Love Secret อยากบอกว่า...รัก
เขียนโดย 
Popoppa
วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.35 น.
แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2556 21.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) ยินดีตอนรับสู่ชมรมดนตรี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเพนท์เดินหายไปไหนแล้วไม่รู้ ฉันจึงคุยเล่นกับน้ำเปล่าไป
“นี่นายเพนท์ เขาเล่นดนตรีอะไรหรอ?”ฉันถาม
“อ๋อเพนท์เขาเล่นกีตาร์น่ะ”
“อ๋อเลยจะให้ฉันไปร้องเพลงเนี้ยนะ?”ฉันถามด้วยสีหน้างุนงง
“คงงั้นมั๊งจะว่าไปเมื่อก่อนเพนท์เขาเป็นนักร้องนำนะ เอ๋แต่ทำไมเขาไม่ร้องแล้ว”
น้ำเปล่าทำสีหน้าไม่สบายใจ
“อืมๆ งั้นเดียวฉันหลอกถามนายเพนท์ให้นะ”ฉันทำเพื่อน้ำเปล่านะไม่ใช่อยากรู้เรื่องของหมอนั้นหรอกนะ(จริงหรอ?)
“ขอบใจนะ”น้ำเปล่าเอยขอบคุณ
“ไม่เป็นไร”
“กริ๊งๆ กริ๊งๆ”เสียงนาฬิกาปลุก(เปลี่ยนเสียงใหม่เพราะกลัวจะเบื่อเสียงเก่า55)
ฉันเอือมมือไปกดปิดเสียงนั้นและนอนต่อีก20นาที
“อื๊อ~”เสียงครางของฉันฉันลุกขึ้นมาด้วยความสลึมสลือเห็นนาฬิกาปลุกรูปหมีพูห์นอนแอ้งแม๊งอยู่ข้างเตียง(พื้น) ฉันจึงเอือมมือไปหยิบพูห์น้อยมาดูเวลา
OoO 7.43น. ฉันอึ้งเพียงชั่วครู่ก็ได้สติ รีบวิ่งไปยังห้องน้ำอาบน้ำรีบวิ่งเป็นนักกีฬาวิ่งมาราธอนมากินข้าวใช่เวลาเพียง 2.53.25 วินาที (อึ้ง!!)
“แม่ค่ะพู่กันไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ”ฉันเอยบอกแม่
“จ๊ะเดินระวังๆด้วยนะ” ฉันรีบวิ่งออกตัวจากบ้านไปถึงโรงเรียนใช้เวลาประมาณ5นาที
เพราะบ้านฉันไม่ใกล้จากโรงเรียนมากนัก ฉันเห็นประตูโรงเรียนกำลังจะปิดฉันรีบวิ่งสุดชีวิต
ในที่สุดฉันก็เข้ามาในโรงเรียนได้สำเร็จ ฉันรีบวิ่งไปยังห้องเพราะกลัวอาจารย์จะมา
“ตุ๊บ” ฉันชนอะไรก็ไม่รู้จึงมากองอยู่กับพื้น
เอ๊ะรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ข้างล่างฉันเงยหน้ามอง
“นายเพนท์!” ตอนนี้สภาพคือนายเพนท์อยู่ข้างล่างฉันคร่อมอยู่ด้านบนในท่าขาทั้งสองข้างของฉันคร่อมขาขวาของนายเพนท์ >///<
“นี่! จะลุกได้ยังฉันหนักนะ!”นายเพนท์ตะคอกใส่ฉัน
“อุ๊ย! ขอโทษที”
“อืม คราวหลังก็เดินระวังๆด้วยละเดี๋ยวไปชนใครเขาจะยุ่ง”
“เอ๊ะ นายเป็นห่วงฉันหรอ ^ ^” ขอเข้าข้างตัวเองหน่อยเถอะ
“เปล่าสักหน่อย ฉันเป็นห่วงคนที่ถูกเธอชนแล้วล้มทับคงแบนแต๊ดแต๊แน่ๆเลย ฮ่าๆ” นายเพนท์หัวเราะ
“นายยยยย!!”ฉันตะคอกบ้าง
“นี่รีบเข้าห้องได้แล้วมั๊งเดี๋ยวอาจารย์จะเข้าซะก่อน”
“…”ฉันเงียบและเดินตามนายเพนท์เข้าห้องเรียน
“บ่ายนี้ เตรียมตัวเลือกเข้าชมรมด้วยนะทุกคน”อาจารย์คนสวยพูด
“ออดดด~”เสียงพักเที่ยง
“พู่กันไปกินข้าวกัน”เสียงน้ำเปล่าชวน
“อืมไปสิ” พอกินข้าวกับพู่กันเสร็จฉันก็ได้จะเอ๋กับนายเพนท์
ฉันนึกเรื่องนั้นขึ้นมาอีกแล้วไม่ได้สะบัดมันออกไป
“พู่กัน ไปสมัครเข้าชมรมดนตรีกัน”เพนท์เอนชวน ฉันหันไปมองน้ำเปล่า
“ได้สิ ไปสมัครเข้าชมรมดนตรีเถอะ”น้ำเปล่าเอยเสียงใส
“ขอบคุณนะน้ำเปล่าเธอเดินกลับห้องคนเดียวได้ใช่มั๊ย?”
“ได้สิ”
“งั้นเราไปกันเถอะ”นายเพนท์เดินจูงมือฉันไปยังห้องดนตรี>///<อายค่ะอาย
“หวัดดีครับรุ่นพี่”เพนท์เอยทักพวกรุ่นพี่ที่กำลังซ้อมกันอยู่
“อ้าวว่าไงหานักร้องได้แล้วหรอ?”รุ่นพี่ผมน้ำตาลคนหนึงถาม
“ได้แล้วครับแต่เป็นผู้หญิงนะได้หรือเปล่า”
“ได้สิแต่ต้องมาทดลองให้ดูหน่อยนะว่าทำอะไรได้บ้าง”
“ได้ค่ะ”ฉันตอบ
“แล้วเราชื่ออะไรอยู่ม.อะไรละ?”
“ชื่อพู่กันอยู่ม.5ค่ะ”
“พี่ชื่อเจแปนนะครับ เป็นมือเบสของวง”พี่หัวน้ำตาลขาวหล่อแนะนำตัว
“พี่ชื่อบาสนะเป็นมือกลอง”พี่หัวเหลืองหุ่นล่ำๆ หน้าหวานๆเอย
“โอเคไหนร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิ”พี่เจแปนพูด
“จะเอาเพลงแนวไหนล่ะค่ะ”ฉันถาม
“เอาเพลงสากลฟังสบายๆไหนลองสิ”
“ค่ะ เริ่มนะค่ะ I threw a wish in the well,
Don't ask me, I'll never tell
I looked to you as it fell,
And now you're in my way
I'd trade my soul for a wish,
Pennies and dimes for a kiss
I wasn't looking for this,
But now you're in my way
Your stare was holdin',
Ripped jeans, skin was showin'
Hot night, wind was blowin'
Where you think you're going, baby?
Hey, I just met you, And this is crazy,
But here's my number, So call me,maybe?
It's hard to look right, At you baby,
But here's my number, So call me, maybe?~”
“เจ๋ง นี่หว่าไอ้เพนท์ไปหามาจากไหนว่ะคนนี้อะ”พี่บาสถามเพนท์
“อ๋อ เพื่อนใหม่น่ะเมื่อวานเห็นเล่นกีตาร์ร้องเพลงเพราะเลยจับมาเข้าวงเราซะเลยฮ่าๆ”
“แล้วเพลงร็อคล่ะ”
“Another head hangs lowly,
Child is slowly taken.
And the violence caused such silence,
Who are we mistaken? But you see,
it's not me, it's not my family.
In your head, in your head they are fighting,
With their tanks and their bombs,
And their bombs and their guns.
In your head, in your head, they are crying
In your head, in your head,
Zombie, zombie, zombie,
Hey, hey, hey.
What's in your head, In your head,
Zombie, zombie, zombie?
Hey, hey, hey, hey, oh,
dou, dou, dou, dou, dou~”
“แปะๆ แปะๆ”เสียงปรบมือจากทั้ง3คน
“เอ๊ะเห็นว่าเล่นกีตาร์ได้หนิ”พี่เจแปนถาม
“ค่ะ ก็พอเล่นได้”
“เฮ้ๆกะเอาน้องพู่กันให้คุ้มเลยใช่มั๊ยว่ะ”พี่บาสพูด
“เปล่าถ้าน้องพู่กันเล่นกีตาร์เจ๋งจะได้เขี่ยเพนท์มันฮ่าๆ”
“อ๊าวว! พี่พูดงี้หมายความว่าไงอ่ะพี่เจแปน”เพนท์ทำหน้าโกรธ
“ฮ่าๆ ล้อเล่นนะ อย่าคิดมาก”
“เฮ้อ~แล้วไป”
“สรุปหนูผ่านมั๊ยค่ะ”
“เอิ่ม....ผ่านจ๊ะ^ ^”ทั้งสามคนเอย
“เย้ๆ”
----------------------------------------------
เพลงที่1.Call me maybe
เพลงที่2.Zombie ขอบคุุณที่ติดตามชมผลงานนะค่ะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
