ยอดนักสืบเชคกี้

  วันนี้เชคกี้ถูกว่าจ้างโดยผู้จัดการโรงเเรมเรื่องคดีฆ่ารัดคอที่ปิดไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าคนร้ายใช้อาวุธอะไร
"เอ่อช่วยหน่อยนะครับคุณนักสืบไม่งั้นล่ะก็โรงเเรมเราเจ๊งกะบ๊งเเน่"ผู้จัดการกล่าวติดตลก
"55ด้วยความยินดีครับ"ชายหนุ่มตอบพลางตรวจสอบที่เกิดเหตุไปด้วย
"ว่าเเต่ผู้ต้องสงสัยมีกี่คนครับท่านผู้จัดการ"
"มี3คนครับเพราะคนพวกนี้ไม่มีพยานยืนยันที่อยู่"
:เเปลกจังเเฮะถ้าไม่พบอาวุธล่ะก็มันคงเป็นของที่กำจัดได้ง่ายหรือว่าวางไว้ก็ไม่มีใครสงสัย:เขาขบคิดในใจ
"คุณนักสืบครับนี่ครับผู้ต้องสงสัยทั้ง3คน"เชคกี้ปรายตาไปมองผู้หญิงผมยาว1คนชายหนุ่มผิวดำผมสั้น1คนเเละชายหนุ่มผิวขาวผมเกรียนอีก1คน
"พวกผมก็บอกเเล้วไงว่าไม่รู้เรื่องๆ"ชายหนุ่ม1ในผู้ต้องสงสัยโวยวายออกมาเเต่เชคกี้ไม่ตอบเพราะเขากำลังคิดเรื่องอาวุธปริศนาอย่างหนัก                                                                                                                                        "โอ๊ยเดี๋ยวเเฟนผมต้องไปทำผมอีกนะปล่อยผมไปเถอะ"ชายหนุ่มผิวขาวอ้อนวอน
"ทำผมใช่เเล้ว"เขาอุทานออกมา
"ถึงเราจะรู้ตัวคนร้ายเเละอาวุธเเล้วเเต่หลักฐานล่ะอืม"เชคกี้มองรูปภาพศพเเล้วพบว่าที่ศพนั้นมีเล็บหักข้างหนึ่ง
"ใช่เเล้ว!"ชายหนุ่มอุทานในใจก่อนจะหันไปมองผู้ต้องสงสัยทั้งหมด
"ท่านผู้จัดการครับผมรู้ตัวคนร้ายเเล้ว"
"หาใครครับใคร"ผู้จัดการโรงเเรมเร่งรัดให้พูดออกมาเร็วๆ
"คนร้ายคือคุณนั่นเเหละคุณผู้หญิงผมยาว!"เมื่อเชคกี้กล่าวจบทุกคนก็หันไปมองมองผู้หญิงคนนั้นเป็นตาเดียว
"อย่ามามั่วนะคุณรู้เเล้วหรือไงว่าอาวุธอยู่ที่ไหน"หญิงสาวตะเบ็งเสียงใส่
"ง่ายมากครับอาวุธก็คือเส้นผมที่ถูกกรรไกรหรืออะไรสักอย่างตัดมากระจุกหนึ่งเอาไปจุ่มน้ำเพียงเท่านี้ก็ได้เชือกเเล้ว"
 
"หึๆที่คุณพูดมาน่ะคงจะเป็นไปได้ก็เลยสงสัยคนผมยาวอย่างฉันงั้นไหนล่ะหลักฐาน"ผู้หญิงผมยาวคาดคั้น
"เฮ้อคุณคงไม่รู้สึกตัวเลยสินะว่าตอนที่คุณลงมือฆาตกรรมน่ะผู้ตายใช้เล็บข่วนคุณ"เชคกี้กล่าวน้ำเสียงสบายๆ
เเต่ทุกคนในที่นี้กระจ่างกันหมดหญิงสาวหน้าซีดเผือด
"ถูกต้องเเล้วครับที่เล็บของผู้ตายน่ะมีเนื้อเยื่อของคุณติดอยู่!"ชายหนุ่มกล่าวเสียงเย็นผู้หญิงคนนั้นทรุดลงกับพื้นทันที
"เขาไม่ดีเองนี่ไปมีคนใหม่มันก็สาสมเเล้ว"หญิงสาวผมยาวกล่าวอย่างอาฆาตก่อนจะขึ้นรถตำรวจไป
"ขอบคุณมากเลยครับขอบคุณม้ากมาก"ผู้จัดการเขย่าเเขนเขาจนเเทบหลุด
"เอ่อของที่บอกว่าจะให้..."เชคกี้กล่าวอย่างนอบน้อมเเต่ในใจกลับคิดว่า:เหอะๆลุงไม่ต้องขอบใจก็ได้เพราะยังไงตรูก็จะเอาของอยู่เเล้วเอิ้กๆ:
ดูเหมือนผู้จัดการจะรู้งานส่งเเหวนเพชรสีน้ำเงินเป็นประกายระยิบระยับให้ชายหนุ่มไป
:หุๆเอาไปเป็นของขวัญวันเกิดให้น้ำเเล้วกันฮิฮิ:เชคกี้คิดในใจอย่างร่าเริงก่อนจะขอตัวกลับ
 ชายหนุ่มเดินทางไปที่บ้านสุดหรูของน้ำก่อนจะเดินเข้าไป
"ปุ้งๆ"เสียงประทัดดังขึ้นเชคกี้ปรายตามองก็รู้ว่าจัดงานวันเกิดอยู่เขาฉีกยิ้มเดินไปที่ห้องของน้ำทันที
"อุ้ยคุณลูกเขยมาเเล้ว"คุณหญิงน้ำทิพย์เเกล้งอุทานขึ้นมา
"เเม่พูดอะไรน่ะน่าเกลียด"หญิงสาวร้องประท้วงทันที
"ท่านสารวัตรครับผมเอาของขวัญมาให้"เชคกี้กล่าวนอบน้อม
"อ...อะไรล่ะ"น้ำถามเสียงสั่น
"เเถ่นเเท้นชอบไหมครับ"ชายหนุ่มกล่าวพลางหยิบเเหวนเพชรออกมาให้
น้ำหน้าเเดงก่ำหัวใจเต้นโครมๆ
:โอ๊ยเขาเเค่ให้เเหวนมิตรภาพเเค่นั้น:หญิงสาวคิดในใจพยายามสงบสติอารมณ์
เชคกี้ฉีกยิ้มกว้างถือวิสาสะสวมเเหวนให้เธอทันทีเเต่เขาก็เเกล้งสวมไปที่นิ้วนาง
"น...นายสวมผิดนิ้วเเล้วนะ"น้ำหน้าเเดงก่ำพูดเสียงสั่น
"เหรอเเต่อนาคตผมอาจจะได้สวมเเหวนที่นิ้วนี้อีกครั้งก็ได้นะครับอิอิ"พูดจบชายหนุ่มก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที