ยอดนักสืบคุกกี้

8.1

เขียนโดย อ๋อง

วันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.02 น.

  10 ตอน
  30 วิจารณ์
  13.85K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) คดีชนเเล้วหนีต่อเนื่อง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
                         วันนี้คุกกี้ถูกเรียกตัวมาด้วยคดีชนแล้วหนีซึ่งเกิดขึ้นบ่อยครั้งว่ากันว่าคนร้ายที่ขับรถมีมือที่ขาวมาก
 
“อืม……เท่าที่ดูผู้ต้องสงสัยทุกคนสีผิวปกติกันหมดเลยแฮะ”
 
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆพลางคิดไปถึงผู้ต้องสงสัย
 
:นายเจเขาเป็นนักว่ายน้ำ  นายสมพรเขาเป็นนักตีกล็อฟ  นายนรงค์เขาเป็นชาวประมง:
 
“จุดเหมือนของทุกคนคือเป็นอาชีพที่ใช้แรงทั้งหมด….”
 
“เอ่อคุณคุกกี้ยอดนักสืบตะวันมาถึงแล้วครับ”
 
สารวัตรชินกล่าวน้ำเสียงนอบน้อมทำเอาคุกกี้สะดุ้งโหยงเลยทีเดียวเพราะเขารู้ว่าก่อเรื่องอะไรเอาไว้กับเธอ
 
“เอ่อสารวัตรครับผมคงต้องขอตัว…อึ๋ย”
 
ชายหนุ่มร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่พร้อมจะฆ่าเขาทุกเมื่อการแสดงออกนั้นพอจะทำให้สารวัตรชินเดาได้ไม่ยากว่าทั้ง2คนเคยเจอกันมาก่อนแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่จึงเดินจากไปทันที
 
“นายชื่ออะไรนะอ้อคุกกี้ สก็อตสินะรู้ไหมคนที่ลงบัญชีดำของฉันไม่เคยมีใครไม่เจ็บตัว”
 
ตะวันกล่าวพลางหักนิ้วดังกร็อบๆ
 
“โธ่…ก็ตอนนั้นฉันไม่มีทางเลือกนี่แค่หอมแก้มครั้งเดียวเองโวยวายไปได้”
 
คุกกี้อ้อนวอนหวังจะแก้ตัวแต่กลับสะกิดแผลเก่าของหญิงสาวเข้าหน้าของเธอแดงขึ้นมาทันที
 
กร็อบๆ!
 
เสียงหักนิ้วเป็นจังหวะสร้างความกลัวให้กับเขาไม่น้อย
 
“เฮ้ยหมาบินได้”
 
ชายหนุ่มแกล้งตะโกนพลางชี้ไปบนฟ้าตะวันลืมตัวเผลอหันไปมอง….
 
แกร๊ก!
 
“กรี๊ด!ปล่อยนะ”
 
หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อคุกกี้นำกุญแจมือที่พกมาล็อคข้อมือของเธอไว้กับเก้าอี้
 
“ถ้าเธอไม่หยุดร้องล่ะก็….”
 
“อะไรจะทำไม…ช่วยด้ว..”
 
คำพูดของตะวันหยุดชะงักไปทันทีเมื่อเขายื่นริมฝีปากไปแตะที่แก้มของเธอ
 
“เออ…ต้องทำแบบนี้ถึงจะเงียบได้”
 
ชายหนุ่มฉีกยิ้มอย่างผู้ชนะส่วนตะวันตอนนี้หน้ากลายเป็นสีลูกตำลึงสุกไปแล้วเธอได้แต่นิ่งเงียบไม่กล้าสบตากลับคุกกี้
 
:คนร้ายในคดีนี้คือเขานี่เอง…:
 
ชายหนุ่มคิดในใจก่อนจะหันไปทางหญิงสาว
 
“เธออยู่นี่แหละไว้ปิดคดีได้จะกลับมาปล่อย”
 
                           ณห้องสืบสวน
 
“คุณสมพรคนร้ายมีเพียงคุณ”
 
“หาพูดอะไรบ้าๆน่ะ!”
 
“มือสีขาวที่พยานเห็นคือถุงมือนักกล็อฟสีขาวของคุณล่ะสิ!”
 
“พอ!ฉันยอมแพ้แล้วที่ฉันทำแบบนี้เพราะมีคนจ้างมาแต่ฉันไม่รู้หรอกว่าใคร!””
 
                ผ่านไป30นาที
 
“แหมคราวนี้ต้องก็ต้องพึ่งคุณอีกแล้วสิครับ”
 
สารวัตรชินพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ
 
“ไม่เป็นไรครับสวัสดีครับ…”
 
                                                     ผ่านไป5ชั่วโมง
 
                            ณสำนักงานนักสืบ
 
“เอ…เราลืมอะไรหรือเปล่าหว่าคงไม่มีอะไรมั้งช่างเถอะ”
 
                       ณสถานที่เกิดเหตุ
 
“ไอ้บ้า!แงๆใครก็ได้มาปล่อยฉันที
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา