กำหนดรัก...สุดเสน่หา

"นอย ตะวันไม่ตรงตัวไม่ตื่นจริงๆนะนังนาว"
"ก็มันง่วนอยากนอนดิป้า"
"ไหนๆมาก็ดีแล้วแกชิมแกงเขียวหวานไก่ให้ข้าทีว่ารสชาติไำด้หรือยัง"
"ป้านี้ตลอดเลยนะ....อี้นี้ป้าเอาไก่เน่า  กะทิเน่ามาแกงหรือไงนี้เหม็น"
"เอ่...อีนังนี้เป็นอะไรขอแกแกงข้าหอมจะตายบอกว่าเหม็น"
"ก็ป้าลองดมดูิสินี้...อ๊วก...อ๊วก"
"อีบ้า...ข้าว่าแกไปซื้อไอ้ที่ตรวจครรภ์ที่หน้าปากซอยักอันจะดีกว่าไหม"
"ก็ดีเหมือนกันนะป้างั้นเดี๋ยวฉันมานะ"
"อืม(สาธุขออย่าให้เป็นเหมือนอย่างที่ข้าคิดเลยนะนังมะนาว เอ่ย)"
....................................
"รับอะไรดีคะ"
"ขอซื้อชุดทดลองการตั้งครรภ์สัก 2 อันคะ"
"ได้คะสักครู่นะคะ"
"ได้แล้วคะทั้งหมด 120 บาทคะ"
"นี้คะ"
"ขอบคุณมากนะคะ"
"คะ...คะ"
"มาแล้วจ้าป้าเดี๋ยวฉันไปตรวจดูก่อนแล้วจะก่อนมาบอกจ้า"
"อืม"
หลังจากเข้าห้องน้ำไปไม่นานมะนาวก็เดินออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแบบดีใจสุดๆ
"ป้า...ป้า...ฉันมีอะไรจะบอก"
"อืมว่ามา"
"ฉันท้องจ้าป้าฉันกำลังจะมีลูกๆของฉันกับคุณเดวิลไม่ได้การแล้วฉันจะต้องรีบไปบอกคุณเดวิลก่อนฉันไปนะป้า"
"ตายแน่มะนาวเอ่ย"
"ก๊อบ   ก๊อบ (เสียงเคาะประตูห้องนอนของเดวิล)"
"มีอะไรก็ว่ามาคนจะนอน"
ทั้ง 2 คนยืนคุยกันหน้าห้องโดยที่ไม่รู้หริกว่าอนงค์นางแอบได้อยู่เหมือนกันบทสนทนามีมีสักครู่หนึ่งจนถึงประโยคนี้ประโยคที่มะนาวบอกกับเดวิลว่า
"มะนาวท้องคะ  มะนาวท้องกับคุณคะ"
อนงค์นางที่ทนฟังอยู่นานก็เปิดประตูออกมา
"อะไรนะนังมะนาวแกบอกว่าแกท้องกับเดวิลหรอ"
"คือ...คุณนาง"
"ว่าไงเดวิลคุณทำอีนังนี้ท้องเหรอบอกฉันมานะ"
"คุณนางคะคุณไม่มีสิทธิขึ้นไอ้..อีกับฉันนะคะเพราะฉันก็เป็นเมียของพี่เดวิลเหมือนกันแต่ที่สำคัญลูกในท้องก็ลูกของพี่เดวิลนะคะฉันว่าคุณนะน่าจะจำไว้นะคะว่าตอนนี้ฉันไม่ใช่นังมะนาวคนรับใช้ของคุณอีกต่อไปแล้วกรุณาเรียกฉันว่า...."
"หยุดพอสักทีมะนาวหยุดทำกิริยาต่ำๆใส่คุณนางเดี๋ยวนี้นะ"
"พี่เดวิล"
"จำใ่ส่หัวของเธอนั้นแหละว่าฉันรักนางไม่ใช่เธออย่าสำคัญตัวให้มันมากไปนะเธอมันก็แค่...."
"พอๆกันที่ตกลงว่าคุณว่าไม่ยอมรับใช่ไหมว่าในท้องของมะนาวเป็นลูกของคุณหะเดวิล"
"ทำไมคุณพูดแบบนั้น"
"คุณอย่านึกนะว่าไอ้เรื่องเน่าๆของคุณฉันจะไม่รู้ฉันคบกับคุณมา 3 ปีคุณทำผู้หญิงท้องกี่คนแล้วแหละตอนอยู่ที่เมืองนอก"
"นางนี้คุณกำลังจะบอกอะไรผมอะ"
"สั้นๆนะเราเลิกกันเถอะ"
"นาง"
"ส่วนเธอห้ามเอาลูกในท้องออกเด็ดขาด"
"ทำไม...อะ...คะ...คุณนาง"
"ไม่ใช่เพราะสาเหตุอะไรคือฉันไม่ต้องการที่จะทำลายเด็กที่บริสุทธิ์ถ้าเธอไม่สามารถดูเเลเค้าได้เธอก็ยกมาให้ฉันให้มาเป็นลูกบุญธรรมฉัน"
อนงค์นางสรุปบทสนทนาจบแล้วมะนาวรีบก้มลงกราบเท้าของอนงค์นางทั้งน้ำตาแห่งความดีใจอย่างที่คาดไม่ถึงว่าตัวเองจะมีเจ้านายที่ดีแบบนี้
"มะนาวขอบคุณมากจริงๆนะคะคุณนาง"
"จ้า...ส่วนคุณเดวิลกรุณาเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านฉันแล้วกลับเมืองของคุณได้แล้ว"
"นางไม่นะ"
"พอกันทีกับไอ้คนเจ้าชู้มักมากหลายใจ ไป...ไป..."
"นาง"
"สิทธิ  นายสิทธิ"
"ครับคุณหนู"
"เดี๋ยวช่วยคุณๆนี้เก็บของนะแล้วพาไปส่งที่สนามบินด้วยนะ"
"ครับ..เชิญครับคุณ"
"........."
....................................
อนงค์นางนำเรื่องราวทั้งหมดไปเล่าให้พ่อแม่และพี่ชายฟัง
"ห๋า  ลูกว่าอะไรนะ"
"แกจะรับลูกของมะนาวมาเป็นลูก"
"หนูคิดอะำไรของหนูอยู่อะลูก"
"สางสารเด็กแค่นั้นเองคะ"
"ใจงามจริงๆลูกสาวฉัน"
"^^"
"งั้นก็ตามใจ"
"ขอบคุณคะ"
"สุโก้ยจริงๆๆน้องเรา"
"อิอิ"
"แล้วนั้นจะไปไหนอีกจ้าแม่คนดี"
"จะพามะนาวไปฝากท้องอะคะ"
"งั้นก็ไปเถอะจ้า"
"แล้วคุณคะเมือไรคุณจะบอกลูกแหละคะว่าเรามาผู้ชายไว้ให้แกแล้ว"
"อีกไม่นานแล้วคุณ"
วันเวลาผ่านพ้นไปจนครบกำหนดคลอดของมะนาว  มะนาวคลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิงตัวขาว ผมสีบลอนทองเรียกได้ว่า น่ารักที่สุด อนงค์นางตั้งชื่อให้ว่าลิลลี่และทำการจดทะเบียนรับเป็นลูกบุญธรรมตามที่เคยสัญญาไว้และอนงค์นางยังใจดีอนุญาตให้มะนาวเลี้ยงดูลูกอยู่ในบ้านของเธอ...เมื่อทุกอย่างในบ้านเริ่มลงตัวแล้วอำนวยจึงตัดสินใจบอกเรื่องสำคัญแก่อนงค์นาง