LoVe ' ความหมายของคำว่ารัก '

7.0

เขียนโดย tongkii

วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 11.49 น.

  1 chapter
  17 วิจารณ์
  4,808 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) LoVe ' ความหมายของคำว่ารัก '

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
เป็นนิยายสั้นเรื่องแรกที่ไม่เคยแต่งของ PF มาก่อนเลยนะคะ อ่านยังไงก็ช่วยกันเม้นหน่อยนะคะ วิบัติบ้างไรบ้างขอโทษที่สุดคะ  
 
----------------------------------------------------------- ชั้น เคยเป็นคนที่ ไม่รู้จักและไม่เคยเข้าใจคำว่ารัก แต่พอมีเค้าเข้ามาในชีวิต เค้าที่คอยอยู่ข้างๆ เค้าที่คอยพร่ำบอกคำว่ารักกับชั้นทุกวัน แต่แล้ววันนึง เขาคนนี้ก็จากไป~ ทำให้ฉันได้เข้าใจว่ารักคือ...  ‘LOVE’ ความหมายของความรัก อังกฤษ เวลา 16:00 น แปะ แปะ ฝนร่วงโรงลงมา อย่างไม่ขาดสาย มันทำให้ใครบางคนเหงา.... เหงาทั้งกายและใจ ‘ ชั้นไม่เข้าใจว่าทำไมคนต้องมีความรักกันด้วยนะมีไปก็มีแต่ความเจ็บปวด การจากลา แต่ทำไมคนส่วนใหญ่ก็ยังจะดิ้นรนคว้าเอามาให้ได้ ? ชั้นไปคนหนึ่งที่อยากมีความรัก แต่รักที่มันได้มาไม่เคยมีความสุขนะสิ แผลจากครั้งนั้นทำให้ชั้นปิดใจไม่คบใครอีกเลย เพราะว่าใจชั้นมี เค้าเพียงคนเดียว และใครก็ไม่สามารถมาแทนที่เค้าได้อีกด้วย ซึ่งตัวชั้นเองไม่เคยรู้จัก ‘ความหมายของคำว่ารักเลย’ แต่ครั้งนี้มันทำให้ความคิดชั้นเปลี่ยนไป ชั้นอยากมีคนมาดูแล ใส่ใจ และอยากมีความรักบ้างเหมือนใครหลาย ๆ คน ก่อนที่มันจะไม่ได้เปิดใจรับใครเข้ามาอีกเลย .... ‘ความรักเป็นสิ่งสวยงาม...แต่ถ้าเอื้อมมือไปถึงมันก็จะพังทลายลงมาเพราะฉะนั้นชั้นจึงไม่อยากได้มันมาครบครอง’ 4 ปีต่อมา ... ประเทศไทย เวลา 14:30 น กริ่ง กริ่ง ‘’สวัสดีคะ ยินดีต้อนรับคะ รับอะไรดีคะ’’ ‘’เอาโกโก้ร้อนกับเค้กวานิลลาครับ’’ ‘’เอ่อ ... คะ ’’ เหมือนมากเลยเหมือนมากจริง ๆ ป๊อปปี้นายกลับมาหาชั้นแล้วใช่มั้ย ฮึก ชั้นรอนายมานานแล้วนะ ป๊อป เมื่อไหร่นายจะกลับมาหาชั้นสักที ‘’คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่า’’ ผู้ชายคนนั้นว่าพลางยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้หญิงสาวขี้แงไม่มีเปลี่ยน ซึ่งทำให้ความคิดโพล่ขึ้นมา .... ‘โอ๊ย เจ็บอะป๊อป แง ๆ ฮึก ฮือ เลือดไหลเต็มเลย ’ ’ฟาง เป็นอะไรมากเลยเปล่า มาขี่หลังป๊อปสิ ’ ’ฮึก อืม ...’ ’หายยัง ^^ ’ ’หายแล้วหล่ะ ขอบคุณมากนะ ‘ ’’เอ่อ .. คือ คุณเหมือนคนรักของชั้นนะคะ ขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับผ้าเช็ดหน้าด้วยคะ^^’’ ’’อืม ไม่เป็นไรครับ’’ 5 ปีก่อน @สวนสาธารณะ ’’ฟาง เป็นแฟนกับป๊อปนะ’’ ’’อืม ... ได้สิ >////<’’ ’’ว้าว แหวนสวยจังเลย’’ ’’ยื่นมือมาสิ ป๊อปจะใส่ให้ ’’ เคร้ง ตึก ~! ปริ้น ๆ โครมม ’’ป๊อปปี้ ไม่ กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นายฝื้นมาคุยกับชั้นสิ’’ ’’ ฟะ ฟาง ดูแลตัวเองด้วยนะ แหวนวงนี้จะเป็นตัวแทนของป๊อป ป๊อปจะอยู่กับฟางตลอดไปนะ’’ ’’ฮึก ไม่ป๊อปตื่นมาคุยกับฟางสิ ป๊อป ฮือ ใครก็ได้ช่วยด้วยคะ ’’ วูบ ~ แล้วตัวชั้นก็หมดสติลง @โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง อืม...