อภิมหาสงครามไวรัสสีม่วงล้างโลก

คุณจะรู้สึกยังไงเมื่อสิ่งทีุ่คุณคิดอยู่มันกำลังจะเป็นจริง คุณคิดยังไงเมื่อคนตายเเล้วลุกขึ้นมาเดินได้ คุณจะเอาตัวรอดยังไงเมื่อเจอกับพวกที่ไล่ขบเนื้อคนเป็นอาหาร คุณจะรอดอยู่จนวินาทีสุดท้ายของชีวิตกับโลกที่เต็มไปด้วยอสรุกายเดินได้หรือไม่.....
 
(ณ โรงเรียน บัวหลวงวิทยา )
เเละนี้ก็เป็นช่วงเช้าของวันอีกวันหนึ่งของนักเรียนทุกคนในโรงเรียน เป็นคาบเรียนตอนเช้าที่สุดเเสนจะหน้าเบื่อ แต่ครูก็ยังตั่งอกตั่งใจสอนนักเรียนอยู่ทุกเช้า...
 
''เฮ้อ....คาบครูคณิต โคตรหน้าเบื่อเลยฟ่ะเมื่อไหร่จะหมดฟ่ะเนีย..." 
เด็กชายคนหนึ่งกำลังนอนฟุบกับโต๊ะเรียนได้พูดขึ้นลอยๆอย่างเบาๆพอที่จะให้เพื่อนที่นั่งข้างได้ยิน
 
''บ่นอีกละนี้ก็เพิ่งจะมาสอนได้เเค่20นาทีเองนะ สิงหะฉันได้ยินแกบ่นแบบนี้ตั่งเเต่ครูคณิตเข้ามละ''
เด็กหนุ่มใส่เเว่นท่าทางหัวดีเด็กเรียนที่นั่งข้างๆกันพูดออกเพื่อนตัวเองที่กำลังนอนเบื่อหน่ายกับการเรียน 
 
''เฮ้อ...มันก็หน้าเบื่อจริงๆนี้หน่า...เนอะรินจัง'' 
เด็กหนุ่มหันไปพูดกับเพื่อนอีกคนที่กำลังตั่งหน้าตั่งตาอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ใต้โต๊ะ 
 
''บอกแล้วไงว่าอย่าเติมคำว่า จัง ลงไป'' 
เด็กหนุ่มพูดกับเพื่อนแต่สายตากำลังตั่งหน่าตั่งตาอ่านการ์ตูนอยู่
 
"ฮ่ะๆ..นี้ถ้าเกิดว่ามีซอมบี้เดินเข้ามางับคออาจารย์เลือดสาดละว่ายังไงคงสนุกหน้าดูเนอะว่ามะ ''
เด็กนุ่มหันไปพูดกับเพื่อนทั่ง2คน ที่นั่งข้างๆ 
 
''สิงหะนี้นายชอบคิดอะไรแปลกๆอีกแล้วเล่นเกมส์ยิงซอมบี้มากไปเลยเกิดอาการประสาทใช่มะ'' 
เด็กหนุ่มที่กำลังตั่งหน้าตั่งใจเรียนพูดขึ้นเบาๆกับสิงหะ 
 
''ไม่เอาหน่าสาธิต ก็แค่พูดขำๆทำเป็นจริงจังไปได้เนอะรินจัง''
ลุกขึ้นมานั่งเอามือเท้าคางก่อนที่จะหันไปพูดกับเพื่อนอีกคนที่กำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ใต้เต๊ะ 
 
''ถ้าเป็น อาเบะ มาตุ๋ยตูดครูก็พอว่า แต่ว่าจะเรียนกให้มาตุ๋ยแกก่อน บอกแล้วใช้ไหมว่าอย่าเติมจัง'' 
เด็กพูดขึ้นแต่ส่ายตาก็ยังจับจ้องไปที่หนังสือการ์ตูนที่วางอยู่บ่นตักตัวเอง 
 
''โหด ประเภทไหนฟ่ะ - - '' 
 
กริ๊ดดดดดดดดด!!!! 
 
หลังจากที่ทั่ง3คนคุยกันจบก็มีเสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าห้องกรีดร้องดังลั่นไปทั่วห้อง
ทำให้ สิงหะ สาธิต เเละนรินทร์ รีบหันไปมองตามต้นเสียงทันทีเมื่อทั่ง3คนหันไปมองก็ถึงกับหน้าซีดเซียวเพราะว่า มีนักเรียนคนหนึ่งรูปร่างสูงโปร่งสีผิวซีดม่วงนัยตาสีขาวโผล่ง กำลังงับคออาจาร์ย์อยู่หน้าชั่นเรียนทำให้เลือดสาดกระเด็นไปทั่วหน้าห้อง 
 
''นี้มันเชี่ยไรเนี้ย!!'' 
 
สิงหะลุกขึ้นตะโกนดังไปทั่วห้องพร้อมกับมองเหตุการณ์ที่หน้าสะพรึงกลัวที่เขาไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน....
 
จบ....
 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
         เกริ่นบทนำแค่ี้นี้ก่อนอย่าลืมติดตาม นิยายของผมด้วย   นะ ครัช ^0^