xoxo/prince.

9.2

เขียนโดย quixotic

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 14.14 น.

2 ตอน

26 วิจารณ์

5,707 อ่าน

2) what about ♥?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

- WHat AB0ut ♥? -
.
@love restaurant (เป็นสถานที่สมมติ ไม่มีอยู่จริง)

.
......ณ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งจุมปุกรอเมนูที่สั่งไปเมื่อสักครู่ ร้านอาหารนี่น่ารักมากเลยล่ะ >_< ฉันแอบกรี๊ดในใจเบาๆ นะเนี่ย ถึงแม้ร้านจะตั้งอยู่กลางเมืองแล้วก็เป็นร้านเล็กๆ ก็เถอะ แต่ตกแต่งร้านได้ธรรมชาติมากกกก! แถมยังเปิดเพลงรักหวานๆ คลอเบาๆ ระหว่างการรับประทานอาหารอีกด้วย โรแมนติกสุดๆ เลยเนอะ ♥ ไอ้คนข้างหน้าฉันมันก็หล่อซะ แต่มันคือตัววุ่นวาย ฉะนั้น สนใจของกินที่จะมาเสิร์ฟหลังจากนี้ดีกว่า *-* (เห็นแก่กินตลอดด)
.
"ดูเหมือนเธอจะชอบมันนะ"
.
"อื้ม.. ฉันว่าร้านมันน่ารักดี นายว่าไง?" ฉันพูดตอบโทโมะอย่างเห็นด้วย
.
"ก็เพราะฉันคิดว่ามันอาจจะเข้ากับเธอ เลยลองพาเธอมาที่นี่ ไม่คิดว่าเธอจะชอบจริงๆ"
.
"เหรอ.. ร้านนี้ก็งั้นๆ นะ เมื่อกี้ฉันพูดเล่น -_-"
.
"อ้าว..."
.
ไอ้ที่ฉันพูดเล่นฉันก็พูดเล่นเหมือนกัน ร้านนี้น่ารักที่สุดดดดดดด (ไม่เข้าใจว่าจะวางฟอร์มทำไม TOT)
......ฉันพูดคุยกับอีตาโทโมะอีกเล็กน้อย ก่อนพนักงานจะยกอาหารที่สั่งไว้มาเสิร์ฟบนโต๊ะ อาหารก็น่ากิ๊น น่ากิน เอาล่ะ... รอเวลานี้มานานแล้ว เวลาลิ้มลองรสอาหารของข้าาาา *-*
.
"มาแล้วค่ะ อาหารที่สั่งไว้"
.
"ขอบคุณค่ะ ^^"
.
"ไม่ทราบว่าจะรับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ?"
.
"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าไม่อิ่มยังไงจะเรียกอีกที"
.
"ค่ะ ถ้างั้นก็ขอให้รับประทานอาหารอย่างอร่อยนะคะ"
.
"ขอบคุณค่ะ ^^"
.
ฉันพูดตอบพนักงานสาว ก่อนเจ้าหล่อนจะโค้งคำนับและเดินไปอีกทาง ฉันก้มลงโซ้ยอาหารที่อยู่ข้งหน้าอย่างรวดเร็ว
.
"เจ้า... เอ่อ... เธอไปตายอดตายอยากมาจากไหนเนี่ย -*-" อีตาโทโมะถามพลางย่นคิ้วขมวด
.
"เปล๊า~ แค่นานๆ ทีได้กินของอร่อย มันก็ห้ามใจไม่ไหวน่ะ ซู้ดดดดด" ฉันตอบอีตาโทโมะก่อนจะก้มลงซดกินซุป
.
"ฮ่าๆ เธอนี่ตลกจัง ฉันไม่เคยเห็นใครตลกเท่าเธอมาก่อนเลย"
.
