รักน่ะยัยโง่

 
หลังจากวันนั้น...ฉันก็เห็นพวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์กันมาก ไคร์...เขาเป็นอะไรของเขา
เขาหลงยัยนั้นแล้วหรอ
 
ฉันเริ่มท้อแท้แล้วทำยังไงดี
 
ไคร์เขาคงไม่รักฉันล้ว
 
ฉันต้องไปถามเขาตรงๆแล้ว
 
ณ บ้านไคร์
 
ฉันกดกริ่งหน้าบ้านของเขา
 
....
 
ไม่มีใครอีกเช่นเคยฉันจะต้องเดินเข้าไปแล้วสิ!!!
ฉันเดินเข้าไปไม่เห็นใครเลย ฉันเลยเดินดูทั่วบ้านเขา
 
"ไปอยู่ไหนกันน่ะ"ฉันเดินไปมาจนมาถึงห้องนอนของเขา
 
หาหมดทุกห้องแล้วก็ต้องห้องนี้แน่... คิดเหมือนฉันน่ะ
 
ฉันเปิดประตูดูนิดๆภาพที่เห็น
 
พวกเขากำลังจูบกันยัยเนโกะใส่แต่เสื้อชั้นใน ไคร์ถอดเสื้อออกเหลือแต่กางเกง
 
ไม่!ไม่!ไม่!
 
ฉันปิดประตูเบาๆก้มหน้าลงตรงหน้าประตู
 
เขาไม่รักฉันแล้วสิน่ะ ฉันไม่แรงเท่ายัยเนโกะสิน่ะ
 
แอ็ดด
 
ไคร์เปิดประตูออกเจอฉันนั้งก้มหน้าอยู่
 
"เธอมาแอบดูพวกฉันหรอมันมากไปแล้วน่ะย่ะ"ยัยเนโกะมาถึงก็ตวาดฉัน
 
"ใช่มันมากไปแล้ว"ไคร์ก็ไล่ฉันทำไมล่ะ
 
"ฉันก็แค่...."
 
"มันมากไปแล้วฉันขอตัดขาดความเป็นเพื่อนกับเธอ"ไคร์ออกคำสั่ง
 
"ไม่ ไคร์"
 
"ออกไปได้แล้ว!!!"
 
ฉันไม่สามารถทำอะไรได้จึงออกไปจากบ้านเขา
 
นี่มันเรื่องอะไรกันฉันสู้ยัยนั้นไม่ได้เลยหรอ...
 
ไคร์
 
ครับก็อย่างที่เห็นแหละครับผมว่ายัยเนโกะดีกว่าเธอตั้งหลายเท่า ไม่แปลกที่ผมจะชอบเธอ
ผมมันเลวเองที่ทิ้งเธอแต่ผมจำเป็นต้องทำ ทำใจให้ได้เพื่อเกลียดเธอ เดียวมันก็ชินเองเเหละที่ไม่มีเธอ
 
"มาต่อกันเถอะค่ะ"เนโกะจับมือผม
 
"ผมไม่ไหวแล้ว...ผมขอไปทำใจเรื่องเพื่อนผม ผมขอออกไปข้างนอกจะฝากซื้ออะไรไหม"ผมถามเนโกะแฟนที่รักของผม
 
"ไม่หรอกค่ะแค่ไคร์สบายใจก็พอแล้ว"เนโกะเธอน่ารักจริงๆเลย
 
ผมจึงออกไปข้างนอก....
 
เนโกะ
 
หึ..สมน้ำหน้ายัยแว่นเธอโง่จริงที่มาหลงชอบลูก ผอ. โรงเรียนฉันนี้สิที่เหมาะสมที่สุด
ไคร์ก็เขี่ยเธอทิ้งแล้ว ฉันซ่ะใจจริงเลยเขาคงไปทำใจที่ทิ้งเพื่อนอย่างเธอไป เพื่อให้เขาสบายใจ
 
กิน่ะ
 
ฉันรู้สึกไม่ดีเลยหาอะไรทำให้สบายใจแต่มันก็ช่วยได้นิดเดียวน้ำตาฉันไหล่ไม่หยุดเลย
ฉันเปิดไปโปรแกรมแชท...หืม!!โรงเรียนของฉันประกาศว่า จะมีงานเลี้ยงอีกสองวันเองเพื่อนๆไปกันเต็มแน่เลย
ต้องรีบหาชุดใส่แล้ว...มันก็ทำให้หายเศร้าได้ครึ่งหนึ่งอยู่น่ะ
 
เข้มแข็งไว้กิน่ะ
 
"ว่าแต่กี่โมงแล้วน่ะ"ฉันมองนาฬิกาบนฝาผนังห้อง
 
"ทุ่มหนึ่งแล้วสิ ต้องรีบอาบน้ำซ่ะแล้ว"
 
ฉันตรงไปอาบน้ำทิ้งความเศร้าไปตามสายน้ำ มันน่าจะทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น