนะ แต่ในใจ ร้องไห้หนักมากกก ฉันไม่อยากจากน้องมินทร์เลย แกเป็นเด็กที่น่ารักคนนึงเลยละ ใครๆก็รักใครๆก็เอ็นดู
"เยี่ยม พี่โทรบอกทางนู้นเรียบร้อยแล้ว "
ห๊ะ?! โทรบอกแล้ว เร็วไปมั้ยนั้น ? ฉันยังไม่ได้ทำใจเลย
"ทางนั้นเขาว่าไงบ้างค่ะ ?"
ฉันถามอย่างสงสัย อิตาคุณชายนั้นต้องโวยวายแน่นอน เมื่อรู้ว่าจะมีคนไปดูแลอีกเขาต้องไม่พอใจแน่
" คุณท่าน ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ส่วนคุณชายก็เงียบกว่าทุกทีนะ เขาไม่โวยวายเหมือนครั้งก่อนๆเลย "
ฉันกำลังคิดว่า อิตาคุณชายต้องวางแผนอะไรไว้ ชัวร์!
"หรอค่ะ เขากำลังหาทางไล่ฟางแน่เลย "
ฉันคิดไม่ผิดแน่นอน ต้องใช่แน่ๆ
"ตอนแรกก็โวยวายนะ พอพี่บอกชื่อเราไปก็เงียบไปเลย "
หื้ม? แค่บอกชื่อไปก็เงียบงั้นหรอ ชื่อฉันมันน่ากลัวหรือไงกัน
"นี้ก็ดึกแล้วไปพักเถอะฟาง เดี่ยวพรุ่งนี้เราต้องเริ่มงานวันแรก "
แล้วฉันเดินไปนอนที่ห้อง แต่อะไรนะ พรุ่งนี้!? ไม่นะ นี้ฉันต้องไปรับมือกับอิตาคุณชายอะไรนั้น พรุ่งนี้น่ะหรอ ม่ายยยยน๊าาา T^T
//รุ่งเช้า
ก๊อกๆๆ
. "ฟางตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ "
อืออะไรเนี่ย วันหยุดแท้ๆทำไมฉันต้องถูกพี่โฟร์ปลุกด้วย ร้อยวันพันปีไม่เคยปลุก แต่เหมือนฉันลืมอะไรบางอย่าง แหะ! อะ!นึกออกแล้ว
"ค่ะๆๆ แปปนะค่ะพี่โฟร์ "
หลังจากบอกพี่โฟร์เสร็จ ฉันก็ต้องวิ่งผ่านน้ำอย่างเร็วจี๊ด้วยความเร็วแสงเลยทีเดียว และแล้ว
. ณ วังจิระคุณ .
ฉันได้แต่มองเคืองๆใส่พี่โฟร์ อุส่าอาบน้ำแปปเดียว ดันลากให้ฉันไปอาบน้ำใหม่ สะงั้น ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นละฟาง "
พี่โฟร์ถามฉันแบบสงสัยสุดๆ ฉันจะบอกได้ไงละว่าเพราะพี่นั้นแหละ
"เปล่าหรอกค่ะ เมื่อไรคุณท่านจะลงมาละค่ะฟางจะได้คุยเรื่องงานเลย "
รอนานละเนี่ย อยากจะเจอหน้าอิตาคุยชายนั้น สะแล้วว่าหน้าตาจะกวนประสาทขนาดไหนกัน
"แหม่ รอหน่อยสิจ้ะหนู ฉันไม่ใช่สาวๆแล้ว ที่จะเดินไปไหนได้ดั่งใจ "
คุณหญิงนภา ที่เดินลงมาอย่างช้า เอ่ยกับฉันอย่างยิ้มๆ นี้ขนาดพอว่าไม่ใช่สาวๆแล้วละเนี่ย รูปร่างหน้าตาอย่างกับสาว 30 ต้นๆเลยละ
"คุณแม่ครับ ผมบอกแล้วไงว่าจะไปไหนให้มีคนมาคอยดูแลด้วย "
ฉันหันไปมองตามเสียง เอ้าไหนพี่โฟร์บอกฉันว่า ลูกคุณท่านเนี่ย บาดเจ็บจากอุบัติเหตุยังไม่สามารถเดินได้ แล้วทำไมอิตานี้เดินสะข้องเชียว
"อ้าว กวินนี้ลูกก็อย่างดุแม่สิ แม่อยากเดินแบบชิวล์ๆบางนิ "
คุณท่านตอบอิตานั้นเหมือนเด็กกำลังงอล ดูๆไปน่ารักเหมือนเด็กนะคุณท่านเนี่ย
. "เอ่อ นี้คือ คุณชายกวิน ลูกชายคนโตของคุณท่านน่ะ "
พี่โฟร์เหมือนจะอ่านใจฉันออก เลยรีบบอก สงสัยกลัวฉันจะปี๊ดแตกละมั้ง
"สวัสดีครับพี่โฟร์ อ่อแล้วก็ หวัดดียัยเตี้ย "
หนอย กล้ามาเรียกฉันว่ายัยเตี้ยงั้นหรอก
//ไอ้บ้าเอ๋ยย"!!! ///ฉันตะโกนในใจแบบโมโหสุดขีด .กรี๊ด มันกล้าดียังไงมาเรียกฉันแบบนี้
###มีใครอ่านมั้ยน๊าา ไม่สนุกหรอ T^T. เค้าลบกะได้นะ ###
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