Cutie.s Burn ขอโทษทีนี่ผู้หญิงของผม

10.0

เขียนโดย LittleAngel

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 20.16 น.

  7 chapter
  2 วิจารณ์
  12.57K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) 3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

3

 

 

(@ CHIC BOY STUDIO : 8.30 AM)

“มิสุสสสส~ ฉันขอเข้าไปด้วยไม่ได้เหรอ TOT”

“ไม่ได้ เดี๋ยวเธอจะทำงานฉันพังหมด”

“มิสุอ่า!TOT”

“เธอลืมคำว่าเติมคำว่า ’ออนนี่’- -++”

“จิ๊! เราเกิดห่างกันแค่ไม่กี่นาทีเอง =3=”

“งั้นฉันจะไม่เอารูปพร้อมลายเซ็นพวกไอดอลมาฝากเธอ -_-”

“ออนนี่ *O*”

ยัยนี่เห็นแก่ของฝากชัดๆ =___=’

   วันนี้ฉันต้องมาถ่ายแบบคอลเล็คชั่นSunny Sexsy Collection ของCHIC BOY STUDIO ไม่เข้าใจจริงๆว่าอากาศออกจะหนาวบรรลัย ขนาดนี้ทำไมบริษัทยังคิดจะผลิตเสื้อผ้าแบบ Summer อยู่อีก -__-

   ฉันเดินไปส่งดันบีที่ร้านหนังสือเล็กๆ ก่อนจะเข้ามาในบริษัทตอนแรกยัยน้องตัวแสบแหกปากโยเยจะขอเข้ามาให้ได้แต่ฉัน ว่ามันไม่ เหมาะสักเท่าไรเลยสัญญาว่าจะขอลายเซ็นไอดอลทั้งหลายไปให้เธอแทน -__-

“สวัสดีจ้ะ ยูนดูรามิใช่มั้ย?”

“ใช่ค่ะ”

“ฉันเชซองอา สไตลิสต์หลักของCHIC BOYค่ะ ^-^”

  ฉันก้มหัวนิดๆพอเป็นมารยาทให้กับคุณซองอา ดูตอนแรกฉันนึกว่าเธอเป็นไอดอลซะอีก รูปร่างสูงโปร่ง ตาคม รอยยิ้มที่ดูจริงใจบวกกับ การแต่งตัวที่แตกต่างทำเอานางแบบมือสมัครเล่นอย่างฉันเสียความมั่นใจไปเลย =_=;;

“ฉันต้องถ่ายกี่เซ็ตค่ะ?”

“แค่สามสี่เซ็ตเองค่ะ บริษัทแค่ต้องการลองตีตลาดในต่างประเทศแถบเขตร้อนดูเท่านั้นเอง”

“อ่อ...”

มิน่าล่ะ ถ้าตีตลาดในเกาหลีคงโดนด่าตาย ดันมาทำเสื้อผ้าบางๆขายในฤดูหนาว -  -‘

“ดูรามิอายุเท่าไรจ้ะ”

“สิบแปดค่ะ แล้วออนนี่?”

“ยี่สิบสองจ้ะ ^-^”

ยี่สิบสอง! ตอนแรกฉันนึกว่าออนนี่จะอายุแค่สิบเก้าเองนะ =()=!

“ทำไมดูรามิต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นล่ะ =_=’’ ”

พี่ซองอากดลิฟต์ไปที่ชั้น5  ฉันยิ้มแหยๆให้พี่เขาอย่างไม่รู้ว่าจะตอบอะไรดี

“ดูรามิคิดว่าพี่อายุแค่สิบเก้าเอง =_=; ”

“หือ?? O.o ฮ่าๆๆๆๆ”

“ง่า...ออนนี่อย่าหัวเราสิคะ -_-///”

“ฮะๆ ขอโทษจ้ะ แต่ดูรามิสวยมากเลยนะเสียดายที่ไม่ได้เป็นนางแบบประจำ”

