Hope Nakamura ต้องอยู่เพียงลำพังในคำว่า"เพื่อน"
7.8
เขียนโดย 
อิมนะจ๊ะ
วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.02 น.
6 นิยาย
0 วิจารณ์
8,351 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 21 กันยายน พ.ศ. 2557 12.50 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
5) นิทานในตำนาน (1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"คุณเนคารอนสวัสดีจ้าาาาาาาา"ฉันเปิดประตูห้องนอนมาเยี่ยมคุณเนคารอน
"สวัสดีจ้ะ"เนคารอนหันมาพร้อมยาสีฟันที่ฉันเปิดประตูมาชน
"อุ๊ต๊ะ อีท่านี้มันมาได้ไงคะเนี่ยยย"ฉันโบกมือ
"ช่างเหอะ วันนี้ว่าจะไปเดินเล่นซะหน่อยไปด้วยกันปล่าวจ๊ะ"เนคารอนพูด
"ไปสิอยากไปมานานแล้ว"(เดินเล่นเธอไม่เคยเหรอยะ)
ระหว่างที่พวกโฮมูระกำลังชวนทุกคนมาก็มีบางอย่างเป็นแสงแวววาวอยู่บนถนน
"เอ๋นั่นอะไรน่ะ "เมเต้อชี้ไป
"ลองไปดูก่อนมั้ยล่ะ จะได้รู้"
"กรี๊ด"เสียงฉันเพราะตอนนี้ถูกดูดไปยังโลกของนิทาน
"นี่มันที่ไหนเนี่ย "
"คงเป็นในโลกนิทาน
"เป็นไปไม่ได้แล้วจะกลับบ้านยังไงล่ะ หนังสือก็มะะะะมีีีีีีีี!! TT^TT"
•
•
•
"รู้สึกว่ามันจะเงียบไปหน่อยแฮะ เอ๊ะ รึว่า!"
"ในนิทานที่ฉันเคยอ่านน่ะ ก็อาจมีสัตว์ร้ายอยู่ก็ได้นะ"
"เธออ่ะอ่านไปหลายเรื่องแล้วยังจำได้อีกเรอะ"
ตุ้บ ตุ้บ ฟุด ฟิด โฮกกกกกกกกก
"เสียงอะไรน่ะ"
"สิงโตละมั้ง บอกแล้วว่าอาจมีสัตว์ร้ายถ้าเธอโดนกินจะไม่ว่าเลยย่ะ"
"เอาเหหอะเอาชีวิตให้รอดก่อนค่อยพอ"
กรร
"รู้สึกว่ามันไกล้มาตรงนี้แล้วล่ะ เผ่น! สิ!! ค้า!!!"
จากนั้นเจ้าเสือก็วิ่งตามมาอย่างรวดเร็ว เอ้ย! สิงโต
"มันจะกินเราม้ั้ยอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!" เคี่ยวบ๊ะเล่อเบยยย
ติชมตอนต่อไปจ้า
พูดคุยได้ค่ะ
"สวัสดีจ้ะ"เนคารอนหันมาพร้อมยาสีฟันที่ฉันเปิดประตูมาชน
"อุ๊ต๊ะ อีท่านี้มันมาได้ไงคะเนี่ยยย"ฉันโบกมือ
"ช่างเหอะ วันนี้ว่าจะไปเดินเล่นซะหน่อยไปด้วยกันปล่าวจ๊ะ"เนคารอนพูด
"ไปสิอยากไปมานานแล้ว"(เดินเล่นเธอไม่เคยเหรอยะ)
ระหว่างที่พวกโฮมูระกำลังชวนทุกคนมาก็มีบางอย่างเป็นแสงแวววาวอยู่บนถนน
"เอ๋นั่นอะไรน่ะ "เมเต้อชี้ไป
"ลองไปดูก่อนมั้ยล่ะ จะได้รู้"
"กรี๊ด"เสียงฉันเพราะตอนนี้ถูกดูดไปยังโลกของนิทาน
"นี่มันที่ไหนเนี่ย "
"คงเป็นในโลกนิทาน
"เป็นไปไม่ได้แล้วจะกลับบ้านยังไงล่ะ หนังสือก็มะะะะมีีีีีีีี!! TT^TT"
•
•
•
"รู้สึกว่ามันจะเงียบไปหน่อยแฮะ เอ๊ะ รึว่า!"
"ในนิทานที่ฉันเคยอ่านน่ะ ก็อาจมีสัตว์ร้ายอยู่ก็ได้นะ"
"เธออ่ะอ่านไปหลายเรื่องแล้วยังจำได้อีกเรอะ"
ตุ้บ ตุ้บ ฟุด ฟิด โฮกกกกกกกกก
"เสียงอะไรน่ะ"
"สิงโตละมั้ง บอกแล้วว่าอาจมีสัตว์ร้ายถ้าเธอโดนกินจะไม่ว่าเลยย่ะ"
"เอาเหหอะเอาชีวิตให้รอดก่อนค่อยพอ"
กรร
"รู้สึกว่ามันไกล้มาตรงนี้แล้วล่ะ เผ่น! สิ!! ค้า!!!"
จากนั้นเจ้าเสือก็วิ่งตามมาอย่างรวดเร็ว เอ้ย! สิงโต
"มันจะกินเราม้ั้ยอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!" เคี่ยวบ๊ะเล่อเบยยย
ติชมตอนต่อไปจ้า
พูดคุยได้ค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
