The magic magic
เขียนโดย 
aumnoi
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.
แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) เริ่มงานวันแรก....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินไปนั่งลงกับกองฟางอีกครั้ง พร้อมกับนั่งรอเวลาจนกว่าครอบครัวของริคจะหลับกัน
ไปก่อน ส่วนริคก็ยังคงอ่านหนังสือต่อไปเรื่อยๆจนเวลาผ่านไป...
เที่ยงคืนต่อมา...
"อืม..."ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบว่าฉันนอนอยู่บนเตียงใครก็ไม่รู้
ที่จริงฉันอยู่ข้างนอกแล้ว...
"ฮะ...เฮ้ย!"ฉันตะโกนออกมาเพราะว่าตอนนี้ฉันนอนอยู่กับริคและสโตรเฟอร์ ทั้งสองคน
นอนข้างๆฉันแถมแขนสโตรเฟอร์ก็กอดฉันด้วย! ไม่ได้การแล้ว! ฉันต้องทำอะไรซักอย่างอย่างซะแล้ว
ฉันพยายามท่จะงัดมือของสโตรออกแต่ว่าเขากอดฉันแน่นมากเหมือนกับว่าฉันเป็น
หมอนข้างสำหรับเขาไปแล้ว ฉันพยายามดันตัวออกห่างจากสโตรเฟอร์แล้วฉันก็พยายามหันหน้าหนี
เขาแต่ว่าพอฉันหันไปจมูกฉันกับจมูกริคกลับชนกัน ฉันหลับตาแน่นและพยายามทำให้หลับ และมัน
ก็สำเร็จ
เช้ารุ่งขึ้น...
...
ฉันลืมตาขึ้นมาซึ่งฉันมองไปรอบฉันก็พบสิ่งที่ฉันไม่อยากจะพบ นั่นก็คือ..
"สโตรเฟอร์!"ฉันตะโกนออกมาพร้อมกับถอยหลังออกห่างจากตัวเขา
"ว่าไง ตื่นแล้วหรอ? เมื่อคืนนอนหลับสบายดีมั้ย?"เขาถามพลางยิ้มให้อย่างมีเล่ห์นันย์
"แล้ว...แล้ว เมื่อคืนนี้ฉัน..."ฉันพูดด้วยความสับสน
"เมื่อคืนนี้ริคมันพาเธอเข้ามาในห้องด้วย และก็ต้องขอโทษด้วยนะที่ฉันกอดเธอไปเมื่อ
คืนนี้หน่ะ"เขาพูดจบก็นั่งลงข้างๆฉัน
"..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้าเขาอย่างเดียว
"เป็นอะไรไป อย่าเงียบแบบนั้นสิฉันไม่ชอบนะเวลาที่คนเงียบแล้วมันรู้สึกเหงา"เขาพูด
พลางบีบแก้มฉันเบาๆทั้งสองข้าง
แอ้ด...
"พี่คะ! เราไป..."เสียงลินลี่พูดขึ้นมาพลางมองมาที่ฉันกับสโตรเฟอร์
....
....
"เอ่อ...งั้นเราไปกันเถอะ!"สโตรเฟอร์พูดตัดบท เขาก็จับแขนฉันแล้วก็ลากฉันออกจาก
นอกห้องพร้อมกับลินลี่ที่กำลังเดินตามมา
"นี่! นายจะพาฉันไปไหนกันหน่ะ!?"ฉันถามสโตรเฟอร์พร้อมกับเดินได้วยความเร่งรีบ
"ฉันจะพาเธอไปทำงาน"เขาพูดพลางจับแขนฉันแล้วก็เดินต่อไปเรื่อยๆ
"งาน? งานอะไร?"ฉันถามด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวก็รู้เองน่า"เขาพูดพร้อมกับเดินไปเรื่อยๆ ส่วนลินลี่ก็เดินตามหลังฉันมาติดๆ
ฉันเดินมาเรื่อยๆจนฉันมาที่ไหนซักแห่งซึ่งฉันมาถึงที่โกดังแห่งหนึ่ง ซึ่งฉันเห็นริคอยู่ข้่าง
ในโกดังและเมอรี่ก็กำลังเก็บเกี่ยวข้าวโพด
"นี่หรองานของนายหน่ะ?"ฉันถามสโตรเฟอร์ด้วยความสงสัย
"ใช่ และงานวันนี้ของเธอก็คือ..."เขาพูดเสร็จก็ชี้ไปที่ฟาร์มข้าวโพดซึ่งมีเมอรี่กับลินลี่
คอยดูฉันอยู่
"งั้นหรอ?แล้วงานของนายหล่ะ?"ฉันถามพลางกอดอกแน่น
"แล้วทำไมเธอต้องสนใจด้วยหล่ะ เจ้าแมวตัวน้อย"เขาพูดเสร็จก็บีบแก้มฉันอีกครั้งหนึ่ง
"โอ้ย! พอได้แล้ว! ฉันจะไปทำงานแล้ว!"ฉันพูดด้วยความโมโหแล้วจากนั้นก็เดินตรง
ไปฟาร์มข้าวโพดและเสียงตะโกนของสโตรเฟอร์ก็ดังขึ้นจากด้านหลังฉัน
"คริสตัน! งั้นเจอกันตอนสี่โมงเย็นนะ!"เขาตะโกนจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในโกดัง
นี่ฉันต้องทำงานจนเย็นเลยหรอเนี่ย!
นี่ฉันมาอยู่ผิดบ้านรึเปล่าเนี่ย!?
ฉันเดินตรงไปหยิบตะกร้าใบใหญ่ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับเมอรี่ที่กำลังเก็บข้าวโพดอย่างพิถีพิถัน
ส่วนลินลี่ก็มายืนอยู่ข้างๆฉัน
"ตามฉันมาสิ คริสตัน"ลินลี่พูดเสร็จเธอก็เดินนำฉัน
ฉันเดินตามเธอไปเรื่อยๆจนไกลห่างจากโกดังมากๆแล้วจากนั้นเธอก็เริ่มพูดขึ้นมา
"นี่ เธอหน่ะจะมาที่นี่ทำไม?"เธอถามฉันพลางมองไปรอบๆอย่างระวังตัว
"ฉันหนีจากการแต่งงานมา มีปัญหาอะไรรึเปล่า?"ฉันถามลินลี่กลับ
"นี่! ฉันอยากจะบอกอะไรไว้ก่อนเลยนะ! อย่าได้มาแตะต้องสโตรเฟอร์ฉันเป็นอันขาด
ไม่งั้นเธอโดนดีแน่!"ลินลี่พูดด้วยความโมโหพลางทำสีหน้าที่โกรธเคืองฉันอย่างเเรง
"ฉันไม่สนใจไอ้สโตรเฟอร์ของเธอหรอก เขาเองต่างหากที่มาสนใจฉัน"ฉันพูดพลาง
กอดอกแน่น
"หึ! งั้นหรอ!? ฉันจะคอยจับตามองเธออย่างไม่คลาดสายตาเลย คอยดู!"เธอพูดเสร็จ
ก็สะบัดหน้าเดินหนีฉันไปแล้ว
ฉันเดินออกห่างจากลินลี่และพยายามไม่อยู่ใกล้เธอ แล้วเมอรี่ก็เดินมาหาฉัน
"มีเรื่องอะไรรึเปล่า?"เมอรี่ถามฉันพลางเก็บข้าวโพด
"คะ? เรื่องอะไรหรอคะ?"ฉันถามด้วยความสงสัย
"ก็ที่เธอไปคุยกับลินลี่ ฉันเห็นพวกเธอคุยกันเมื่อตะกี้นี้ ฉันว่ามันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ เธอ
บอกฉันมาเถอะ ฉันจะได้ช่วยเธอได้"เมอรี่พูดด้วยความขอร้องสุดๆ
"ขอยังไม่ใช่ตอนนี้ค่ะ เอาไว้มีเวลาว่างก็ค่อยเล่าเอาก็แล้วกันค่ะ"ฉันพูดเสร็จก็ตั้งหน้า
ตั้งตาเก็บข้าวโพด เมอรี่สอนฉันทุกอย่างเกี่ยวกับที่นี่ และเธอก็คงเห็นฉันเป็นหนึ่งในสมาชิกของเธอ
ไปแล้วหล่ะ
ฉันเดินออกจากฟาร์มข้าวโพดก็พบว่าริคกำลังดูแลม้าที่อยู่ในคอกอีกฝั่งของโกดัง ฉัน
เดินไปที่โกดังเพื่อเก็บข้าวโพดไว้ในนั้นแล้วก็เดินออกมาจากนั้นฉันก็เดินไปหาเขา
"หวัดดี นี่นายเป็นคนดูแลม้าหรอ?"ฉันถามเขาพลางลูบหัวม้าอย่างเอ็นดู
"อืมใช่ เจ้าตัวนี้มันชื่อเจสัน"ริคพูดพลางให้แครอทกับมัน
"ชื่อเหมือนคนที่ฉันไม่อยากจะพบหน้าเลย"ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในคอกม้าแล้วก็ขึ้น
หลังเจ้เจสันแล้วฉันก็พูดขึ้นว่า
"นี่! นายรู้มั้ยว่าฉันเป็นนักแข่งม้าได้ที่หนึ่งตั้งสองสมัยเลยนะ"ฉันพูดตัดเรื่องเพื่อไม่
อยากให้เขาคิดมาก
"หรอ? เก่งจังเลยนะ"เสียงสโตรเฟอร์พูดขึ้นมาแล้วเขาก็มายืนอยู่ข้างๆริค
"นายมาได้ไง?"ริคถามพลางมองไปที่สโตรเฟอร์
"ก็เดินมาสิวะ! ถามได้ เออนี่!ฉันได้ข่าวมาว่าที่เมืองปารีสเขามีงานเต้นรำกันด้วย ถ้า
นายไม่ว่าอะไรผมขอให้คริสตันมาเต้นรำกับผมจะได้ไหม?"เขาพูดพลางมองมาที่ฉันอย่างมีเล่ห์นันย์
จนทำให้ฉันจวนจะเอียนไปหมดแล้ว
"ไม่ได้!"ริคพูดแทนฉัน
"ทำไม? นายหึงหรอ?"สโตรเฟอร์พูดด้วยสีหน้าที่ยั่วยวนกวนประสาทมาก
"ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันว่าแม่ก็คงไม่ให้พวกเราไปแน่นอนต่อให้นายอ้อนซักเท่าไหร่ก็คงไม่
ให้เราไปแน่นอน"ริคพูดและหน้าเขาก็แดงเล็กน้อย
"แน่ใจหรอ? แล้วทำไมหน้านายแดงหล่ะ หรือว่า..."สโตรเฟอร์พูดล้อจนทำให้หน้าของ
ริคยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ ฉันคงจะต้องตัดบทซะแล้วสิไม่งั้นเรื่องมันจะไปกันใหญ่
"พอได้แล้ว! ทั้งสองคนเลย! เรื่องนี้ฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง! แต่ว่าตอนนี้คงต้องให้
เวลาฉันก่อน"ฉันพูดอย่างเผด็จการแล้วก็ลงจากหลังม้าอย่างปลอดภัย
"ได้ครับ แมวน้อยของผม"สโตรเฟอร์พูดพลางยิ้มให้อย่างมีความสุขและก็เดินจากไป
"เฮ้อ!...ไม่ไหวเลยนะเนี่ย"ฉันถอนหายใจหนักพลางกอดอก
"แล้วเรื่องเต้นรำอะไรนั่นจะเอายังไง?"ริคถามฉันพลางเปิดประตูคอกม้าให้ฉันออกมา
"ก็ฉันบอกไปแล้วนี่ ว่าจะเป็นคนตัดสินใจเอง"ฉันพูดเสร็จก็เดินออกจากโกดังไป
นี่ฉันหาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วหรอเนี่ย?!...
ไม่ไหวจริงๆ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
