DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]

 
HOW I FEEL ?
 
 

 
 
"โอ๊ย ! ปวดหัวชิบ"
    ผมลืมตาขึ้นมาในห้องๆหนึ่งที่คุ้นตา....บ้านไอ้พอตนี่ สายตากวาดไปทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอใครเลย เมื่อกี้ผมอยู่กับไอ้พอตไม่ใช่เหรอ? แล้วมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน เออ กูไม่สำคัญอยู่แล้วนี่ ผมด่ามันงุมงำอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงใครบางคนเปิดประตู
 
"มาแล้วคร๊าบบบ" ไอ้พอตเตอร์เปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วยิ้มให้ผม
 
"กูเป็นลม ?" ผมออกจะแข็งแรง ทำไมเป็นลมง่ายงี้วะ - -
 
"อาฮะ กูพาไปหาหมอ เช็ดตัวให้เรียบร้อยแล้ว" จริงด้วยมันเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมเรียบร้อยแล้ว อดจะคิดไม่ได้ว่ามันแอบมาแทะเล็มร่างกายของผมตอนที่ผมสลบไปรึเปล่า ใครเห็นรีบมาฟ้องผมได้เลยนะ ( ฉันไม่เห็นอะไรเล้ยย :ไรท์ )(ไรท์เข้าข้างมันเรอะ !! )ไอ้นี่มันยิ่งเลวๆอยู่ด้วย -///-
 
"อะไร อย่ามามองกูอย่างนั้นดิ กูยังไม่ได้ทำอะไรมึงนะเว้ย" มันทำหน้าตื่นๆ พิรุธออกมาอย่างเห็นได้ชัด คนบ้ายังดูออกเลยว่ามันโกหก - -
 
"ถ้ามึงทำอะไรกูอีกนะ กูจะเอามีดมาตัดไอ้นั่นของมึง" ฮ่าๆ เป็นไง หน้าซีดเลยสิมึง ...ผิดคาด มันมองผมประมาณว่า 'ลองตัดดูดิ กูก็จะไม่เอามึงไว้เหมือนกัน' ผมก็เลยต้องเป็นคนหน้าซีดแทน -^-
 
"แล้วมึงยังเจ็บ...ตรงนั้น...อยู่รึเปล่า?" มันเปลี่ยนสีหน้าพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างรวดเร็ว
 
"-////- ห้ะ ? เอ่อ...ก็ยังเจ็บอยู่" พอตเตอร์มองมาที่ผมแปลกๆ
 
"หายไวๆแล้วมาให้กูกดใหม่นะครับ :)" โถ่ นึกว่าจะเป็นห่วง ที่แท้ก็ห่วงตัวเอง ถุย !!
 
"นี่ตกลงมึงจะดีหรือจะเลวกันแน่วะ - -" มันทำเป็นหูทวนลม
 
"นี่...มึงเกลียดคนโกหกมากไหม" ห้ะ ? ทำไมอยู่ๆถึงมาถามวะ ?
 
"ก็...ไม่ชอบ นอกจากคนๆนั้นจะมีเหตุผลดีพอ" ใครจะไปชอบคนโกหกว่ะ ถามแปลกๆ
 
"มึงว่า...ความรักเป็นเหตุผลที่ดีพอรึเปล่าวะ"มันมองหน้าผมแล้วส่งสายตาเหมือนจะบอกอะไรบางอย่างกับผม ผมหลบตามัน เพราะรู้สึกถึงไอร้อนจากใบหน้าตัวเอง...นี่กูกำลัง...เขิน? เหรอวะ O_o
 
"เขินเหรอครับ หืม?" -///- ยะ อย่ามาพูดแบบนี้กับกู กูไม่ชินนน
 
"บะ บ้า กูจะเขินมึงทำไม"
 
"อืม...ไม่รู้ดิ อาจจะเพราะมึงรักกูไปแล้วมั้ง" พอตเตอร์พูดจบก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมนั่งนิ่ง ทำหน้าเอ่อแดก อยู่สักพัก
 
"ระ รัก ? กูเนี่ยนะรักมึง ?! ไม่จริงหรอกเว้ยยย" ผมพูดกับตัวเอง นอนดิ้นอยู่บนเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายตัวเองเอาไว้ ไร้สาระหวะ ไอ้บ้า -////แต่ .... เฮ้ออ หนาวชะมัด !!
 
