รักนี้น่ารำคาญกับยัยเย็นชา

แม่ของซาน:ซานๆตื่นได้แล้วลูก
ซาน:แม่?
แม่ของซาน:เพื่อนลูกพาลูกมาน่ะแล้วก็ขอพักด้วยสักปีนึงจ๊ะ^^
ซาน:เพื่อน?
ในขณะที่ซานกำลังงงว่าซานมีเพื่อนด้วยหรอก็มีสาวน้อยคนนึงโผล่มา
โดอาร่า:ฉันเอง...
ซาน:เธอ!!
มีซานเห็นโดอาร่าเดินออกจ่ากห้องเขาไปเพื่อเดินเล่นเขาก็มาวิ่งตามเธอ
หมับ!!
โดอาร่า:ปล่อย...
ซาน:เธอเป็นใคร
โดอาร่า:ปล่อย...
ซาน:ตอบฉันมาก่อนเซ่!!
ปึง!!
โดอาร่าซึ่งเธอก็ทำปากท่องคาถาอีกแล้วมันทำให้ซานงงในช่วงขณะเลยทีเดียว
ซาน:เธอไม่ใช่คนแน่!!
โดอาร่า:นายคือคนเดีวที่จะทำให้งานฉันสำเร็จ
โดอาร่าพูดด้วยเสียงเรียบๆในแววตาสีเงินนั้นยังคงว้างเปล่าแล้วอ้างว้างเหมือนเดิมใครเห็นก็ต้องเศร้าจับใจ
ซาน:ง..งานอะไรของเธอ??
โดอาร่า:ล่าวิญญาณ...
ซาน:ว่าไงนะ!!
โดอาร่า:มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยเพียงนายรับพลังนี้ไปนายสามารถช่วยฉันได้แน่นอน
โดอาร่าตอบด้วยเสียงราบรื้นและใบหน้าที่แสนหวานฉ่ำนั้นเดินเข้ามาใกล้ซานมากกว่า
โดอาร่า:เพียงแค่รับไปนายช่วยฉันได้แน่นอน...
โดอาร่าพูดจบก็เข้าไปจูบซานทันทีทันใดนานมากๆเลยทีเดียว
ซาน:เธอทำอะไรของเธอน่ะ!!
โดอาร่า:มันไม่ใช่จูบมันคือพลังที่ฉันให้นายเตรียมรอเที่ยงคนนี้เถอะ...
โดอาร่าบอกด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนขนลุกเลยทันที
ซาน:เธอ...
โดอาร่า:ถ้านายไม่ช่วยฉันมันเสี่ยงต่อชีวิตนายพบกันคืนนี้...