แอปเปิ้ลสื่อรัก

     หลังจากที่คนทั้งคู่มาเจอกันอีกครั้งก็ทำให้คนทั้งคู่รู้จักกันมากยิ่งขึ้นเพราะผู้ชายคนนั้นได้ขอให้ออมช่วยจีบเพื่อนของเธอให้...
"โหนี่บ้านเธอหรอเจน?" ออมพูดพร้อมกับมองไปรอบ ๆ บ้านของเจนเพื่อนของออม...
"อืมเป็นไงหละสวยไหม?" เจนพูด...
"ก็สวยดีนะเท่าไหร่หรอ?" ออมพูด...
"ประมาณ...200,000 บาท" เจนพูด...
"โหแพงไปป่าว" ออมพูดพร้อมกับทำหน้าตกใจ...
"หลังนี้ถูกที่สุดแล้วนะ" เจนพูด...
"อ้าวแล้วหลังอื่นเท่าไหร่หล่ะ?" ออมพูดอย่างสงสัย...
"อืม...280,000 บาท" เจนพูด...
"อ้าวแล้วทำไมเขาลดให้เธอหล่ะ?" ออมพูดอย่างสงสัย...
"ก็เจ้าของคนเก่าเป็นเสี่ยแล้วเขาประกาศขายบ้านแล้วช่วงนั้นฉันกำลังหาบ้านอยู่จนฉันมาเจอทาวเฮาร์หลังนี้มันสวยดีฉันก็เลยติดต่อตามเบอร์โทรศัพท์ที่เขาแขวนไว้ให้แล้วหลังจากนั้นฉันกับเสี่ยคนนั้นก็มาติดต่อซื้อขายตอนแรกเสี่ยเขาบอกว่า300,000 บาทฉันก็บอกลดให้หน่อยได้มั้ยเสี่ยเขาก็บอกกับฉันว่าได้แต่ฉันต้องไปนอนกับเสี่ยเขาคืนนึง" เจนเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ออมฟัง...
"แล้วแกยอมนอนด้วยไหม?" ออมถามอย่างสงสัย...
"ไม่ยอม" เจนพูด...
"อ้าวแล้วเสี่ยเขายอมลดหล่ะ?" ออมถามอย่างสงสัย...
"ก็ฉันโกหกเขาไปว่าฉันเป็นสาวประเภท2พ่อแม่ฉันก็ไม่มีแล้วฉันก็อยากได้เงินไปทำหน้าอกใหม่เพราะตอนนี้มันยังไม่ใหญ่พอ555" เจนพูดพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย...
"555แกนี่ยังเหมือนเดิมเลยนะจอมแผนการแต่เสี่ยนี่ก็โง่เนอะเชื่อด้วย" ออมพูดพลางหัวเราะเล็กน้อย...
"เดี๋ยวเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บเลยนะเดี๋ยวฉันจะพาไปกินของอร่อย ๆ" เจนพูด...
"จริงดิ" ออมพูดพร้อมกับยิ้มแล้วทำตาโต...
"อืมตั้งฉันมาอยู่ที่นี่นะฉันรู้จักร้านอาหารอร่อย ๆ เพียบ" เจนพูด...
"โห...งั้นฉันรีบไปเก็บกระเป๋าแล้วก็อาบน้ำดีกว่าเริ่มหิวละ" ออมพูด...
     หลังจากที่ออมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเจนก็ได้พาออมออกมาทานข้าวข้างนอก...ไม่นานนักเจนกับออมก็เดินทางมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง...
"โห...ทำไมมันหรูจัง" ออมพูด...
"หรูแบบนี้แหละดีแล้ว" เจนบอกพลางยกมือข้างขวามาจับไหล่ออม...
"ทำไมกรอ?" ออมพูดพลางทำหน้าสงสัย...
"ก็ดูแกแต่งตัวดิถ้าขืนฉันพาไปกินร้านข้างทางนะเดี๋ยวคนแถวนั้นเขาก็คิดว่าเป็นลิเกหลงโรงกันพอดี" เจนบอกพลางหัวเราะเล็กน้อย...
"ก็ฉันอยากจะสวยบ้างอะอยู่ที่ต่างจังหวัดนะฉันได้ใส่แต่กางเกงนาน ๆ ทีได้ใส่กระโปรงก็ตอนที่มีงานวัดโน่นแหละ" ออมบอกพลางทำหน้าเศร้า...
"โอ๋...ล้อเล่นนะอย่านอยดิไปหาที่นั่งกันดีกว่าเดี๋ยวไม่รู้ด้วยนะ" เจนบอกพลางจูงมือของออมแล้วเดินเข้าไปในร้าน...
"นั่งตรงไหนดีอะ" ออมพูดพลางกวาดสายตามองรอบ ๆ ร้าน...
"ตรงนั้นดีไหม" เจนบอกพลางชี้ไปที่โต๊ะที่ตั้งอยู่ตรงริมน้ำ...
"เอาดิวิวสวยดี" ออมพูด...แล้วเจนกับออมก็เดินไปโต๊ะตรงริมน้ำ...
"น้องค่ะขอเมนูหน่อยค่ะ" เจนพูดพลางกวักมือเรียกเด็กเสริฟ...
"ออมเอาไร" เจนพูด...
"อะไรก็ได้ฉันกินได้หมด" ออมพูด...
"งั้นเอา...สลัดผลไม้ 2 สปาเก็ตตี้ทะเล 2แค่นี้แล้วกันค่ะ" เจนบอกพลางยื่นเมนูให้กับเด็กเสริฟ...
"เครื่องรับเป็นไวน์ไหมครับ" เด็กเสริฟที่บริการประจำโต๊ะของออมกับเจนพูดเสนอเคื่องดื่ม...
"เอาค่ะ" เจนพูด...
"เอาไวน์อะไรครับ?" เด็กเสริฟพูด...
"ออมเอาไวน์อะไร?" เจนพูด...
"เอาไวน์องุ่นแล้วกัน" ออมพูด...
"ค่ะตามนั้น" เจนบอกกับเด็กเสริฟ...
"ครับรอสักครู่นะครับ" เด็กเสริฟบอกพร้อมกับเดินไปมุมหนึ่งของร้านเพื่อจะไปหยิบไวน์...
"เออนี่แล้วแกจะเรียนต่อหรือจะมาทำงานเนี่ย?" เจนพูด...
"ก็...ทั้งสองอย่างอะเรียนไปทำงานไปจะได้ไม่ว่าง" ออมพูด...
"แล้วแกจะทำงานอะไร?" เจนถามอย่างสงสัย...
"ก็คงจะทำงานแบบนี้แหละมั้ง" ออมพูด...
"แบบไหน?" เจนพูดพลางทำหน้าสงสัย...
"เด็กเสริฟไงหรือก็ทำงานเกี่ยวกับครูอะไรพวกเนี้ย" ออมพูด...
"แน่ใจแล้วหรอ?" เจนพูด...
"ยังไม่ค่อยแน่ใจหรอก" ออมพูด...
"รีบคิดนะคิดช้าเขาแย่งงานไปไม่รู้ด้วยนะงานสมัยนี้ยิ่งหายากอยู่" เจนพูด...
"อืมเดี๋ยวจะรีบคิด" ออมพูดพลางถอนหายใจเล็กน้อย...
"ขออนุญาตเสริฟอาหารนะครับ" เสียงของเด็กเสริฟปะจำโต๊ะของออมกับเจนพูดขึ้นพร้อมกับยกอาหารมาเสริฟ...
"โหน่ากินทั้งนั้นเลย" ออมพูด...แล้วเจนกับออมก็ลงมือทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย...
"เชิญทางนี้เลยครับ" เสียงของเด็กเสริฟที่ประจำอยู่โต๊ะข้าง ๆ ของเจนกับออมพูดขึ้น...
"เชิญนั่งเลยครับรอสักครู่นะครับเดี๋ยวผมเอาเมนูมาให้" เด็กเสริฟที่ประจำอยู่โต๊ะข้าง ๆเจนกับออมพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปมุมหนึ่งขแงร้านเพื่อหยิบเมนูมาให้ลูกค้า...ในขณะที่ออใกำลังทานอาหารอยู่นั้นออมก็รู้สึกว่าอาหารที่ทานเข้าไปนั้นติดคอก็เลยเงยหน้าขึ้นมาดื่มน้ำในขณะที่ออมกำลังดื่มน้ำออมก็เหลือบไปเห็นคน ๆ หนึ่งจนทำให้ออมถึงกับสำลักน้ำแล้วออมก็พูดขึ้นมาว่า...
"นาย!!!" ออมพูดพลางทำหน้าตกใจ...
"คุณ!!!" ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมกับชี้หน้าออม...
"นี่สงสัยชาติที่แล้วฉันคงทำบุญมาน้อยแน่เลยชาตินี้เลยต้องมาซวยเจอคนแบบนายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเนี่ย" ออมพูด...
"นี่คุณพูดอย่างกับว่าผมอยากจะมาเจอคุณนักแหละ" ผู้ชายคนนั้นพูด...
"ขอโทษนะค่ะนี่ใช่ผู้ชายคนที่คุยอยู่ตรงหน้าร้านสะดวกซื้อกับออมเมื่อตอนเย็นใช่ไหมค่ะ" เจนพูดพลางชี้ไปที่หน้าของผู้ชายคนนั้น...
"ใช่ครับผมขอแนะนำเลยแล้วกันผมชื่อทามครับแล้วคุณชื่ออะไรครับ" ผู้ชายคนนั้นพูดแนะนำตัวกับเจน...
"ค่ะฉันชื่อเจนค่ะยินดีที่ได้รู้จัก" เจนพูดแนะนำตัวกับทาม...
"นี่ยัยเจนแกห้ามทำความรู้จักกับนายนี่เด็ดขาดเชื่อฉัน" ออมพูด...
"แปลกนะครับคุณเจนเนี่ยทั้งสวย น่ารักแถมเฟรนลี่อีกไม่เหมือนกับเพื่อนของคุณเจนเลยนะครับ" ทามพูดพลางมองไปที่ออม...
"ทำไมฉันทำไม" ออมพูดกระแทกเสียงใส่ทาม...
"ก็คุณเนี่ยทั้งเตี้ย ขาสั้นแถมยังไม่มีมารยาทอีกผู้ชายคนไหนได้รักกับคุณนะรับรองว่าซวยทั้งชาติ" ทามพูดพลางชี้ไปที่ออม...
"นี่นายมันจะมากไปแล้วนะนี่นายนึกว่านายหล่อมากเลยว่างั้นผู้หญิงคนไหนได้รักกับคุณก็ซวยไปทั้งชาติเหมือนกันนั่นแหละ" ออมพูด...
"โอ้ย...นี่หยุดทั้งคู่เลยจะทะเลาะกันให้มันได้อะไรขึ้นมาต่างคนต่างกินรีบกินรีบกลับจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากันมัวแต่ทะเลาะกันแบบนี้ข้ามวันข้ามคืนเลยหรอไงรีบกินออม" เจนพูดเสียงดุ...
"ก็ได้งั้น...ฉันจะทำเป็นว่าเราไม่รู้จักกันต่างคนต่างกินจะได้รีบกลับบ้าน" ออมพูดอย่างสบายใจ...
"โอเคผมก็จะรีบกินรีบกลับเหมือนกัน" ทามพูด...
"อืม...เข้าใจกันง่ายแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน" เจนพูดพลางถอนหายใจเล็กน้อย...
     ในขณะที่ออมกำลังทานอาหารอยู่นั้นออมก็ได้พบกับทามที่ร้านอาหารจนทำให้ทั้งคู่เกิดมีปากเสียงกันจนยิ่งทำให้คนทั้งคู่รู้จักกันมากยิ่งขึ้น...