"เหรอ! แล้วไม่ทราบว่าฉันไปทำให้นายตลกตอนไหนยะ -*-"
.
"ตอนนี้แหละ ซุปติดปากเธอแน่ะ"
.
"จริงดิ!" ฉันพูดอย่างตกใจ ก่อนจะเลียริมฝีปากรอบๆ
.
"ไม่ๆ มันอยู่ข้างบน ตรงกลาง แถวๆ จมูก"
.
ฉันรีบใช้ลิ้นเลียบริเวณจุดที่เขาบอกอย่างเร็ว ก่อนเขาจะหัวเราะออกมาเสียงดัง
.
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!"
.
"หัวเราะอะไรของนาย"
.
"เธอหน้าเหมือนจิ้งจก"
.
"อะ..ไอ้ =[]="
.
"ข้า...เอ่อ...ฉันล้อเล่นน่า อย่าทำหน้าเครียดสิ -*-"
.
......"จะไม่ให้เครียดได้ไง ไอ้บ้า! นี่แน่ะๆ" ฉันรีบจิกเล็บลงไปบนมือของเขาหลายครั้ง มาหาว่าฉันหน้าเหมือนจิ้งจกได้ไงฟะ ตาย ตาย ตาย! TOT
.
"โอ้ยๆ เจ็บนะ!"
.
"ก็นายอยากมาว่าฉันก่อนทำไมล่ะ!"
.
"ก็แค่ล้อเล่นเอง -.-"
.
"ไม่ให้อภัย!"
.
เพราะล้อเล่นคนสวยอย่างฉันก็คิดจริงจังเว้ย T^T
.
......[ตื้อดื่อดือดื้อ~ สวัสดีค่ะ พบกับดิฉันนางไฝ เม็ดโตอีกแล้วนะคะ ใน 'ข้าวค้นคนอยู่นั่นแหละ' วันนี้ข่าวที่น่าสนใจที่สุดคือ การหายตัวไปของ...]
.
เพล้ง!!!
.
เฮือก O_O!!!
.
"นายทำอะไรของนายเนี่ยยยยย =[]=!!!!!"
.
"ฮะ? ก็ฉันเห็นแมลงสาบติดอยู่จอทีวี ฉันเกลียดแมลงสาบ -_-;" อีตาโทโมะพูดก่อนจะเกาคิ้วเก้อๆ
.
......"ก็ปล่อยมันไปสิ นายจะเอาจานข้าวไปขว้างใส่ทีวีเขาทำมายยยย TOT" ชิบเอ้ย! เสียดายข้าว ไอ้จานนั้นฉันยังไม่ได้ชิมเลยนะ! (เรื่องของเรื่องคือห่วงข้าว ไม่ได้ห่วงทีวีเลย -*-)
.
"เอาน่า.. ฉันมีเงินชดใช้ค่าเสียหายก็แล้วกัน"
.
"มันไม่ถูกนะ! นายทำลายข้าวของของเขา แล้วเอาเงินฟาดหัวเขาเนี่ยนะ -*-"
.
"เป็นเธอ เธอเอาไหมล่ะ"
.
"เอา..ถุย! ไม่เอาสิ ไอ้บ้า!"
.
"เธอเรียกฉันว่า ไอ้บ้า? ไอ้บ้าเนี่ยนะ มันไม่เข้ากับฉันสักนิด :("
.
"แล้วจะให้ฉันเรียกนายว่าอะไรยะ ไอ้บ้าเนี่ยเหมาะที่สุดแล้ว!"
.
ครึ่ก!!!
.
......อีตาโทโมะลุกขึ้นจากโต๊ะโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านของฉันที่ดังแว้ดๆ ก่อนจะก้าวขาฉับๆ ไปยังเจ้าของร้านที่ออกมาอ้าปากค้างอยู่หน้าจอ (ซาก) ทีวีของตัวเองอย่างช็อกๆ ส่วนฉันก็อ้าปากค้างเช่นกัน อาหารของข้าาา T^T เดี๋ยวก็หนีจากนิยายเรื่องนี้ไปแดกยางลบกับโน้ต อุดมเสียนี่ -*-
.
"นาย! โทโมะ! นายจะไปไหน" ฉันลุกขึ้นจากโต๊ะ ก่อนจะวิ่งตามเขาไปติดๆ (เดินไม่ทัน -*-)
.
"ก็จ่ายค่าเสียหายไง"
.
"ก็บอกแล้วไงว่าเขาไม่..."
.
"ป้าครับ นี่คือเงินที่ผมทำทีวีป้าเสีย เอาเงินไปซ่อมทีวีนะครับ ส่วนที่เหลือก็เอาไปทำอะไรก็ทำ"
.
"ทะ...ทำไมถึงทำกับทีวีของป้าได้ T^T"
.
......"แมลงสาบติดอยู่หน้าจอทีวีครับ ผมกลัวแมลงสาบ เอาเป็นว่าผมชดใช้ค่าเสียหายให้นะครับ แล้วก็ขอโทษด้วยครับ ที่อาจจะทำให้ทุกๆ คนในร้านตกใจ (. .)" อีตาโทโมะพูดก่อนจะก้มหน้าสำนึกผิด
.
"โอ้ววว.. พ่อหนุ่มนี่หล่อแล้ว ยังใจบุญอีก *-*"
.
ป้าจะไปชมมันทำไมคะ หนูไม่เข้าใจ! =[]=
.
"ป้าไม่โกรธผมแล้วใช่ไหมครับ ^^"
.
"ไม่โกรธหรอกจ้า *-*"
.
"ถ้าเช่นนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
.
"สวัสดีจ้า บ้ายบาย"
.
ป้าเจ้าของร้านโบกมือลาด้วยความงามดั่งนางนพมาศ อีตาโทโมะหันมายิ้มมุมปากให้ฉันหน่อยๆ ก่อนจะจูงมือฉันออกจากร้าน
.
ตึก ตัก ตึก ตัก ♥
.
ฉันรีบชักมือออกหลังจากที่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อะไรน่ะ? เหตุการณ์ใจเต้นตุบตับเมื่อกี้นั่นมันอะไรกัน =__=;;;
.
"เอามือออกทำไม"
.
"ฉันไม่ได้ตาบอด ฉันเดินเองได้ นายไม่ต้องจูงมือหรอก อีกอย่าง ฉันก็ไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้วด้วย"
.
"ฉันรู้"
.
"รู้แล้วจับทำไม"
.
"เพราะอยากจับมือของเธอ..."
.
"-/////-"
.
"ตอนเธอหน้าแดง... น่ารักจัง ^^"
.
"หุบปาก! ฉันอยากกลับบ้าน -_-//"
.
"โอเค.. ให้ฉันไปส่ง"
.
"ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไรกลับเองได้"
.
"เธอไม่กลัวโดนข่มขืนหรือไง"
.
"ไม่กลัว ฉันมีหน้าตาเป็นอาวุธย่ะ -*-"
.
"แล้วหมาล่ะ"
.
"ไม่"
.
"ผีล่ะ"
.
"-*-"
.
"หึหึ ^^"
.
"ก็ได้ ให้นายไปส่งก็ได้ -0-^"
.
"ดีใจสุดๆ ^^"
.
"ชิ"
.
สุดท้ายก็ต้องยอมเพราะหมอนี่ปากพาซวยสินะ เกลียดจัง -_-!!!
.
==============================================
.
สวัสดีจ้า เจอกันอีกแล้วน้าาา ^^'
วันนี้สอบ o-net ภาษาอังกฤษ อะไรอ่ะ เติมคำไม่เห็นรู้เรื่องเลย T^T
.
ช่างมันเถอะ อย่าไปเครียดกับมันมาก แค่โดนครูด่าเอง -*-
ในที่สุดบทที่ 2 ก็คลอดสักที ดีใจสุดๆ
ถ้าปิดเทอมคงอัพถี่กว่านี้ ยังไงก็ขอขอบคุณทุกๆ คน เลยนะ
.
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยจ้า (:

ตอน 1

สารบัญ