Love Friend สุดหล่อจ๋าอกหักช่วยฉันที

" นายเป็นใครน่ะ "
พีทมองจุนจี ด้วยความสงสัย
" แล้วนายเป็นใคร "
" ฉันถามแกก่อน ! "
ท่าทางจะไม่ดีแล้วไง T^T
" เอ่อพีท นี่จุนจี เป็นเอ่อ.. เป็นเพื่อนฉันน่ะ มาสอนทำคุกกี้ "
" อ๋อ คงจะเป็นพวกผู้ชายหน่อมแน้มสินะ "
พีทมองมาที่จุนจีพลางแสยะยิ้มให้ ก่อนที่จุนจีจะทำหน้าไม่พอใจ เดินไปคว้าผ้ากันเปื้อนมาสองผืน
" งั้นเราลองมาแข่งกันดูมั้ย ให้แคนดี้ตัดสิน "
" แล้วทำไมฉันต้องทำ? "
" ไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยนี่ "
" ... "
" ฉันคิดอยู่แล้ว.. "
" ได้ คนชนะได้อะไร "
" คนแพ้ต้องออกไปจากบ้านแคนดี้ "
" แคนดี้ไปนั่งรอเลย "
ว้ายตั้ยแล้วว ครัวฉันพังแน่ๆ TT
 
 
หลังจากพีทและจุนจีทำอาหารเสร็จ ก็นำมาวางที่ข้างหน้าฉัน
" เอ่อพีท ทำไมคุกกี้นายมัน.. "
" น่ากินใช่มั้ยล่ะ! คุ้กกี้ช็อกโกแลตของฉัน "
มันออกจะเป็นคุกกี้ไหม้ต่างหากล่ะตาบ้า ! -____- 
" ฮ่าๆ นี่นายน่ะ ไม่ต้องรอลุ้นแล้ว กลับบ้านไปเลย "
จุนจีพูดกับพีทมือพลางยัดคุกกี้ของตัวเองให้ฉันกิน
" อืมม อร่อยดีนะ "
เหมือนพีทจะไม่ยอมแพ้ ป้อนคุกกี้ของตัวเองให้ฉันกินด้วยอีกคน
" แค่กๆ ! ทิชชู่ๆ "
ฉันคายคุกกี้ไหม้นี้ออกมา ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้พีทเสียหน้า แต่มันก็กินไม่ได้เลยจริงๆ TT
" ฉันแพ้แล้วงั้นสิ "
พีททำหน้าเศร้า ถอดผ้ากันเปื้อนแล้วเดินจากไป
" คิดว่าอกหักแล้วจะหาผู้ชายมาดามใจรึไง "
จุนจีมองมาที่ฉันจ้องตาเขม็ง ใครจะไปเหมือนนายล่ะ TT 
" ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมนายต้องมายุ่งกับฉัน "
".."
" ตอนแรกฉันก็คิดว่านายแค่เป็นห่วงแค่นั้น "
".."
" แต่ทำไมนายต้องมาอยู่กับฉันนานขนาดนี้ ไหนจะเรื่องสร้อยที่นายซื้อให้ใครก็ไม่รู้ ฉันเดาใจนายไม่ออกจริงๆ.."
" คนที่ฉันซื้อสร้อยให้น่ะ เป็นน้องสาวฉันเองแหละ แค่คนล่ะพ่อแต่แม่เดียวกัน "
" แล้วนายทำทั้งหมดไปเพื่ออะไร พยายามทำให้พีทออกไปจากบ้านฉัน ทั้งๆที่เขาก็เป็นแขกของฉัน นี่มันจะล้ำเส้นคำเพื่อนมากไปแล้วนะจุนจี นายทำไป.."
" เพราะฉันชอบเธอไง "
" .. "
นายว่าไงนะ ..