KHUN LEK [MARK BAM] CUT

 

KHUN LEK 4

 

 

“กูจะลงโทษความร่านของมึง กูจะเอามันออกให้หมด”

 

 

 

มาร์คเอ่ยด้วยเสียงที่ร่างเล็กฟังดูก็รู้ว่าโมโหขนาดไหน แบมแบมรู้สึกตื่นกลัวคนตรงหน้า ร่างบางกลั้นน้ำสีใสในตาเอาไว้ไม่ไหว แม้จะเข้มแข็งแค่ไหนแต่การถูกกระทำอยู่เสมอแบบนี้ มันก็อดที่จะอ่อนแอไม่ได้ มันยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

มาร์คลงมือฉีกเสื้อและดึงกางเกงของแบมแบมออกอย่างรวดเร็วจนร่างเล็กเปลือยเปล่า แบมแบมร้องทักท้วงแค่ไหนก็สู้แรงอีกคนไม่ได้เพราะมือที่ถูกพันธนาการเอาไว้กับหัวเตียงมันแน่นหนาจนข้อมือที่พยายามดิ้นให้หลุดเกิดเป็นรอยแดงช้ำ

 

 

 

“อย่าทำ ไอ้เลว ฮึก”

 

 

 

แบมแบมที่ถูกมัดมือเอาไว้แน่นพูดออกมาเสียงดัง แบแบมไม่อาจทนเก็บน้ำตาเอาไว้ เขารู้ดีว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้ามันจะทำให้เขาทรมาน ขนาดตอนมาร์คไม่ได้โกรธอะไร เวลาร่วมรักยังกระทำโดยไร้เยื่อใย แต่ตอนนี้อีกคนกำลังเดือดพลุ่งพล่าน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแบมแบมจะแหลกเหลวคาเตียงขนาดไหน มาร์คเมื่อลงมือถอดเสื้อผ้าร่างบางเสร็จแล้วก็หันมาปลดเสื้อของตัวเองอย่างรวดเร็ว อารมณ์เดือดยังฉายออกมาให้เด่นชัดในแววตา

 

 

 

“อย่ามาสำออย กูจะจัดมึงให้หนักเลย”

 

 

 

“ไม่ ฮึก อย่า ไม่นะ!”

 

มาร์คจับขาเรียวแยกออกทันทีไม่ทันให้ร่างบางได้ตั้งตัว ใช้ขาทั้งสองข้างของตัวเองกดทับร่างบางเอาไว้จนไม่สามารถขยับออกไปไหนได้ ทำให้แบมแบมอยู่ในพันธการของมาร์คอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 

 

 

“ฮึก ปล่อย”

 

 

 

ไม่สนใจคำทักท้วงของร่างบางมาร์คจับแก่นกายเล็กรูดขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ สีหน้ายิ้มร้ายออกมา หัวแม่มือลูบวนตรงส่วนหัวไปมา ร่างเล็กพยายามเก็บเสียงออกมาแต่ก็เก็บเอาไว้ไม่อยู่กับความรู้สึกตอนนี้

 

 

 

“อื้ม ไม่ อ้า”

 

 

 

มาร์คกระตุกยิ้มถึงความสำเร็จของตัวเอง สะใจไม่น้อยที่ทำให้คนตรงหน้าร้องระบายความเสียวซ่านออกมาต่อหน้าเขา มือยังลูบวนอยู่ในแท่งร้อนของแบมแบมอย่างเป็นจังหวะ

 

 

 

“อ๊า”

 

 

 

แบมแบมจะทนไม่ไหวในที่สุด เขากำลังจะปลดปล่อยแต่คนตรงหน้าที่เหมือนจะรู้ว่าเขากำลังจะเสร็จกลับเอาหัวแม่มือมากดตรงส่วนหัวของเขาเอาไว้แล้วหยุดการกระทำทั้งหมด ทำให้ร่างบางทรมานไม่น้อย

 

 

 

“หึ กูยังไม่ให้มึงเสร็จตอนนี้หรอก”

 

 

 

มาร์คคว้าเนคไทจากเสื้อที่ตัวเองถอดเอาไว้ข้างเตียงพันรอบแก่นกายเล็กที่กำลังแข็งตึงเอาไว้แน่นทำให้อีกคนยิ่งทรมานขึ้นไปอีกสำหรับการปลดปล่อย

 

 

 

“ฮึก ปล่อยกู”

 

 

 

น้ำตาเริ่มไหลออกมาเพราะทำอะไรไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าคนตรงหน้าจะทำกับเขาแบบนี้

 

 

 

“มึงจะเสร็จได้ก็ต่อเมื่อกูให้มึงเสร็จ มึงจะได้หายร่าน หึ”

 

 

 

“ฮึก ปล่อยนะ ฮึก”

 

 

 

มาร์คจับขาเรียวแยกออกจากกันสอดแก่นกายใหญ่โดยไม่เบิกทางแม้แต่น้อย กดเข้าไปจนมิด ทำให้เกิดการเสียดสีอย่างรุนแรงจนเลือดไหลออกมา แบมแบมเจ็บจนจะขาดใจน้ำตาไหลอย่างไม่อายอีกคน เจ็บเหมือนคนกำลังจะตาย

 

 

 

“โอ้ย ฮึก อื้อ เจ็บ อื้อ”

 

 

 

“อื้มม”

 

 

 

