หนี้รัก.....หนี้แค้น (Y)

ทวยเทพ Part

หลังเกิดเหตุชุลมุนที่หน้าห้องน้ำผมก็พึ่งมารู้ที่หลังว่าคนที่ยืนด่าผมหน้าดำหน้าแดงก็คือญาติคู่กรณีของไอ้ทาม เทวา อัครเทพ ลูกพี่ลูกน้องของผม ผมเองก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่มันทำสักเท่าไหร่ที่เอาตัวเข้าไปผูกมัดกับเด็กผู้ชายคนนั้นทั้งที่มันก็มีคนที่มันสนใจอยู่ เฮ้อแต่ก็ชั่งมันเถอะทางใครก็ทางมันแต่ผมว่าเรื่องนี้ผมเริ่มมองเห็นความยุ่งยากขึ้นมาลาง ๆ แล้วล่ะ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวแทนรีบไปทำธุระให้พี่เทพดีกว่า

ณ โรงพยาบาล (ที่หมอณัฐทำงานอยู่)

“ หมอทานอีกหน่อยสิครับ ผมอุส่าทำแซนด์วิสให้มามะเดี๋ยวผมป้อนอ่ะ อ้าม ”ทันทีที่ผมเดินมาหยุดที่หน้าห้องหมอณัฐ เพื่อจะมาขอเอกสารการรักษาเพิ่มเติมของคนไข้ที่ส่งมาจากที่นี้ให้พี่เทพผมก็ได้ยินเสียงหวาน ๆ ที่คุ้นหูผมดังออกมาจากข้างในห้องพักของหมอณัฐด้วยความสงสัยผมจึงเอื้อมมือไปแง้มประตู สิ่งที่ผมเห็นก็คือคนที่ผมมีเรื่องที่หน้าน้ำเมื่อสามวันก่อนกำลังป้อนแซนด์วิสหมอณัฐอยู่ ผมว่าถ้าป้อนตัวเองได้คงป้อนไปแล้วที่กับผมทำมาเป็นโวยวายสองมาตราฐานชัด ๆ เฮ้ย ! ไม่ใช่ล่ะแต่ที่รู้ ๆ มาหมอณัฐเป็นคนนิ่ง ๆ ไม่สนใจใครแต่ทำไมถึงยอมให้ยัยเจ๊ปากจัดมาทำอะไรแบบนี้ได้นะ

“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ”ผมค่อย ๆ ปิดประตูอย่างเบามือ ก่อนจะเคาะประตูทำเสมือนว่าเมื่อสักครู่ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลย

“ เชิญครับ ”เสียงหมอณัฐตอบรับกลับมา ผมเลยเปิดประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะก็เจ้าของห้องเขาเชิญแล้วนิ

“ แก...ไอ้โรคจิต ”เสียงที่เคยหวานหูกลับกลายเป็นเสียงเปรี้ยวปริ๊ดเข็ดฟันทันทีที่ผมเดินเข้าไปนั่งตรงหน้าของคนทั้งสอง

“ เฮ้ย!!!! ผมไม่ใช่ไอ้โรคจิตนะคุณ พูดให้มันดี ๆ หน่อย ”ผมรีบแก้ข่าวทันทีที่เห็นหมอณัฐหันมามองผมแบบสงสัยไอ้นี่ก็เชื่อแฟนเกิ๊น ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้กลัวยัยเจ๊ปากจัดจะไม่หลงรึไงแค่นี้ก็มองคนอื่นเลวไปหมดแล้ว

“ ไม่จริงครับ ไอ้นี่แหล่ะครับโรคจิต เมื่อสองสามวันที่แล้วมันยังลวนลามผมอยู่เลย ”ยัยเจ๊ปากจัดไม่ฟังที่ผมพูดหันไปฟ้องหมอณัฐแทน

“ ผมบอกคุณแล้วไงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ หน้าตาก็ดีไม่น่า.... ”ผมโต้ตอบเจ๊ปากจัดก่อนจะเน็บแนมตอนท้าย

“ ไม่น่าอะไร พูดให้มันดี ๆ นะ ”เจ๊ปากจัดถามผมกลับเสียงเขียวยืนตัวสั่นด้วยความโกรธมองแล้วนึกถึงแมวน้อยกำลังขู่ฟ่อ ๆ ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลย

“ เอ่อ...ผมว่าใจเย็น ๆ กันก่อนนะครับบางทีมันอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้นะครับ แล้วนี่คุณเทมมาหาผมถึงที่นี้มีอะไรหรือเปล่า  ”หมอณัฐรีบห้ามทัพทันทีที่เห็นผมกำลังจะอ้าปากโต้ตอบเจ๊ปากจัด แล้วถามถึงธุระที่มาหาตน

“ เอ่อ...หมอมีแขก ถ้างั้นผมกลับก่อนนะครับ ไม่อยากอยู่อากาศมันไม่บริสุทธิ์ ”เจ๊ปากจัดหันไปบอกหมอณัฐด้วยน้ำเสียงที่หวานหูแล้วหันมาพูดเสียงเขียวใส่ผม

“ คือ พี่เทพให้ผมมาขอบันทึกการรักษาของคนไข้ที่หมอส่งไปให้นะครับ ”ผมบอกจุดประสงค์ทันทีที่เจ๊ปากจัดเดินออกจากห้องไป

“ เอ..แต่ผมก็ส่งข้อมูลของคนไข้ไปแล้วนี่ครับ ”หมอณัฐตอบกลับอย่างงง

“ คือ พี่เทพต้องการรายละเอียดเพื่อเอาไปศึกษาและหาแนวทางการรักษา คนไข้ที่ถูกส่งไปตอนนี้พี่เทพเป็นคนดูแลนะครับ ”ผมไขข้อข้องใจให้กับหมอณัฐ

“ เอ่อ..ได้ครับเดี๋ยวผมจะจัดการให้นะครับ อย่างไงผมก็ต้องขอบคุณแทนดอนนี่กับพรรษาด้วยนะครับ ถ้าพี่เทพเป็นคนดูแลหรรษาผมว่าอีกไม่นานหรรษาก็คงจะหาย ”หมอหนุ่มตอบด้วยสีหน้ายินดี

“ ดอนนี่เหรอ ”พรึมพร่ำออกก็เพราะผมรู้แล้วนะสิครับว่าคนที่กล่าวหาว่าผมเป็นไอ้โรคจิตชื่ออะไร

“ ครับดอนนี่ ก็คนที่คุณเจอเมื่อสักครู่นี้แหล่ะครับ ความจริงแล้วเขาเป็นคนดีมาก ๆ เลยนะครับถึงแม้ในบางครั้งจะปากจัดไปบ้างแต่ก็จะเป็นกับคนที่เขาคิดว่ามาร้ายกับเขานะครับ ”ผมนั่งฟังหมอที่พูดถึงเจ๊ปากจัด แหม่รู้สึกว่าจะรู้ใจกันเหลือเกินนะ

“ ครับ..ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับรบกวนเวลานานแล้ว ”ผมตอบรับก่อนจะขอตัวกลับ

“ ครับ ด้วยความยินดี ”หมอหนุ่มตอบกลับยิ้ม ๆ

เจ๊ดอนนี่ Part

ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่วันนี้แทนที่ผมจะได้มีความสุขที่ได้อยู่กับหมอกับมีมารมาผจญ ถึงจะมีความสุขแต่ก็แบบไม่สุดเลยอ่ะ หมอนะหมอไปรู้จักไอ้โรคจิตนั้นได้ยังไงนะ ฮึ่ย! ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด

“ อ้าว! นี่คุณเดินตีหน้ายักษ์จนเด็ก ๆ เขากลัวไปหมดแล้ว ”ฮืม พึ่งนึกถึงมาร มารก็มาทำไมฉันจะต้องมาเจอนายอีกเนี่ย

“ นี่คุณ จะมายุ่งวุ่นวายอะไรกับผมหนักหนาเนี่ย ไหนว่ามีธุระกับหมอแล้วทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ ”ก็ไม่ได้อยากจะเสวนาด้วยเหรอนะถ้าไอ้โรคจิตมันไม่เดินตามติดผมแบบนี้