“ฉันอยากทำเล่นฆ่าเวลาน่ะค่ะ ”

“อ่อ จ้ะ อ๊ะ!ต้องแวะเอาเสื้อตรงชั้นสามนี่หวา TOT ดูรามิขึ้นไปรอก่อนเลยนะ”

“อ่า ค่ะ ^-^”

“see ya~~”

   พี่ซองอาเดินออกจากลิฟต์ไปแล้ว ฉันส่องกระจกที่ติดอยู่ในลิฟต์แล้วค่อยๆสำรวจดูตัวเอง ฉันเปลี่ยนสีผมเป็นสีน้ำตาลแล้วเพราะว่า ทางบริษัทต้องการให้นางแบบที่ถ่ายคอลเล็คชั่นนี้มีผมสีเข้ม แต่ฉันไม่ค่อยชอบผมสีน้ำตาลซักเท่าไรหรอกมันไม่เปรี้ยวเท่าผมสีแดง ธรรมชาติของฉัน -..-

ติ๊ง!

ฉันเดินออกมาจากลิฟต์ ดูท่าทางฉันจะมาเช้าเกินไปแหะไม่เห็นใครสักคนเลย  =_=’

“เอ่อ สวัสดีค่ะ”

...

ไม่มีเสียงตอบ สงสัยจะไม่มีใครอยู่แหะ ดีเลยจะได้ของีบสักตื่น -..-

   ฉันเดินไปที่ห้องแต่งตัวแล้วมองหาอะไรที่พอจะให้ฉันนอนได้ นั่นไง โซฟาที่ซ่อนอยู่หลังราวแขวนซื้อผ้าฉันเปิดไฟให้เหลือแค่ สองดวงแล้วทิ้งตัวนอนลงบนโซฟา ฮ้าา~นุ่มน่านอนชะมัดแถมมีผ้าห่มให้ด้วยสงสัยมีคนมาแอบงีบแล้วทิ้งเอาไว้ แหงๆ -.,-

(-_-)ZzzZZz< เคลิ้ม

“ฟรี้ๆๆ”

เฮ้ย เสียใครกรนอ่ะ O_O!

ฉันรีบผลิกตัวขึ้นทันที แต่กลับมือแขนของใครบางคนโอบรอบเอวแล้วดึงให้ฉันนอนลงเหมือนเดิม

“กรี๊ด..อุ๊บ!OxO”

“ใครเนี่ย -_-"

“ปล่อยฉันนะ TOT”

   เสียงแบบนี่มันผู้ชายนี่หว่า เฮ้ย!ใช่มันอยากถูกช่างไฟปล้ำนะ แง้ TOT ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากแขนของผู้ชายคนนั้นแต่ว่าแขนเขา ล๊อคเอวฉันไว้อยู่อ่ะ TOT มืออีกข้างหนึ่งของเขาพยายามเลิกผ้าห่มให้พ้นจากหัวตัวเอง

ฟุ่บ!

“เธอ =_=”

“=()=!”

นายออลซังที่ฉันเจอในสนามบินหนิ!

   กรี๊ดด ดูใกล้แล้วเขาหล่อชะมัด ผมสีดำดูยุ่งๆแบบเซอร์ๆกับเสื้อกล้ามีดำทำให้เขาดูเซ็กซี่ขึ้นมาทันที -.,- ต่างจากวันที่เจอในสามบินลิบ ลับเลย เห็นแล้วน่า...=...=

“นายเป็นใครอ่ะ”

“ฉันสิต้องถาม นี่มันสตูดิโอฉันนะ =_= เดี๋ยวนะ...เฮ้ย O_O!”

“-o- ??”

“เธอชื่ออะไร”

“ยูนดูรามิ”

“O_O”

“ปล่อยฉันได้ยัง -//-“

   เขาชะโงกหน้ามาใกล้ๆฉันจนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดใบหน้าแถมแขนที่ ควรจะลดลงกลับรัดฉันแน่นขึ้นอีกอะ อะไรเนี่ย >////<

“น่ากินดีเนอะ J

“=()=;;;;;”

เขาหมายถึงอะไรน่ะ TOT

“ปล่อยฉันสิ!”

“เฮ้ อย่าดิ้นสิ -*-”

“ปล่อยนะ อ๊ายยย”

“แก้มนุ่มด้วย J

   อ๊ากๆๆๆ มันหอมแก้มฉัน ฉันดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่าเอาเป็นเอาตายแต่กลายเป็นว่าเขายกตัวฉันขึ้นมานั่งบนตักแถมยังกอดไว้อีกด้วย!!

“บอกแล้วไงว่าอย่าดิ้น โอ๊ย!”

  ฉันเอาหัวเสยคางเขาไปเต็มแรงเล่นเอานายฮยอกกิล้มหงายไม่เป็นท่า -..- ฉันเลยใช้จังหวะนี้ดีดตัวเองออกมาจาแขนของเขาอย่างสวยงาม

“เธอทำปากฉันแตก -_-+”

“กะ ก็นายไม่ยอมปล่อยฉันเองนะ =3=;;”

“shit! จะทำไงดีวะต้องถ่ายเซ็ตต่อไปแล้วด้วย...”

เขาแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆพลางสะดุ้ง นี่ฉันทำรุนแรงกับเขาเกินไปรึปล่าวเนี่ย =_=;;

“เอ่อ...จะให้ฉันลงไปบอกพี่ซองอาให้มั้ย”

“ไม่ต้อง เธอพอมีอะไรเช็ดเลือดได้มั้ย ”

“มีสิ อ่ะ”

ฉันยื่นผ้าเช็ดหน้าของตัวเองไปให้แต่เขากลับดึงมือฉันแล้วดันหน้าเข้ามาจุ๊บเบาๆที่ปากแทน O_O!

“เยี่ยม ปากเธอเช็ดเลือดได้สะอาดหมดจดเลย J

“กรี๊ด!”

ติ๊ง!

“ดูรามิจ้ะ ^O^ อ้าว เจอฮยอกกิแล้วเหรอ”

“หวัดดีฮะ นูนา ^^”

   อีตาฮยอกกิเดินหลบฉันไปทักทายพี่ซองอาได้อย่างหน้าตาเฉย กรี๊ดด จะโวยวายก็ไม่ได้ด้วยเพราะตอนนี้พวกช่างกล้องกับสไตลลิสต์เริ่มเข้ามากันแล้วขืนฉันพูดอะไรออกไปคนที่เสียก็คือฉันนี่แหละ TT

“นายมีถ่ายชั้นแปดหนิ มาเสนอหน้าอะไรชั้นห้ายะ -_-+”

“โห นูนาพุดแรงไปป่ะ”

“อย่ามาทำหน้าออเซาะนะยะ! ไปเลยไป๊”

   พี่ซองอาเอาแฟ้มตารางงานฝาดหัวอีตาบ้ากาม(น่าจะฟาดแรงๆ -_-^^^^^^)หมอนั่นยู่
ปา กน้อยๆ ก่อนจะเดินตามสไตลลิสต์อีก คนไปที่ลิฟต์ เขาเอียงคอหันมามองฉันแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ อืม...เซ็กซี่มาก =_= อ๊ากกกกกกกก ก่อนที่ฉันจะหา
อะไรมาโยนใส่หัวหมอนั่นให้แตกเล่นประตูลิฟต์ดันเปิดออกก่อนนายฮยอกกิขยับปากโดยไม่มีเสียงแต่ฉันว่ามันน่าจะพูดประมาณนี้

‘Sweet Lip J

ฉันจะฆ่ามานนนนนนนนนนน TOT^^^^^!!!

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา