ความทรงจำสีเทา

-

เขียนโดย omit

วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 15.16 น.

  2 ตอน
  2 วิจารณ์
  5,380 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ร่างของชายคนหนึ่ง  ที่กำลังจะดิ่งลงสู้ใต้พื้นทะเลสีคราม  ชายหนุ่มหมดสติเนื่องจากขาดอากาศหายใจ
 
ในขณะที่ความหวังเหมือนจะดับสูญ  ร่างบอบบางอีกร่างหนึ่ง  ว่ายตามร่างชายหนุ่มที่ดิ่งลงทะเลไปอย่างรวดเร็ว
 
เธอดึงร่างของชายหนุ่มขึ้นสู้ผิวน้ำ  
 
" นี่นาย  ได้ยินฉันไหน  นี่"  หญิงสาวดูกังวลเป็นอย่างมาก  
 
ชายหนุ่มสำลักน้ำออกมาเป็นการใหญ่   " มิกซ์ "  กลุ่มเพื่อนของชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามาหา 
 
" เฮ้ยเป็นไงบ้าง " พวกเขาเขย่าตัวชายคนนั้นให้รู้สึกตัว  ชายหนุ่ม ค่อยๆลุกนั่ง  
 
" ฉันเป็นไรไปเนี่ย " ชายหนุ่มทำท่า งงๆ 
 
" ถามได้  ก็จมน้ำไงเล่า " เพื่อนอีกคนตอบคำถามให้
 
" อืมไม่เป็นไรก็ดีแล้ว "  หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินจากไป
 
" นางฟ้ามาโปรดชัดๆ ดาวมหาลัยเชียวนะโวย " โจ สมาชิกในกลุ่มมองตามหญิงสาวไป
 
"  เฮ้ย  ไอ้มิกซ์  แกล้งจมน้ำป่าวว่ะเนี่ย "   เอ็มชายหนุ่มอ้วนกลม ถามเพื่อนด้วยความอิจฉา
 
" ตะคริวมันกินต่างหากเล่า ใครจะเสี่ยงชีวิตได้ลง " มิกซ์จับที่เท้า
 
" แผนสูงนะเอ็ง"  เอ็มยังพูดต่อ
 
" ไปเหอะว่ะ  ไปอาบน้ำกันดีกว่า  จะค่ำแล้ว  ไหวป่าวมิกซ์ " เก้าถามมิกซ์
 
" ไม่ไหวว่ะ  ช่วยหน่อยดิ"  มิกซ์ยังรู้สึกเจ็บที่ขา
 
เอ็มลุกมาพยุงมิกซ์ให้เดินไปยังบ้านพัก
 
หลังจากทุกคนอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว  ก็มานั่งรวมกันที่ระเบียงของบ้านพักชายทะเล 
 
" คลาสสิกดีอ่ะ  นั่งดูดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแบบเนี่ย " โจพูดออกมาตามอารมณ์
 
" เฮ้ยมิกซ์  ยังไม่หายเจ็บอีกไง " เก้ามองดูมิกซ์ที่ทำท่าเจ็บปวด
 
"  อืม  เหมือนโดนอะไรบาดเลย "  มิกซ์เปิดแผลให้เพื่อนๆได้เห็น 
 
" เฮ้ยไปโดนไรบาดมาเนี่ย  เเผลใหญ่เชียว " โจพูดด้วยความเป็นห่วง
 
"โฮ  แผลแค่นี้ไกลหััวใจ  ไม่ตายหรอก จิ๊บๆเดี๋ยวก็หาย  เป็นผู้ชายมันต้องอดทน" เอ็มแสดงความเห็น
 
" อดทนหรอ " โจตบหลังเอ็มไปทีหนึ่ง " ทีเอ็งโดนเนี่ย  เล็กจนมองจะไม่เห็น ยังร้องโยวายเลย "
 
" ก็ผมกับมิกซ์ไม่เหมือนกันนี่ครับ  มิกซ์เขาดูเข้มแข็ง ว่าแต่โจเถอะ คิดไรกับมิกซ์เปล่าเนี่ย  กระทบไม่ได้เลยนะ"
 
" เออก็คิดไง..  เฮ้ย  ไอ้นี่นิกวนนักนะ"  โจตบเอ็มเข้าอีกครั้ง
 
" 555  " เก้าหัวเราะห์ออกมา 
 
" เอานี่ " ยาทาแผลส่งมาที่มิกซ์  
 
" คริส " โจ  เอ็ม  แล้วก็เก้าพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกันด้วยความตกใจ  ทั้งสามลุกขึ้นยืนมองความงาม ของ
 
คริสดาวมหาลัยด้วยความตลึง  มิกซ์ยังคงมองหน้าคริสด้วยความงุ่ง งง
 
" รับไว้ซิ " คริสบอกกับมิกซ์  เมื่อเห็นชายหนุ่มทำท่า งงๆ
 
" ให้ผม " มิกซ์ยังคง งง
 
" ก็ใช่นะสิ  หรือ จะไม่เอา " คริสทำท่าจะเก็บ  โจรีบ คว้ายามาทันที  แล้วส่งต่อไปให้มิกซ์
 
" นั่งอึนอยู่ได้  เสียมารยาทจริงนะนายเนี่ย  ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะครับ" โจหันมาส่งยิ้มหวานให้คริส
 
" ไม่เป็นไรหรอก  ฉันต่างหากที่เข้ามาโดยไม่ขออนุญาติพวกนาย  ต้องขอโทษมากกว่า"
 
" ไม่เป็นไรครับ  ไม่ต้องขอโทษหรอก "  เอ็มรีบพูดขึ้นมาทันที  คริสส่งยิ้มให้ทุกคน  ทำเอาหนุ่มๆใจแทบละลาย
 
ยกเว้นมิกซ์  ที่ดูเหมือนไม่สนใจเท่าไหร่ 
 
" เจ็บมากไหม " คริสหันมาถามมิกซ์
 
" ก็นิดหน่อยนะ " 
 
คริสนั่งลงข้างๆมิกซ์   " จะทำอะไรนะ " มิกซ์ ดึงขาออกจากมือของสาวน้อย
 
" นายเจ็บอยู่นะ  ให้ฉันช่วยทำแผลให้แล้วกัน "คริสตอบ
 
" ไม่เป็นไร ผมทำเองได้ " ชายหนุ่มยังพยายามดึงขาเขาออกมา  และในช่วงนั้นเอง  มือของทั้้งสองก็มาจับกัน
 
มิกซ์รีบคว้ามือออกในทันที  " ขอโทษนะ " มิกซืรีบขอโทษเป็นการใหญ่
 
"  ฉันจะไม่ยกโทษ ให้นายหรอกนะ  ถ้านาย ไม่ยอมให้ฉันทำแผลให้นาย "  คริสยังคงยืนยันคำเดิม
 
มิกซ์เลยจำเป็นต้องยอมให้เธอทำแผลให้  ในขณะที่กำลังทำแผลให้อยู่นั่น  เพื่อนๆของมิกซ์ ก็นั่งดูมิกซ์กับสาว
 
น้อยด้วยความอิจฉา  จนพวกเขาทนไม่ไหว  เลยทยอยออกมาจากบ้านพักทีละคน  จนเหลือมิกซ์ กับคริส ในบ้าน
 
เพียงแค่สองคนเท่านั้น   " ขอบคุณนะ"  มิกซ์ขอบคุณคริสหลังจากที่เธอ ทำแผลเสร็จเรียบร้อย
 
" เรื่องง่ายๆนะ ตอนเด็กๆฉันเคยฝันว่าอยากเป็นพยาบาล เคยลองฝึกทำแผลบ่อยๆ เรื่องแค่เนี่ยเล็กน้อย" 
 
" อ้าว อยากเป็นพยาบาล  แล้วทำไมไม่เรียนพยาบาลล่ะ " มิกซ์เริ่มพูดคุยกับเธอ
 
" มันก็แค่ความฝันตอนเด็กเท่านั้นแหละ  พอโตเราก็จะพบกับสิ่งที่เราชอบมากกว่า"  คริสส่งยิ้มให้มิกซ์
 
มิกซ์ก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตาของเธอ " วันนี้คุณช่วยผมถึงสองครั้ง  ไมู่้จะตอบแทนกลับอย่างไง"
 
 
มิกซ์รีบหาเรื่องคุยเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย " ถ้านายอยากตอบแทนฉัน พรุ่งนี้ ไปเดินเล่นที่ชายหาด
 
กับฉันแล้วกันตกลงไหม " คริสยื่นข้อเสนอ มิกซ์ทำท่าลังเล "  ถ้าเท้าผมเริ่มหายเจ็บ ผมจะไปเดินกับคุณ"
 
 
คริสยิ้มด้วยความพอใจกับคำตอบที่ได้มา  " อืม ตกลง นั้นฉันไปนอนแล้วนะ บายๆ  แล้วพรุ่งนี้เจอกัน" 
 
คริสหันมาส่งยิ้มให้อีกครั้ง  ก่อนเดินจากไป  หลังจากที่คริสเดินลงไปแล้ว เพื่อนทั้งสามก็เดินขึ้นมา
 
" ทำไมเขาไม่มาหลงรักผมบ้างเนี่ย  ผมออกจะหล่อฝังใน"  เอ็มพูดด้วยความอิจฉา
 
" ก้อมันฝั่งลึกไปไง  ลึกจนเขามองไม่เห็นแล้ว" โจขำเอ็มๆ
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา