ขอโทษทีที่ฉันร้ายมาก^^!

-

เขียนโดย LoveJMs

วันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 เวลา 08.24 น.

  5 ตอน
  7 วิจารณ์
  10.25K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ความเหงาทำได้ทุกอย่างT^T

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  และแล้วฉันก็เดินออกจากบ้านฉันได้ยินเสียงทุกคนร้องดีใจกระดี๋กระด๋าพ่อก็ยิ้มให้ทกคนในเมื่อไม่มีฉันขอให้ทุก

คนมีตวามสุขนะในเมื่อไม่มียัยคุณหนูครีมคนนี้แล้ว^^

เปี้ยง!!

  "เห๊ยฝนตก-0-"ฉันร้องจ๊ากเพราะฟ้ามันดันผ่าน่ะซิ- -เฮ็อหนาวจังT^Tฮือๆฉันมันร้ายกาจมากจริงๆ

                           "อ้าว0.0ยัยครีมมาทำไรอยู่ตรงนี้ร้องไห้ทำไม"นายโฟพูด

          "นายโฟหลอ^^"ฉันพูดอย่างหวังน้อยๆเพราะฉันก็เหงาถ้าเป็นโฟก็ดี

                                        "อื้อแล้วร้องไห้ทำไมเอากระเป๋ามด้วย"นายโฟถาม

             "ฉันโดนพ่อไล่ออกจากบ้านน่ะT^T"ฉันพูดแล้วร้องไห้จนโฟก็อดไม่ด้ที่จะมาปลอบด้วยความสงสาร

 ที่ฉันโดนไล่ออก

                       "เธอไปทำอะไรให้พ่อละ"นายโฟถามเมื่เอเห็นสีหน้าฉันเศร้าและหม่นหมอง

      "ฉันแค่กลับมา2ทุ่มทุกคนก็ด่าฉันว่าฉันเลวว่าฉันร้ายและทุกคนก็ไล่ฉันออกจากบ้านT^Tถึงฉันเลวฉันน่ะ

ก็มีจิตใจนะโฟทุกคนไม่สงสารฉันเลยฉันเหงาฉันแค่พยายามเข้มแข็งเท่านั้นเองฉันแค่อยากมีเพื่อนแค่คิดถึงแม่"

ฉันพูดแล้วโฟก็อึ้งแล้วก็ร้องไห้ตามฉันเพราะอะไรกันนะ

  "ไม่เป็นไรนะอย่าร้องไห้เลยสักวันเธอก็จะรู้เองแหละว่าทำไมเขาถึงอยากทำแบบนี้^^"นายโฟอธิบายลพางปลอบ

                                "อื้อนายกลับบ้านได้แล้วเด๊วสาย"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแห่บพรา

   "อื้มเธออยู่บ้านฉันก็ไหมแล้วดูซิไม่สบายด้วยหืมอยู่บ้านฉันเถอะนะ^^"นายโฟพูดแล้วยิ้มหวาน

                                                 "ไม่ล่ะขอบใจฉันไม่อยากให้ทุกคนต้องด่าฉันว่าฉันนอนบ้านผู้ชาย"ฉัน

  พูดด้วน้ำเสียงน้อยใจที่ทุกคนพูดยังงี้

         "จะดีหลอฉันเป็นห่วงเธอนะ"นายโฟพูดอย่างเป็นกังวล

                                   "อื้อฉันไม่เป็นไร"ฉันพูด

     "แต่ว่าต้องสัญญาก่อนว่าจะดูแลตัวเองดีๆ"นายโฟพูด

       "จาๆT^T"ฉันพูด

และเมื่อเขาไปฉันก็ข้ามถนนแต่ทว่ามีรถคันนึงขับมาอย่างไวเลยฉันเลยหลบไม่ทัน

           "เห๊ย"ฉันพูดด้วยความตกใจ

 ปัง!!

               ร่างกายของฉันลอยไปอีกฝากฉันยังจะอยู่ไหม

                             "ครีมอย่าตายนะพ่อขอโทษครีมพ่อขอโทษT^T"นั้นใครน่ะที่พูดร้องไห้ทำไม

            "ยัยครีมบ้าฉันขอโทษเธออย่าตายนะอย่าตายฉันขอโทษเว๊ย"นายเบสหลอ...

                                        "อย่า....ร้อง..ไห้เลยนะที่ฉันร้ายเพราะ.."ฉันพูดด้วยเสียงแห่บพราแล้วสลบไป

              "ครีมๆ"ทุกคนเรียกชื่อฉันกันหมดฉันดีใจนะ

                ณ โรงพยาบาล

                                     "ขอโทษนะครับใครเป็นญาติคนไข้"คุณหมอถาม

     "ผมครับ"นายเบสและพ่อยกมือ

                           "คนไข้ได้รับความกระทบกระเทีอน"คุณหมอพูด

     ทุกคนเงียบกริบกันหมดเพราะซึ้งรู้ดีมันคือความผิดที่ไล่ยัยครีมไปเพราะความโมโหหงุดหงิดซึ้งทุกคนไม่รู้เลย

ว่ายัยคนหนูของทุกคนก็มีหัวใจเขาทำไปเพื่อความสะใจนั้นเองมันคือบาปของพวกเขายครีมได้สาปแช่งแล้ว!!

   1เดือนต่อมา

                   "โอ๊ยปวดหัวจัง"ฉันพูดด้วยความปวดหัวและรู้สึกหิวน้ำมากๆ

   "ครีมฝืนแล้วหลอ"หืมคนนี้คุ้นๆเหมือนชื่อโฟไรนี้แหละ

                              "ฉันหิวน้ำขอกินน้ำหน่อย"ฉันพูดด้วยเสียงที่แหบพรา

                     "เอาน้ำกินก่อน"นายนั้นเอาน้ำมาให้ฉันกิน

        "ขอบใจนะ"ฉันพูดแต่เอ๊ะทำไมฉันต้องร้องไห้นะทำไมเมื่อเจอหน้าทุกคน

                                   "ครีมร้องไห้ทำไม"นายนั้นชื่อโฟเข้ามากอดฉันแล้วร้องไห้

       "ฉัน..มองหน้าทุกคนแล้วรู้สึกหมดหวังรู้สึกอยากร้องไห้รู้สึกว่าทุกคนไม่รักฉันเลย"ฉันพูดอย่างงงๆแต่ทุกคน

 ทำสีหน้าซีดไปหมดเหมือนว่าฉันเป็นปีศาจงั้นแหละยกเว้นนายโฟที่คงกอดฉันอยู่

          "ทุกคนรักกครีมนะครีมกว่าจะเตือนทำให้ฉันหมดหวังไหนครีมบอกว่าจะดูแลตัวเองไงT^T"นายนั้นพูด

                    "ฉันน่ะหลอต้องดูแลตัวเองฉันน่ะรู้สึกว่าตอนนั้นมันเศร้ามากเลยนะ^^"ฉันพูดแต่ก็รู้สึกดี

       "ครีมพ่อขอโทษ"พ่อฉันพูดแล้วจะกราบฉันด้วยความรู้สึกผิดอย่างหนัก

                              "นายน่ะหลอพ่อของฉันนายรู้ป่าวพ่อฉันใจดีมากแต่พอแม่ฉันตายฉันต้องอยู่คนเดียว

 ฉันต้องอยู่คนเดียวอย่างเด็ดเดี่ยวร้องไห้ทุกวันพยายามยิ้มทั้งที่ไม่เคยมีความสุขเลยแต่พอเขากลับมาเขามี

คนอื่นฉันร้องไห้ทั้งวันไม่มีใครสนใจฉันเลยแค่เอาแต่ด่าฉันแต่ฉันอยากให้พ่อฉันรู้นะฉันก็มีหัวใจฉันร้องไห้เป็น"

ฉันพูดไปร้องไห้ไปทุกคนก็อึ้งว่าทำไมฉันคิดแบบนี้ฉันเห็นภาพลางๆ

                                          "พ่อขอโทษครีม"พ่อฉันพูด

          "ออกไปห่างๆฉันนะฉันเกลียดพ่อฉันมากเลยฉันแค่เห็นภาพลางๆฉันปวดหัวฉันอยากจะบอกเขาว่า

ถ้าเขาขอโทษฉันมาเยี่ยมฉันฉันจะไม่ให้อภัยเขาแน่นอน"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น

และทุกคนก็อึ้งมากๆฉันพูดผิดตรงไหนนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา