แอปเปิ้ลสื่อรัก

     หลังจากที่เธอกับเขาคนนั้นทะเลาะกัน ผู้ชายคนนั้นก็เดินไปขึ้นรถที่ทางบ้านมารอรับแล้วเธอก็เดินไปหาอะไรรองท้องเพราะไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้ว...
"ที่นี่ไม่มีร้านอาหารเลยหรอเนี่ยหิวจะตายอยู่แล้ว" ออมเดินพูดกับตัวเองไปตลอดทางจนเดินมาเจอร้านค้าที่มีทั้งขนมเครื่องดื่มเยอแยะไปหมดออมจึงแวะไปซื้อขนมในร้าน...
"เอาไรดีน้าาาาาา เอานี่ดีกว่า" ออมพูดพร้อมกับหยิบขนมปังไส้สังขยาและน้ำอัดมาแล้วไปที่เคาน์เตอร์คิดเงิน...
"ติ๊ด ๆ"
"ทั้งหมด 25 บาทค่ะ" หญิงสาวอายุประมาณ17-18 ปีพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้ออม..."ขอบคุณค่ะโอกาศหน้าเชิญใหม่ค่ะ" หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้...
"เฮ้ออออ แค่นี้คงรองทั้องได้นะ" ออมพูดพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่...
"นี่เธอยังอยู่อีกหรอ" ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างประหลาดใจ...
"นี่นายมาทำอะไรอีกเนี่ย" ออมพูดอย่างประหลาดใจ...
"ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอว่าทำไมยังอยู่ที่นี่?" ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างโมโห...
"ก็.......ฉัน..." ออมพูดอย่างลังเลใจ...
"อ๋อ...ฉันรู้แล้วนี่เธอไม่มีบ้านอยู่ใช่ไหม? โธ่...น่าสงสารเอางี้เธอไปอยู่บ้านฉันไหม? ฉันจะให้เธออยู่ห้องคนรับใช้เอาไหม?" ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างสะใจ...
"นั่นปากนายหรอหะ ฉันแค่มาหาไรทานแล้วอีกอย่างฉันก็มีเพื่อนอยู่ที่นี่เดี๋ยวอีกไม่กี่นาทีเพื่อนฉันก็มารับ" ออมพูดอย่างลังเลใจเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนจะมารับหรือป่าว...
"อ่อหรอ ให้มันจริงเถอะ" ผู้ชายคนนั้นพูดเหมือนว่าออมโกหก...
"มาแล้วนั่นไงเพื่อนยฉันมารับแล้ว" ออมพูดอย่างดีใจ...
"ขอโทษนะพอดีงานเยอะไปหน่อย" เพื่อนของออมพูดอย่างรู้สึกผิด...
"ไม่เป็นไรรีบไปเถอะขืนอยู่นานเดี๋ยวมีเรื่อง" ออมพูดพลางเหลือบตาไปมองผู้ชายคนนั้น...
"มีเรื่องอะไรหรอ?" เพื่อนของออมพูดอย่างสงสัย...
"ป่าวหรอกรีบกลับบ้านเถอะฉันหิวแล้ว" ออมพูดพลางเอามือข้างขวาลูบที่ท้อง...
"อืมได้เดี๋ยวยืนรออยู่นี่ก่อนนะเดี๋ยวเอารถมารับ" เพื่อนของออมพูดพร้อมกับยิ้มให้ออม...
"ไม่เป็นไรฉันเดินไปด้วยดีกว่า" ออมพูด...
"ทำไมหล่ะ" เพื่อนของออมพูดอย่างสงสัย...
"ฉันไม่อยากยืนอยู่ตรงสักเท่าไหร่หนะ" ออมพูด...
"อืมก็ได้ตามมา" เพื่อนของออมพูดพร้อมกับเดินนำออมไปที่รถ...
"เดี๋ยว!!!!" ผู้ชายคนนั้นพูด...
"มีอะไร" ออมพูดพร้อมกับหยุดฟังว่าผู้ชายคนนั้นจะพูดว่าอะไร...
"เพื่อนเธอชื่ออะไรหรอ" ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมกับมองไปทีเพื่อนของออม...
"เจนทำไมหรอ" ออมพูดอย่างสงสัย...
"แล้วเจนมีแฟนยังอะ" ผู้ชายคนนั้นพูด...
"นี่จะจีบเพื่อนฉันหรอฝันไปดถอะยะฉันไม่มีทางให้นายจีบเพื่อนฉันหรอก" ออมพูด...
"ทำไมหรือว่าเธออิจฉาเพื่อนเธอที่มีคนหล่อ ๆ อย่างฉันรมาจีบ" ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างดูถูก...
"แหมหลงตัวเองไปหรือป่าวหะอย่างนายเนี่ยนะใครเขาจะอยากเอาไปทำพันธ์" ออมพูดอย่างดูถูก...
"มีสิเยอะแยะผู้หญิงคนไหนที่เห็นฉันนะกรี๊ดกันเป็นแถว" ผู้ชายคนนั้นพูด...
"ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยเนอะ" ออมพูด...
"อ้าวแน่นอนเพราะทุกอย่างเป็นความจริง" ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างมั่นใจ...
"ออม!!!มาเร็ว ๆ " เพื่อนของออมตะโกน...
"อืมเดี๋ยวไป" ออมตะโกนกลับไป...
"นี่บอกไว้ก่อนนะว่าถ้าจะจีบเพื่อนฉันอะไม่ง่ายอย่างที่คิดพ่อเพื่อนฉันอะโหดนะจะบอกให้" ออมพูดขู่...
"ไม่เกินความสามารถฉันหรอก" ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างมั่นใจ...
"จ้าพ่อคนเก่ง" ออมพูด... หลังจากที่ทั้งคู่มาพบกันอีกครั้งก็ทำให้ทั้งคู่รู้จักกันมากขึ้นถึงแม้ว่าทั้งสองคนไม่รู้จักชื่อกันก็ตาม...