"Hey! Brother." รักนะคะ คุณพี่ชายหน้ามึน

       งืมมง่วงชิบ...ฉันพึ่งตื่นมาจากเตียนนอนอันแสนส้วยยสวย(?) .
..จะว่าไปเรื่องเตียงชั่งมันเตอะ-.,- เพราะวันนี้มีเรื่องที่น่าปวดหัวมากกว่าT^T
ก็แม่ฉันน่ะสิ.. แต่งงานใหม่ToT
และต้องย้ายบ้านไปเจอครอบครัวใหม่ด้วย เฮ้อเหนื่อยใจจริงๆ- -
 
โอ้ะ!! นี่ฉันลืมแนะนำตัวเลยช้ะ? ฮิฮิ>< สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโอลิกะ
ชื่อจริงคือนางสาว โอลิกะ คุซามาโนะ ตอนนี้อยู่ ม.5 และอยู่โรงเรียน high school
ฉันเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นค่ะมี2ชื่อแต่ทุกคนชอบเรียกชื่อญี่ปุ่นของฉันมากกว่า-3- ..
อย่างที่บอกแหละวันนี้ฉันต้องไปเจอครอบครัวใหม่
..ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงของฉันเป็นคนยังไงด้วยToT
พอคิดเรื่องนี้มันก็เครียดๆไงไม่รู้ -3-เห้อสวยเพลีย!!
 
      "ลิกะ เสร็จยังลูกจะไปแล้วนะ"     แม่ฉันเป็นคนพูดเอง..
จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้อะไรมากนะที่แม่จะรักกับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแท้ๆของฉัน 
เพราะฉันเข้าใจท่านว่าการโดนทิ้งมันเป็นยังไงTT
     "เสร็จแล้วค่ะแม่" ฉันตอบแม่ไปแบบนั้น
 
------ ออกเดินทาง -------
เย้ ถึงสักทีนั่งจนเมื่อยตูดและ- -แต่จะว่าไปบ้านพ่อเลี้ยงฉันใหญ่ดี>< 
 อยากเอาหน้าไปคลุกกับสนามหญ้าอ้ะ>< (เวอร์ละ)
 
       "ลิกะ ทำอะไรอยู่น่ะลูกเร็วๆสิจะได้ไปหาคุณลุงด้วย"
       "ค่าๆ-.-" พอฉันเดินเข้าไปในบ้าน
(หรือวัง?) ของคุณลุงปุ๊ป.. หะะ!? นี่คนใช้หรือกองทัพว้ะเนี้ย!?
       "ว่าไงหนูลิกะ^^อยากเห็นหน้าหนูมานานละฮ่าๆได้เจอสักที^^"
...เห? อยากเจอหน้าฉันเนี่ยนะ? หนังหน้าศพๆอย่างฉันเนี่ยน่ะเหรอ- -
      "เอ่อ..ค่ะ^^ แหะๆหนูเองก็อยากเจอคุณลุงเหมือนกันค่ะ"
      "โอ้ะไม่ได้ละๆ เรียกฉันว่าพ่อน่าจะดีกว่านะ^^" ....
      "อ่ะ..เอ่อค่ะ พ่อ..^^"
      "ถ้ามันพูดยากก็ไม่เป็นไรเรียกฉันว่าคุณลุงก็ได้อย่าฝืนเลย^^"
 
เห้ออ อะไรของฉันวะเนี่ยยToT กะอีแค่เรียกพ่อ ทำไมมันยากจังน้าา~~
ไม่ได้การละฉันต้องพยายามเรียกพ่อให้ได้T^T งือออ
 
      "พ่อครับ" 
 โอะโอ.. จู่ๆก็มีเทพบุตรจากไหนไม่รู้เดินลงบรรไดมายังห้องนั่งเล่นที่มีฉันและแม่นั่งอยู่..
      "ว่าไงล่ะลูกชาย.. อ้อโทดทีนะลุงลืมแนะนำลูกชายลุงเลย ชื่อเคนตะน่ะ"
 
อ้ออ-/- เคนตะ ...หล่อเนอะ-//- เอ้ย!! ไม่ไช่ๆ !! รู้มั้ยฉันน่ะแพ้ผู้ชายหน้าตาดีนะ!!-//-
แล้วนี่ก็หล่อเกิ้นนเลือดไหล อะเหื้ออ~ -.,-        "อ้อเคนตะ ส่วนนี่น้าเจน.."
       "อ๋อ แม่เลี้ยงของผมสินะ :) สวัสดีครับ "
อืม..หมอนี่ท่าทางแปลกเนอะ- -
      "ส่วนนี่ลูกของน้าเจน"คุณลุงอธิบายอย่างเป็นทางการ
      "ครับ สวัสดีโอลิกะ :) "
-////- อะไรกันล่ะหมอนี่จะหันมายิ้มหาพระแสงเลเซอร์อะไร
เขินเป็นนะโว้ย!!..เอ้ะ!! หมอนี่รู้ชื่อฉันได้ไงอ้ะ!? ยังไม่แนะนำเลยนี่- -
       "ค่ะ" ฉันตอบเรียบๆเพื่อรักษาภาพพจน์ไว้
เหอะก็แน่ล่ะสิถ้านายนั่นรู้ว่านิสัยจริงๆของฉันเป็นยังไงมีหวังโดนเตะออกนอกโลกแน่ๆT^T
ใครๆก็บอกว่าฉันมันดื้อ แสบมากๆ -3- ชิส์ พูดแบบนี้กับคนสวยได้ไงเนี่ย.!!~~~~~        "เอส มาขนของไปหน่อย" คุณลุงพูดพร้อมกับสั่งคนใช้ก่อนจะพูดต่อ
 
"งั้นเอาเป็นว่าลุงจะอยู่คุยกับแม่ของหนูหน่อย ส่วนหนูถ้าอยากได้อะไรก็บอกลุงได้นะ^^" "ขอบคุณค่ะ^[++]^" ฉันยิ้มกว้างก่อนจะเดินออกไปเล่น ฟู้วววไปเดินเล่นดีกว่า
จะว่าไปบ้านหลังนี่ใหญ่จนดูหลอนๆเลยแฮะ - -
 
"นี่เธอ.."  เฮือกก!
เสียงใครวะนั่นTT ใคร! ใครเรียกฉัน!? - -??
หรือว่าจะเป็น..ผีหรอ?ToT ไม่จริงม้างง~
แล้วถ้าใช่ล่ะToT !?.... ว้ากกกบ้านก็ออกจะใหญ่มีสกุลลุ้นชาตินะ..
แต่..มีผีด้วยเรอะ!! ToT!!
 
         "เธอๆ.."
..ทำไมรู้สึกขนลุกนะ..อ้ากกกต้องผีสางนางไม้แน่ๆเลยT^T ผีหลอกชัวร์แน่ๆ
นะโมตะสะ ฿@;&/!!€|¥>}*_¥~!! เพี้ยง!! T/\T
 
         "นี่ยัยบ้าฉันไม่ใช่ผีนะ!"
เห? ไม่ใช่ผีหลอกเหลอ-..-? ฉันตัดสินใจลืมตาขึ้นมา.
..เอ่อ..นี่มันตาเคนตะนี่นา-3- ฮู้ววนึกว่าผีสะอีก..
        "แล้วมีอะไรเหลอคะ?"
        "ฉันต่างหากต้องถามว่าทำไมต้องสวดมนใส่ฉัน- -" ..
.อึก..จุกเลยแหะก็คนมันตกใจนี่นา-3-
       "กะ..ก็คนมันตกใจนี่!เรียกดีๆก็ได้นี่นา
        มาทำให้ขนลุกทำไมหล่ะ -*-"
ฉันบ่ปาวๆไปงั้นกลบเกลื่อนกับเมื่อกี้-..,- ก็มันน่าอายนี่ไปสวดมนต์ใส่เจ้าของบ้าน-3-
 
        "อ่าวงั้นเหรอ..อืมขอโทษละกัน"
        "ขอโทดทำไมคะ? ฉันต่างหากต้องขอโทด..
          ช่างเถอะค่ะว่าแต่คุณเรียกฉันมีอะไรหรอคะ?"
        "อ้อฉันว่าจะเดินมาถามพอดีว่าเธอจะเดินชมสวนมั้ย?"
 
 
ฉันอยากไปเดินเองมากกว่าอ่ะ-3- ฉันตอบในใจไม่กล้าพูดกลัวเสียน้ำใจน่ะ แหะๆ :3
        "ฉันไม่รบกวนคุณดีกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะ^^" ฉันยิ้มแห้งๆให้-.,-
        "ไม่รบกวนหลอกน่า"
เอ้ะตานี่นิ่อุส่าปฏิเสธแบบสุภาพละนะช่วยรู้ตัวบ้างเซ่!! - -         "แต่ว่าฉัน.."
        "มาเถอะน่าถ้าฉันไม่ทำเดี๋ยวพ่อก็ด่าฉันอีกขี้เกียจฟังเสียงบ่น''
 
ไอ้เราก็นึกว่าอยากพาฉันเที่ยวสะอีก..ไหงเป็นงี้อ้ะแค่ทำตามหน้าที่หรอกเหรอ-3-
ฮึกกลิกะเสียจุยค่าาลิกะเสียจุย!
       "สรุปจะไปมั้ย"
       "ไปก็ได้"
แหงสิยังไงหมอนี่ก็บังคับฉันให้ไปอยู่แล้วนี่นา-3-
 
        "อืม..อยากไปตรงไหนล่ะ?"
เดี๋ยวๆ -.-'นายเป็นคนบอกฉันเองนี่ว่าจะพาไปเดินชมบ้านอ้ะ-3-
        "ไปไหนก็ได้ค่ะ"
จริงๆแล้วฉันไม่ชอบใช้คำว่าค่ะกับใครหลอกนะแต่เห็นว่าหล่อดี-//-
อ้าย!! ไม่ใช่ๆ!!!! ก็แม๋ตานี่เป็นเจ้าของบ้านนี่นาให้ไปพูดซี้ซั้วไม่ได้~
เห็นเป็นแบบนี้ฉันก็มีมารยาทนะยะ!
 
        "งันไปเดินเล่นข้างนอกกัน" ฟึบ! ..
จู่ๆเคนตะก็เอื้อมมือฉันไปจับเฉยเลยอ้ะ -//- คิดบ้างมั้ยว่ามันทำให้คนอื่เขาเขินอ่ะ -///-        "อะ..เอ่อ..คือ.."
        "หืม?..อ้อโทดทีที่จับมือเธอนะ "
พอเคนตะพูดจบเขาก็ปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระ
        "อืม..ไปห้างมั้ย?" เคนตะชวน
จะว่าไปก็โอเคนะไปปลดปล่อยดีกว่าไปกันเล้ยย!! เรื่องช็อปปิ้งคนสวยถนัดค้าา><!! 
 
ขอบคุณที่เข้ามาแวะอ่านนะคะ ^^ ติชมได้นะคะขอบคุณค่า