ยัยหน้าหวานกับคุณชายปากจัด

18:00 ที่สยามพารากอน
เซฮุน:ให้คู่กับยัยนั่นเนี่ยนะ จะรอดมั้ยเนี่ย นั่นมันยัยเตี้ยนี่หน่า มาทำไรที่นี่
เซฮุนเดินไปหาลู่หาน
เซฮุน:มาทำอะไรที่นี่อ่ะ
ลู่:อ..อ้าว ที่แท้ก็อีโย่งนี่เอง ฉันมาซื้อของใกล้ถึงวันเข้าค่ายแล้ว
เซฮุน:นี่!!! ว่าจะเรียกดีๆแล้วนะ ยัยเตี้ย
ลู่:แล้วนายอ่ะ
เซฮุน:เหมือนกัน มาซื้อของเข้าค่าย แล้วมาคนเดียวเหรอ
ลู่:อ๋อ อืมมาคนเดียว ทำไม
เซฮุน:เดินด้วยได้มั้ย
ลู่:อืม....มาดิ
เซฮุน:เย้!! งั้นขอยืมตังค์ด้วยนะ
ลู่:บ้าเหรอ ใช้ตังค์คัวเองไปสิ
ระหว่างที่เดินซื้อของก็เจอกับชานยอลและแบคฮยอนพอดี
แบค:อ้าว ยัยกวางน้อย เซฮุน มาทำอะไรกันที่นี่
ลู่:มาซื้อของเข้าค่าย แล้วแบคอ่ะ
แบค:เหมือนกันถ้างั้นก็เดินด้วยกันเลยนะ
ลู่:อืม
วันที่25เมษายน วันเข้าค่าย
แบค,ชาน:เย้!!!! ได้ไปสักทีเว้ยย
ลู่:นี่ อยากไปมากเลยเหรอห้ะ
ชาน:ก็ใช่น่ะสิลู่ แล้วนี่คุณหนูกวางไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ
ลู่:ตื่นเต้นสิ ก็แค่ไม่ค่อยแสดงออก
แบค:นี่ อย่าบอกว่าไม่ค่อยเลย ไม่แสดงเลยแหละ นิ่งเป็นท่อนไม้ขนาดเนี่ย
ลู่:เออ ว่าแต่อีโย่งยังไม่มาอีกเหรอ จะใกล้เวลารถออกแล้วนะ
ชาน:มาแล้วนะ แต่ไม่รู้ไปไหนอ่ะ
แบค:ไปห้องน้ำมั้ง นั่นไงมาแล้ว
ลู่:ไปไหนมาเนี่ย อีโย่ง คนอื่นเขารออยู่
เซฮุน:ไป...ขขขขรี้มา ทำไม
ลู่:ป่าว แค่ถามเฉยๆ
เซฮุน:เหรอ ไม่ใช่เป็นห่วงเหรอ
ลู่:บ้า!!! ใครจะห่วงนาย
เซฮุน:เอ๊ะ?? หรือว่าหวง
ลู่:หวง พ่_งงง 
แบค:เห้ย!! ยัยกวางน้อย พูดคำหยาบเป็นด้วยเหรอ ครั้งแรกเลยนะที่ได้ยิน
ชาน:สงสัยจะเปลี่ยนไปเพราะใครบางคน
ลู่:ก็จะพูดเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายแล้วล่ะ
เซฮุน:แล้วนี่กระเป๋าใบเบ้อเร่อใส่อะไรไปนักหนาเนี่ย 
ลู่:หนังสือการ์ตูนกับหนังสือเรียน ทำไม
เซฮุน:ป่าว ไม่มีอะไร(เสียงสูง)
ลู่:เสียงสูงเชียว
เซฮุน:เออ แล้วสรุปหวงใช่ป่ะ
ลู่:หวงบ้าอะไรล่ะ
แล้วสองคนก็วิ่งไล่ตีกันจนสะดุดล้มทับกัน
แบค:เหยๆๆ อะไรกันอ่ะ หวานกันไปป่ะ อิจอ่ะ 
ชาน:ถ้างั้น ตัวเองมาหวานกับเค้ามะ จุ้บๆๆๆๆ
แบค:บ้าอ่าตัวเอง ทำอะไรอ่ะเค้าเขินนะ
ครู:นักเรียนนน จะหวานกันอีกนานมั้ย ขึ้นรถได้แล้ว
เซฉุน:จะลุกได้ยัง ยัยเตี้ย
ลู่:อุ้ย!!! ขอโทษที ถ้างั้นร..เราไปขึ้นรถกันเถอะ
เมื่อทุกคนขึ้นรถกันหมดแล้ว
ครู:นักเรียน จำคู่ที่ครูบอกให้จับคู่กันได้มั้ย เดี๋ยวครูจะแจกริบบิ้นแต่ละสีให้แต่ละคู่นะ คู่แรกคู่ของลู่ใช่มั้ย
ลู่:ค่ะ
ครู:อยากได้สีอะไร
ลู่:สีชมพูค่ะ
เซฮุน:เห้ย ไม่เอาสีชมพู แบ๊วเกินอ่ะ
ลู่:แต่ฉันจะเอาสีชมพู 
เซฮุน:ต..แต่
ลู่:ไม่มีแต่ นี่เป็นคำสั่งของรุ่นพี่ จบนะ
เซฮุน:หึ...
ครู:สรุปเอาสีชมพูนะ
ลู่:ค่ะ
แบค:โหยอีกวางน้อย แย่งสีชมพูฉันอ่ะ เอาสีฟ้าก็ได้
ลู่:ใครก่อนได้ก่อนจร้าา 555
ระหว่างนั้นทุกคนก็หลับตลอกทางจนถึงที่หมาย มีช่วงนึงที่แบคตื่นขึ้นมา เห็นเซฮุนกับลู่หานนอนซบกันอยู่เลยปลุกชานยอลขึ้นมา 
แบค:ตัวเองๆ ดูลู่กับฮุนดิ ดูมีsomethingอ่ะ
ชาน:จริง มีมากๆด้วย แต่ปล่อยเค้าเหอะ นอนต่อเดี๋ยวถึงค่ายแล้วไม่มีแรง เห็นครูบอกเดินไกล
ทั้งคู่จึงหลับกันต่อจนกระทั่งถึงที่หมาย
ครู:นักเรียนทุกคนตื่นค่ะ ถึงแล้ว
เซฮุนสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเห็นลู่หานซบไหล่ของเขาซึ่งหลับอยู่
เซฮุน:ตอนหลับก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย
เซฮุนเอาหน้าเข้าไปใกล้หน้าลู่หาน
แบค:ฮุน ทำอะไรอ่ะ จะลักหลับเหรอจ้ะ
เซฮุน:ป่าวซะหน่อย
แบค:เหรอ แต่พี่เห็นนะ
เซฮุน:ก็บอกว่าไม่ได้ทำ ก็ไม่ได้ทำซิ
แบค:โอเคๆ ไม่ล้อแล้ว แต่ช่วยปลุกมันหน่อยสิ อย่าลืมนะว่าคู่กันอยู่
เซฮุน:ผมไม่ลืมหรอกครับพี่ งั้นผมปลุกเขาก่อนนะ
เซฮุนจึงหันไปปลุกลู่หาน
เซฮุน:นี่ๆ ตื่นได้แล้ว
ลู่:อือออ ถึงแล้วเหรอ
เซฮุน:ถึงแล้ว ตื่นได้แล้ว
ลู่:อืม ตื่นแล้วๆ
เซฮุน:ขี้เซาเหมือนกันนะ ยัยเตี้ย
ครู:นักเรียน เดี๋ยวแต่ละคู่ไปรับของกับเจ้าหน้าที่และกระเป๋าของตัวเอง แล้วเดินตามเจ้าหน้าที่ไปเลยนะ เขาจัดที่กางเตนท์ไว้ให้แล้ว ถ้าถึงแล้วกางเต้นท์กันเองเลยนะ
ค่าาา/ครับบ
ลู่:นี่ อีโย่ง ฉันกางเตนท์ไม่เป็นอ่ะ
เซฮุน:ถ้างั้นเธอไปหาฝืนละกัน เดี๋ยวฉันกางเอง
ลู่:โอเค
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
ลู่:ไหวมั้ยนาย ให้ฉันช่วยเหอะ ไม่งั้นคืนนี้ไม่ได้นอนแน่
เซฮุน:อืม ม่วยหน่อยดิ
ลู่:แล้วตอนแรกก็บอกจะทำคนเดียว จะโชว์แมนไง
เซฮุน:ไม่ต้องเลย ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าต้องช่วยกันกาง ฉันเคยกางแค่ครั้งเดียวเอง
ลู่:โถๆ เด็กน้อย
เซฮุน:ชิ เอ้ยล้มๆๆๆ
ลู่:โอ้ยยย คืนแรกจะรอดมั้ยเนี่ย
จะรอดหรือไม่ติดตามตอนต่อไปนะคะ