Warrior of God พระเจ้าขาส่งพวกเขามาทำไม!!!

..เขา..
บุคคลอันตรายที่ติดที่ 1 ในใจฉัน
เเววตาสีเหลือง..ผมขาว..เมื่อกระทบกับเเสงเเล้วฉันอยากมองมัน
จริงๆ..
 
CHAPTER 8
ความที่ฉันอยากจะบอก
"เห้ย" ฉันเงยหน้าดูพระจันทร์บนทางเดินสวนบ้าน ตั้งเเต่ฉันเข้ามาในโรงเรียน 'kouyokazaki' ชีวิตของฉันมันไม่เป็นสุขเลยโว้ยย ถ้าฉันออก ค่าเล่าเรียนทั้งหมดพวกเขาต้องมาตามล่าเเน่ ฉันไม่อยากติดหนี้พวกตัวประหลาด
"อ้าว ฮิเมะ ยังไม่หลับอีกหรอ" มาอีกเเล้ววววว อีตาบ้า เอ๊ะ หมอนั่นใส่กิโมโนสีน้ำเงินปักด้วยดอกฮิเมะสึมากิสีอ่อน
"นายเอากิโมโนมาจากไหนน่ะ"
"อ๋อ ของฉันเองเเหละ คืนนี้มีงานวัดเเถวนี้น่ะ"
"อืมม"
"เธอจะไปไหมล่ะ เผื่อจะรู้วิธีพัฒนาวัดตัวเองบ้าง ท่านเจ้าอาวาส"
"เรียกใคร เจ้าอาวาสฮะ!!!!"
"ไม่ได้เรียกเธอนิ ร้อนตัวทำไม "
"ขำเข้าไปเเล้วฉันจะเเต่งตั้งให้นายเป็น...ผีเฝ้าที่นี่ก็ได้นะ"
"โทษที ฉันยังไม่ตาย"
"......."
อินุอิจิ หันหน้าไปหาพระจันทร์ ผมสีขาวพริ้วสะบัดบังหน้าส่วนหนึ่งเอาไว้ ตาสีเหลืองสะท้อนเป็นประกาย...0////0
"หืม" เขาหันหน้ามา
"หึ้มม 0///0 " ฉันหันหน้าหนีทันที
"เเล้ว..แผลที่หลังเธอหายยัง"
"เเผล?"
"ตอนที่เธอโดนยิงน่ะ"
"อ๋อ ต้องขอบคุณนายนะที่ตอนนั้นนายช่วยไว้น่ะ"
"หึ้ม เธอขอบคุณเป็นด้วยหรอ"
"อะไรนะ"
"เออนี่ เรื่องที่ฉันเคยบอกไปน่ะ ที่พระเจ้าพาเธอกลับมาในวงจรชีวิต"
"เรื่องบ้านั่นน่ะหรอ"
"ถึงจะฟังไม่รู้ความเเต่เธอก็น่าจะดีใจไว้นะ"
"...."
"เธอต่างจากฉัน...ที่พระเจ้าไม่เคยเห็นใจ ฉันหลุดออกมาเเล้วฉันกลับไปไม่ได้"
"ทำไมล่ะ....."
".........."
"ถึงนายจะหลุดออกมา เเต่ไม่สำคัญว่านายจะใช้ชีวิตยังไงนิ ถึงเเม้พระเจ้าอาจจะไม่ช่วยฉันไว้ ฉันก็จะตามเกมชีวิตฉันไว้ คนเราต้องมีชีวิตเพื่อรอจุดมุ่งหมายที่เเท้จริงของชีวิต"
"....."
"คนไม่สามารถเปลี่ยนชะตาชีวิตได้ ถึงเเม้จะมีเเต่พระเจ้าเท่านั่นที่กำหนด เเต่เราสามารถกำหนดชีวิตตัวเองว่าจะไปทางไหนได้กับสู้เท่านั้น"
".....ไปงานวัดกันเถอะ"
เขาดึงมือฉันเเล้วพุ่งขึ้นฟ้าไป
"เห้ยยยย!!!!" พึ่งรู้ว่าเขาบินได้
"เงียบปากไป ยัยเพ่อ"
"นายก็ไปเเล้วนิ"
"เเค่มอง"
"กวนตีนนนนนนน"
...............ณ งานวัด.................
ฉันเดินติดสรอยห้อยตามหมอนั้นเรื่อยๆจนถึงศาลเจ้า
"*โอะมิกุจิหรอ น่าสนดีนี่"
*เหมือนเซียมซีบ้านเราจ้า
"ฉันเขย่าล่ะนะ อินุอิจิ คอยดูเถอะฉันจะต้องโชคดีมากๆให้ได้"
"......"
"อ๊ะ ฉันได้....โชคดีมากๆเเหละ ฮาฮา"  
"ฉันได้....กึ่งโชคดี"
ฉันซ่อนสลากไว้ข้างหลัง จริงๆเเล้วฉันได้..โชคร้ายมากๆต่างหาก
ช่างเถอะไม่อยากให้หมอนี่เกี้ยวก่ายชีวิตเรามากกว่านี้เเล้วอ่ะนะ
"นี่ๆอินุอิจิ กลับกันเถอะ"
"......"
พรุ่งนี้ค่อยเอาผูกต้นสนก็ได้..
 
..............เช้าเเล้วจร้า............
"สลาก!!!"
"...."
"สลากกกก!!!!!"
"...."
"สลากอยู่หนายยยยยยย!!!"
"เป็นไรหรอ ฮิเมะจัง" ชิโรโกะทักพลางหยิบตะเกียบคีบข้าวเข้าปาก
"อ่ะ ป่าวจ๊ะ ฮา ฮา สงสัยฉันจะจำผิด"
ทำไงดีน้าาาาา กะจะเอาไปผูกไว้ที่ต้นสนในวัด"
"เห้ย" ฉันถอนหายใจเเล้วเหลือบไปเห็นต้นไม้ต้นเล็กต้นหนึ่งหน้าระเบียง ของใครน่ะ"
"อ้าว นี่มัน..." ฉันอึ้งไปสักพักเมื่อเปิดดู
สลากของฉันมันผู้ไว่กับต้นไม้ต้นเล็กนั้นมันคือต้นสน.....
"เออ....นี่ต้นสนใครหรอ"
"ของฉันเองมีปัญหาหรอ" 0..0 อิ..นุ..อิ..จิ
"ป่าว"
"เธอคงยังไม่เปิดดูมันหรอกนะ..."
"อยู่เเล้วน๊า ตาของฉันดียิ่งกว่าเหยี่ยวอีกนะจะบอกให้ ฮา ฮา ในเมื่อทุกคนกินข้าวกันเเล้วก็ไปโรงเรียนซะนะ "
"พูดอะไรของเธอน่ะ ฮิเมะ" รันคุ
"ห่ะ"
"วันนี้วันหยุดโว้ย!!" นานะพล่าง
"งั้นพวกนายก็กลับบ้านกลับช่องกันดิหว่อยยยย"
"ไม่มีทาง หุหุ "
ท่าทางพวกเขาจะเกาะเป็นปลิงไปจริงๆเเล้วสินะ เห้ยยยย!!! < รอบที่ 3 ไหนจะต้องซื้อกับข้าวเพิ่ม เสียค่าไฟค่าน้ำ >ค่าเน็ต <(ไม่มีนะจ๊ะ)
"รับรองว่าฉันจ่าย"
"เคๆ^^"
มาตการในใจฮิเมะ
เงิน > ความรำคาญใจ
เงิน > คำพูดกวนตีน โวยวาย
เเต่ เงิน < การมีชีวิตอยู่ (นะจ๊ะ)
 
ปล.นอนหลับฝันดีกันนะจ๊ะ นักอ่านที่คอยให้กำลังใจกันมาตลอด หายหน้าไปนานมากเลยเรา สอดเเทรกเนื้อหาสาระให้ด้วยจ๊ะ GOODNIGHT จ๊ะ ^V^