รักล้นใจนายจอมกวน

ฮ้าววววว นี่กี่โมงแล้วเนี่ย หะ 7โมง โอ้ยๆๆ ต้องไปรับยัยกิกะยัยซ่าอีกเซ็งๆๆ อ๋อวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของฉันค่ะ ว่าแต่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ^^

หลังจากอาบน้ำเสร็จ

"อ่าว ตื่นแล้วหรอ"เฮียเจแปนถาม

"อือ เฮียอ่าไม่ปลุกเค้าเลยอ่า"ฉันพูดแบบงอนๆ

"ก็เฮียเห็นเราหลับสบาย เออปอนเฮียซื้อรถที่เราขอให้เเล้วนะ ทันใจไหมละน้องรัก"เฮียถามแบบยิ้มๆ

"ทันค่ะ รักเฮียที่สุดเลย"ฉันพูดพร้อมกับกระโดดกอดเฮียฉัน

"จ้า เฮียก็รักเรานะ"

"งั้นเค้าไป โรงเรียนก่อนนะคะ คณะประทานนักเรียน "ฉันพูดพร้อมกระแทกคำว่าประทานนักเรียน

"ปะปอนรู้ได้ไงว่าเฮียเป็นประทานนักเรีย"เฮียถามแบบงงๆ

"ไม่มีอะไรที่ปอนอยากรู้แล้วไม่รู้หรอกค่ะ ไปนะค่ะ"ฉันพูดพร้อมเดินกึ่งวิ่งไปที่รถ

"เฮ้ยเดี๋ยวปอน ปอน ปอน แกรู้เรื่องอะไรอีก ปอน ปอน ไอน้องเจ้าเล่เอ้ย"ฉันไม่ฟังที่เฮียพล่ามแล้วขับรถออกไป

พอถึงโรงเรียน

"พร้อมหรือยังค่ะคุณเพื่อน"ยัยกิถามฉันกับยัยซ่า

"พร้อมเสมอ"ยัยซ่าตอบ

"งั้นเข้าไปกัน"ฉันพูดขึ้นและพวกฉันก็เดินเชิดๆเข้าไปในมหาวิทยาลัย

"เฮ้ย สามสาวนั้นสวยวะ โดยเฉพาะคนกลางอ่าโคตรสวยเลย"

เสียงซุบซิมมาจากผู้ชายกลุ่มหนึ่งและอีกหลายๆกลุ่มตามมา ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะค่ะแต่ความสวยของพวกฉันก็ไม่แพ้ใครๆหรอกค่ะ

"เธอ เธอ พวกเธอสามคนอะ"อยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเรียกพวกฉัน

"ฉันหรอ??"ฉันถามแบบหน้าตาย

"เออพวกเธอมาเดินเริดๆแถวเนี่ยรู้รึป่าวจะเจออะไร"นายคนนั้นพูดพร้อมทำขรึมจะว่าไปมองใกล้ๆนายนี่ก็หล่อนะ สูง ขาว จมูกโด่งเป็นสัน ในตาสีดำหน้าค้นหา แต่โทษทีฉันไม่บ้าผู้ชาย

"แล้วไงมีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม ฉันรีบ ไปรายงานตัว "ฉันพูดพร้อมเดินหนี

"นี่เธอกล้าเดินหนีฉันหรอ"นายนั้นพูดพร้อมกระชากแจนฉันอย่างแรง

"ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย"ฉันพูดพร้อมทำเสียนิ่งๆ ทำหน้าไม่แสดงอาการเจ็บ

"เฮ้ยไอโยชิ ปล่อยยัยนั้นนะเดี๋ยวไอแปนรู้ก็หักคอมึงหรอก"อยู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมารู้สึกว่าหน้าคุ้นๆ อ๋อนายทอย

"อ๋อที่แท้ก็เด็กไอแปนมันหรอวะ กะเอาสิให้มันรู้ไปมันจะเห็นผู้หญิงดีก่วาเพื่อนหรอวะ"หืมไอโยโย่จะดูถูกกันมากเกินไปและ

"นี่นายทอย วันหลังนายหัดบอกนายนี่ให้เลิกโง่สะทีนะ นี่นายโย่โยฉันบอกอะไรให้ฟังนะ ฉันไม่ใช่เด็กใครทั้งนั้นแต่ฉันเป็นน้องสาวแท้ๆและน้องสาวคนเดียวของเฮียเจแปน จำใส่กระโหลกหนาๆและสมองกลวงๆของนายไว้ด้วย"ฉันประกาศกราวและสบัดมือนายโยโย่นั้นทิ้ง ทุกคนที่อยู่ในระแวกนั้นอึ่ง

"เออ ฉันก็เตือนเธอด้วยความหวังดี ไม่มีเฮียเธอคอยเดินตามคอยคุมกะลาหัวอย่าเดินสุมสี่สุ่มห้าเข้าไป เฮ้ เธอ เธอ ยัยเบอะเอ้ย"นายนั้นตะโกนไล่หลังฉันจึงหยุดเดิน

"งั้นนายก็จำไว้อีกอย่างนะคนอย่างนิปปอนไม่จำเป็นต้องให้เฮียคุ้มกะลาหัวฉันโตแล้วดูแลตัวเองได้"ฉันตอบกลับไปทั้งๆ ยังหันหลังอยู่

"นั้นพูดไม่ทันขาดคำ"พอสิ้นเสียงนายทอยทุกคนต่างแวกทางให้ผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง

"เธอมีสิทอะไรมาตะหวาดใส่  โยชิของฉันหะ"ผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นดูท่าทาง น่าจะเป็นยัยปาป้า

"เฮ้ยมึงไม่ไปช่วยน้องไอแปนเล่าเดี๋ยวมันก็หักคอเอาหรอก"นายทอยพูดขึ้น

"ไม่ต้อง ฉันรู้นิสัยไอปอนดี พวกแกคอยดูแล้วจะอึ้ง"เฮียหนึ่งพูดขึ้น

"และเธอมีสิทอะไรมาตะหาดใส่หน้าเพื่อนฉันหะ"ยัยซาซ่าถึงกับขึ้น

 "หึพวกเธอกล้ามากนะที่มาต่อกรกับพวกฉันรู้รึป่าวพวกฉันคือใคร"ฉันละเบื่อคำถามนี้จัง

"อ่ะ ดูๆแล้วเธอพวกเธอก็น่าจะเป็นคน เอ๊ หรือว่าไม่ใช่"ฉันถามพร้อมทำหน้าขรึม คนที่มุงต่างขำกันใหญ่

"นี่แก แกกล้ามาก ตบสักทีน่าจะสำนึกนะ"ยัยนั้นง้างมือจะตบฉัน แต่หวังไปเถอะ ฉันนิปปอนนะยะ ฉันจับข้อมือยัยนั้นบิดแล้วก็ดึงเข้ามาหาฉัน แล้วฉันก็ผลักยัยนั่นลง

"ฉันไม่สนเธอจะเป็นใคร ลูกใครแต่อย่ามายุ่งกับฉัน!!"ฉันตอบแบบหัวเสีย

"ปอนไปเหอะสายเดี๋ยวไม่ทัน"ยัยกิเรียกฉัน ฉันทำท่าจะเดินออกไป ยัยมิกะก็กระชากแขนฉัน

"นี่แกจะไปไหนกล้าเดินหนีฉันหรอ ต้องเจอแบบนี้ เพี้ย!!"ยัยนั้นตบฉันอย่างแรกจนหน้าหัน ขอบอกตอนนี้ฉันหมดความอดทนเต็มทนแล้ว ฉันจึงเดินเข้าไปและไปกระชากแขนยัยนั้น

"เธอกล้ามากรู้ตัวรึป่าว ฉันไม่เคยทำใครก่อนแต่เมื่อเธอเริ่มฉันจัดให้ ฉันถือว่าฉันเตือนเธอแล้วนะ"ฉันพูดพร้อมกับ ตบยัยนั้นกลับและผลักอย่างแรง

