My cat boy รักนี้ให้นายเย็นชา

 
 "จีแอลนายเป็นอะไรอะตานายแดงอะ"
 
 "ฉันไม่ได้เป็นไรมากหรอก แต่คอเธอน่า...."
 
 "คอฉันทำไม..."
 
 "คอเธอน่า..."
 
 "คอฉันทำไม..."
 
 "คอเธอน่า...กินจัง ฮ่า...."
 
 "กริ๊ด..."
 
ก๊อกๆ
 
"ยัยต้นน้ำเป็นไรลูก"
 
ฉันลุกจากที่นอนเดินไปเปิดประตูให้แม่ที่ยืนอยู่หน้าเมื่อได้ยินเสียงกริ๊ดฉัน
 
"หนูแค่ฝันร้ายค่ะ"
 
"อย่ากังวนไปเลยลูกฝันร้ายจะกลายเป็นดีนะ"
 
"หนูรู้ค่ะแม่"
 
"รู็ก็ดีแล้ว รีบเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปตลอดให้แม่หน่อย"
 
"ค่ะพี่ข้าวโอ๊ตละค่ะ"
 
"พี่เขาไปมหาลัยแต่เช้าแล้วละ"
 
"ค่ะ"
 
"ถ้ายังไงแม่ลงไปเตรียมตัวไปทำงานก่อนนะ"
 
"ค่ะ"
 
พูดจบแม่ก็เดินออกไปจากห้อง ส่วนฉันก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
 
 
 5 นาที ผ่านไป
 
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็เดินตรงลงไปข้างล่าง
 
"แม่ค่ะ จะให้หนูไปซื้ออะไรค่ะ แม่"
 
"แม่เขียนรายการพร้อมเงินให้แล้วอยู่บนโต๊ะจ๊ะ"
 
"ค่ะ หนูไปนะค่ะ"
 
"ระวังรถด้วยนะ"
 
"ค่ะ"
 
ฉันเดินไปหยิบรายการกับเงินบนโต๊ะที่แม่บอกแล้วก็เดินไปตลาด เพราะตลาดอยู่ใกล้บ้านตรงนี้เองเดินไปก็ถึงไม่จำเป็นต้องใช่รถ
"เอ่! ทำไมเราฝันแปลกๆ ไม่คอยฝันแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่ได้เจอกับจีแอลวันนี้ฉันก็รู้สึกแปลกๆตลอด"
พอซื้อให้แม่เสร็จก็เดินกลับบ้าน ก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตามตลอดตั้งแต่อยู่ที่ตลาดแล้ว
 "เอ่ ! ใครเดินตามมาน่ะ"
ฉันหยุดหันไปด้านหลัง ฉันเริ่มเดินก้าวขายาวๆ พอมาถึงทางเปรียว
อุบ
ก็มีคนดึงฉันเข้าไปหลบในตรอกแคบๆ
"อืม...อืม...อืม"
"หุบปากสะถ้าไม่อยากให้ฉันยกตัวเธอออกไปให้ไอบ้าข้างนอกก็ทำตัวเงียบๆ"
นายจีแอลนี่มาทำอะไรที่นี้ หรือว่าเขาสะกดรอยตามมา คงไม่หรอกมัง คงบังเอิญ ฉันมองหน้าเขาสักพัก
"อาย ออ ออย อัน อิ(นายก็ปล่อยฉันสิ)"
ตึกๆ ตึกๆ
นี่เราอยู่ใกล้กันมากจนหัวใจเต้นเร็วขนาดนี้เลยหรอไม่นะ แล้วเขาได้ยินเสียงหัวใจฉันหรือป่าว ทำไมเขาหล่อจังหนา คิ้วโค้งเข้ม ตาคม  จมูกโด้ง หน้าเรียวได้รูปหล่อมาก(ฟินจัง) แล้วตอนนี้ฉันก็เริ่มหายใจไม่คอยออกแล้วด้วย
ตึกๆ ตึกๆ
หัวใจฉันก็เต้นรั่ว เร็ว เป็นจังหวะแดนไปแล้ว
"..."
"อี่"
"เอ่ย! เด็กเมื่อกี้หายไปไหนแล้วอะ "
"โธ้เอ้ย น่าเสียด้าย ขาว อ้วบ น่ากินเป็นบ้า"
" คงไปไกลแล้วละ เราไปกันเถอะ"
มีชายวัยกลางคน สองคนท่าทางแปลกๆ อยู่ข้างนอก ไอพวกนั้นที่ตามฉันมาพวกมันต้องการอะไร ฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆน่าส่งสาร จะทำร้ายฉันได้ลงคอเลยหรอไม่นะ(เขายังไม่ได้ทำอะไรแกเลยนะยัยต้นน้ำเพ้อเจ้ออยู่ได้) จีแอล ก็เอามือออกจากปากฉัน
"เกือบตายไหมละ แฮๆ ขอบคุณนะที่ตามมาช่วย"
"ไม่เป็นไรพอดีเดินผ่านมานะ"
เขาพูดเรียบๆ
อะไรนะเขาแค่เดินผ่านมาหรอ (เสียความรู้สึกสะแล้ว ไอเราก็นึกว่าเขาเดินตามเรามา นี่เราหวัดอะไรกับเขาเนีย) เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมากเขาก็เดินออกจากตรอกไปหน้าตาเฉย
"เธอจะยืนอยู่ให้งูกัดหรือไง"
"(00  )ฮ่ะ มีงูด้วยหรอ(  00)"
(ไหนอะงู ! อยู่ไม่ได้แล้วฉัน) ฉันมองหางู ก็เจออยู่ตัวหนึ่ง ตัวเล็กเท่านิ้วก้อย ฉันก็รีบวิ่งออกมาก่อนที่มันจะมากัด พอวิ่งออกมาจากตรอกก็ไม่เจอจีแอลแล้ว
"อ่าว! ไปไหนแล้วอะ ฉันเห็นเขายืนอยู่ตรงนี้อยู่เลยไปไหนเร็วจังแล้วอะ"
คนอะไรหายตัวเร็วเป็นบ้าเลย ก็ดีแค่ไหนแล้วที่เขาช่วยเราเอาไว้ไม่งันจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ฉันบ่นอุบอิบอยู่กับตัวเอง แล้วก็เดินกลับมาถึงบ้านโดยปลอดภัย