ตื่นขึ้นมาใน โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งจำได้ว่าตอนแรกชั้นนอนกอดป๊อปปี้อยู่ที่ถนน แล้วตอนนี้หล่ะ !! ’’ป๊อปปี้นายอยู่ไหน’’ ’’เอ่อ คุณครับ ใช่ญาติของคุณ ภาณุ หรือเปล่าครับ’’ ’’อ๋อ ใช่คะแล้วป๊อปปี้หล่ะ’’ ’’ถ้าคุณหมายถึงผู้ชายคนนั้น ...คุณภาณุเสียชีวิตแล้วครับ’’ ’’ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ มี่จริง ฮือ ๆม่ายยยยยยย กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด’’ ’’คุณครับตั้งสติก่อนครับ แต่ว่า ผมเห็น แหวนวงนี้อยู่กับตัวของคุณภาณุครับ’’ ’’ฮึก นายจะจากชั้นไปอย่างนี้จริง ๆ หรอ ‘’ กลับสู่ปัจจุบัน ป๊อปปี้ตอนนี้นายจะอยู่ที่ไหนนะ ชั้นรอนายเสมอ ชั้นรักนายมาก นายอย่ามาทิ้งชั้นไว้แบบนี้สิ ถึงชั้นจะพูดอีกกี่รอบนายก็คงไม่ได้ยินหรอกชั้นเจ็บปวดมากนะที่นายต้องจากไป ป๊อปปี้เป็นคนดี เค้าดูแล เค้าคอยห่วงใยชั้นมามาก ชั้นคิดถึงเค้าเหลือเกินตอนนี้ นายจะเป็นความทรงจำของชั้นตลอดไปนะ ภาณุ จิระคุณ ป๊อปปี้ .... นายจะได้ยินที่ชั้นพูดมั้ยนะ ... 3 ปีผ่านไป ’’ยัยฟางไปเที่ยวทะเลกันมั้ย’’ ยัยแก้วเพื่อนสนิทของชั้นเองแหละ พวกนี้ฉลองที่พวกเราเรียนจบแล้ว พวกเราเรียนจบแล้วนะ จะได้ใช้ชีวิตอย่างสบายไง แต่ชั้นก็ยังคิดถึงป๊อปปี้อยู่ตลอดเวลา เพราะความผูกพันที่เราอยู่ด้วยกันไง ชั้นว่าตอนนี้นายคงจะอยู่ข้าง ๆ ชั้นเนี่ยแหละ ^^ ’’อืม ไปสิ ชั้นก็อยากพักผ่อนเหมือนกันนะ’’ ’’นี่ฟาง ชั้นเชื่อว่าป๊อปอ่ะ เค้าคงยังอยู่แถว ๆ นี้แหละ นะ ป๊อปเค้าไม่ไปไหนง่าย ๆ หรอกถ้ายังไม่ได้สวมแหวนให้เธอ ^^ ’’ ’’อืม จะไปตอนนี้เลยใช่มั้ย’’ ’’ใช่ ๆ ’’ `@ ทะเล ’’นายสบายดีมั้ยนะป๊อป ชั้นคิดถึงนายมากนะป๊อป กลับมาหาชั้นสักทีสิ ฮือ กลับมาหาชั้นสักที ชั้นรักนายมากแล้วก็ไม่เคยรักใครเท่านายมาก่อนเลย นายมาทิ้งชั้นไว้อย่างนี้ได้ยังไงฮะ ได้ยังไง ฮือ ๆ ฮึก อย่าทิ้งชั้นไปอย่างนี้นะ นายสัญญาแล้วไงว่าเราจะอยู่ด้วยกัน ตลอดไป ทำไมนายเป็นคนผิดสัญญาแบบนี้ ’’ ชั้นตะโกนระบายความในใจที่อัดอั้นมานานออกไปหวังว่ามันจะช่วยชั้นได้บ้างนะ ตอนนี้พระอาทิตย์ตกดินแล้ว ชั้นว่ากลับก่อนดีกว่า มันเริ่มมืดขึ้นมาแล้วหล่ะ ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ชั้นเดินเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เพราะได้ยินเสียงฝีเท้าตามมาข้างหลัง ยิ่งชั้นเดินเร็วเท่าไหร่เสียงนั้นยิ่งมากใกล้ชั้นมากขึ้นเท่านั้น ... ’’ โอ๊ยย ขอโทษค่ะ/ครับ ’’ ชั้นนี่ซุ่มซ่ามจริง ๆ เดินชนคนอื่นไปทั่วเลย ยัยฟางเอ้ยย ... ‘’ขอโทษจริง ๆ นะคะ ชั้นเดินไม่ดูทางเองคะ เอ่อ ... ป๊อปปี้ ’’ เฮ้ย นี่ชั้นตาฝาดมากขนาดมองเห็นว่าเป็นป๊อปปี้เลยหรอเนี่ย หลายรอบแล้วเนี่ยชั้น แต่เค้าเหมือนป๊อปปี้มากเหมือนไม่มีผิด เหมือนที่สุดหรือว่านายจะกลับมาหาชั้นแล้ว ‘’ ป๊อปปี้นายกลับมาหาชั้นแล้วหรอ ฮึก ’’ ’’ฟะ ฟาง … ’’ The EnD …. __________________________ โครตเน่าเลย - - เม้นกันหน่อยนะ เป็นกำลังใจให้หน่อย รักทุกคน จุ๊ฟๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา