ขอโทษคับ ผมเป็นแค่คนรับใช้ ( Y )
acertam
6) ดูถูก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"แม่กับพี่ คิดยังไง จะส่งไอ้บ้านั้นเรียนต่อมหาลัย"
"ก็เขาเด็กดี ไม่ใช่หรอ" พี่พูดออกมาได้
"ใช่ สิ ผมมันไม่เอาไหน" ผมพูดเสร็จ ผมก็เดินขึ้นห้อง ด้วยสีหน้าที่โกรธสุดๆ เฮ้ออออออ
ใช่คับ ผมชื่อ พล ลูกคนเล็กของบ้านที่เหมือนพระราชวัง ผมอายุ 18 ปี คับ กำลังจะจบ ม.6 เฮ้อออออ
ไอ้หน้าสวยนั้น ไอ้บ้าเจนั้น เข้ามาในชีวิตผมทุกวัน พอผมกลับบ้านมา แม่นมก็เล่า ว่า แม่จะส่งมันต่อมหาลัย มันเป็นใครกัน ผมไม่มีวันยอมแน่นอน เชอะ
ตอนนี้ผม ขึ้นมาบนห้องนอน เพื่อจะอาบน้ำ ทั้งอารมณ์เสีย ก็ผมมันไม่เอาไหนเลยนี้นา เรียนเกรดก็ตก
เช้าแหละๆ ไวเหมือนโกหก (โกหกจริงๆ) เจ๊ ( จ้า ^//^) ผมไม่ปล่อย ไอ้น้องเจของเจ๊แน่นอน ( หรอ อุ้ยเจ๊กลัว) แบร่ๆ
ตอนนี้ผมขับรถ มอเตอร์ไซด์คันโปรด ไปเรียน เพราะจะไปบอกไอ้เจหน้าสวยนั้น เลิกยุ่งกับครอบครัวผมมมมมมมม
"แอด"
"รับอะไรดีคับ" โถ่ๆ กล้าเนอะ มองหน้ากันก่อนดิ
"เฮ้ยยยยยยยย" ตกใจมากเลยนะสิ
"ฉันจะคุยกับนาย" ผมรับดึงมือมัน ขึ้นรถผม
"กอดแน่นๆนะ ตายขึ้นมาไม่รับผิดชอบ" ฮ่าๆ
-------------------------------------------------------
เจ
ซวยแล้วคับ ไอ้บ้าพลนี้ มันกำลังพาผม นั่งรถมันไปไหนไม่รู้ แม่จ๋า
ช่วยผมด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
"เอ๊กกกกกก"
"ลงสิ กอดไรแน่น" ไอ้บ้า
"พามาที่นี้ทำไม" นี้มัน สวนสาธารณะนิ
"ฉันอยากคุยกับนายชัดๆ" เอาแล้ว อะไรๆ
"นายเลิกยุ่งกับครอบครัวฉันสักที น้ำหน้าอย่างนาย คนนอกกรุงอยากนาย ถ้าจะมาหลอกครอบครัวฉัน เลิกเถอะนะ ไม่มีปัญหาเงินนักหรือไง ถึงได้ถวายตัว ทอดสะพานให้พี่ฉันหลงใหล"
ฮ่ะๆ นี้ผมถูกดูถูกขนาดนี้เลยหรอ ในสายตาไอ้บ้านี้
"เพี้ย"
"นายมีสิทธิ์อะไร มาดูถูกฉัน ฉันไม่ได้หลอก และ ถวายตัวให้พี่ชายนาย ไม่แปลกหรอกนะ ที่เขาจะส่งฉันเรียนมหาลัย เพราะว่านายมันเก่ง แต่ดูถูก คนที่ต่ำต้อยกว่านาย"
หลังจากนั้น ผมก็วิ่งออกมาจากที่นั้น โดยไม่สนสายตาของคนที่มองผมเลยสักนิด น้ำตาๆ ผมมันไหลออกมา นี้เราอ่อนแอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ผมจำใจต้อง ขึ้นรถแท็กซี่มาที่ร้าน
"พี่คับจอดตรงนี้ล่ะคับ นี้คับ" ผมเปิดประตูและลงไป ซึ่งพี่เขาจอดไกลจากร้าน เพราะ ผมบอก ผมกลัวแม่เห็น ผมเดินมาที่ร้าน ทำหน้าปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"อ้าว เจ หายไปไหนมาลูก" แม่ถามผม พอผมมาถึง
"ออ คือ ผมเอา เอา อาหารไปส่งทางนู้นนะแม่" ขอโทษนะครับแม่
"ออจ้า" ผมก็เดินไปเช็ดโต๊ะในร้าน
"เออ เจ เมื่อกี พี่พีทมาหาลูกนะ" ฮ่ะ พี่พีทมาหรอ เฮ้ออ พี่เขาต่างจากนอกเขามากเลยเนอะ
"ออคับ"
"ซื้อกับข้าวไปตั้งเยอะ บอกว่าแม่เขาติดใจฝีมือแม่นะ" ใช่คับแม่ ฝีมือแม่ อร่อยมาก
แม่พี่เขาใจดี
พี่เขาก็ใจดี
แต่
แต่
น้องสิ
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เราจะ บีบแตร ใส่คนที่ยืนยึกยักริมถนนมั้ย ถ้ารู้ว่าเขา ใส่ขาเทียม
เราจะ เดินเบียดชน คนที่เดินช้าข้างหน้าไหม ถ้าเรารู้ว่าเขา พึ่งตกงาน
เราจะ รำคาญ สาวโรงงานที่มาเดินพารากอนมั้ย ถ้ารู้ว่าเขา มาฉลองงานวันเกิด
เราจะ มั้นไส้และรำคาญ ลุงโต๊ะข้างๆที่คุยและหัวเราะเสียงดังมั้ย ถ้าเรารู้ว่าเขา อยู่ในมะเร็งระยะสุดท้าย
### เฮ้อออออออ หนักใจกับ 2 คนนี้จริงๆ เจอหน้ากันครั้งแรก ไม่สิ 2 ครั้ง ก็ไม่ถูกกัน ###
ติดตามกันเน้ออออออออออ เจ๊ใกล้สอบ ชิงทุน & GAT PAT ที่ไรปวดหัวทุกที
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
