หนี้รัก.....หนี้แค้น (Y)

“ อือ.. ”ผมค่อยปรือตาขึ้นช้า ๆ ที่นี่ที่ไหน  ผมจำได้ว่าผมออกมาเบิกเงินที่ธนาคารและก็โดนโจรกระชากกระเป๋าผมวิ่งตามมันไปแต่ไม่ทันแล้วหลังจากนั้นทุกอย่างมันก็มืดไปหมดสายตาของผมค่อย ๆ ปรับชัดขึ้นเพดานสีขาวลอยเด่นอยู่ตรงหน้ารู้สึกเจ็บที่ข้อมือ ผมเลยยกขึ้นมาดูที่นี่....โรงพยาบาลซินะ น้ำเกลือในถุงที่ห้อยอยู่ลดลงไปกว่าครึ่งบ่งบอกว่าผมสลบไปนานมาก

ไม่รู้ว่านี่เป็นถุงที่เท่าไหร่

“ แกร็ก.....พรรษาฟื้นแล้วเหรอ พี่เป็นห่วงแทบแย่ ฮึก ขอโทษนะทั้ง ๆ ที่พี่ต้องไปเป็นเพื่อนเราวันนี้แท้ พี่ขอโทษ ฮืออออออ ”ผมหันไปมองที่ประตูก็เห็นเจ๊ดอนนี่เดินร้องไห้เข้ามาหาผมเอาแต่พร่ำคำขอโทษสมองของผมที่มึน ๆ อยู่เริ่มกลับมาใช้งานได้อีกครั้ง

“ เจ๊!!! มันเอาเงินค่ายาไปแล้ว เงินค่ายาของพี่หรรษาผมจะทำยังไงดีพรุ่งนี้ก็ถึงกำหนดที่นัดเอาไว้แล้วฮึก ฮืออออ ”ทันทีที่สมองกลับมาทำงานได้เรื่องแรกที่นึกออกก็คือ โดนโจรวิ่งราว

“ ใจเย็นนะ ฮึก เดี๋ยวเราลองไปปรึกษาหมอณัฐดูว่าพอจะมีทางช่วยอะไรได้บ้าง ”เจ๊ดอนนี่ปลอบผมทั้งน้ำตา

“ ไม่มีทางแล้วเจ๊ ไม่มีแล้วฮืออออ ”มันยังจะมีทางไหนอีกก็ในเมื่อผมจะต้องไปเป็นนายบำเรอของผู้ชายคนนั้น ยิ่งคิดยิ่งร้องไห้นี่ผมหมดหนทางที่จะยื้อพี่ชายของผมไวจริง ๆ แล้วหรือนี่

“ มีสิพรรษา อย่าพึ่งหมดหวังอะไรง่ายสิ ”เจ๊ดอนนี่คงปลอบผมอยู่จริงสินะผมยังไม่ได้บอกเรื่องนั้นกับเจ๊เลยนี่หนา

“ เจ๊ดอนนี่ครับ / ก๊อก ก๊อก ก๊อก ”ผมยังไม่ทันที่จะบอกเจ๊ดอนนี่เรื่องที่จะต้องย้ายไปอยู่กับคุณเทวา ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นซะก่อน

“ ฟื้นแล้วเหรอ พี่คุยกับหมอแล้วนะหมอบอกว่าเรามีไข้บวกกับความเครียดเลยทำให้เราเป็นลมหมดสติไปนะ รอให้น้ำเกลือหมดถุงก็กลับบ้านได้แล้ว อ่ออีกอย่างพี่จัดการลาออกให้กับเราเรียบร้อยแล้วนะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่พี่จะพาเราไปอยู่กับพี่เลย ”เขาเข้ามาก็เอาแต่พูดในสิ่งที่เขาต้องการโดยไม่สนใจว่าผมจะรู้สึกอย่างไร ทำไมเขาถึงได้เป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้นะ

“ ดะ...เดี๋ยวครับ...นี่มันอะไรกันครับคุณจะพาพรรษาไปไหน ”ยังไม่ทันที่ผมจะตอบอะไรเสียงเจ๊ดอนนี่ก็แทรกขึ้นมา

“ ผมไม่...ปะ / 10 ล้าน... 10 ล้านถ้าเราไปอยู่กับพี่ยังไม่รวมค่ารักษาพยาบาลของพี่ชายเราทีนี้เราจะไปกับพี่ได้หรือยัง ”สิบล้านเหรอนะ...นี่เขาซื้อผมอย่างนั้นเหรอผมนั่งกัดฟันแน่มือที่กำสั่นระริกด้วยความโกรธผมควรจะทำยังไงดีเลือกที่จะรักษาศักดิ์ศรีเอาไว้หรือจะเลือกรักษาชีวิตพี่ชาย

“ ผมต้องอยู่กับคุณนานแค่ไหน ฮึก ”ผมถามออกไปอย่างยากลำบากไม่ว่าจะถูกมองยังไงผมก็จะไม่สนใจผมจะไม่ยอมปล่อยให้พี่ชายผมจากไปแน่ ๆ

“ ก็จนกว่าพี่จะพอใจ ”เขาตอบกลับมาด้วยใบหน้านิ่ง ๆ แต่ทำไมผมรู้สึกว่าเขามองเหมือนไม่พอใจที่ถามเขาแบบนั้น

“ เดี๋ยว พรรษารู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองกำลังจะทำอะไร คิดให้ดี ๆ นะ ”ผมคิดดีแล้วเพราะยังไงเขาก็ไม่ปล่อยผมแน่ ๆ ผมหันไปมองหน้าเจ๊ดอนนี่ที่เหมือนจะบอกว่าอย่าทำแบบนี้

“ ผมคิดดีแล้วครับเจ๊ไม่ต้องเป็นห่วงนะผมตกลงผมจะไปกับคุณ ”ผมบอกกับเจ๊ดอนนี่ก่อนจะหันมาพูดกับเขา

เทวา Part

 ผมนั่งมองร่างบางที่หลับไปเพราะความเพลียผมไม่ได้บอกอาการป่วยของพรรษาไปหมดทุกอย่างเพราะคิดว่าน้องคงไม่อยากให้พี่ของน้องรู้เรื่องนี้น้องป่วยเพราะแผลอักเสบจากกิจกรรมเข้าจังหวะที่ผ่านมา หลังจากที่ผมไปส่งน้องที่บ้านแล้ว ผมไม่ยังไม่ได้กลับบ้านแต่จอดรถซุ่มดูน้องอยู่ที่หน้าบ้านเพราะผมกลัวว่าร่างบางจะหนีไป ผมเฝ้าร่างบางจนถึงตอนบ่ายก็เห็นร่างบางเดินออกจากบ้านผมเลยแอบตามไปห่างจนมาถึงธนาคารแห่งหนึ่งใกล้บ้านของร่างบางในระหว่างที่ผมกำลังรอให้ร่างบางออกมาจากธนาคารนั้นก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นผมจึงละสายตาจาก ธนาคารมารับสายแต่ยังไม่ทันที่จะคุยกันรู้เรื่องผมก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือผมเงยหน้าขึ้นมามองก็เห็นร่างบางกำลังวิ่งไล่ตามผู้ชายคนหนึ่งผมรีบลงจากรถไปหาร่างบางทันทีแต่พอผมเข้าไปใกล้ร่างบางก็ล้มลงผมรีบเข้าไปรับร่างบางเอาไว้ก่อนจะพามาส่งโรงพยาบาล

“ อือ...นะ...น้ำขอน้ำหน่อย”เสียงของร่างบางดึงสติผมกลับมาผมรีบลุกไปรินน้ำให้ตัวเล็ก

“ ค่อย ๆ  ดื่มครับ ไข้ลดแล้วนี่เดี๋ยวรอพยาบาลมาถอดสายน้ำเกลือก็กลับบ้านได้แล้วนะครับ”ผมบอกร่างบางที่กำลังดื่มน้ำ

“ เจ๊ดอนนี่ไปไหน แล้วทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่”ดูเหมือนน้องจะไม่ฟังที่ผมพูดเอาแต่มองหาพี่ชายของตัวเอง

“ ไปหาอะไรทานครับ เดี๋ยวก็มา”ผมตอบร่างบางก่อนที่จะเดินเอาแก้วไปเก็บ

“ จะไปไหนครับ เรายังไม่ค่อยแข็งแรงดีถ้าล้มไปจะว่ายังไง”ทันที่ผมหันกลับมาก็เห็นร่างบางกำลังลงจากเตียง จะไปไหนก็ไม่บอกทำไมถึงดื้ออย่างนี้นะ

“ อือ...ปล่อย....ไม่ต้องมาจับผมเดินเองได้”ร่างบางบอกกับผมทั้งพยายามดิ้นไม่ยอมให้ผมประคอง

“ เหวอ...คุณปล่อยผม ผมจะเข้าห้องน้ำ”เมื่อพูดไม่ฟังผมเลยซ้อนตัวร่างบางขึ้นมาในท่าเจ้าสาวดูน้องคงไม่ทันตั้งตัวจึงผวากอดคอผมก่อนจะยอมบอกว่าจะไปไหน

“ ก็แค่นี้ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”ผมพูดจบก็เดินพาน้องเข้ามาในห้องน้ำโยไม่สนใจว่าร่างบางจะยินยอมหรือไม่

“ ออกไปได้แล้วผมจะทำธุระ”ทันทีที่ผมวางร่างบางลง ร่างบางก็ไล่ผมทันที

“ ทำไมล่ะ พรรษาก็ทำธุระของพรรษาไปส่วนพี่ก็ยืนรอตรงนี้เพื่อว่าเราลื่นล้มพี่จะได้ช่วยทัน…รึว่าเราอายพี่”ผมบอกกับร่างบางที่ดื้อได้ใจก่อนจะสังเกตเห็นใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ

“ ปะ...เปล่าซะหน่อยผมก็ ค..แค่ไม่ชิน โอ้ยยย ออกไปได้แล้วไม่ต้องมาถามมาก”ร่างบางตอบเสียงอึกอักก่อนจะโวยวายกลบเกลื่อความอาย

“ ok ok พี่ไปรอข้างนอกก็ได้ แต่ เราห้ามล๊อกประตูนะ มีอะไรก็เรียกพี่ได้พี่อยู่ข้างนอก”ผมบอกกับน้องก่อนที่จะเดินออกมา

“ คุณเทวา ผมขอคุยด้วยหน่อย”ผมออกมาก็เจ๊ดอนนี่พี่ชายของพรรษายืนหน้าเครียดอยู่

“ ได้คัรบ  ”ผมเดินตามร่างบางของเจ๊ดอนนี่ไป

“ ผมไม่รู้ว่าระหว่างคุณกับพรรษามันเกิดอะไรขึ้นบาง แต่ผมอยากจะขอความกรุณาจากคุณพรรษาเป็นเด็กน่าสงสารผมอยากขอ..”ผมรู้ว่าเขาต้องการอะไรน้อยคนนักที่จะเป็นแบบผู้ชายใจหญิงคนนี้ตั้งแต่เกิดเรื่องเขาไม่เคยทอดทิ้งพรรษาแต่กลับดูแลร่างบางของผมได้เป็นอย่างดีถึงแม้ว่าสองคนนี้จะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันแต่ก็รักกันดีกว่าพี่น้องบางคนซะอีก

“ ผมจะดูแลพรรษาเป็นอย่างดี และจะไม่มีวันทอดทิ้งเขาผมให้สัญญา”ผมตอบเขาให้เขาได้มั่นใจว่าผมจะไม่มีวันทอดทิ้งพรรษาไปไหน

“ หึ...ผมรู้ว่าคุณไม่ได้รักหรือชอบผู้ชายอย่างพวกผม คุณอาจจะคิดว่าสิ่งที่คุณให้พรรษานั้นมันมากมายแล้ว แต่ผมว่าพรรษาคงไม่ต้องการอะไรไปมากกว่าความรักหรอกครับ และผมก็ไม่อยากให้น้องของผมต้องเจ็บถ้าไม่รักแก่ก็อย่ารั้งแกเอาไว้ อย่าให้ความหวังกับแค่นี้ที่ผมอยากจะขอ ทำให้แกรู้ว่าแกอยู่ในฐานะไหน แค่นี้ก็พอ”เจ๊ดอนนี่พูดจก็เดินเข้าห้องไปปล่อยให้ผมยืนอึ้งกับคำพูดของเขา “ ความรัก”อย่างนั้นเหรอผมจะให้ร่างบางได้ไหมก็ในเมื่อผมเข้าหาเข้าก็เพื่อที่จะลบล้างความผิดที่ติดอยู่ใจของผม

“ ไปไหนมา  ไหนบอกว่าจะรออยู่หน้าประตูไง  ”ผมเดินเข้ามาก็เจอกับใบหน้าหวานที่นั่งทำหน้างอดูเหมือนว่าร่างบางจะเปลี่ยนชุดแล้วครับพยาบาลคงมาถอดสายน้ำเกลือออกให้แล้ว

“ ขอโทษครับที่ปล่อยให้รอ กลับบ้านกันนะครับ”ผมเดนเข้าไปกอดร่างบางพร้อมกับคำขอโทษ

“ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าคุณเครียดจัง”ผมมองแววตาคู่สวยก่อนส่ายหน้าแววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ๊ดอนนี่ถึงมาพูดกับผมเด็กคนนี้รักผมไปแล้วสินะผมไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ตอนนี้ผมมั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าผมไม่อยากให้ร่างบาง ๆ นี้จากไปไหน

****************************************************************************************************************************************************************************************************

จบไปแล้วอีกตอนอิอิ