อย่าด่วนรักพิศวาส

         นิกานดาลองมาที่ร้านอาหารชิลล์ๆ คนเดียว และพยายามเค้นความลับของน้องสาวให้ได้ เมื่อสลิ่มออกมาก็เจอนิกานดาจังๆ จึงรีบวิ่งหนี 
"เดี๋ยวสินุช เดี๋ยวสิ" 
          สลิ่มหรือนุชกานดาวิ่งไปได้ไม่ไกล ก็สะดุดก้อนหินล้มลงไป พอรู้สึกตัว ก็พยายามลุกขึ้น ในจังหวะที่ลุกขึ้นอยู่นั้น หัวเข่า หัวเข่าของเธอฟกช้ำแดงเขียว เมื่อนิกานดามาถึงก็ตกใจ 
"ยัยนุช" 
          นิกานดาพานุชกานดามาที่โรงพยาบาล และพยายามเค้นทุกอย่างที่น้องสาวหนีหน้าเธอและเพื่อนๆ รวมไปถึงแฟนหนุ่มของน้องสาวเธอ 
"นุช เราเป็นพี่น้องกัน มีอะไรก็บอกกันได้ไม่ใช่เหรอ ไหน มีอะไรบอกมาสิ ทำไมต้องหนีหน้า ทำไม" นุชกานดาเห็นวิยะดาเดินออกมาจากลิฟท์ จึงพานิกานดาไปซ่อนทันที "นุชๆ เป็นอะไรเหรอนุช" เมื่อไปซ่อนแล้ว นุชกานดาจึงตัดสินใจเล่าให้ฟังทุกอย่าง 
"ก็ได้ๆ นุชจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง" 
           เมื่อ 2 พี่น้องกลับมาบ้าน นุชกานดาเล่าให้ฟังทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องที่เธอหนีไปจากชีวิตทุกคน เพราะ เธอถูกขู่อาฆาตจากวิยะดาเมื่อหลายปีก่อนเรื่องลูก เพราะรู้ว่า วิยะดารู้ว่า เธอพลาดพลั้งกับชลชาติจนมีลูก จึงขู่ว่า 'ถ้าไม่เลิกยุ่งกับเช็ง ลูกหล่อนไม่ปลอดภัย' ทำให้นุชกานดาตัดสินใจเลิกยุ่งกับชลชาติ เพราะว่ารักลูกมาก และไม่อยากให้ลูกตาย จึงยอมทำแบบนั้น นิกานดารู้เข้า จึงตบอกผาง
"ห๊ะ! ยัยวินนี่อะไรนั่น จะฆ่าหนูเล็กเหรอ" นุชกานดาพยักหน้า และจับมือพี่สาวฝาแฝดของเธอ 
"นิ นิสัญญากับนุชซักข้อนะ อย่าบอกใครเรื่องนุชนะ นุชรักลูกมาก ไม่อยากให้ลูกเป็นอะไร" นิกานดาตกปากรับคำ 
"อืมๆ ได้สิ พี่น้องคลานตามกันมา เรื่องแค่นี้ จะทำให้นุชผิดหวังได้ไง" 
"ขอบใจนะ นิ" 2 คนพี่น้องกอดกัน
          นิกานดามาเยี่ยมชลลดาเงียบๆ เมื่อชลลดารู้สึกตัว เมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้าเป็นป้าแท้ๆของชลลดา จึงยิ้มออกทันที
"ป้านิ" นิกานดาลูบผมหลานสาว
"ไงจ๊ะ หนูเล็ก หลานป้า" ชลลดาตอบว่า
"สบายดีคะ แล้วแม่นุช..." ชลลดามองหานุชกานดา "แม่นุชล่ะคะ แม่นุชอยู่ไหน" นิกานดาบอกว่า
"คุณแม่ติดธุระค่ะ เดี๋ยวกลับมานะจ๊ะ" ชลลดายิ้มออก และพูดบางอย่างให้ตกกะใจเล่นกับนิกานดา
"ป้านิขา ป้านิ มีผู้หญิงคนนึงบอกว่า เป็นแม่แท้ๆของหนูเล็ก เค้าไม่ได้มาดีแน่ๆ เค้าหลอกหนูเล็กแน่ๆ หนูเล็กไม่เชื่อว่าเค้าเป็นแม่แท้ๆของหนูเล็กหรอกค่ะ เพราะว่าแม่แท้ๆของหนูเล็กคือแม่นุช ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นมาอ้างอะไรกับตัวหนูเล็ก แม้กระทั่งมากอดหนูเล็ก หนูเล็กไม่ผูกพันเท่ากับแม่นุชของหนูเล็ก" นิกานดาตะลึงในสิ่งที่หนูเล็กพูด
"หนะๆๆหนูเล็ก ป้า..." ชลลดาพยักหน้า "ป้าไม่นึกเลย ว่าคำพูดในแต่ละคำของหนู หนูเหมือนว่า...หนูผูกพันแม่นุชมากกว่าผู้หญิงคนนั้น" ชลลดาพยักหน้าอีกที
"ก็หนูเล็กเชื่อว่า แม่ของหนู คือแม่นุช" และถามป้าต่ออีกว่า "ป้านิ แม่นุชมีชู้เหรอ" นิกานดาหันขวับทันที
"เอาอะไรมาพูดหนูเล็ก" ชลลดาตอบว่า
"ปะป๊าพูดแบบนั้นจริงๆนะคะ ปะป๊าบอกว่าหนูขี้โกหกเหมือนแม่นุช แม่นุชชอบโกหกเหรอคะ" นิกานดาพยายามส่ายศีรษะ
"ไม่หรอกจะ แม่นุชไม่ได้หนีตามชู้ หรือโกหก หรืออะไรทั้งนั้น ปะป๊าพูดไปทั้งหมดเพราะอารมณ์โกรธแน่ๆ" หนูเล็กยิ้มออกทันที
"แม่นุชเป็นคนดี จะหนีตามชู้ จะโกหกได้ยังไงกันคะ ป้านิ" นิกานดาพยักหน้า และลูบผมหลานสาวเบาๆ 
โปรดติดตามตอนต่อไป