เกมนี้มีรัก!!!

     ณ สวิตเซอร์เเลนด์ 17:00น.
     "คุณอลิซซ่าค่ะถึงเเล้วค่ะ"
     "งืม ขออีกนิสสสนึง"
     "คุณอลิซซ่าค่ะ"
     "ห้ะ!!!"
     "ถึงเเล้วล่ะค่ะ สวิตเซอร์เเลนด์"
     "จริงงง*0*"
     "ค่ะ รีบไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวจะถูกทิ้งเอาน่ะค่ะ"
     "อืมๆ"
     พูดจบฉันก็หยิบระเป๋าใบใหญ่ของฉันลงมาด้านล่างเเล้วลากกระเป๋า ส่วนพวกผู้ชายก็ยืนดูพวกเราถือของกัน ชิ!!ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเสียเลยยืนดูผู้หญิงถือของหนักๆได้ลงคอ หลังจากที่ฉันหยิบกระเป๋าเเล้ว ซากุระก็ไปหยิบกระเป๋าของเธอต่อ เเต่คราวนี้ไอพวกผู้ชายมันไปช่วยซากุระถือของซะนี่T^Tบ้าเอ้ยทำไมชอบใจร้ายกับผู้หญิงสวยจังว่ะ(?)
     "มาผมช่วยถือครับ"
     ชายหนุ่มผมเหลืองเเละผมน้ำตาลพูดพร้อมกันพลางหยิบกระเป๋าจากมือซากุระ
     "นิ!! พวกนาย"
     ฉันพูดขึ้นวางกระเป๋าพิงกับที่นั่งเเล้วยืนเท้าสะเอว
     "???"
     "ไม่คิดจะช่วยฉันถือของมั้งเลยเหรอทำไมไปช่วยเเต่ซากุระอย่างเดียว เเล้วฉันล่ะยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ไม่คิดจะช่วยกันมั้งเลยหรือไง เหอะ!!"
     "( ..)(.. )"
     ชายหนุ่มทั้ง2ส่ายหน้าพร้อมไปก่อนจะหยิบกระเป๋าของซากุระไปถือเอง กรี๊ดดด!!!คนสวยรับไม่ได้มีผู้หญิงสวยอยู่ตรงนี้อีกท้งคนกลับเดินข้ามผ่านไปเฉยเลยทำอย่างนี้มีเหรอท่านอลิซซ่าคนนี้จะยอม!!! พวกนายได้เห็นดีกับฉันเเน่
     หลังจากนั้นพวกเราก็เดินออกไปจากตัวเครื่องบิน หนักจังT^Tไม่มีใครคิดจะช่วยฉันเลยงั้นเหรอ ฉันทรุดฮวบลงไปกับพื้นทันทีเพราะฉันรู้สึกเจ็บขามากๆอยู่ๆนายผมเหลืองก็ปล่อยมือจากกระเป๋าซากุระ เเล้ววิ่งเข้ามาช่วยพยุงฉันขึ้นอย่างน้อย!!ก็ดีกว่านายผมน้ำตาลที่ไม่มีความสุภาพบุรุษเลย
     "ขอบใจน่ะ*0*"
     "อืม"
     อ้าว!!เอ๊ะ อยู่ๆตานั่นก็เดินออกไปเฉยเลยเเล้วก็เดินไปถือกระเป๋าของซากุระต่อด้วย กรี๊ดดดดไอเราก็นึกว่าจะมาช่วยถือของด้วยที่ไหนได้เเค่มาช่วยพยุงให้ลุกขึ้นงั้นอย่างนี้มันต้องสั่งสอน
     "นินาย!!!"
     "อะไร"
     นายผมเหลืองพูดขึ้นพลางเลิกคิ้วด้วยความสงสัยไปมา
     "ไม่คิดจะมาช่วยฉันถือของเลยหรือไงย่ะ!!!"    
     "ไม่อ่ะป้า ป้าก็ดูเเข็งเเรงดีเเล้วจะให้พวกผมช่วยอะไรล่ะของเเค่นั้นป้าก็น่าจะยกได้อยู่เเล้วนี่นา ที่สำคัญเอามาเองด้วยทำไมไม่โหลดเข้าเครื่องให้มันส่งไปที่สวิตเซอร์เเลนด์เลยล่ะก็รู้อยู่เเล้วว่ายังไงๆก็ถือไม่ไหว ยังจะฝืนตัวเองอีก"
     กรี๊ดดดด นายผมเหลืองนายตายเเน่ฉันไม่ใช่ป้าน่ะย่ะ
     "นายยยยย!!!"
     ว่าเเล้วฉันก็เตะหน้าของนายผมเหลืองเต็มที่เลย!!! สมอยากมาหาเรื่องฉันดีนักรู้ไหมฉันเป็นใคร(ไม่รู้) ฉันคืออลิซซ่าเทควันโดสายดำ(เเต่ไม่มีใครรู้จัก) ใช่เอ้ยไม่ใช่ฉันเเค่ปิดตัวตนที่เเท้จริงของฉันต่างหาก
     "ขอโทษครับผม ให้ผมทำะไรก็ยอมคร้าบบบบ"
     นายผมเหลืองคุกเข่าเเล้วกราบเท้าฉันงามๆสามครั้ง
     "ดี เพระฉะนั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษถือกระเป๋าให้ฉัน"
     "ครับผม"
     หลังจากนั้นพวกเราก็เดินกันไปเป็นคู่ๆ ฉันเดินคู่กับนายผมเหลืองส่วนซากุระเดินข้างหน้าฉันคู่กับนายผมน้ำตาล
     "นินาย..."
     "ครับผม^_^"
     "ชื่ออะไร"
     "เควินครับผมเเล้วนายท่านล่ะครับ"
     ดีๆ รู้จักประจบประเเจงเจ้านาย นายนี่นิสัยดีกว่าที่คิดเเหะเเต่ไม่นับรวมตอนที่นายเควินเรียกฉันว่าป้าน่ะ ถ้าได้ยินอีกครั้งนายตายเเน่นายเควิน!!!
     "อลิซซ่า เรียกย่อๆว่า อลิซ ก็ได้น่ะ"
     "ครับ นายท่านอลิซซ่า"
     "อ่อ เเล้วนายรู้จักนายผมน้ำตาลไหม"
     "ไม่ครับเเต่ว่าผมพอรู้น่ะครับรู้สึกว่าชื่อ อะตอม น่ะครับเรียนได้ที่1ระดับประเทศเลยน่ะครับ"
     "อืม"
     หลังจากนั้นพวกผู้ชายก็พาพวกเรามาส่งที่ห้องนอนห้องของฉันเบอร์ 214ห้องนี้เป็นห้องที่กว้างมากกว้างกว่าที่คิดเยอะเลยเตียงสีขาวเนียนสวยมีโต๊ะด้วยที่สำคัญหนังสือเยอะเเยะเต็มไปหมดเลยอย่างกับห้องสมุดเเหนะสีพื้นห้องก็สีชมพูเข้ากับผนังห้องสีชมพูอ่อน...อืมน่านอนจริงๆว่าเเล้วฉันก็ล้มตัวลงนอนทันที....วันเเรกที่สวิตเซอร์เเลนด์ก็จบไปเเ้ล้วสิน่ัะ