OH! My L<3ve
เขียนโดย 
BamBam_loveyou
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 14.23 น.
แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เป็นห่วงมากรู้ป่ะ!?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[Plaster side]
ฝันกำลังไปซื้อน้ำให้ผมอยู่ ผมเลยมาซ้อมบาสกับไอตะวัน ก่อนที่ผมจะชู้ตลูกบาสผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งกรี๋ดมาจากหน้าโรงเรียนและเสียงนี้ก็คุ้นมากๆ หรือว่าจะเป็น....!!!!
"เหมือนฝันนนน" ผมตะโกนแล้ววิ่งไปหน้าโรงเรียนแล้วผมก็เห็นฝันจริงๆด้วยแต่มีรถกระบะคันหนึ่งกำลังมุ่งหน้ามาหาเหมือนฝัน ผมวิ่งแล้วไปกระชากตัวฝันมา แต่ผมทรงตัวไม่ทันเรา 2 คนเลยเซลมลงไปและฝันก็คร้อมอยู่บนตัวผม
[Mueanfan side]
"โอ๊ยยย เจ็บอ่ะ!" ฉันพูดออกมาดังมากแล้วรู้สึกว่าเหมือนฉันกำลังนอนทับอยู่บนร่างคนๆหนึ่งฉันจึงรีบลุกออกจากร่างเขาแล้วก้มหน้าขอโทษแล้วก็ขอบคุณเขาไม่ทันได้เห็นหน้าเขา
"ไม่ต้องขอโทษหรอก" พอฉันได้ยินเสียงเขา ฉันก็รู้สึกว่าเสัียงเขาคุ้นๆมากฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองเขา
"พลัสเตอร์!!" ฉันพูดชื่อเขาด้วยน้ำเสียงตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะมาช่วยฉันไว้ได้ทันแล้วอยู่ดีๆฉันก็ร้องไห้ออกมา
"โอ๋ๆ ร้องไห้ทำไมค่ะ?" พลัสเตอร์พูดจบก็เอามือมาปราบน้ำตาฉัน ฉันก็เข้าไปกอดเขาไว้แน่นเลย
"นายรู้ไหมว่าตอนที่ฉันกำลังจะโดนรถชนนะฉันคิดอะไรอยู่"
"...."
"ฉันคิดถึงนายพลัสเตอร์ คิดว่านายจะมาช่ายฉันหรือเปล่า คิดว่าฉันจะตายหรือเปล่า คิดว่า เอ๊ะ! พลัสเตอร์นายข้อศอกทลอกหนิเลือดเต็มเลยอ่ะ" ฉันผละออกจากตัวเขาแล้วไปสนใจที่ข้อศอกเขาแทนฉันแขนเขาขึ้นแล้วดูว่าทลอกเยอะไหม
"ไปห้องพยาบาลเถอะ" ฉันพูดแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากระโปรงออกมามัดที่่ต้นแขนเขาเพื่อห้ามเลือด ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมพลัสเตอร์
"โอ๊ยยย" ฉันอุทานแล้วใช้มือกุมที่หัวเข่า
"เป็นอะไรนะฝัน" พลัสเตอร์ถามฉันก่อนจะย่อตัวลงไปดูที่หัวเข่าฉัน "นี้หัวเข่าทลอกนิเลือดออกเยอะกว่าฉันอีก" พลัสเตอร์พูดเสียงดังใส่ฉัน
"ฉันไม่เป็นไรหรอกน้าาา" ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะพาพลัสเตอร์ไปห้องพยาบาล "นายต้องไปทำแผลน่ะ....ว้ายยย" อยู่ดีๆพลัสเตอร์ก็ช้อนฉันขึ้น
"นี้ปล่อยน้าาา" ฉันดิ้นสุดชีวิตเพื่อที่เขาจะปล่อยฉันเพราะตอนนี้มีคนมองเราเต็มเลยอ่ะ(พึ่งรู้หรอจ๊ะ:ไรท์เตอร์)
"ไม่ปล่อย ทำไมดื้อแบบนี้เนี่ยก็คนเขาเป็นห่วงกลัวว่าจะสะดุดอะไรเข้าเดี๋ยวมันจะเป็นหนักกว่านี้" พลัสเตอร์ขึ้นเสียงกับฉันแล้วก็รีบเดินไปห้องพยาบาล
"เป็นห่วงหรอ" ฉันถามเขาด้วยความอึ้ง
"ก็ใช่นะสิ ถ้าไม่ให้เป็นห่วงแฟนแล้วให้เป็นห่วงใครล่ะ หือ.."
"ขอบคุณนะที่เป็นห่วง แต่นายก็เจ็บเหมือนกันนะ"
"แผลแค่นี้ใกล้หัวใจ แต่ถ้าเจ็บจริงๆ...."
"...."
"ถ้าฉันไปช่วยเธอไม่ทันฉันคงเจ็บมากกว่านี้" พอฉันฟังเขาพูดอยู่ดีๆฉันก็น้ำตาใหลอย่างหนัก
- ณ ห้องพยาบาล -
พลัสเตอร์วางฉันลงที่เก้าอี๋แล้วไปหยิบกล่องยามาทำแผลให้ฉัน
"เจ็บหน่อยนะ"
"อะ..อื้ม" พลัสเตอร์ค่อยๆใช้แอลกอฮอล์ช็ดแผลฉัน
"โอ๊ยยย แสบอ่ะ!!"
"ใกล้เสร็จแล้ว ทนอีกนิดน่ะ" พลัสเตอร์พูดเสร็จก็ใส่ยาแดงแล้วก็ใช้ผ้าพันแผลพันที่เข่าฉัน มุมนี้เขาก็น่ารักดีเนอะ
"เสร็จแล้ว" เสียงพลัสเตอร์ทำให้ฉันสะดุ่ง
"พลัสมานั่งมะ เดี่๋ยวเค้าทำแผลให้" ฉันลุกขึ้นให้พลัสเตอร์นั่ง พลัสเตอร์ก็มานั่ง ฉันก็เอาอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลให้พลัสเตอร์
"ฝัน" ฉันหันไปมองพลัสเตอร์ที่เรียกฉันเมื่อกี้
"ห้ะ!"
จุ๊ป
ฉันเอามือปิดแก้มเพราะความเขิน บ้า>< เขินนะอยู่ดีๆก็มาหอมแก้ม>///<
"รักนะ" พลัสเตอร์พูดขึ้นทำให้ฉันยิ่งเขินไปกันใหญ่เลย
"เค้าก็รักพลัสเตอร์เหมือนกัน" ฉันกับพลัสเตอร์หน้าแดงมากๆเลยอ่ะ เขินอ่ะ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