“ มีแต่เสร็จแล้ว และก็เดินมาเห็นคุณทำหน้ายักษ์อยู่นี่ไง ”ไอ้โรคจิตตอบผมพร้อมกับทำหน้าทะเล้นใส่

“ เสร็จแล้วทำไมไม่กลับบ้านไปล่ะ มาก่อกวนคนอื่นเขาอยู่ได้ หรือว่าคุณคิดจะจีบผมบอกไว้ก่อนนะว่าผมไม่สนใจพวกโรคจิตหื่นกามเหรอนะ ”ผมพูดประชดเขาออกไป

“ โอ้โฮ ชั่งกล้าพูดออกมาเนอะ แต่ขอโทษนะผมไม่นิยมกินไข่นิยมผมชอบกินนม.... แบบตูม ๆ ด้วยโดยเฉพาะแบบคุณ ”เขาตอบกลับมาด้วยใบหน้ากวนปนเย้ยผม

“ ทำไมผมเป็นแบบนี้แล้วมันยังไง ถึงผมจะเป็นแบบนี้ผมก็ไม่เอาคุณมาเป็นจุดด่างดำในชีวิตของผมหรอก ”ผมตอบกลับเขาด้วยความโกรธถ้าไม่ชอบแล้วมาตามผมทำไมท่าจะประสาทแล้วคน ๆ นี้ ผมเดินออกมานอกโรงพยาบาลแล้วไม่รอแล้วครับรถเมย์ผมโบกรถแทกซี่แล้วรีบยัดตัวเองลงไปทันทีขืนอยู่ต่อมีหวังผมต้องฆ่าคนตายแน่ ๆ

4 วันต่อมา

“ ดอนนี่ ดอนนี่ มานี่หน่อยสิพี่มีแขกพิเศษจะให้เราดูแล ”เสียงผู้จัดการของร้านเรียกผมก่อนที่ผมจะเดินไปยังห้องของลูกค้าที่ผมจะต้องไปดูแล

“ ได้ไงอ่ะพี่โจ แขกคนนี้เขาจองตัวผมก่อนนะผมไม่ไปหรอกแล้วนี่ใหญ่มาจากไหนครับถึงทำให้พี่โจผู้เคร่งครัดถึงได้ยอมทำตาม ”ผมตอบผู้จัดการไปอย่างไม่สนใจพร้อมทั้งก้าวขาไปยังห้องของแขกที่จะต้องไปดูแลแต่แล้วขาของผมก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินคำพูดของผู้จัดการร้าน

“ เพื่อนของเจ้าของร้านใหญ่พอไม และอีกอย่างเขาเจาะจงมาว่าต้องเป็นนายเอาน่าวันนี้ดูแลเพื่อนของคุณกรแค่คนเดียวถ้าอยากกลับบ้านไวก็มอมเขาก็ได้นี่ พรรษาเองก็ต้องไปดูแลด้วยเหมือนกัน ”เพื่อนของคุณกรเหรอแต่ทำไมถึงต้องมาเฉพาะเจาะจงเป็นเรากับพรรษาด้วยนะ

“ เฮ้อ...ก็ได้ห้องไหนอ่ะครับ ”ผมถอนหายใจอย่างหน่าย ๆ ก่อนถามหาห้องที่จะต้องไปดูแล

“ ห้อง 604 นะ ”ผู้จัดการบอกผมเสร็จก็เดินหน้าบานไปเลยสงสัยกลัวนายจะว่า เฮ้อกรรมก็เลยมาตกที่ผมนี่แหล่ะผมเดินมาถึงห้องก็เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไปสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้าทำผมตกใจแทบช็อกเพื่อนของคุณกรที่เลือกให้ผมมาดูแลก็คือคนที่ผมไม่อยากอยู่ใกล้มากที่สุด ไอ้โรคจิตมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงต้องมีอะไรแน่ ๆ

****************************************************************************************************************************************************************************************************

โอ๊ะโอทวยเทพจะทำอะไรเจ๊ดอนนี่กันล่ะนี่