- แอ๊ดด~ -
ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาในห้องเพื่อเข้ามาดูอาการเป็นระยะๆ ใจจริงก็อยากจะเฝ้าตลอดเวลาแต่คนตัวเล็กจะเขิน แต่ปากแข็ง เถียงตัวเองไม่เลิกแน่ๆ
 
"มึงหนาวเหรอ ?" พอตเตอร์ถามผม แต่ตัวผมเองก็ไม่ได้หันหน้าไปคุยกับมันทางประตู
 
"อื้ม... ปิดแอร์หน่อยดิวะ" ผมนอนทนอยู่ตั้งนานแล้ว หนาวเป็นบ้าา นี่กูอยู่เมืองไทยจริงป่าววะ
 
"กูยังไม่ได้เปิด - -" เห้ย -0- จริงดิ เอ่อ...จริงด้วย
 
"โว้ยย หนาวเว้ยย" ผมขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม นี่ผมว่าผ้าห่มหนาแล้วนะ...ทำไมมันยังหนาวอยู่วะ
 
พรึบ!
 
ร่างสูงทิ้งตัวลงบนเตียง แขนโอบกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน คนตัวเล็กนอนตัวแข็งในอ้อมกอดของเขาเพราะไม่ทันได้ตั้งตัวกับการกระทำของร่างสูง แต่ร่างเล็กปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันอบอุ่นจริงๆ
 
"^[]^ กูยินดี" ยินดี ?! -////-
 
"กูไม่ได้จะขอบใจมึง แล้วกูก็ไม่ได้ขอให้ทำด้วย" ผมไม่กล้าแม้กระทั่งจะพลิกตัวไปมองมัน จะบ้าเรอะถ้าผมพลิกตัวไป มีหวังมันหลอกลวนลามอะไรผมอีกแน่ๆ
 
"คนรักกันก็ต้องเป็นห่วงกันดิ....กูรักมึงนะ"คำๆนี้อีกแล้ว คำที่กูฟังทีไรก็รู้สึกเหมือนกำแพงที่กูสร้างไว้กั้นหัวใจตัวเองเริ่มจะพังลงทุกทีๆ มึงหยุดได้ไหม ตัวกูเป็นของมึงแล้ว...แต่กูยังไม่อยากให้ใจมึงไปตอนนี้เลย กลัวหวะ
 
"เพ้อเจ้อน่า กูไม่สบายอยู่นะเว้ย ง่วงด้วยอย่าพูดมาก แล้วไม่ต้องกอดก็ได้ มึงจะสิงกูอยู่แล้วเนี่ย !!" พอตเตอร์เริ่มกอดผมแน่นขึ้นๆ จนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว
 
"นอนไปดิ ถ้ากูพูดมากนักมึงก็ปิดปากกูด้วยปากมึงดิ รับรองกูจะเงียบทันที สัญญา" ผมเผลอหันหน้าไปหามัน ตอนแรกกะจะหันไปเขกกะบาลมันสักทีสองที แต่ผมคิดผิด....ตอนนี้ใบหน้าของเราอยู่ในระดับเดียวกัน มันจ้องมาในตาของผม ผมจะหันกลับไปนอนในท่าเดิม แต่ก็โดนพอตเตอร์ล็อคเอาไว้ไม่ให้ขยับ
 
"สัญญาเหี้ยอะไร มึงอ่ะเอาแต่ได้" ผมพูดขึ้นหลังจากรู้สึกว่ามันจะจ้องผมนานเกินไปแล้ว
 
"ก็...ถ้าเอาได้ก็จะเอา :) อยากสูบพลังงานมึงชิบหายเลย นี่เห็นว่าไม่สบายหรอกนะครับ ไม่งั้นมึงโดนแดรกไปละ -3- แต่ก็นอนเถอะๆกูไม่กวนแล้ว" ที่มึงทำอยู่นี่ไม่เรียกกวนกูรึไงฮะ ? สองแง่สองง้ามอีกล้ะ - -
 
"อื้ม..." ผมหลับตาลงเพราะความเหนื่อยล้า
 
"เด็กโง่ หลงรักเค้าแล้วยังไม่รู้ตัวอีก หึ " นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ผมได้ยิน แต่แกล้งเป็นไม่ได้ยิน รับรู้แต่ไม่อยากรับรู้ เออ ! ผมไม่อยากรับรู้อะไรตอนนี้แค่อยากจะปล่อยให้ทุกอย่ามันผ่านไป...
 
ผมคงโง่อย่างที่มันว่า ขนาดมันเป็นใครก็ไม่รู้ยังมาทำเป็นรู้ดีเรื่องผมมากกว่าตัวผมเองเสียอีก
 
-------------THANKS--------------
ขอโทษที่ช้า (อีกแล้ว)~~ เรื่องนี้ไม่มีพล๊อตเป็นตัวเป็นตนแบบคนอื่นเค้า ฮ่าๆๆ เลยช้าไปนิด เรื่องก็ดำเนินแบบเนิบๆ แต่ตามอารมณ์ >_< แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านน๊าา รักรีดเดอร์ จุ๊บ~