Werewolf เผ่าพันธุ์อันตราย เจ้าชายหมาป่า

     "ปล่อยข้า! อึก!"แรงบีบที่แรงขึ้นอย่างไม่ลดละกำลัง ทำให้ร่างบางต้องดิ้นทุรนทุรายอย่างคน
 
 
ใกล้ตายเต็มที มือเรียวจิกรอบข้อแขนร่างสูงหากแต่อีกฝ่ายกับไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ่ง
 
 
     "หึ"เมื่อเห็นร่างของเจ้าชายใกล้หมดลมหายใจเต็มที เขาจึงละมือลง ทำให้ร่างบางถึง
 
 
กลับทรุดลงนั่งไม่เป็นท่า มือเล็กถูรอบคอพยายามโกยอากาศให้ได้มากที่สุด
 
 
     "อ่อนแอเหลือเกิน"น้ำเสียงเย้ยหยันเอ่ยเย็นชา นัตย์กลับมาเป็นสีเขียวเหมือนเช่นเคย
     
 
     "ข้าชื่อคลอบด์ คงไม่ต้องให้ข้าบอกใช่ไหมว่าข้าคืออะไร?"
 
 
     "...อสูรกาย"เจ้าชายธีโอน่าเชิดหน้าตอบอย่างท้าทาย รอยยิ้มเหยียดเผยขึ้นบนใบหน้างดงามของ
 
 
พระองค์
 
 
     "ชั่งอวดดีเหลือเกินนะเจ้าชายธีโอน่า!"ร่างสูงกดไหล่บางแน่น พยายามยั้งอารมณ์ที่เกินขีดจำกัด
 
 
ของตนเสีย ก่อนที่จะพลั้งมือทำอะไรลงไป
 
 
     ใบหน้างดงามบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด หากแต่พระเนตรสีเขียวมรกตคู่นั้นกลับไม่ลดละอ่อนลงแต่
 
อย่างใด
 
 
     "เจ้าจับตัวข้ามาด้วยเหตุอันใด!"กระชากเสียงถามด้วยความพิโรธ
 
 
     คลอบด์ไม่ตอบ เขาเพียงแต่หัวเราะในลำคอดวงตาวาววับเจ้า้เล่ห์ ก่อนจะปล่อยมือจากไหล่
 
 
บางนั้น ขายาวถอยหลังเพียงสองเก้าว มือพาดอกอย่างครุ่นคิด
 
 
     "แล้วเจ้าคิดว่าข้าจับตัวเจ้ามาเพราะเหตุอันใดเล่า ถ้าไม่ใช่..."น้ำเสียงเอ่ยนิ่ง นัตย์ตาจ้องมองอีก
 
คนอย่างแฝงความนัย 
 
 
     พลั้งเดียวหมาป่าสีดำคลับขนเงาวาวปรากฎตัวขู่เสียงดังขาของมันย่างกรายเข้ามาใกล้ ก่อนที่สุนัข
 
 
หมาป่าอีกตัวจะเข้ามาตาม พวกมันจ้องร่างบางอย่างกินเลือดกินเนื้อ
 
 
     "ใจเย็นน่า ล็อบ เอล่า"เพียงคำพูดของเขา หมาป่าทั้งสองก็หยุดชะงักฝีเท้าทันที
 
 
     "!!"มีเพียงร่างบางที่เริ่มรู้สึกหวั่นๆ อย่างบอกไม่ถูก ที่จับเขามาคิดจะสังหารเขาหรืออย่างไงกัน!
 
 
     "เขายังมีประโยชน์อีกเยอะ"สรรพนามที่ไม่ให้ความเคารพแม้แต่น้อยเอ่ยขึ้นเสมือนคนตรงหน้าคือ
 
สามัญชนทั่วไป ร่างสูงหันหลังเตรียมก้าวออกไป
 
 
     "ล็อบไปกับข้า ส่วนเจ้าเอล่าเฝ้าเขาเอาไว้ละ ถ้าคิดจะหนีเมื่อไร..."ร่างสูงปลายตาคมกริบมองร่าง
 
บางเพียงแวบเดียวก่อนจะกระตุกยิ้มล้อ น้ำเสียงเย็นเอ่ยอย่างไม่แยแส"ฆ่าทันที"
 
 
 
 
 
#. หลังๆ อาจจะเห็นว่าไม่ค่อยใส่คำราชาศัพท์เท่าไรนะค่ะ มันยากมากจริงๆ ค่ะ 
 จึงดูเหมือนหายๆ ไปบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