ฉันห่วงนะเพราะอัตรายอยู่ที่เธอ

                                               2 ระทึกขวัญ

  fany say

ณ ห้องเรียนของยูริ

          ยูริต้องมีเรื่องปิดบังแน่ๆเลยอ่ะ ดูเหมือนว่าจะโกรธมาจากไหนก็ไม่รู้ ตั้งแต่คุยกับซูยองแล้วยังบอกให้รอตรงนี้ด้วย -0- นั่งอยู่เชยๆก็เบื่อเป็นเหมือนกันนะยูริ ดูเพื่อนในห้องยูริสิดูท่าแล้วน่าจะเป็นมิตรหากนะ มองอยู่นั้นแหละ แต่สายตาของพวกเธอมองที่ฉันเหมือนเป็นมีดมากรีดทั้งตัวฉันเลย

          โอีย!!! ไม่ไหวแล้ว ถ้าจะให้มานั่งรอแล้วกว่ายูริจะมา ฉันจะไม่ตายก่อนเหรอ 

          ตุบ!!!

          ฉันทุบโต๊ะและลุกออกจากโต๊ะ และนั้นทำให้สายตาของพวกเขา เมินหนีไปทางอื่นกันหมด ฉันเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

          ผ่านไป 10นาทีต่อมา ฉันลงมายังชั้นล่าง แล้วฉันก็เดินไปนั่งใต้ต้นไม้หลังมหาลัยของยูริ ฉันว่าฉันตามยูริไปดีไมน่าา ถ้าไปแล้วยูริรู้แล้วทำไงล่ะ 

          "นี้เธอ!! เขาบอกกันว่ามีเรื่องกันอยู่หน้ามหาลัย เป็นพวกผู้หญิงมหาลัยข้ามหน้ามาหาเรื่องกับยูรินะ"

          เฮ้ย!!! มีเรื่องกันหน้ามหาลัย มีเรื่องมีเรื่อง ยูริ!! ว่าแล้วเชียวทำไมยูริถึงบอกให้อยู่แต่ในห้องนั้น โถ ยูริมีเรื่องปิดบังฉัน ฉันก็ไม่อยู่นิ่งนิ่งแน่ รอก่อนนะยูริ

          ฉันวิ่งไปหน้าตึก ก็เจอฟูงควายเหล็กกำลังจะเข้าทำร้ายยูริกับซูยอง ไม่ได้การแล้วต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ฉันยิบไม้ใหญ่ๆได้อันหนึง เตียมจะวิ่งไปตีพวกควายเหล็กได้ทุกเมื่อ 

          ย่อง ย่อง ย่อง 

          "อ๊าาาา" ฉันฟาดไม้ลงไปเต็มแรง แต่สิ่งทีเห็นคือมันไม่โดนใครเลยสักคน ซวยแล้ว

          "ออกมาจนได้นะ ยัยฟานี่เน่า" เสียงหัวโจกฟูงควายเหล็กเอ่ยขึ้น อย่างดุดุ

          "..." เลือกที่จะเงียบดีกว่าไมนะ

          "ฟานี่!! ฉันบอกเธอใช่ไมว่าให้รอตรงนั้น แล้วก็บอกว่าห้ามตาม" เสียงของยูริที่เคยพูดคำเด็ดขาดไว้แล้ว แต่ฉันกลับลืมมันได้ไง แต่ดูยูริตอนนี้สิเขาคงโกรธฉันมากเลยล่ะสิ

          "ฉันขอโทษ ฉันอยู่ให้ห้องแล้วอึดอัด ก็ดูสายตาเพื่อนยูริสิ ทำอย่างจะฆ่าฉันแน่" ก็ฉันพูดตามความจริงไง มันน่าอึดอัดจะตายไป

          "เอายัยนี้ไปซ่อนเหรอ แต่ยัยนี้ก็ไง่ออกมาจนได้ ขอโทษนะยูริยัยนี้ไง่เองที่ออกมา ส้ม!! ผึ่ง!!ไปจับตัวมันมา!!

          " อย่ามายุ่งกับฟานี่นะ!!!" ยูริเอาตัวเองมาบังฉันไว้ เท่านั้นยังไม่พอยังเอามือตัวเองมาจับขอมือฉันไว้อีกต่างหาก

          "ยู...ริ" ฉันครางเบาๆ ยูริหันมามองหน้าแล้วส่งยิมให้ 

          " ยูริ ถ้ายังไม่อยากเจ็บตัวก็ถอยไปสะ!!" 

          ยูริกุมมือฉันไว้แน่กว่าเดิมอีกเท่า

          "ไม่!!!" ยูริพูดเสียงเเข็ง

                              ...............................................................

                               โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ รักนะจุ๊บๆๆ 

                               คอมเม้นกันด้วยนะค่ะว่าเป็นยังไงนะจ๊า