"เฮ้ยพี่เจแปนมา พวกเราพี่เจแปนมา"จู่ๆ ก็มีนักเรียนตะโกนขึ้นทุกคนเริ่มแตกวง

"เฮ้ยมิกะเจแปนมาโว้ย "รู้สึกคนที่พูดจะชื่อ ดาด้าแล้วไงเฮียฉันมาแล้วไง

"โอ้ยๆ เธอจะทำอะไรฉันอะ โอ้ยเจ็บปล่อยนะ"จู่ๆ ยัยมิกะก็เอามือฉันไปบีบคอ 

" มีอะไรกันนะ เฮ้ยปอน"เฮียฉันเดินเข้ามาและผลักยัย มิกะอย่างไม่ยัยดี 

"นี่แปน ฉันแฟนคุณนะแทนที่คุณจะมาดูฉันคุณดูยัยเด็กเมื่อวานซืนที่มันทำร้ายเนี่ยนะ"อ๋อที่แท้ก็แฟนเฮียนี่เอง ทำเป็นสำออยให้เฮียเข้าข้างละสิ

"หยุดนะมิกะ คนที่เธอเรียกว่าเด็กเมื่อวานซืนอะน้องสาวแท้ๆของฉัน และฉันรู้จักนิสัยน้องฉันดี นิปปอนไม่เคยทำใครก่อนและเท่าที่ดูพวกเธอก็เยอะๆก่วาน้องฉันอีก "เฮียพูดอย่างอารมณ์เสีย 

"อะ อะไรนะค่ะแปน นะนะนี่น้องแปนหรอ คะคะคือมิกะไม่ได้ตั้งใจอะแปน มิกะขอโทษ"ยัยนั้นพูดทั้งจับแขนเฮียฉัน และทำหน้าตสรู้สึกผิด

"เธอจะไปไหนก็ไปไม่ต้องยุ่งกับฉันอีก และทุกคนก็จำไว้นะว่าใครยุ่งกับน้องสาวฉันไม่ไ้จบชีวิตดีแน่"เฮียพูดทั้งสบัดแขนยัยมิกะออก และชี้หน้าพวกที่ยืนอยู่อย่างโกรธเคือง พร้อมทั้งลากฉันออกมา

"เป็นไงบ้าง ปอนเฮียขอโทษที่เฮียมาช้าเจ็บตรงไหนรึปล่าว ทำไมพวกแกไม่ช่วยน้องฉันหะยืนดูให้พระอินทร์ ปล่อยแสงลงมาช่วยน้องฉันหรอหะ" ตอนนี้เฮียโตรอารมณ์เสียฉันยืนนิ่งไม่รู้จะพูดอะไร

"นี่ก่อนที่แกจะให้ฉันเข้าไปช่วยถามน้องแกก่อนมะเห็นด่าชอดๆๆๆ  ทั้งเถียง ยืนชี้หน้ายัยพวกนั้น แหมไม่บอบบางอย่างที่คิดแฮะ"นายโยโย่ทำเป็นแขวะ

"และทำไมนายยุ่งอะไรกับฉันมิทราบ ฉันจะเป็นยังไงนายยุ่งไรด้วย นายโยโย่"ฉันตอบกลับทำหน้าตาย แบบเบื่อโลกมาๆ

"และเราเป็นไงบ้างเนี้ยยย เฮียเป็นห่วงแทบแย่"เฮียเจแปนทำหน้าเป็นห่วงฉันมาก

"พี่เป็นไรกะยัยสี่สาวขาพับนั้นละ"ยัยกิถาม 

"นี่พวกเรารู้จัก สี่สาวพาวเวอร์พัฟนั้นด้วยหรอ"เฮียหนึ่งถาม

"เออ..คือ.."ยัยซ่าอ่ำอึ่ง

"พวกเราก็แค่ได้ยินมาบ้างอ่าค่ะ"ฉันรีบตอบ เพราะกลัวพวกเฮียสงสัย