เมื่อสอดใสเข้าไปร่างสูงกระแทกแก่นกายไม่ยั้งใส่ร่างบางทันที แรงเสียดสีทำให้แบมแบมข่มกรามแน่น สองมือจิกลงที่นอนนุ่ม ขาเรียวถูกยกขึ้นพาดบ่าอีกคน มาร์คกอบกุมขาทั้งสองข้างเอาไว้แน่นทำให้แบมแบมไม่สามารถขัดขืน ร่างบางเจ็บไปหมด แก่นกายที่ถูกมัดเอาไว้ปวดจนนูนขึ้นมา แก่นกายของร่างสูงก็กระแทกใส่ไม่ยั้ง มันเจ็บและทรมานเหลือเกิน

 

 

 

“อ๊ะๆๆๆ ฮึก เจ็บ ฮึก”

 

 

 

พั่บ พั่บ พั่บ

 

 

 

แก่นกายของมาร์คยังคงบทกระแทกซ้ำ มาร์คทำอย่างไร้ความปราณี บทรักบทนี้มาร์คยังไม่ได้จูบแบมแบมเลยด้วยซ้ำ แบมแบมเจ็บไปหมด ทั้งกายทั้งใจ เจ็บจนน้ำตาที่ไหลออกมาแห้งหายจนไม่มีจะไหล ตาเรียวหยี่ลงและยังคงขบกามแน่น ทรมานไปทั้งตัว เสียงสะอื้นไม่มีผลใดๆกับคนใจร้ายที่กระแทกกายไม่ยั้ง

 

 

 

“อ๊ะ ฮึก อะๆๆ ฮึก”

 

 

 

“อ๊า แน่น อื้ม”

 

 

 

มาร์คกระแทกสุดแรง ครางเสียงต่ำ เขารู้สึกอยากเก็บร่างบางเอาไว้กระแทกให้นานๆ มาร์ครู้ตัวดีว่าเวลาร่วมรักกับแบมแบมเขาไม่อาจฝืนความต่อการของตัวเองได้ เมื่อไหร่ที่มองหน้าคนตรงหน้ามันก็ทำให้ยิ่งปรารถนา ไม่นานน้ำสีขาวก็ถูกฉีดพ่นออกมาใส่ช่อด้านหลังของร่างบาง

 

 

 

“อื้มม”

 

 

 

“ฮึก พอแล้ว”

 

 

 

แก่นกายใหญ่ถูกชักออกอย่างรวดเร็วและกระแทกเข้าไปใหม่ ร่างสูงเอื้อมตัวไปบทขยี้ริมฝีปากของอีกคนเลือดที่มุมปากทำให้ทั้งคู่ได้แค่กลิ่นคาวเลือด มาร์คมอบบทจูบที่รุนแรงก่อนจะผละออกมากระแทกคนตรงหน้าต่อ

 

 

 

“ฮึก เจ็บ”

 

 

 

“หึ อยากให้กูเอามันออกให้ไหมล่ะ”

 

 

 

มาร์คมองเอื้อมมือไปแตะเนคไทที่พันรอบแก่นกายเล็ก แบมแบมไม่ตอบออกมา ทั้งๆที่เขาเจ็บไปทั้งตัวและทรมานเพราะไม่ได้ปลดปล่อย มาร์คกระตุกยิ้มที่มุมปากรู้ทันทีว่าร่างบางต้องการมากแค่ไหนแต่ไม่พูดออกมา มาร์คค่อยๆขยับร่างกายเข้าออกให้เป็นจังหวะ

 

 

 

“อื้ม อึก”

 

 

 

“หึ อ้อนวอนกูสิ”

 

 

 

“ฮึก ไม่”

 

 

 

มาร์คกระแทกให้แรงขึ้น มือปลุกเร้ายอดอกของร่างเล็กทำให้แบมแบมทรมานจากความเสียวซ่านจนแทบทนไม่ไหว มาร์คก้มลงดูดคลึงยอดอกของแบมแบมวนไปวนมารอบๆพร้อมกระแทกแก่นกายเข้าออก แบมแบมครางเสียงหลงออกมา ทำให้อีกคนพอใจไม่น้อย

 

 

 

“หึ ร่าน”

 

 

 

“ฮึก”

 

 

 

แบมแบมแม้จะเจ็บกับคำพูดนั่นก็ไม่สามารถทนต่อความปลุกเร้าของมาร์คได้ มาร์คเมื่อกระแทกเข้าออก ก่อนจะปลดปล่อยร่างบางจากเนคไทแล้วกดกระแทกแก่นกายตัวเองจนมิดอย่างแรง ขยับอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกรอบ แบมแบมก็ปลดปล่อยเช่นกัน

 

 

 

หากแต่บทรักยังไม่จบแค่นั้น มาร์คจับตัวอีกคนพลิกคว่ำทั้งๆที่แก่นกายยังเชื่อมกันอยู่ มือบางที่ห้อยติดอยู่กับหัวเตียงก็ยังถูกพันธนาการจนมีเลือดซิบตรงข้อมือ มาร์คกระแทกร่างกายเข้าไปอีก อีกครั้งและอีกครั้ง

 

 

 

พั่บ พั่บ พั่บ

 

 

 

“อ้ะพอแล้ว ฮึกๆ อะๆ ฮึก”

 

 

 

“อื้มม ตอดดีชะมัด อื้ม”

 

 

 

และไม่รู้เมื่อไหร่ว่าบทรักนั่นจะจบ มาร์คไม่เคยพอแค่รอบเดียวเสมอ บทรักที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆแม้ร่างบางจะบอบช้ำมากเพียงใดคนตรงหน้าก็ไม่สน

 

 

 

แบมแบมไม่เคยได้รับความอ่อนโยนจากคนตรงหน้า ไม่เคยเลย

 

 

 

อีกครั้งและอีกครั้ง จนร่างบางไม่ไหวและสลบไป